 |
Πριν από κάμποσο καιρό είχατε διαβάσει μια κριτική για το ντεμπούτο άλμπουμ των νεαρών θορυβοποιών Hell Is For Heroes, ένα καλοφτιαγμένο δίσκο με πολύ δύναμη κρυμμένη μέσα του και εκρηκτικό αν και μελωδικό ταμπεραμέντο. Ως εκ τούτου, αρπάξαμε απ' τα μαλλιά την ευκαιρία να μιλήσουμε τηλεφωνικά με κάποιον απ' αυτούς, και μας έτυχε ο τραγουδιστής τους Justin Schlosberg. Δείτε τι είχε να μας πει:
- Μπήκα στο site της μπάντας να αναζητήσω πληροφορίες για το συγκρότημα και δεν υπάρχει ούτε ένα βιογραφικό της μπάντας.
- Θα έπρεπε να υπάρχει, σίγουρα, και αν φταίει κάποιος γι' αυτό, είμαστε εμείς οι ίδιοι που θέλουμε όλο το υλικό του site να γράφεται από εμάς. Υπομονή λοιπόν μέχρι να αξιωθούμε να γράψουμε το κείμενο (σς. Η κατάσταση αυτή έχει αλλάξει από τότε που μιλήσαμε, όχι όμως ότι μπορεί κανείς να βρει και τα ονόματα των μελών, στοιχειώδη πράγματα βρε αδερφέ!).
- Διάβασα κάπου ότι στο σχήμα παίζουν δύο παλιά μέλη των Symposium. Αληθεύει;
- Δυστυχώς ναι!
- Γιατί δυστυχώς;
- Δεν ήταν κι απ' τα αγαπημένα μου γκρουπ, για κάποιο λόγο! Βέβαια η εμπειρία τους είναι πολύτιμη, γιατί, παρότι όλοι μας έχουμε προϋπηρεσία σε άλλα συγκροτήματα, κανείς δεν έχει καταφέρει να φτάσει στα επίπεδα δημοσιότητας εκείνων.
 |
- Ακούγοντας το άλμπουμ σας, θα έλεγα ότι δεν θα βρεθούν λίγοι που θα θελήσουν να σας κατατάξουν στο nu-metal ιδίωμα. Θα το θεωρούσατε βρισιά αν κάποιος τον χαρακτήριζε έτσι;
- Όχι ακριβώς βρισιά, αν και εμείς δεν βλέπουμε κάτι στη μουσική μας που να μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, πέρα από κάποια στοιχεία που αναγνωρίζονται γενικά σαν κι αυτά που χρησιμοποιούν αντίστοιχες μπάντες του είδους. Υπάρχουν nu-metal μπάντες που μας αρέσουν όπως οι Deftones ή οι Linkin Park. Ακόμη και οι Tool έχουν μπει κάτω απ' την ομπρέλα του μέταλ κάποιες στιγμές, αν και προφανώς δεν ανήκουν σ' αυτό στο χώρο. H παράδοση απ' την οποία αντλούμε όμως υλικό είναι το πανκ.
- Για την παραγωγή του δίσκου όμως χρησιμοποιήσατε δύο ανθρώπους που προέρχονται από εκείνον το χώρο.
- Το γεγονός ότι χρησιμοποιήσαμε τους παραγωγούς των Refused δεν έχει να κάνει με το ύφος της μουσικής που θέλαμε να πετύχουμε αλλά με συγκεκριμένους ήχους που ξέρουν να επιτυγχάνουν, όπως των ήχο των ντραμς για παράδειγμα.
- Γιατί ηχογραφήσατε το άλμπουμ σας στην Αμερική; Μήπως για να πετύχετε ευκολότερο τον ήχο που είχατε στο νου σας;
- Η εταιρία μας μας έδωσε αυτή τη δυνατότητα και εμείς φυσικά την εκμεταλλευτήκαμε. Πιστεύω ότι θα συμφωνείς ότι είναι καλύτερα να ηχογραφείς στο Λος Άντζελες από το Milton Keynes! (περιοχή έξω απ' το Λονδίνο)
- Έχω την εντύπωση πάντως ότι αυτό που προσπαθείτε να κάνετε με τη μουσική σας είναι να γράψετε καλά, μελωδικά κομμάτια.
- Ε, δεν θα το έλεγα! Αυτό που μας ενδιαφέρει βασικά είναι να βγάζουν τα κομμάτια την ενέργεια που θέλουμε, κι από εκεί και πέρα, αν μας προκύψει και μια ενδιαφέρουσα μελωδία, τότε ακόμη καλύτερα. Συγνώμη που σε απογοητεύω και ανατρέπω τα δεδομένα σου για εμάς! (σσ. Συγνώμη, δηλαδή αν κομμάτια σαν το "I Can Climb Mountains" γράφονται χωρίς να δίνεται ιδιαίτερη σημασία στη σύνθεση αυτή καθ' αυτή, τι θα γινόταν αν η σύνθεση ήταν το φόρτε του συγκροτήματος;).
 |
- Μ' αυτό το υλικό πάντως, οι συναυλίες σας θα πρέπει να είναι εμπειρία.
- Ναι, χωρίς να θέλω να πω ότι κάθε συναυλία μας είναι καταπληκτική, έχουμε και τις κακές μας ημέρες, γενικά πάντως αφήνουμε πολύ καλές εντυπώσεις και το κοινό φεύγει ευχαριστημένο.
- Αν κάποια μεγάλη nu-metal σας ζητήσει να τη συνοδεύσετε σαν σαπόρτ γκρουπ στην Αμερική, θα δεχόσασταν;
- Φυσικά, θα μας δινόταν έτσι η ευκαιρία να παρουσιάσουμε τη μουσική σε μεγαλύτερα ακροατήρια. Δεν ξεχνάμε βέβαια και τη σκληρή δουλειά που χρειάζεται για να χτίσει μια σταθερή βάση οπαδών στη χώρα μας, και ήδη την έχουμε γυρίσει τρεις φορές παίζοντας σε μικρά κυρίως κλάμπ, μπροστά σε 600-700 άτομα. Δεν βιαζόμαστε να γίνουμε μεγάλοι, ξέρουμε να περιμένουμε για κάτι τέτοιο.
- Νοιώθετε τέλος ότι βρίσκεστε σε μια αποστολή για να σώσετε το Βρετανικό ροκ από τον αφανισμό;
- Όχι, καθόλου. Δεν μας ενδιαφέρει να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Εξάλλου πιστεύουμε ότι για να περάσεις τα σύνορα της χώρας σου, αρκεί να παίζεις καλή μουσική, όλα τα άλλα περισσεύουν.
