 |
Να σας ευχαριστήσω, αρχικά, για τη νέα άφιξή σας στην Αθήνα, δύο χρόνια μετά την τελευταία σας εμφάνιση εδώ... Είναι η τρίτη φορά που έρχεστε για ζωντανή εμφάνιση κι ελπίζω οι αναμνήσεις σας από τις προηγηθείσες και το κοινό μας να είναι οι καλύτερες!
Καλημέρα και φυσικά δεν χρειάζεται να με ευχαριστείτε, αφού η Ελλάδα είναι μια ζεστή και καλή χώρα, ενώ με τους Έλληνες μοιραζόμαστε πολλά καλά στοιχεία –τον καλό καιρό, το καλό φαγητό. Κάθε φορά που ερχόμουν Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, η αντιμετώπιση ήταν εκπληκτική, όπως και τα show, με τον κόσμο να ευχαριστιέται, να χορεύει. Πρέπει να πω ότι η Αθήνα είναι μια φανταστική πόλη.
Μετά από 50 δημιουργικά χρόνια στον κόσμο της μουσικής και όντας πλέον ζωντανός θρύλος της κουβανέζικης –ποιο είναι το μυστικό που σας κρατά τόσο ‘ζωντανή’ και γεμάτη ενέργεια;
Ειλικρινά δεν ξέρω –πιστεύω ότι η μουσική είναι το “energy drink” μου. Η καριέρα μου ήταν εκπληκτική και πιστεύω ότι το όνειρο του να συνεχίζω να τραγουδάω, να μαθαίνω περισσότερη μουσική και να τα μεταφέρω όλα αυτά σε άλλους ανθρώπους, είναι και αυτό που με κρατάει τόσο ζωντανή. Νομίζω ότι θα τραγουδάω μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής μου. Κι έχει ακόμα να κάνει με το ρύζι, τα φασόλια, τη θάλασσα της Κούβας, τους φίλους εκεί.
Υπάρχει έτσι κι αλλιώς μια οικειότητα με τη μουσική σας, η οποία πηγάζει από το αισθητήριο του κόσμου. Σύμφωνα με σας υπάρχει σχέση και μεταξύ της νοοτροπίας των Κουβανων και των Ελλήνων;
Το είπα και πριν, είμαστε πολύ κοντά –το βλέπω στη συμπεριφορά, σε αξίες όπως την οικογένεια και τη σημασία της, όπως και στο ρόλο του ρυθμού. Αλλά το κυρίοτερο είναι ότι και οι δύο λαοί είναι συναισθηματικοί και παθιάζονται εύκολα, γι’ αυτό και τα son, bolero είναι τόσο αποδεκτά εδώ. Είναι μουσική που μιλά και μεταδίδει συναισθήματα και ...αγάπη.
 |
Αν κάποιος σας ρωτούσε ποιο είναι το καλύτερο πράγμα που έχετε επιτύχει στη μουσική καριέρα σας, ποιο θα ήταν; Θα άνηκε ίσως η αλήθεια ότι συνεισφέρατε στο να γίνει γνωστή και παγκοσμίως γνωστή η παραδοσιακή μουσική στη χώρα σας;
Αυτό είναι μεγάλο θέμα. Νομίζω ότι αν διάλεγα μια στιγμή μόνο, θα αδικούσα τις υπόλοιπες, αφού καθημερινά υπάρχουν τόσο υπέροχες στιγμές. Τόσα και τόσα καταληκτικά πράγματα υπήρξαν στη ζωή μου. Ο γιος μου, όταν τραγούδησα με τη συμφωνική ορχήστρα για πρώτη φορά, τα αμέτρητα λαχταριστά φαγητά που έφαγα σε όλες τις χώρες που επισκέφθηκα, η συμμετοχή μου στο project του Buena vista, το Silencio με τον Ibrahim Ferrer, αλλά και το παίξιμο στην ίδια μου τη χώρα, για τους ανθρώπους της, το ότι έχω φτάσει ως την Αυστραλία, το ότι έχω δει τον παρθενώνα, το ότι έχω γνωρίσει Nat King Cole, ότι είχα την ευκαιρία να ακούσω τη Shirley Bassey. Και χωρίς αμφιβολία το ότι πήγα την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας μου σε τόσα πολλά μέρη και οι άνθρωποι την αποδέχθηκαν κι αυτήν κι εμάς με τόση ζεστασιά και αγάπη. Θα μπορούσα να μιλάω για μέρες ολόκληρες για τις στιγμές αυτές…
Κι αυτά που μας είπατε ήταν αρκετά και συγκινητικά... Πάμε σε ένα άλλο θέμα τώρα. Κάποτε είπατε ότι όταν τραγουδάει κάποιος και λέει ότι είναι ερωτευμένος, θα πρέπει να νιώθει έτσι, γιατί αν δεν συμβαίνει όλα θα μοιάζουν τόσο άδεια και ψεύτικα. Είναι λοιπόν τόσο σημαντική η ύπαρξη του έρωτα για έναν καλλιτέχνη που τραγουδάει γι’ αυτόν; Είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη μιας στενότερης σχέσης με το ακροατήριο; Ή γενικότερα το μυστικό της latin μουσικής;
Α, αυτή η ερώτηση είναι πολύ πιο εύκολη! Είσαι ερωτευμένος; Αν πεις ναι και δεν είσαι, τα μάτια σου θα μοιάζουν φρικτά και η φωνή σου θα αλλάξει. Ο έρωτας είναι το καλύτερο συναίσθημα. Μπορούμε να ζήσουμε και χωρίς αυτό, απλά εκείνο είναι το μεγαλύτερο μυστικό. Κι αν δεν ζούμε χωρίς αυτόν, σίγουρα δεν ζούμε χωρίς την χαρά και την ευτυχία. Πάντως το να δίνω την αγάπη είναι ότι μεγαλύτερο μπορεί να νιώσω.
 |
Σίγουρα! Η έκρηξη του Buena Vista Social Club γνωρίζουμε όλοι μας τι αποτέλεσμα έφερε, αλλά μιλήστε μας λίγο και για το μέλλον αυτής της μουσικής ή της latin γενικότερα... Τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς στο μέλλον;
Καταρχήν νομίζω ότι η μουσική δεν χρειάζεται λέξεις ή σύμβολα για να ταξιδέψει. Αλλά είναι αλήθεια ότι διαφορετικά είδη μουσικής, βγάζουν από μέσα μας διαφορετικά είδη συναισθημάτων. Έτσι λοιπόν η κλασική μου φέρνει στο μυαλό την ομορφιά και την κομψότητα, ενώ η κουβανέζικη μου φέρνει ζέστη, ήλιο και διασκέδαση, κι αυτό είναι το στοιχείο που όλος ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει στην κουβανέζικη ή γενικότερα στη latin μουσική. Πλέον δουλεύουμε τόσο σκληρά και τόσο πολλές ώρες, με άγχος, που ξεχνάμε ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματάμε και να ζήσουμε ευτυχισμένες στιγμές. Η μουσική έχει αυτή τη δύναμη, κάνει τους ανθρώπους να πηγαίνουν πίσω, στα απαραίτητα. Φυσικά λοιπόν υπάρχει μέλλον και γι’ αυτό και για το διαφορετικό. Και κάθε χρόνο θα νιώθουμε ότι υπάρχει μεγαλύτερο μέλλον, γιατί πλέον υπάρχει μεγαλύτερο εύρος πληροφοριών και έρχεται πιο γρήγορα με την τηλεόραση και το internet. Είναι και πολύ πιο εύκολο να γνωρίσεις τη διαφορετική μουσική.
Σύμφωνοι και χαιρόμαστε που το ακούμε από έναν άνθρωπο που έχει μεγαλώσει σε πολύ διαφορετικές εποχές. Στην καριέρα σας νομίζετε ότι υπάρχει κάτι που δεν έχετε κάνει και θα θέλατε να το κάνετε;
Όταν έχεις ένα όνειρο και μπορείς να το πραγματοποιήσεις, την ίδια στιγμή αποκτάς ακόμα ένα. Νομίζω λοιπόν ότι θα υπάρχει Omara Portuondo για πολύ ακόμα, αν και η φωνή μου νομίζει το ίδιο φυσικά. Αν μπορώ να τραγουδάω σε 10 χρόνια, σίγουρα θα το κάνω. Αυτή είναι η ζωή μου!
Περιμένουμε λοιπόν να απολαύσουμε τη φωνή σας σήμερα. Ένα μήνυμα για το κοινό που θα έρθει στο Θέατρο Βράχων; Τι να περιμένουμε;
Φυσικά όμορφη μουσική, εξαιρετική ατμόσφαιρα, μεγαλύτερη πολιτιστική εξερεύνηση της Κούβας, χορό και ίσως... ένας μικρός έρωτας από το πουθενά; Ποιος ξέρει;
