Ηλεκτρονική μουσική στο background, μπλαζέ εκφορά ατάκας, όχι τραγουδισμένης αλλά μιλητής. Σαν να σου μιλάει κάποιος στο αυτί σε ένα μπαρ. Αυτή η νοερή εικόνα θα μπορούσε να συνοδεύει όλα τα τραγούδια των Fujiya & Miyagi, που όχι, δεν είναι Ιάπωνες αλλά Βρετανοί και όχι, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση ούτε με το πικάπ-αντίκα, ούτε με τον Σένσεϊ του Karate Kid. Το (δύσκολα να ταξινομηθεί βάσει genre) σχήμα από το Brighton επισκέπτεται την Αθήνα για μια εμφάνιση στο Fuzz το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου, και μιας και τους έχουμε ιδιαίτερη αδυναμία από τα early 00s που ηχούν στα αυτιά μας (Είναι krautrock; Είναι electro; Είναι pop; Είναι dance; Είναι nu-disco;) την «πέσαμε» στον τραγουδιστή και κιθαρίστα τους David Best μέσω e-mail για να τον ρωτήσουμε, μεταξύ άλλων, πώς τα πηγαίνει με την φροϋδική θεωρία, τι μουσική ακούει αυτή την περίοδο και πού μπορούμε να φάμε το Βανίλια-Φράουλα Knickerbocker Glory του ομώνυμου άσματος.
Πόσο ίδιοι και πόσο διαφορετικοί είστε ως καλλιτέχνες με εκείνους τους τύπους που πίσω στα 90s αποφάσισαν να σχηματίσουν μια μπάντα και να τη βαφτίσουν Fujiya & Miyagi (επειδή έτσι);
Ξεκινήσαμε την εποχή που δεν υπήρχε ακόμα το Internet, οπότε η προοπτική μιας επιτυχημένης μουσικής καριέρας φαινόταν απίθανη. Εξ ου και επιλέξαμε ένα όνομα που δεν έβγαζε νόημα. Νομίζω ότι αμφότεροι το έχουμε μετανιώσει (σ.σ.: αναφέρεται στον Steve Lewis, ιδρυτικό μέλος των F&M). Αν είχα την ευκαιρία να γυρίσω πίσω και διαλέξω ένα άλλο όνομα, μάλλον θα προτιμούσα κάτι ασαφές ή κοινότοπο και ανοιχτό σε ερμηνεία. Του τύπου "Zip" ή "Scratch". Αν ξεκινούσαμε σήμερα, θα είχαμε άλλες προκλήσεις, πάντως σίγουρα πλέον είναι πιο εύκολο να διαδόσεις τη δουλειά σου. Γενικά, μου αρέσει η ιδέα ότι μια μέρα θα γίνεις αυτός που από πάντα έπρεπε να είσαι, απλά παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να φτάσεις εκεί.
Ποια είναι η σύντομη ιστορία των πρώτων χρόνων; Τι σας ένωσε και πώς βρεθήκατε από το Brighton σε ένα tour bus στις ΗΠΑ. Αν έπρεπε να διαλέξεις 5 highlights από την καριέρα σας ποια θα ήταν αυτά;
Ο Steve (σ.σ.: Steve Lewis, synths, φωνητικά) και εγώ γνωριστήκαμε παίζοντας ποδόσφαιρο στο πανεπιστήμιο Falmer, όπου τώρα βρίσκεται το στάδιο Brighton & Hove Albion. Έχουμε αλλάξει πολλές φορές σύνθεση, αλλά ο πυρήνας ήμασταν πάντα εμείς οι δύο. Η πρώτη φορά που παίξαμε στη Νέα Υόρκη στο Mercury Lounge έμεινε στη μνήμη μου ως κάτι πολύ ιδιαίτερο. Ανοίξαμε τους The Fall στο Δουβλίνο στις αρχές μας, κάτι που ήταν φοβερά σημαντικό για μένα. Το πρώτο μας ταξίδι στην Κίνα ήταν επίσης μια φανταστική εμπειρία. Η πρώτη μας συναυλία μετά το lockdown ήταν όταν ανοίξαμε τους New Order στην O2 Arena του Λονδίνου. Αυτό μάλλον κατατάσσεται πολύ ψηλά στις αγαπημένες μου στιγμές. Ωστόσο, αν με ρωτήσεις τι μου αρέσει περισσότερο από όλα, είναι το να έχω μια ιδέα και να τη βλέπω στην πορεία να παίρνει μορφή ολοκληρωμένου δίσκου.
Υπάρχει κάτι για το οποίο μετανιώνετε; Η μουσική σας έχει χρησιμοποιηθεί σε διαφημίσεις και σειρές (όπως το Breaking Bad) έχετε παίξει σε δεκάδες φεστιβάλ, αλλά ποτέ δεν εκτοξεύθηκε η φήμη σας. Αποφύγατε το PR; Απορρίψατε κάποιες προτάσεις; Τι σας έκανε να διατηρήσετε τόσο χαμηλό προφίλ;
Πριν από καμιά δεκαριά χρόνια επιλέξαμε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε μόνοι μας, πράγμα που σήμαινε να έχουμε τη δική μας εταιρεία και να διαχειριζόμαστε οι ίδιοι το συγκρότημα. Θα μπορούσαμε να είμαστε σε μεγαλύτερες δισκογραφικές εξασφαλίζοντας περισσότερη προώθηση, αλλά πιθανότατα τώρα οι ηχογραφήσεις μας δεν θα μας άνηκαν και δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε. Ποιος ξέρει αν αυτή ήταν η σωστή απόφαση ή όχι. Νομίζω ότι για να είσαι πραγματικά επιτυχημένος στις μέρες μας, πρέπει να είσαι πρόθυμος να κάνεις πράγματα που εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω, του τύπου να φοράς έντονα χρώματα και να χοροπηδάς πάνω-κάτω.
Πού βρίσκεστε τώρα; Μένετε όλοι στην ίδια πόλη, έχετε side projects ή δεύτερες δουλειές, είστε γονείς; Νιώθετε ακόμα "young and restless" ή "old and boring”;
Τρεις από εμάς ζούμε ακόμα στο Brighton και ένας στο Λονδίνο. Όλοι έχουμε παιδιά που είναι πραγματικά ό,τι καλύτερο, αλλά μερικές φορές δυσκολεύει τον προγραμματισμό. Είμαστε όλοι μπλεγμένοι και σε πολλά άλλα projects. Εγώ ολοκλήρωσα μια σόλο δισκογραφική δουλειά που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο. Ο Ed παίζει και σε ένα άλλο σχήμα το οποίο ονομάζεται AK/DK. Διανοητικά αισθάνομαι πιο ζωντανός από ποτέ, αλλά σωματικά ίσως είναι αλήθεια ότι είμαι πολύ πιο αργός από πριν. Πάει η ταχύτητα φωτός μου!
Μου αρέσουν φοβερά οι στίχοι "If you can' get over it, or under it, you gotta get through it" από το "Freudian Slips" και "If today is the same as yesterday, tomorrow will be the same as today" από το "Lightbulbs". Πολύ συχνά οι στίχοι σας είναι εσωστρεφείς / υπαρξιακοί. Σε ενδιαφέρουν θέματα ψυχικής υγείας / αυτογνωσίας / υπαρξισμού; Κάνεις ψυχοθεραπεία;
Ευχαριστώ! Δεν ένιωσα ποτέ την ανάγκη να κάνω ψυχοθεραπεία. Όπως είπε ο Robert Wyatt, νομίζω, κάποτε "push the bad stuff down to the bottom & put the good stuff on top" («στριμώξτε τα κακά πράγματα κάτω-κάτω και βάλτε τα καλά από πάνω»). Έτσι το βλέπω κι εγώ. Νομίζω ότι επειδή όταν ξεκινήσαμε δεν είχα ακόμη ταξιδέψει πολύ ή δεν αποζητούσα νέες εμπειρίες, όλοι οι στίχοι κινούνταν προς τα μέσα, είτε αυτό σήμαινε ότι μιλούσα για την άμεση φυσική μου ύπαρξη είτε για το τότε άμεσο περιβάλλον μου. Αισθάνομαι πιο άνετα να μιλάω για μικρότερες καταστάσεις ή θέματα από ό,τι για οικουμενικά ζητήματα. Αυτός είναι ίσως ένας από τους λόγους που το γκρουπ δεν έγινε ποτέ τόσο μεγάλο όσο άλλοι της εποχής μας.
Κάπως δυσοίωνο μοιάζει το μέλλον της ανθρωπότητας με τα όσα συμβαίνου τελευταία. Από τι κρατιέσαι για να παραμένεις θετικός και αισιόδοξος για τα όσα έρχονται;
Ως γονιός πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό το να προσπαθήσουμε να παραμένουμε θετικοί και να επικεντρωνόμαστε στα πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε προκειμένου να κάνουμε το μέλλον καλύτερο. Νιώθω ότι η νεότερη γενιά έχει την ευσυνείδηση να αλλάξει αυτό που η δική μας και οι παλαιότερες γενιές δεν μπορούσαν. Ο κόσμος ήταν πάντα ένα αρκετά παλαβό μέρος, αλλά τώρα η ευκολία με την οποία μπορούμε να λαμβάνουμε πληροφορίες μπορεί να βάλει ένα μεγεθυντικό φακό σε τόσες πολλές διαφορετικές πτυχές. που δημιουργεί ένα μόνιμο αίσθημα πως τα πάντα είναι επισφαλή.
Με εξαίρεση τη διανομή και τα bookings των συναυλιών, γνωρίζω πως διαχειρίζεστε οι ίδιοι τη μουσική σας και το promo της μπάντας. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραείστε απασχολημένοι και δεν προλαβαίνετε να γράφετε νέα μουσική; Σας λειτουργεί; Το να είστε και ο Artist και ο Manager;
Τις περισσότερες μέρες απλώς προσπαθώ να γράφω τραγούδια και να κάνω τα άλλα πράγματα όποτε μπορώ. Μεταξύ μας αισθάνομαι ότι τα καταφέρνουμε αρκετά καλά. Αν τα μέλη μιας μπάντας αναλάβουν διαφορετικούς ρόλους, δεν είναι πολλή δουλειά. Για τους νεότερους μουσικούς εγώ πιστεύω ότι αυτός είναι ο καλύτερος δρόμος προς τη βιωσιμότητα.
Τι θα δω αν ανοίξω το "recently played artists" στο Spotify σου;
Έχω την τάση να περνάω φάσεις με συγκεκριμένα γκρουπ ή τραγουδιστές, και να παθαίνω μια μικρή εμμονή. Άκουγα πάρα πολύ Sparks στο πρώτο εξάμηνο του έτους, και ήταν απίστευτα fun. Ακούω πολλή dub. Αυτή την περίοδο ακούω πολύ Steely Dan. Είναι φοβερά περίεργη μπάντα, αλλά τους βρίσκω πραγματικά ενδιαφέροντες. Για να είμαι ειλικρινής, ακούω πολύ λιγότερη μουσική από ό,τι πέντε χρόνια πριν. Τότε είχα εμμονή να ακούω συνέχεια νέα μουσική, πράγματα που δεν είχα ξανακούσει. Τώρα με ενδιαφέρει περισσότερο να κάνω μουσική ο ίδιος και με το γκρουπ.
Πότε έρχεται το Άλμπουμ Νο10 και πώς θα είναι;
Ας ελπίσουμε ότι θα κυκλοφορήσει τον επόμενο χρόνο. Το σχέδιο είναι να το ηχογραφήσουμε ζωντανά, κάτι που πολύ σπάνια κάνουμε. Ελπίζω ότι θα είναι πιο ακατέργαστο και πιο «σκληρό» από το πώς ακούγονται συχνά οι δίσκοι μας. Εικάζω ότι εν μέρει θα έχει μια synth punk αισθητική, παρόμοια με τους The Units ή τους Devo.
Περιμένω πώς και πώς την εμφάνισή σας στις 2 Δεκεμβρίου στο Fuzz. Θα έχετε visuals ή light show ή είστε του μίνιμαλ; Πέραν του live, σκοπεύεις να κάνεις τίποτε άλλο όσο είσαι στην Αθήνα;
Συνηθίζαμε να έχουμε visuals, αλλά τα τελευταία χρόνια έχουμε απομακρυνθεί από αυτό. Τα visuals μπορεί να είναι υπέροχα, αλλά μερικές φορές νιώθουμε ότι είναι ένα εμπόδιο μεταξύ της μπάντας και του κοινού, και δεν το θέλουμε αυτό. Οι καλύτερες συναυλίες μας είναι αυτές που τις αισθάνεται κανείς σαν ένα κοινό επίτευγμα δικό μας και των ανθρώπων που παρακολουθούν. Έχω έναν παλιό φίλο που μένει στην Αθήνα οπότε ελπίζω να τον δω. Την τελευταία φορά που ήμασταν εκεί, δεν είδα και πολλά στ'αλήθεια, ελπίζω να αξιοποιήσω την επίσκεψή μας στο έπακρο αυτή τη φορά.
"Vanilla, strawberry, knickerbocker glory" Σε ικετεύω πες μου πού στην Αγγλία το φτιάχνουν τόσο καλό παγωτό, που έγραψες ολόκληρο τραγούδι για αυτό, με βασανίζει αυτή η απορία από την ημέρα που βγήκε αυτό το κομμάτι, δεν κάνω πλάκα!
Ε λοιπόν, είναι νοσταλγικό το ερέθισμα. Όταν ήμουν μικρός πηγαίναμε συχνά για φαγητό με την οικογένειά μου στο Bernie Inns. Τα Knickerbocker Glorys ήταν το μεγαλύτερο γλυκό στο μενού, οπότε προφανώς, ως παιδί, αυτό ήταν κάτι που έβρισκα φοβερά συναρπαστικό!
Το κουαρτέτο από το Brighton φέρνει τις εθιστικές pop μελωδίες του στο Fuzz το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου, υποσχόμενο μια βραδιά χορού που θα σημαδέψει τη χρονιά μας. Περισσότερα εδώ. H προπώληση συνεχίζεται στο more.com.
