 |
Μια μούσα του Badalamenti, που θα μπορούσε κάλλιστα με την ίδια τη ζωή της και την ιδιόμορφη και πλούσια προσωπικότητά της να είναι απο μόνη της ταινία του Lynch. Δυστυχώς, λόγω το οτι εκτός απο όλα όσα είναι η Julee Cruise, είναι και ντροπαλή, αναγκαστικά η επικοινωνία μας παρέμεινε απλώς ηλεκτρονική. Μέσα απο τις απαντήσεις της μου γεννήθηκε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον προς το πρόσωπο της, την καλλιτεχνική της δημιουργία αλλά και για την επερχόμενη εμφάνισή της το Σάββατο 10 Ιανουαρίου (αυτή φυσικά στάθηκε και η αφορμή για τούτη τη συνέντευξη). Ένα πράγμα σίγουρα είναι αυτό που την χαρακτηρίζει, το οτι είναι ένας πολύπλευρος άνθρωπος σε αυτό που είναι και σε όλα όσα κάνει.
Ακόμα κι αν το μέρος στο οποίο μεγαλώσατε, δεν είναι και το καλύτερο για να μεγαλώσει ένα παιδί, φαίνεται πως εσείς είχατε μια ιδιαίτερη παιδική ηλικία, γεμάτη απο τέχνες και απο ευκαιρίες να ανακαλύψετε τα ταλέντα σας.
Παρόλο που μεγάλωσα σε ένα βίαιο περιβάλλον, ήμουνα η μικρότερη και τα ταλέντα μου αναγνωρίστηκαν αμέσως, όταν αυτό δε συνέβαινε με μεγαλύτερα παιδιά. Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουνα 4. Ο πατέρας μου ήταν γιατρός και έτσι είχα πολλές ευκαιρίες και δυνατότητες, που τα περισσότερα παιδιά που ζούν σε μικρές πόλεις δεν έχουν. Άρχισα να σπουδάζω μουσική σε πανεπιστημιακό επίπεδο στα 10. Η βία, που προερχόταν απο ένα ιρλανδικό αλκοολικό σπιτικό, με έκανε να νοιώθω ηλικιακά πιο κοντά στον αδελφό μου και να κλείνομαι πιο πολύ στον εαυτό μου για να μπορώ να ξεφεύγω. Ήταν μεγαλύτερος απο εμένα και μου έλεγε τι μουσική ν’ακούω, τι βιβλία να διαβάζω, κτλ. Παρολ’αυτά ήμουνα σε άλλο κόσμο, παίζοντας μουσική, παίζοντας ρόλους και όργανα. Νομίζω οτι με έκανε πιο δημιουργική. Και αργότερα στη ζωή μου η οικονομική υποστήριξη που είχα ήταν ουσιαστική για την καριέρα μου, παρόλο που έιχα ήδη επιτυχία. Σέρβιρα ακόμα τραπέζια.
Πως η συνεργασία και η φιλία σας με τον Badalamenti και τον Lynch σας ενέπνευσαν αλλά και επηρέασαν τη ζωή σας γενικότερα;
Ο καθένας που βγαίνει στο προσκήνιο, έχει κάποιον που του δίνει το πρώτο του σπρώξιμο. Το δικό μου ήρθε απο διαφορετική κατεύθυνση και τομέα, απο αυτόν που νόμιζα πως πήγαινα. Δεν ήθελα να είμαι στη δισκογραφία. Αλλά είμαι πολύ περήφανη για την συνεργασία μου και ευγνώμων και τυχερή που συμμετείχα στο Twin Peaks.
Θα μπορούσε η ζωή σας ή προσωπικότητά σας να ήταν κάποιος χαρακτήρας ταινιών του Lynch;
Νομίζω πως αυτή είναι μια πάρα πολύ ωραία ερώτηση, γιατί, ναι είμαι τόσο τραγικά Αμερικανίδα, και με αυτό φυσικά εννοώ το παρελθόν μου. Αλλά τόσο μικρή πόλη και ταυτόχρονα τόσο φυσιολογική και παράξενη. (Εδώ δυστυχώς, παρόλο που της άρεσε η ερώτηση, δε μου εξήγησε με σαφήνεια αυτό που εννοούσε. Τι ήθελε ακριβώς να πεί...ας βγάλει ο καθένας το συμπέρασμά του)
Ποιό είναι το κομμάτι το οποίο σας χαρακτηρίζει περισσότερο ή νομίζετε πως είναι το σήμα κατατεθέν σας;
Το «The World Spins», γιατί η ζωή κυλάει, δε μπορείς να την αλλάξεις, οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν,γεννιούνται και πεθαίνουν. Το ίδιο και τα σκυλιά, τα οποία προτιμώ απο τους ανθρώπους. Η θλίψη έρχεται και φεύγει και έτσι είναι η ζωή. Κάνεις ότι καλύτερο μπορείς και ελπίζεις για το καλύτερο. Η ελπίδα είναι αυτό που έχουμε ουσιαστικά.
Είσαστε ένας πολύπλευρος άνθρωπος και φαίνεται πως σας αρέσει να έχετε νέες καλλιτεχνικές εμπειρίες, καθώς και να πειραματίζεστε με διάφορα είδη μουσικής. Συμφονικές ορχήστρες, ταινίες, τηλεόραση, συνεργασίες με μουσικούς διαφορετικών μουσικών οριζόντων... Υπάρχει κάτι απο όλα αυτά που προτιμάτε να κάνετε περισσότερο ή δε μπορείτε να κάνετε μονάχα ένα πράγμα;
Είμαι ηθοποιός. Η μουσική είναι υποκριτική και η υποκριτική είναι μουσική. Προτιμώ την πολυμορφικότητα. Αλλά περισσότερο απο όλα, υπο οποιαδήποτε ιδιότητα, πρέπει να βρίσκομαι σε μια σκηνή. Εκεί ζώ.
Υπάρχει κάποια συνεργασία που προτιμάτε περισσότερο απο όλες όσες έχετε κάνει ή κάποιος με τον οποίο θα θέλατε να ξανασυνεργαστείτε;
Ο Khan βασικά. Είναι μια ιδιοφυία, ανάμεσα στις ιδιοφυίες με τις οποίες έχω συνεργαστεί. Αλλά μου έχει μάθει να είμαι ελεύθερη, να έχω περισσότερο θάρρος, κουράγιο, και με έπεισε να φτάσω επιτέλους στο 3ο μου CD, το The Art of Being a Girl, το οποίο πρέπει τώρα να κυκλοφορήσει στην Ελλάδα (Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο www.juleecruise.net). O Khan είναι επίσης φίλος, η οικογένεια της επιλογής μου, και αυτό δημιουργεί μεγάλη διαφορά στη σκηνή, στην ηχογράφηση αλλά και γενικότερα. Με εμπνέει με την δημιουργικότητά του.
Τι μουσική προτιμάτε να ακούτε περισσότερο; Υπάρχει κάποιος νέος καλλιτέχνης που σας αρέσει;
Βασικά μου αρέσει πολύ η Norah Jones. Δε με νοιάζει που είναι mainstream, το αξίζει. Με κάνει να δακρύζω. Α! Επίσης μου αρέσει ο Eminem. Με κάνει να γελάω.
Τι ετοιμάζετε αυτή την περίοδο;
Περιμένω να μάθω αν θα παίξω σε μια νέα ταινία με τον Robert De Niro που λέγεται “Hide and Seek”. Επίσης ετοιμάζω το νέο μου CD με παραγωγό τον Rick Storm, γυρνώντας στα φωνητικά της εποχής του Twin Peaks, αλλά με πιο μοντέρνα μουσική, κοντά στο στυλ της Bjork. Πολύ μοντέρνο, αλλά και ρομαντικό ταυτόχρονα.
Πως αισθάνεστε που θα εμφανιστείτε ζωντανά στο ελληνικό κοινό; Τι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και να ακούσουμε;
Το ελληνικό κοινό είναι φανταστικό. Είναι ζεστό και ενθουσιώδες και εκτιμούν πάρα πολύ. Θα είναι μια συνεργασία με τον Khan και τον Kid Congo (δυνάμεις από Cramps και τον Nick Cave). Όταν παίζουμε όλοι μαζί είναι μαγικό, όμορφο, ενοχλητικό, ροκ, ηλεκτρονικό, αστείο, λυπητερό, αποκαλυπτικό και οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε. Θα περάσετε πολύ καλά, αυτό είναι σίγουρο.
