Συνέντευξη με τον Roddy Woomble των Idlewild: Λίγο πριν μας πάρουν τα σώβρακα!
 |
Εν όψει της εμφάνισης των Idlewild, μιας μπάντας που σας προειδοποιούμε ότι δεν πρέπει να χάσετε στο επερχόμενο live τους, επειδή θα σας κάνει να αισθανθείτε teenagers -σε περίπτωση που δεν είστε- και να θέλετε να χοροπηδήσετε πάνω κάτω στη συναυλία τους -σε περίπτωση που έχετε ξεχάσει ότι για το σκοπό αυτό γίνονται οι περισσότερες συναυλίες στον κόσμο αυτό (οι ροκ συναυλίες τουλάχιστον)- και να θέλετε να κλείσετε τα μάτια σας για να έρθουν μόνες τους στο νου σας οι πιο όμορφες εικόνες -και θα είναι η μουσική τους που θα σας τις έχει ανακαλέσει στη μνήμη- και να νιώσετε για μια ακόμη φορά το σπουδαίο συναίσθημα που είναι η χαρά της ζωής έτσι όπως δύναται να τη μετενσαρκώσει με τα τραγούδια της η μπάντα των Idlewild, εν όψει λοιπόν της εμφάνισης αυτής που θα είναι έγκλημα να αγνοήσετε και θα ζήσετε μια υπόλοιπη ζωή που θα αποτελεί δοκιμασία η προσπάθεια να ξεχάσετε την απερισκεψία σας αυτή, μιλήσαμε με τον τραγουδιστή και στιχουργό και εκρηκτικό performer τους Roddy Woomble δια της αρχαίας τηλεφωνικής μεθόδου για να μας πει τα νέα του και να του πούμε κι εμείς τα δικά μας, που λέει ο λόγος:
- Βρίσκεστε στο μέσον της Ευρωπαϊκής περιοδείας σας μαζί με τους Coldplay. Πώς πηγαίνει το πράγμα;
- Όλα πάνε μια χαρά. Έχουμε επισκεφθεί και παλιότερα πολλές απ' τις πόλεις που παίζουμε στην τουρνέ αυτή, δεν είχαμε παίξει όμως σε τόσο μεγάλες αίθουσες σαν κι αυτές που παίζουμε σαν σαπόρτ στους Coldplay.
 |
- Μου φαίνεται λίγο αστείο που παίζετε σαν σαπόρτ μπάντα στους Coldplay, παρότι είστε παλιότερο συγκρότημα. Πιστεύεις ότι ο κόσμος έχει αργήσει να συνειδητοποιήσει το πόσο καλό συγκρότημα είστε;
- Πάντοτε ο κόσμος μας είχε υποδεχτεί καλά, αλλά απ' την άλλη θεωρούσε ότι η μουσική μας ήταν δύσκολη, και γι' αυτό δεν μπορούσαμε να περάσουμε σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Αυτό δείχνει να αλλάζει με το καινούργιο μας άλμπουμ, που περιέχει κομμάτια που έχουν τη δυνατότητα να προσεγγίσουν περισσότερο κόσμο, ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
- Θυμάμαι το πώς το ΝΜΕ έγραφε ότι θα είστε από τις μπάντες που θα παίξουν σαν headliners στο επόμενο φεστιβάλ του Glastonbury και σκεφτόμουν "καλά, τώρα κατάλαβαν πόσο φοβερή μπάντα είναι οι Idlewild";
- Κάθε μπάντα προσπαθεί διαρκώς να γίνει καλύτερη και πιστεύω ότι κι εμείς έχουμε φτάσει σ' ένα σημείο πια που μπορούμε να αγγίξουμε κάποιες κορυφές. Ασφαλώς το προηγούμενο άλμπουμ ήταν πολύ καλό, αλλά απ' ότι φαίνεται, έπρεπε να φτάσουμε σ' αυτό εδώ το τέταρτό μας για να στρέψουμε επάνω μας όλα τα βλέμματα. Είναι θέμα συγκυριών και τύχης σε μεγάλο βαθμό. Την περίοδο αυτή, έχει αναζωπυρωθεί το ενδιαφέρον του κόσμου για τη ροκ μουσική, με μπάντες απ' την Αμερική όπως οι Strokes ή οι White Stripes, οπότε ήταν η κατάλληλη εποχή για να προσέξει το ανάλογο ακροατήριο τη μουσική μας.
 |
- Μιλώντας για Αμερικάνικες μπάντες, βλέπω ότι στην επερχόμενη Βρετανική περιοδεία σας έχετε επιλέξει σαν σαπόρτ συγκρότημα τους Walkmen. Ήταν προσωπική σας επιλογή ή κάτι που σας επιβλήθηκε;
- Τα παιδιά απ' το συγκρότημα τα γνωρίζουμε από παλιά, όταν δίναμε μαζί συναυλίες και είμαστε εμείς στο ξεκίνημά μας κι εκείνοι σε μια άλλη καταπληκτική μπάντα, τους Jonathan Fire*Eater. Μας πρότειναν να παίξουμε ξανά μαζί και δεχτήκαμε, τους είδα ξανά πριν από 3 εβδομάδες και ήταν σπουδαίοι (σσ. κι εμείς, κι εμείς!)
- Κάθε φορά που γράφετε καινούργια τραγούδια, έχετε στο νου σας το πώς μπορεί να λειτουργούν όταν τα ερμηνεύετε επί σκηνής;
- Όχι ιδιαίτερα, πολύ δε περισσότερο στο δίσκο αυτό. Κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του νέου μας δίσκου είμαστε πολύ πιο αυθόρμητοι, κι αυτός είναι ο λόγος που υπάρχουν τόσο δυναμικά τραγούδια πλάι σε αντίστοιχα χαμηλών τόνων. Ακόμη κι έτσι, το ρεπερτόριο λειτουργεί περίφημα στις συναυλίες, αφού το κοινό έχει πολλές φορές την ανάγκη να ακούει και τις δύο πλευρές της μουσικής μας. Και είναι εξίσου σημαντικό να υπάρχει η αντίστοιχη ισορροπία και στη σειρά των κομματιών στο δίσκο, εξ ου και η εναλλαγή στο tracklisting του "The Remote Part". Το γεγονός ακόμη ότι διαλέξαμε τον Dave Eringa να κάνει την παραγωγή έχει να κάνει ακριβώς με το ότι θέλαμε κάποιον στο στούντιο που να μας κάνει να αισθανόμαστε άνετα, να ξέρει λίγο-πολύ τι θέλουμε και φυσικά να εκμεταλλευτούμε την εμπειρία του.
 |
- Έχετε ήδη κάνει ορισμένες επιτυχημένες εμφανίσεις στην Αμερική, αλλά αναρωτιόμουν αν είστε έτοιμοι να κάνετε οτιδήποτε χρειάζεται για να την κατακτήσετε ολοκληρωτικά, δηλαδή μια επίπονη τουρνέ που ποτέ δεν ξέρεις πότε ακριβώς θα τελειώσει, αυτό περίπου που έκαναν την περασμένη χρονιά οι Coldplay.
- Ναι, βέβαια. Από το προηγούμενό μας άλμπουμ τύχαμε θετικής υποδοχής στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και με το νέο μας και τα τραγούδια που περιέχει πιστεύουμε ότι θα τα πάμε ακόμη καλύτερα. Χρειάζεται πολύ κόπο και αρκετά χρήματα για να περάσεις σε μεγαλύτερο κοινό εκεί, αλλά είμαστε έτοιμοι να κάνουμε ότι πρέπει για να μας ακούσει πιο πολύς κόσμος.
- Κατά την άποψή μου, δεν θα είναι δύσκολο να γνωρίσετε μεγάλη απήχηση στην Αμερική, αφού πολλά στοιχεία της μουσικής σας θεωρώ ότι αποτελούν απ' ευθείας αναφορές στην πρώιμη περίοδο των REM, πιο συγκεκριμένα στα δύο-τρία πρώτα τους άλμπουμ. Ο ξένος Τύπος μάλιστα σας έχει αποκαλέσει και "νέους REM". Συμφωνείς με την άποψη αυτή;
- Δεν θα διαφωνήσω καθόλου μ΄ αυτήν την άποψη κι ούτε νιώθω ότι με προσβάλει. Οι REM είναι μια μοναδική μπάντα της οποίας είμαστε φανατικοί οπαδοί και πράγματι κάποια σημεία της μουσικής μας τους φέρνουν στο νου. Αποτελούν όμως μέρος μιας μουσικής που έχει πιστεύω τη δική της προσωπικότητα.
 |
- Πες κάποια απ' τα συγκροτήματα και τους δίσκους που άκουσες πρόσφατα και σου άρεσαν.
- Το πιο αγαπημένο μου άλμπουμ για φέτος είναι αυτό των Bright Eyes, μου άρεσαν ακόμη οι δουλειές του Ryan Adams και των Sigur Ros. Ακόμη, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, παρακολουθώ και την ηλεκτρονική σκηνή και μου αρέσουν ιδιαίτερα οι δίσκοι της ετικέτας Warp, ο Aphex Twin, οι Boards Of Canada και οι Plaid.
- Σ' ευχαριστώ και ανυπομονώ να σε δω στην Αθήνα. Θα σε περιμένω μ' ένα μπουκάλι κρασί. Είσαι φίλος;
- Το λατρεύω το κρασί, όπως λατρεύω και τον ήλιο σας. Αν και φοβάμαι ότι θα γίνω κατακόκκινος αν εκτεθώ για πολύ, όντας ένας κατάλευκος Σκωτσέζος! (γέλια).
Αυτά είπαμε στο ένα μόλις τέταρτο που είχαμε στη διάθεσή μας, κι εγώ, σαν καλό παιδί που είμαι δεν ανέφερα καθόλου την ιστορία με τον άρτι απολυθέντα μπασίστα τους. Τι μας νοιάζει εξάλλου να χώνουμε τη μύτη μας σε ενδο-οικογενειακές υποθέσεις; Το σίγουρο είναι ότι η μπάντα βρήκε ήδη καινούργιο μουσικό να τον αντικαταστήσει, και σαν πενταμελές πια σχήμα θα έρθουν να μας πάρουν τα σώβρακα. Το ελπίζουμε τουλάχιστον γιατί το έχουμε απόλυτη ανάγκη!
