 |
Τα Κίτρινα Ποδήλατα είναι ένα νέο συγκρότημα. Απαραίτητες, λοιπόν, κρίνονται κάποιες συστάσεις: Βασικά μέλη του είναι δύο αδέλφια, ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς και μαζί τους ο Σάκης Μαξούτης, ο Γιάννης Κουτoυβός που είναι παράλληλα και παραγωγός τους, ο Τάσος και ο Γιάννης Λυμπέρης και η Κατερίνα Καραμανώλη. Σε ό,τι αφορά τη μουσική τους, θα έλεγα ότι εντάσσεται στο νέο είδος που σταδιακά διαμορφώνεται - αυτό της ελληνικής ποπ με κάποιες αμυδρές αποχρώσεις ροκ.
Το μουσικό τους ύφος μπορεί να προσδιοριστεί καλύτερα και από τα τραγούδια που συμπεριέλαβαν στην εμφάνισή τους: Εκτός από τα δικά τους ερμήνευσαν διασκευασμένα και τραγούδια των Ν. Ζιώγαλα, Β. Γερμανού, Δ. Σαββόπουλου, Δ. Τσακνή, Λ. Μαχαιρίτσα, Π. Θαλασσινού, Κ. Τουρνά, Β. Παπακωνσταντίνου, αλλά και των αδελφών Κατσιμίχα, των Πυξ Λαξ και των R.E.M. .
Η σκηνική τους παρουσία ήταν συμπαθητική. Οι τόνοι ήταν μάλλον χαμηλοί και οι ρυθμοί σχετικά ήρεμοι. Αισθητά έγιναν κάποια "τεχνικά" λάθη, ενώ το γκρούπ δεν έδειχνε ιδιαίτερα δεμένο. Αρνητική ήταν, επίσης, η έλλειψη εκδηλωτικότητας και ενθουσιασμού. Από την άλλη πρέπει να ληφθεί υπόψη το νεαρό της ηλικίας τους καθώς και το ότι ακόμα βρίσκονται στα πρώτα τους βήματα, στην πρώτη τους επαφή με το κοινό, γεγονός που δικαιολογεί την αμηχανία και το άγχος τους. Τα παιδιά έδειξαν ότι έχουν μουσικές γνώσεις και δυνατότητες που θα μπορούσαν στο μέλλον να αξιοποιηθούν καλύτερα.
Από άποψη προσέλευσης, το "House of Art" ήταν σχεδόν γεμάτο αν και σε μεγάλο βαθμό η συναυλία απέπνεε μία ατμόσφαιρα "οικογενειακή". Το ακροατήριο εξίσου χαμηλών τόνων έδειχνε ικανοποιημένο από τη ζεστή, δίχως εντάσεις βραδιά.
Τα "Κίτρινα Ποδήλατα" χαρακτηρίζονται προς το παρόν από μία μετριότητα - μετριότητα στίχου, μουσικής, σκηνικής παρουσίας, η οποία όμως δεν είναι μη αναστρέψιμη. Με δουλειά θα μπορούσε να τους οδηγήσει σε ένα καλύτερο αποτέλεσμα.
Η μετριότητα αυτή χαρακτηρίζει σε γενικές γραμμές και με ελάχιστες εξαιρέσεις όλα τα νέα γκρουπ που μπορεί μεν να μην είναι απορριπτέα (τουλάχιστον όχι όλα), αλλά από την άλλη δεν κατορθώνουν να διεγείρουν έντονα συναισθήματα. Είναι μάλλον άχρωμα και όμοια, πολύ όμοια μεταξύ τους, με στίχους δίχως περιεχόμενο και με μελωδίες γνώριμες που "κάτι θυμίζουν". Υπάρχει η τάση να ακολουθούνται φόρμες που οδήγησαν παλαιότερα γκρούπ σε επιτυχία. Δημιουργούνται κλώνοι των αναγνωρισμένων συγκροτημάτων και όχι κατ' ουσία νέα σχήματα. Δεν γίνεται όμως αντιληπτό ότι τα συγκροτήματα εκείνα είχαν πολλά να πουν, πολλά να δώσουν και το σημαντικότερο, διέθεταν προσωπικό στίγμα. Αγαπήθηκαν και συνεχίζουν να αγαπιούνται γιατί αξίζουν και η αξία αυτή έγκειται στην γνησιότητα τους. Η εξέλιξη, η ανανέωση της μουσικής, η ουσιαστική της ανανέωση μπορεί να πραγματωθεί μόνο από ανθρώπους με ταλέντο, με προσωπικότητα, με νέες ιδέες, νέους τρόπους έκφρασης, με ένταση, με δύναμη, με ανατροπή, με βλέμμα πρωτοποριακό, με άνοιγμα νέων δρόμων και όχι ακολουθώντας τα ασφαλή, δοκιμασμένα μονοπάτια του παρελθόντος…
