Μια από τις πλέον ιδιαίτερες μορφές της τζαζ παγκοσμίως θα βρίσκεται στην Ελλάδα για μια συναυλία την προσεχή Δευτέρα. Ο λόγος για τον Tom Harrell, έναν πραγματικά πολυγραφότατο τζαζ τρομπετίστα – καθώς και δεξιοτέχνη του σαξόχορνου (flugelhorn) – του οποίου η καριέρα φέρει ογκώδες έργο σχεδόν έξι δεκαετιών, και ο οποίος έχει μοιραστεί τη σκηνή με ονόματα όπως οι Bill Evans, Dizzy Gillespie και Lionel Hampton, μεταξύ πολλών άλλων. Ενόψει της συναυλίας του στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος του ΚΠΙΣΝ στις 13 Μαρτίου, μιλήσαμε μαζί του για να προσπαθήσουμε να χαρτογραφήσουμε ένα μικρό, έστω, κομμάτι από την πολυετή πορεία του καθώς και το πού βρίσκεται το (καλλιτεχνικό) θυμικό του στο εδώ και τώρα.
Θυμάσαι πότε εκτέθηκες για πρώτη φορά στην τζαζ;
Μεγάλωσα ακούγοντας τζαζ επειδή οι γονείς μου έπαιζαν δίσκους τζαζ και άκουγαν μουσική στο ραδιόφωνο. Η τζαζ ήταν δημοφιλής μουσική τη δεκαετία του 1940, οπότε μπορείτε να πείτε ότι εκτέθηκα στην τζαζ για πρώτη φορά ως νήπιο ακόμα. Μερικοί από τους καλλιτέχνες στους οποίους εκτέθηκα ως παιδί είναι οι Louis Armstrong, Duke Ellington, Charlie Parker και Dizzy Gillespie.
Γιατί επέλεξες να παίξεις τρομπέτα; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου τρομπετίστες;
Με τράβηξε ο ήχος της τρομπέτας. Ως παιδί βρισκόμουν υπό τον ήχο του Louis Armstrong και αποφάσισα να δοκιμάσω το συγκεκριμένο όργανο. Οι αγαπημένοι μου οργανοπαίκτες είναι ο Louis Armstrong, ο Roy Eldridge, Miles Davis, Kenny Dorham, Clifford Brown... θα μπορούσα να συνεχίσω, αλλά ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς.
Είναι σημαντική η εξάσκηση όσο ο αυτοσχεδιασμός;
Οι σωματικές απαιτήσεις της τρομπέτας είναι τέτοιες που πρέπει να να εξασκείσαι κάθε μέρα προκειμένου να παίζεις το όργανο ώστε να μπορείς να εκτελέσεις τις ιδέες σου. Για όλα τα όργανα εξακολουθεί να είναι σημαντικό να εξασκείσαι ούτως ώστε να μπορείς να σκέφτεσαι και να αναπτύσσεις νέες ιδέες.
Πόσο σημαντικό ήταν για σένα το να παίζεις δίπλα στον Horace Silver;
Εξαιρετικά σημαντικό. Είναι ένας δάσκαλος του υψηλότερου διαμετρήματος. Έχω πάντα τον άκουγα ακόμα και πριν αρχίσω να παίζω μαζί του. Η αφοσίωσή του στη μουσική ήταν πολύ σημαντική για μένα. Μαζί με τον Art Blakey, είναι ο δημιουργός του hard bop, οπότε το να παίζεις μαζί του ήταν μια πολύτιμη εμπειρία.
Τι αναζητάς στους μουσικούς με τους οποίους επιλέγεις να παίξεις;
Αναζητώ την ατομικότητα και τον σεβασμό στην παράδοση. Με ενδιαφέρει για κάποιον που έχει το δικό του στυλ και είναι καλός παίκτης εν μέσω ομαδικού πνεύματος.
Ποιους δίσκους από τη δουλειά σου ξεχωρίζεις; Ποια είναι τα αγαπημένα σου τζαζ άλμπουμ (και όχι μόνο τζαζ) γενικά;
Όλες οι μουσικές μου δημιουργίες είναι σαν τα παιδιά μου και δεν έχω «αγαπημένα». Μπορώ να πω ότι το πιο πρόσφατο άλμπουμ τυπικά αντικατοπτρίζουν τα συναισθήματα και τις σκέψεις μου τη στιγμή που έγραψα και τα ηχογράφησα.
Αγαπημένα άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών:
Dizzy Gillespie – Sonny Side Up
Miles Davis – Porgy and Bess
Edgard Varèse – Music of Edgard Varèse
Τι ακούς αυτή τη στιγμή;
Μουσική των Dizzy Gillespie, George Duning και Pete Rugolo.
Από που αντλείς έμπνευση εκτός από τη μουσική;
Από τη ζωγραφική του Paul Klee και του Salvador Dalí καθώς και από αρχιτεκτονική του Antonio Gaudí.
Ποια έργα έχεις προγραμματίσει για το άμεσο μέλλον;
Εργάζομαι στη μίξη του νέου μου άλμπουμ, που δεν έχει ακόμη τίτλο. Ηχογράφησα με τους Mark Turner, Dayna Stephens, Charles Altura, Luis Perdomo, Ugonna Okegwo και Adam Cruz στα τέλη του περασμένου έτους.
Τι είδους υλικό σκοπεύεις να παρουσιάσεις στη συναυλία στην Αθήνα;
Θα παίξω μουσική για σχήματα κουαρτέτου και ντουέτου. Μερικά κομμάτια θα είναι από τα τελευταία μου άλμπουμ, Oak Tree, Infinity, Moving Picture και Something Gold, Something Blue.
O Tom Harrell εμφανίζεται τη Δευτέρα 13 Μαρτίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος του ΚΠΙΣΝ, στο πλαίσιο της σειράς συναυλιών Cosmos. Περισσότερα εδώ.
