Το μπαμ έγινε το 2008. Τέσσερις φοιτητές με καλλιτεχνικές ανησυχίες, έφεση στις jazz συνθέσεις και βασικό χόμπι το άραγμα στη South Bank του Λονδίνου για τζαμάρισμα και ανταλλαγή ιδεών, βρέθηκαν προτεινόμενοι για Mercury Prize με το παρανοϊκά καλό (για το νεαρό της ηλικίας) ντεμπούτο τους "Knee-Deep in the North Sea", πράγμα που σχεδόν εν μία νυκτί τους έφερε στη homepage κάθε πιθανού βρετανικού μουσικού μέσου. Τα επόμενα χρόνια, όσο πειραματίζονταν με τη σύνθεσή τους, την ταυτότητά τους, τις δισκογραφικές τους, ακόμα και το ίδιο τους το όνομα, η new jazz σκηνή άρχισε να γίνεται όλο και πιο σημαντικό κομμάτι της παγκόσμιας μουσικής συζήτησης, βοηθώντας να αναδειχθούν παραπλήσιας αισθητικής συγκροτήματα, όπως οι επίσης βρετανοί GoGo Penguin αλλά και οι Καναδοί Badbadnotgood, το hang πέταξε από πάνω του το έθνικ και έγινε κουλ, οι σαξοφωνίστες ξαφνικά άρχισαν να μας φαίνονται σέξι.
Έχοντας πλέον εμπειρία χρόνων και 7 άλμπουμ στο ενεργητικό τους (με τελευταίο το "Monument" του 2021), οι Portico Quartet, εκμεταλλευόμενοι τη χημεία τους, τη δεξιοτεχνία τους, αλλά και τις απέραντες δυνατότητες της τεχνολογίας, εξακολουθούν να περιπλανώνται διαρκώς σε νέα μουσικά μονοπάτια, αφήνοντας πίσω τους, ως ίχνη βιρτουοζιτέ, εξαιρετικά κομμάτια που αναζωγονούν το είδος της jazz.
Λίγο πριν την εμφάνιση του σπουδαίου βρετανικού jazz σχήματος το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στο Piraeus Academy (LouLou is Present), κάναμε μια συζήτηση με τον σαξοφωνίστα Jack Wylie.
Πόσο διαφορετικοί είστε σήμερα, ως καλλιτέχνες, σε σχέση με τους νεαρούς που κάποτε στάθηκαν κάτω από ένα υπόστεγο (σ.σ. "portico") για να προστατευθούν από τη βροχή, βρίσκοντας έτσι το όνομα της μπάντας τους;
Έχει εξελιχθεί πολύ ο ήχος μας τα τελευταία χρόνια, με πιο σημαντική αλλαγή την εισαγωγή ηλεκτρονικών στοιχείων στη μουσική μας. Όσο άλλαζαν και εξελίσσονταν όλα αυτά τα χρόνια τα μουσικά μας γούστα, τόσο άλλαζε και εξελισσόταν και η δική μας μουσική. Φαντάζομαι, τώρα που είμαστε 15 χρόνια μεγαλύτεροι, έχουμε πολύ περισσότερη εμπειρία κι επίσης διαθέτουμε μια μεγαλύτερη δεξαμενή μουσικής από όπου μπορούμε να αντλήσουμε επιρροές. Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που παραμένουν σταθερά όσον αφορά την ταυτότητα της μπάντας: οι αναφορές στην τζαζ, η ροπή προς τον μινιμαλισμό, το σαξόφωνο, το hang drum.
Επηρεάστηκε δημιουργικά το σχήμα από την αποχώρηση του Nick Mulvey (σ.σ. μουσικός hang και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας); Ποια είναι η πραγματική ιστορία πίσω από την αλλαγή του ονόματός σας σε "Portico" και μετά πάλι σε "Portico Quartet”;
Πιστεύω όταν έφυγε ο Nick μας δόθηκε η ευκαιρία να επανεφεύρουμε τους εαυτούς μας. Έπρεπε να ισοφαρίσουμε κάπως το ότι μας έφυγε ένα άτομο από την μπάντα, οπότε τότε ήταν που ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε samples και που στραφήκαμε περισσότερο προς το ηλεκτρονικό στοιχείο, τόσο για να γεμίσουμε το κενό που δημιούργησε η αποχώρηση του Nick, αλλά και για να νιώσουμε ότι πάμε παρακάτω.
Οι Portico ήταν ένα πρότζεκτ που στήσαμε με σκοπό να πειραματιστούμε συνθετικά και να κυνηγήσουμε κάποιες συνεργασίες. Αισθανθήκαμε όμως ότι δεν λειτούργησε, οπότε επιστρέψαμε στη λογική του κουαρτέτου.
Τι σας ενέπνευσε και τι σας βοήθησε να παραμείνετε δημιουργικοί κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, είχαμε την τύχη να εισπράξουμε κάποια χρήματα από δικαιώματα κι επίσης λάβαμε και κάποια κυβερνητικά επιδόματα. Κι αφού δεν κάναμε συναυλίες, το είδαμε σαν ευκαιρία να γράψουμε νέα μουσική. Πηγαίναμε κάθε μέρα στο στούντιο και βάζαμε όλη μας την ενέργεια στη μουσική. Ήταν τρομαχτική εκείνη η περίοδος, αλλά η μουσική έγινε το focus μας και, κατά κάποιο τρόπο, το καταφύγιό μας όσο ο κόσμος έμοιαζε να καταρρέει.
Ποιο είναι το set-up όταν παίζετε live; Τι να περιμένουμε το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στο Lοulοu is Present;
Επί του παρόντος, έχουμε δύο σαξόφωνα (τενόρο και σοπράνο), κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο, ένα keyboard prophet 08, ένα nord stage piano και ένα sampler. Δεν χρησιμοποιούμε προηχογραφημένα tracks, μόνο πειραγμένα samples και λούπες που ηχογραφούμε εκείνη τη στιγμή, ζωντανά.
Πάντα είχα αυτή την απορία όταν μιλάμε για oρχηστρική μουσική: πώς διαλέγετε τους τίτλους των κομματιών σας;
Είναι απλά... οι σωστοί!
H Guardian πρόσφατα δημοσίευσε ένα άρθρο σύμφωνα με το οποίο οι μουσικόφιλοι εγκαταλείπουν το Spotify και επιστρέφουν στα MP3s, τα CDs, τις κασέτες κτλ, προκειμένου να «διιασώσουν την αγάπη τους για τη μουσική». Ποια είναι η άποψή σας για εκείνους που ακούν μουσική μόνο μέσω streaming υπηρεσιών και δεν δίνουν σημασία στο φυσικό προϊόν;
Εξαρτάται τι αξία δίνεις στη μουσική. Εμένα μου αρέσει το φυσικό προϊόν και πώς αυτό συνδέεται με το artwork. Επίσης προτιμώ να έχω στα χέρια μου κάτι με το οποίο ενδέχεται να «κολλήσω», παρά να έχω στη διάθεσή μου απεριόριστη μουσική με την οποία μπορεί και να μην συνδεθώ ποτέ. Παρόλ'αυτά, μπορώ να καταλάβω απόλυτα γιατί για κάποιους δεν είναι τόσο σημαντικό, και βρίσκω φανταστικό το πώς οι ψηφιακές υπηρεσίες streaming έχουν βοηθήσει πολύ κόσμο να ανακαλύψει μουσική που διαφορετικά δεν θα είχε ακούσει ποτέ, τόσο λόγω κόστους, όσο και επειδή δεν θα τύχαινε ποτέ να εκτεθεί σε αυτή.
Ακούτε νέες κυκλοφορίες; Έχετε να μας προτείνετε κάποια φετινά άλμπουμ;
Forgiveness - Next Time Could Be Your Last Time (Spotify)
Laurence Pike - Prophecy (Spotify)
Deep Learning - Evergreen (Spotify)
Hania Rani and Debra Czocher - Inner Symphonies (Spotify)
Κάτι που διαβάσατε ή είδατε πρόσφατα που σας πήρε το μυαλό;
Το "The Denial of Death" του Ernest Becker (σ.σ.: βραβείο Πούλιτζερ, 1974).
Μιλάτε ακόμα με τον Jamie Woon και την Kae Tempest? (σ.σ. ήταν συγκάτοικοι στο Λονδίνο όταν έκαναν τα πρώτα τους βήματα στη μουσική)
Ναι, με τον Jamie Woon μιλάμε, την Kae Tempest την πετυχαίνω καμιά φορά σε φεστιβάλ αλλά δεν έχουμε κρατήσει επαφή, στ'αλήθεια.
Εκτός της συναυλίας, έχετε άλλα σχέδια όσο θα μείνετε στην Αθήνα;
Δεν νομίζω να έχουμε χρόνο! Ελπίζω να μπορέσω τουλάχιστον να πιω ένα ποτό σε κάποιο από τα υπέροχα μπαρ της πόλης μετά τη συναυλία. Τη λατρεύω την Αθήνα!
https://www.youtube.com/watch?v=4DeqxDWq8Sk
