 |
Με τον Jukka Reverberi και τους υπόλοιπους Giardini di Miro συναντήθηκα μόλις πριν αρχίσουν το τελικό soundcheck στο αρκετά κρύο, όταν είναι άδειο, Αν Club. Με τον χαμογελαστό και ευδιάθετο Jukka είχα μία συχνή επαφή μέσω e-mail τους τελευταίους μήνες, οπότε η κουβέντα που είχαμε έγινε σε ένα ιδιαίτερα χαλαρό και φιλικό κλίμα, μέρος της οποίας, όσο καταγράφηκε ως συνέντευξη, μπορείτε να διαβάσετε σήμερα από το Avopolis.
Avopolis: Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, με την πιο κλισέ ερώτηση που μπορώ να σκεφτώ! Πώς αισθάνεστε που βρίσκεστε για μία συναυλία στην Ελλάδα;
Jukka: Για μένα δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκομαι στην Ελλάδα, έρχομαι πάρα πολύ συχνά για διακοπές σε διάφορα νησιά ενώ είναι και η δεύτερη φορά που έρχομαι στην Αθήνα. Ως μπάντα όμως είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που θα εμφανιστούμε εδώ στο Αν Club, και ανυπομονούμε να έρθει η ώρα, αφού είναι και η πρώτη φορά που θα παίξουμε εκτός Ιταλίας. Είχαμε βέβαια 4-5 χρόνια πριν, μία συναυλία στην Γερμανία, αλλά ήταν στην πρώτη μας περίοδο, και δεν είχαμε κατασταλάξει ούτε στις μουσικές μας ιδέες, ούτε στην κατεύθυνση που θέλαμε να ακολουθήσει στο μέλλον το group, αφού τότε ότι κάναμε, το κάναμε για να γελάμε, ήταν απόλυτα το hobby μας. Τώρα πλέον είμαστε πιο συγκεντρωμένοι στη μουσική μας, να παίζουμε live, και να το κάνουμε πιο επαγγελματικά, δεν εννοώ σαν αυτό που λένε δουλειά, αλλά σαν ένα πάρα πολύ σοβαρό και σημαντικό hobby.
Μπορώ να πω ότι αισθανόμαστε περίεργα που ήρθαμε εδώ, και επίσης περίεργο το ότι ξέρω ότι πολύ κόσμος ακούει τον δίσκο μας, και ίσως τον γνωρίζει πιο καλά και από εμάς. Δεν ξέραμε τίποτα για την μουσική σκηνή στην Ελλάδα, και ότι υπάρχουν άνθρωποι που ακούνε τέτοιου είδους μουσική σαν την δικιά μας. Έμαθα επίσης ότι υπάρχουν κάποιες ελληνικές μπάντες που παίζουν ίδιου ύφους μουσική με εμάς, αλλά το μόνο group που μου έχουν πει και μπορώ να σου πω αυτή την στιγμή είναι οι 2 By Bukowski, τους οποίους θέλω οπωσδήποτε να ακούσω! Ελπίζω τα παιδιά να μου φέρουν το album τους γιατί μου το υποσχέθηκαν!
Avopolis: Πώς θα περιγράφες εσύ την μουσική που παίζετε;
Jukka: Έχουμε έναν πολύ ωραίο ορισμό για την μουσική μας! Melodic Instrumental Pop! Διότι ξέρεις, είμαστε βασικά μία instrumental μπάντα, παρά το ότι είχαμε κάποια τραγούδια με φωνητικά στο προηγούμενο album, και θα έχουμε και ένα στο επόμενο. Μας αρέσει επίσης πάρα πολύ η pop μουσική και η pop αισθητική. Και φυσικά μας αρέσουν πάρα πολύ οι μελωδίες! Λατρεύουμε μία καλή μελωδία και την θεωρούμε πολύ σημαντικό στοιχείο στην δουλειά μας. Είμαστε λοιπόν ένα melodic instrumental pop group!
Avopolis: Οπότε να υποθέσω ότι δεν δέχεστε την ταμπέλα του post-rock συγκροτήματος...
Jukka: Ok, αυτός ο όρος δεν είναι και πολύ κακός, αν και είναι λίγο ανόητος. Ίσως είναι καλός μόνο για κάποιους ανθρώπους για να καταλαβαίνουν τι περίπου να περιμένουν από μία μπάντα. Παρ’όλα αυτά κάτω από την ταμπέλα του post-rock υπάρχουν πολλά groups με εντελώς διαφορετικό ήχο, για παράδειγμα είναι οι Το Rococo Rot που έχουν εντελώς ηλεκτρονικό ήχο και από την άλλη οι Godspeed You Black Emperor! που έχουν εντελώς κιθαριστικό. Και υπάρχουν και πολλές άλλες διαφορετικές προσεγγίσεις. Αλλά ίσως ο όρος post-rock να εκφράζει όχι την μουσική, αλλά την στάση των ανθρώπων-μουσικών απέναντι σε αυτήν. Δεν υπάρχει αυτή η chorus-verse-chorus αντιμετώπιση της μουσικής όπως συμβαίνει σε συμβατικά rock και indie rock groups. Το post-rock είναι μία στάση κάποιων καλλιτεχνών, ίσως όχι μόνο μουσικών, παρά αυτή καθ’αυτή η μουσική.
Avopolis: Ως ένα όχι συμβατικό group λοιπόν, πώς λειτουργείτε όταν βρίσκεστε στη διαδικασία της δημιουργίας;
Jukka: Όπως ίσως καταλαβαίνεις είναι πολύ δύσκολο να δουλεύουμε και να προσπαθούμε να γράψουμε νέα κομμάτια όλοι μαζί. Δυστυχώς δεν είμαστε καθόλου καλοί jammers, οπότε δεν μπορούμε να μπούμε στο studio, και να αρχίσουμε να παίζουμε όλοι μαζί και να ηχογραφούμε...
Avopolis: Δηλαδή δεν αυτοσχεδιάζετε;
Jukka: Όχι, μόνο πάρα πολύ σπάνια, και αυτό πάντα όταν έχουμε έτοιμη μία μελωδία που αποτελεί από μόνη της ένα ολόκληρο μουσικό κομμάτι. Τότε μόνο, όταν είναι σχεδόν ολοκληρωμένο, ο καθένας από εμάς, ίσως βάλει κάτι παραπάνω με το όργανο που παίζει, εκεί που πραγματικά πιστεύει ότι το τραγούδι το χρειάζεται. Συνήθως λοιπόν, κάποιος από τους κιθαρίστες, πιάνουν μία συγκεκριμένη μελωδία, την μετατρέπουν σε πιο ολοκληρωμένο τραγούδι βασισμένο πάντα μόνο στις κιθάρες και ύστερα το παρουσιάζουν στο υπόλοιπο group, σε κάποια πρόβα, και όλοι συνεισφέρουν σε αυτό που οι κιθαρίστες είχαν αρχικά στο μυαλό τους. Ύστερα βέβαια περνάμε το τραγούδι στον υπολογιστή μας, όπου και παίζουμε με τους ήχους και τις μελωδίες, οπότε να έχουμε ένα πιο ολοκληρωμένο τραγούδι, το οποίο μετά ολόκληρη η μπάντα καλείται να εκτελέσει στις πρόβες. Οπότε θα έλεγες ίσως, ότι δουλεύουμε με έναν κάπως διαφορετικό τρόπο.
 |
Avopolis: Προσωπικά εσύ προτιμάς αυτή την διαδικασία δημιουργίας, από την παρουσίαση των τραγουδιών σας σε μία συναυλία, στην οποία, αφού όπως μου είπες δεν αυτοσχεδιάζετε, κάνετε μια απλή αναπαραγωγή ζωντανά των υπάρχοντων δημιουργιών;
Jukka: Προτιμώ να εργάζομαι στο studiο. Είναι πολύ πιο δημιουργικό. Στο studio δεν παίζω μόνο κιθάρα. Ασχολούμαι με τον υπολογιστή, με τα keyboards, δημιουργώ τα μέρη των εγχόρδων, αλλάζω μελωδίες, ενώ όταν παίζω live αναγκαστικά περιορίζομαι στην κιθάρα, το οποίο είναι εντελώς διαφορετικό. Από την άλλη όμως, δεν υπάρχει πιο ωραίο συναίσθημα από όταν είσαι πάνω στην σκηνή με την κιθάρα και παίζεις με τους φίλους σου για να ευχαριστήσεις άλλους φίλους, ακόμα και αν δεν τους γνωρίζω προσωπικά.
Avopolis: Πώς είναι αλήθεια η μουσική σκηνή στην πατρίδα σου την Ιταλία, αυτή την στιγμή; Έχετε ευκαιρίες για να κάνετε αρκετές συναυλίες;
Jukka: Αλλάζει αρκετά αυτή την περίοδο η κατάσταση στην Ιταλία. Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα γίνονται καλύτερα για groups όπως εμείς, αφού ξαφνικά έγινε της μόδας η ανεξάρτητη μουσική σκηνή, ίσως και επειδή λόγω της άσχημης οικονομικής τους κατάστασης οι μεγάλες εταιρίες ψάχνουν νέα ονόματα από την φτηνή ανεξάρτητή μας σκηνή, για καθαρά οικονομικούς λόγους. Αλλά μας έχουν δωθεί πολλές ευκαιρίες, ειδικά τους τελευταίους τρεις μήνες. Για να καταλάβεις, παίξαμε live ακόμα και στο MTV Italia, κάτι πρωτόγνωρο για ένα group σας και εμάς! Και εκεί που μπορούσες να παρακολουθήσεις μόνο Eros και Britney, ξαφνικά βρεθήκαμε να παίζουμε εμείς σχεδόν μία ώρα live σε μία εκπομπή που ονομάζετε Supersonic, και η οποία μεταδόθηκε μάλιστα δύο φορές, πρώτα την Παρασκευή στις 9 το βράδυ, και το Σάββατο στις 8.30 το βράδυ! Απίστευτο γεγονός για ένα instrumental group σε ένα καθαρά εμπορικό τηλεοπτικό κανάλι! Επίσης αρχίσαμε να πουλάμε πάρα πολύ! Δεν εννοώ φυσικά τεράστια νούμερα, αλλά το να πουλάμε εμείς 5.000 κόπιες του album, είναι αρκετά σπουδαίο.
Avopolis: Το γεγονός ότι αλλάξατε εταιρία βοήθησε σε αυτό;
Jukka: Ναι βέβαια! Από την εταιρία μας έχουμε πάρα πολύ υποστήριξη. Δεν χρειάστηκε να πληρώσουμε τίποτα οι ίδιοι για να ηχογραφήσουμε το album μας, και αυτό από μία εντελώς ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρία. Ο ηχολήπτης μας ήταν και ο παραγωγός, και ο ίδιος έχει το δικό του studio όπου δουλέψαμε. Και είναι ένα πραγματικό indie kid, όπως και εμείς, χωρίς πραγματικά εμπορικές βλέψεις και φιλοδοξίες.
Υπογράψαμε πρόσφατα επίσης και με την BMG Publishing, κάτι το οποίο θεωρώ θα μας προσφέρει πολλές ευκαιρίες για να έρθουμε σε επαφή με διάφορους ανθρώπους, έτσι ώστε να μπορέσουμε να δουλέψουμε πάνω σε soundtracks κινηματογραφικών ταινιών.
Avopolis: Δεν μου φαίνεται καθόλου περίεργο που σε ενδιαφέρει να ασχοληθείτε με την μουσική του κινηματογράφου.
Jukka: Πραγματικά την λατρεύω, ίσως περισσότερο και από τις ίδιες τις ταινίες. Δες την “ Amelie” για παράδειγμα. Πολύ καλή ταινία, αλλά το soundtrack από τον Yian Tiersen είναι απίστευτο! Σε κάνει να δακρύζεις!
Και φυσικά λατρεύω τις ιδιοφυίες των soundtracks της Ιταλίας, με πρώτο και καλύτερο τον αγαπημένο μου Ennio Morricone, αλλά και το Gianno Pizzoni. Ιδιοφυίες μίας μεγάλης παράδοσης μουσικών που ασχολήθηκαν με soundtracks στην Ιταλία.
Avopolis: Μιλάγαμε νωρίτερα για την κατάσταση στην μουσική σκηνή της Ιταλίας. Πώς βλέπεις όμως την συνολική κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας σου; Κατ’αρχάς σας ενδιαφέρουν αυτά τα θέματα, ασχολείστε καθόλου;
Jukka: Φυσικά, απλά δεν θέλουμε να τα φανερώσουμε στην μουσική μας αλλά και στα live μας. Στην ιδιωτική μας ζωή, οι περισσότεροι από εμάς είμαστε ενεργοί ακτιβιστές, προσωπικά για ένα από αριστερά πολιτικά κόμματα της Ιταλίας, υποστηρίζουμε τις θέσεις της Αριστεράς, και είμαστε κάθετα ενάντιοι με τον φασισμό.
 |
Όσο για την κατάσταση αυτή την στιγμή στην Ιταλία, μπορώ να πω ότι είναι πραγματικά πολύ επικίνδυνη! Είμαστε σε μία περίοδο μεγάλης σύγχησης! Τα πραγματικό πρόβλημα ακούει στο όνομα Silvio Berlusconi. Και αυτό διότι έχει στα χέρια του όλη την δύναμη των Μ.Μ.Ε. Έχει την δυνατότητα να βγαίνει κάθε βράδυ στην τηλεόραση, σε όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια, και να λέει ότι θέλει, χωρίς κανείς να έχει την δυνατότητα να τον αντικρούσει.
Οπότε εάν μία μέρα έχει οργανωθεί μία πορεία διαμαρτυρίας από το αριστερό κίνημα, την αμέσως προηγούμενη ο Berlusconi θα βγει σε όλα τα κανάλια και θα πει με θράσος ότι «όσοι πάρουν μέρος στην πορεία, είναι μία μικρή ομάδα ηλιθίων, οι οποίοι δεν έχουν το μυαλό να καταλάβουν τι λέμε και τι θέλουμε να κάνουμε», και ότι «είναι επικίνδυνοι για την Ιταλία, και μην τους πιστεύετε σε όσα λένε, διότι εγώ είμαι ο σωστός, και αυτοί λάθος!».
Το θέμα είναι ότι πολλοί Ιταλοί έχουν πέσει θύματα του Αμερικάνικου τρόπου σκέψης, και ειδικότερα της ψεύτικης γοητείας του λεγόμενου Αμερικάνικου Ονείρου. Τους γοητεύει το γεγονός, ότι ο Berlusconi ξεκίνησε από πολύ χαμηλά, και σιγά σιγά απόκτησε όλο και μεγαλύτερη δύναμη, για να γίνει αυτό που είναι σήμερα, έχοντας στα χέρια του όχι μόνο την δύναμη των Μ.Μ.Ε. αλλά και την απόλυτη κρατική και παρακρατική δύναμη. Πολύ επικίνδυνη κατάσταση...
Θέλει να καταστρέψει εντελώς το κράτος κοινωνικής πρόνοιας στην Ιταλία! Αυτό ισοδυναμεί με την ολοκληρωτική καταστροφή της ποιότητας ζωής των Ιταλών. Πρέπει όλοι να είμαστε σε επιφυλακή για τα χειρότερα από τον Berlusconi.
Avopolis: Σε έναν κόσμο όμως όπου υπάρχουν πολλοί μεγάλοι και μικροί Berlusconi, και όπου το καπιταλιστικό σύστημα, θέλουμε, δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, κυριαρχεί και υπηρετείται πιστά ακόμα και από υποτιθέμενες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις, ποιο θεωρείς μπορεί να είναι το μέλλον; Μήπως η αλλαγή, είναι στην ουσία μία ουτοπία;
Jukka: Προσωπικά είμαι πεσιμιστής. Δεν ξέρω να σου πω την αλήθεια. Οσ’αναφορά την Ιταλία, θα σου έλεγα ότι είναι σχεδόν αδύνατο να αλλάξει κάτι. Δυστυχώς έχουμε μία πολύ δυνατή Χριστιανική ταυτότητα, το Βατικανό και τον Πάπα, οι οποίοι κυριαρχούν στις συνειδήσεις των περισσοτέρων, αλλά και των οποίων οι δυνάμεις ξεπερνούν κάθε όριο που μπορείς να φανταστείς. Ανάμεσα στην πλειοψηφία των Ιταλών κυριαρχεί ένας μεγάλος θρησκευτικός φανατισμός, μία στενοκεφαλιά αλλά και ένας ηλίθιος φόβος.
Όταν σκέφτονται τα αριστερά κόμματα και κινήματα, το μυαλό τους πάει μόνο στα κομμουνιστικά σοβιετικού τύπου κόμματα. Ξεχνούν το γεγονός ότι τα τελευταία πενήντα χρόνια στην Ιταλία τα αριστερά και κομμουνιστικά κόμματα έχουν κάνει τις σπουδαιότερες αλλαγές για τον καλό του πολίτη. Ξεχνούν ότι εργάζονται για τα δίκαια των εργατών αλλά και όλων των ανθρώπων και ότι νοιάζονται και στηρίζουν το κράτος πρόνοιας...
Όμως φταίνε και τα ίδια τα αριστερά κόμματα και κινήματα αφού πολύ συχνά αποπροσανατολίζονται και χάνουν δυστυχώς την ιδεολογική τους ταυτότητα..
Avopolis: Να συμφωνήσω, και να προσθέσω επίσης, ότι παρατηρώ ότι όπως και στην Ελλάδα, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό στην Ιταλία, υπάρχουν πολλά μικρά αριστερά κόμματα και κινήματα, και όχι ένα ενωμένο κοινό μέτωπο ενάντια στους ουσιαστικούς κοινούς εχθρούς τους...
Jukka: Ναι ξέρω... Και αυτό συμβαίνει στην Ιταλία, όπως φαντάζομαι και στην Ελλάδα αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, διότι είναι στη φύση του ανθρώπου να θέλει το καλύτερο για τον εαυτό του, και μία ωραία προεδρική καρέκλα για τον κώλο του. Επίσης στην Ιταλία υπάρχει μία πραγματικότητα η οποία δεν ευννοεί εύκολα συνεργασίες αφού είναι μία ιδιαίτερα μπερδεμένη χώρα με διαφορές και ανισότητες.
Οι παραδόσεις και η κουλτούρα του Βορρά, του Νότου, και του κέντρου της χώρας είναι πολύ διαφορετικές. Ακόμα και στην επαρχία από την οποία κατάγομαι, την Emilia Romania, μεγαλύτερη πόλη της οποίας είναι η Bologna, οι άνθρωποι στις δύο κύριες περιοχές, την Emillia από την μία και την Romania από την άλλη, έχουν πολλές και σημαντικές διαφορές. Έχουν διαφορετική διάλεκτο, αρκετές διαφορετικές παραδόσεις...
Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στην πολιτική. Έχουμε τα δύο κύρια μεγαλύτερα κομμουνιστικά πολιτικά κόμματα, τα οποία έχουν αρκετά σημεία επαφής, αλλά και σημαντικές αγεφύρωτες διαφορές και πολιτικές παραδόσεις, όπως έχουν και με δεκάδες άλλα μικρά ή μεγάλα αριστερά και ακροαριστερά σημαντικά κινήματα και κόμματα.
Και σε παγκόσμια κλίμακα, είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει κάποια αλλαγή για να επιστρέψω σε αυτά που λέγαμε νωρίτερα. Υπάρχει μία γενική αποχαύνωση και σύγχιση σε ολόκληρο τον κόσμο, με τους πολίτες να δέχονται τα πάντα σχεδόν με καμμία διαμαρτυρία και χωρίς κάποια αξιοσημείωτη αντίδραση. Ίσως ένα μεγάλο και σημαντικό πρόβλημα σε ολόκληρο τον κόσμο, απόλυτη φτώχεια σε όλο τον κόσμο κάτι τέτοιο, μπορούσε να ταρακουνήσει τους ανθρώπους και ίσως έτσι αλλάξουν νοοτροπία και αρχίσουν να αντιδρούν και να πάρουν την θέση που πρέπει. Αλλά δεν πιστεύω ότι ποτέ θα γίνει κάτι τέτοιο, οπότε αμφιβάλλω σοβαρά ότι θα υπάρξει κάποια ριζοσπαστική αλλαγή...
Αλλά, ανεξάρτητα με όλα αυτα τα πεσιμιστικά μου, είναι καλό να μάχεσαι για κάτι έστω και αν πρόκειται για μία ουτοπία!
