 |
Ο Mark Lanegan είναι ξαπλωμένος ακόμα στο κρεβάτι του. Δεν τον ρώτησα αν έχει παρέα ή πως πέρασε το βράδυ του. Ας είμαστε όσο πιο διακριτικοί μπορούμε με έναν από τους πιο σπουδαίους Αμερικανούς μουσικούς των τελευταίων είκοσι χρόνων. Σε λίγες μέρες από τώρα, από το ηλιόλουστο ακόμα Los Angeles θα βρεθεί στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη για μία σειρά εμφανίσεων που, αν σας πούμε ότι δεν την περιμένουμε με μεγάλη ανυπομονησία, θα ήταν ψέμα από τα χειρότερα και σιγά μην και με πιστεύατε.
Το «Ηello man» ακολουθεί ένα χασμουρητό τόσο βαρύ και βοερό που νόμιζα ότι βρυχάται λιοντάρι. Ναι, ο Βασιλιάς της Ζούγκλας λέγεται Mark Lanegan και εμείς είμαστε υπήκοοί του. Ακούστηκα πολύ ως nerd fan όταν του είπα ότι είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή να συνομιλώ μαζί του;
«Έλα man, μην είσαι τόσο σκληρός μαζί σου! Πες μου κάτι, πως είναι ο καιρός στην Ελλάδα αυτές τις μέρες;»
Ψέματα να του πω; Η θέρμανση δουλεύει Mark, φοράω τη ζεστή μου ρόμπα, αλλά και πάλι κρυώνω.
«Shit man! Να δεις που θα φέρω τον ήλιο του Los Angeles μαζί μου για να σας ζεστάνω»
Ο Mark Lanegan έχει την φήμη του ανθρώπου που για να του βγάλεις λέξη σε συνέντευξη πρέπει να έχεις κάνει τάμα στον Άγιο-όποιον-να-’ναι-δεν-έχει-σημασία. Και τώρα τον έχω στο ακουστικό του τηλεφώνου του να περιμένει να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, που λογικά, γι’ αυτόν είμαι ένας ακόμα από τους χιλιάδες δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο που θεωρούν ότι αυτά που λέει, ξύνοντας πιθανότατα τα… αυτιά του, έχουν κάποιο ενδιαφέρον και αξίζουν να αποτυπωθούν σε ένα μουσικό περιοδικό.
«Κοίτα να δεις. Κανείς δεν με υποχρεώνει να μιλάω σε οποιονδήποτε. Δίνω συνεντεύξεις γιατί το θέλω. Δεν σου λέω ψέματα. Το κάνω γιατί είμαι σίγουρος ότι κάθε σχεδόν δημοσιογράφος, όπως και εσύ, μοιράζεται μαζί μου την ίδια αγάπη. Την μουσική. Όλοι αυτή υπηρετούμε, έστω και από διαφορετικά πόστα. Ίσως να μην με πιστεύεις, αλλά είμαι κοινωνικός άνθρωπος. Μου αρέσει να μιλάω και να γνωρίζω ανθρώπους, ειδικά από μέρη της Γης τόσο μακριά από εκεί που γεννήθηκα όπως η Ελλάδα. Και δεν έχει σημασία αν είναι δημοσιογράφοι, διοργανωτές συναυλιών ή απλοί fans. Αν και έχω μία μεγαλύτερη συμπάθεια όπως καταλαβαίνεις για τα νεαρά παιδιά που ακούν την μουσική μου.»
Δηλαδή οι συνεντεύξεις δεν είναι για τον Mark Lanegan ένα απλό μέρος της δουλειάς, ειδικά το άχαρο κομμάτι της; Γιατί δυσκολεύομαι να το πιστέψω;
«Πρώτα απ’όλα δεν έχω τίποτα να κάνω με αυτό που θεωρείται "δουλειά" (business) στη μουσική. Ποτέ δεν έδωσα σημασία στο business κομμάτι της μουσικής, δεν ξέρω πως λειτουργεί και προσπαθώ να στέκομαι μακριά από αυτό όσο γίνεται περισσότερο για να μην μάθω. Αν ήθελα να ασχολούμαι με business, θα γινόμουν επιχειρηματίας ή χρηματιστής. Εγώ μόνο για την μουσική ενδιαφέρομαι. Αυτό είναι το πάθος μου. Και σου λέω, τις συνεντεύξεις τις ευχαριστιέμαι, γιατί είναι μέρος της μουσικής.»
Ok Mark, πείστηκα! Πες μου λοιπόν, πώς πάνε οι πρόβες;
«Δεν έχω πολύ καιρό που ξεκίνησα με παίζω με αυτό το group. Αν και τα ξέρω όλα τα παιδιά αρκετά χρόνια, και έχω παίξει με τον καθένα ξεχωριστά σε διάφορα σχήματα, πρώτη φορά τώρα πριν από λίγες μέρες ξεκινήσαμε να παίζουμε όλοι μαζί. Τα πάμε πολύ καλά μέχρι τώρα, αφού είναι μουσικοί με εμπειρία και πολύ καλά παιδιά να κάνει κανείς παρέα.»
Η μπάντα του Mark Lanegan είναι πράγματι σπουδαία, αφού αποτελείται από τέσσερις άλλους μουσικούς με αξιόλογη πορεία. Ένα είδος σίγουρα supergroup. Από πού να αρχίσεις και που τελειώσεις.
«Δεν ξέρω αν είναι supergroup όπως λες, αλλά σίγουρα είναι καλοί φίλοι, και μαζί παίζουμε μουσική. Ο Troy Van Leeuwen είναι στενός συνεργάτης μου εδώ και πολύ καιρό. Ύστερα από τους Perfect Circle ακολούθησε ως κιθαρίστας στο tour των Queens of The Stone Age, οπότε όπως καταλαβαίνεις περάσαμε πολύ καιρό μαζί. Μάλιστα μαζί με τον Eddie Nappi που ήταν στους Failure, και είναι και στο group μου τώρα, έχουν δημιουργήσει τους Enemy, και οι δύο τους θα ανοίγουν τις συναυλίες μας σε ολόκληρη την νέα περιοδεία. Επίσης, εκτός από τον Troy και τον Eddie, στην δεύτερη κιθάρα θα είναι Brett Netson των Built To Spill που παίζει μαζί μου γύρω στα δύο χρόνια, και ο Norm Block στα drums.»
Ωραία παρέα.
«Είμαι τυχερός που έχω την δυνατότητα να διαλέγω τους κατάλληλους ανθρώπους για να με ακολουθούν ως μπάντα στις περιοδείες. Πρέπει να περνάς καλά όταν ταξιδεύεις με μία μπάντα αλλιώς μην το κάνεις, αυτό λέω πάντα. Εγώ είμαι τυχερός επίσης που πέρασα ένα μεγάλο μέρος των περασμένων ετών με μια πολύ καλή παρέα μουσικών περιοδεύοντας σε όλο τον κόσμο. Πέρασα 23 μήνες on the road με τους Queens of the Stone Age, και πέρασα πιο καλά από ότι φαντάζεσαι.»
Ήθελα να του αναφέρω ότι “ναι, όχι μόνο το φαντάζομαι, αλλά το έζησα κιόλας” όταν σε κάποια στάση της περιοδείας των Queens στη Μεγάλη Βρετανία ήταν ένας τρελαμένος Έλληνας που από την πρώτη γραμμή, και με δεκάδες crowd surfers πάνω από το κεφάλι του, τράβαγε φωτογραφίες την σκοτεινή και υποβλητική φιγούρα του Mark Lanegan ανάμεσα στον Nick Olivery και στον Josh Homme, αλλά που να θυμάται τώρα…
«Μετά τους Queens είχα την ευκαιρία να ξεκουραστώ αλλά και να ετοιμάσω την προσωπική μου δουλειά.»
Εδώ είμαστε. Λοιπόν, στο τέλος του μήνα κυκλοφορεί ένα E.P. με τίτλο “Here Comes That Weird Chill (Methamphetamine Blues, Outtakes and Extras)” αλλά… ας μην τα διαβάζετε αυτά από μένα. Εδώ έχουμε τον δημιουργό…
 |
«Ναι, σε λίγες μέρες βγαίνει το Ε.P. οποίο θα περιέχει οχτώ κομμάτια. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κοίτα να δεις, αυτό το πρώτο E.P. που βγαίνει τώρα, βγαίνει από ανάγκη. Όταν έφθασα στο σημείο να ετοιμάσω την τελική μορφή του album, συνειδητοποίησα ότι είχα γράψει πάρα πολλά καλά τραγούδια. Τόσα όσα για να μπορούσα να βγάλω δύο ξεχωριστά albums αλλά και τόσο καλά που λυπόμουν να τα βάλω στο συρτάρι γιατί ήμουν σίγουρος ότι θα ξεχνιόντουσαν και τελικά θα χανόντουσαν. Σκέφτηκα λοιπόν ότι τα τραγούδια που δεν θα ταίριαζαν παζλ του τελικού album και θα έμεναν απ’ έξω δεν αξίζει να χαθούν. Οπότε αυτά τα outtakes, αν και δεν μου αρέσει καθόλου αυτή η λέξη, γιατί τα αγαπάω πάρα πολύ, δημιούργησαν το E.P.. Το κανονικό album “Bubblegum” θα κυκλοφορήσει στα τέλη Φεβρουαρίου και θα περιέχει μόνο ένα τραγούδι από το E.P. το οποίο θα είναι και το, ας πούμε single, αλλά και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους.»
Χίλια ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Σε τι ύφος όμως να περιμένουμε τα νέα τραγούδια;
«Είναι ένα μείγμα από δυνατά rock τραγούδια και από κάποια πιο σκοτεινά. Αν και τα σκοτεινά και αυτά τα θεωρώ rock, αλλά στο λέω έτσι για να καταλάβεις. Ακόμα και τα Field Songs που πολύ τα χαρακτήρισαν σκοτεινά folk τραγούδια, για μένα είναι από τα πιο rock πράγματα που έχω κάνει.»
Είμαι ανυπόμονος για το νέο υλικό του Mark Lanegan και του το λέω.
«Σε μερικές μέρες οι απορίες σου θα λυθούν» μου ψιθυρίζει συνωμοτικά. Να φανταστώ λοιπόν ότι θα ακούσουμε στις εμφανίσεις του στην Ελλάδα πολλά από τα καινούρια του τραγούδια;
«Δεν είμαι ακριβώς σίγουρος πως θα είναι το σετ, αφού όπως σου είπα τώρα ξεκινήσαμε πρόβες με την μπάντα. Σίγουρα θα παίξουμε αρκετά από τα καινούρια τραγούδια αλλά επίσης και κάποια από όλους τους υπόλοιπους σόλο δίσκους μου.»
Να μην ελπίζουμε δηλαδή για κάποιο τραγούδι από τις εποχές των Screaming Trees.
«Δεν ξέρω… Αν προλάβω να τους μάθω κάποιο, ίσως». Το γέλιο του είναι διαπεραστικό και χαρακτηριστικό. Ευτυχώς, μοιάζει η κουβέντα μας να τον ξύπνησε και δεν μου χασμουριέται. Άσχετη και κλισέ ερώτηση αλλά ήθελα να την κάνω: Ακούς καθόλου μουσική από νέα συγκροτήματα τα οποία πιστεύεις ότι μοιράζονται το ίδιο πνεύμα με σένα;
«Ονόματα από νέα groups δεν ξέρω να σου πω. Αλλά είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και έχω ακούσει και αρκετά σε περιοδείες ή από φίλους. Βασικά όμως, με τους ανθρώπους που μοιραζόμαστε κάποια πράγματα είναι ευτυχώς συνεργάτες μου, όπως τα παιδιά της μπάντας ή οι Queens ή άλλοι φίλοι μουσικοί σαν κι αυτούς που συμμετέχουν στα Desert Sessions, αν τα ξέρεις»
Πώς δεν τα ξέρω… Τι ακούω νομίζεις κύριε Lanegan τις τελευταίες μέρες; Τώρα λέω να τον αιφνιδιάσω…Είσαι ευτυχισμένος αυτό τον καιρό Mark; Πως πάει η ζωή σου;
«Μια χαρά! Γιατί έχεις πληροφορίες για το αντίθετο;»
Πάλι γελάει, και ο αιφνιδιασμός μου έπεσε στο κενό. Όμως η ζωή του Mark Lanegan περιείχε πολλές αρνητικές εμπειρίες…
«Αφήνω τις αρνητικές εμπειρίες πίσω μου. Είναι στο παρελθόν και δεν θέλω να τα σκέπτομαι. Νομίζεις ότι έχει νόημα να τα αφήσω να τριγυρνούν μέσα στο μυαλό μου;»
Όχι σίγουρα. Τις ευχάριστες εμπειρίες όμως;
«Αν άρχιζα τώρα να σου μιλάω για τις ευχάριστες και θετικές εμπειρίες στη ζωή μου, ιδιαίτερα για όλες όσες απέκτησα μέσω της μουσικής, δεν μου έφτανε όλος ο χρόνος του κόσμου. Είναι τόσα πολλά. Και κυρίως είναι οι άνθρωποι. Όλοι αυτοί οι ξεχωριστοί άνθρωποι που γνώρισα είτε ως παίζοντας μαζί τους, είτε γνωρίζοντάς τους, είτε απλά βλέποντάς τους ως φίλος της μουσικής τους. Δεν θα ξεχάσω με τίποτα την πρώτη φορά που είδα τον John Lee Hooker να παίζει. Πραγματική εμπειρία. Ή τον Townes Van Zandt. Ανοίγοντας και τις συναυλίες του Neil Young ήταν μεγάλη στιγμή για μένα. Πες μου, θες να συνεχίσω τώρα και να χάσω την πτήση για την Ελλάδα ή να σου συνεχίσω από κοντά;»
Τα λέμε από κοντά καλύτερα, ναι άστο…
