Ο Fantastic Negrito αποτελεί μια μοναδική και απολαυστική εκκεντρικότητα στα σύγχρονα μουσικά χρονικά που μπορεί, άνετα, να χαρακτηριστεί ως μουσικό και καλλιτεχνικό φαινόμενο, καθώς φαίνεται ότι ήρθε για να δώσει το φιλί της ζωής στα πολυαγαπημένα του blues, επαναπροσδιορίζοντας, μέσα από το εμπνευσμένο και ιδιοφυές παίξιμό του, τον ήχο ολόκληρου του είδους.
O Xavier Amin Dphrepaulezz εμφανίστηκε στα μουσικά δρώμενα το 1996, κυκλοφορώντας ως Xavier το album X Factor, τιμώντας την αγάπη του για την ακμάζουσα rnb σκηνή, λοξοκοιτώντας πάντοτε προς τις blues και funk ρίζες του. Μεσολάβησαν πολλά χρόνια μέχρι να επανέλθει στο μουσικό προσκήνιο το 2014 κι ανάμεσα τους ένα σχεδόν θανατηφόρο δυστύχημα που τον άφησε σε κώμα για τρεις εβδομάδες, γεγονός που συντέλεσε στην πολυετή αποχή του. Η επανεμφάνιση του ωστόσο, το 2014, με το ομώνυμο ντεμπούτο album του ως Fantastic Negrito, σύστησε ένα νέο μουσικό εγχείρημα, που λεγόταν “black roots music for everyone”, μπολιάζοντας το rnb παρελθόν του με τα ηλεκτρισμένα blues της Νέας Ορλεάνης, τα sing along ρεφρέν της funk, αλλά και τους ήχους της παραδοσιακής μαύρης μουσικής. Ο βιρτουόζος Negrito έλαβε αποθεωτικές κριτικές και το κοινό άρχισε να μεγαλώνει. Οι δύο επόμενοι δίσκοι που κυκλοφόρησε, το The Last Days of Oakland (2016) και το Please don’t be Dead (2018), τον καθιέρωσαν ως ένα από τα πιο hot ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής, εξασφαλίζοντας του μάλιστα 2 Grammys στην Blues κατηγορία του σπουδαίου μουσικού θεσμού.
Δύο χρόνια αργότερα, το 2020, ο Fantastic Negrito επανήλθε με το Have You Lost Your Mind Yet?, ένα album - διαμαντάκι, το οποίο βρέθηκε σε όλες τις λίστες με τα κορυφαία albums της χρονιάς, ενώ το 2022 είναι μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική χρονιά γι’ αυτόν, αφού τον Ιούνιο κυκλοφόρησε το πιο φιλόδοξο, ίσως, project του έως σήμερα, το combo ενός album και μια ταινίας, υπό τον τίτλο White Jesus Black Problems, όπου το ένα συνομιλεί με το άλλο, αλληλοσυμπληρώνοντας τα εκφραστικά τους μέσα.
Λίγo πριν ο Fantastic Negrito συστήσει το White Jesus Black Problems στο ελληνικό κοινό, τη Δευτέρα 18 Ιουλίου, στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων, μας μίλησε για τις ρίζες αυτής της ιδέας, τις ρίζες της τέχνης του, τις ρίζες του ίδιου και την αξία της μουσικής ως μιας ιστορίας που αξίζει να ειπωθεί και ενός μαθήματος που όλοι πρέπει να κοινωνήσουμε.
Από που προέρχεται το όνομα Fantastic Negrito και τι αντιπροσωπεύει;
Το όνομά μου είναι ένα όνομα που επέλεξα για να αποτίσω έναν φόρο τιμής σε όλους τους προγόνους μου, όλους αυτούς τους σπουδαίους μαύρους καλλιτέχνες που υπήρξαν πριν από εμένα, σε όλους αυτούς που διαμόρφωσαν τις ρίζες της μαύρης μουσικής από τον Robert Johnson μέχρι τον James Brown. Το όνομα Fantastic Negrito θέλω να μιλάει για όλους αυτούς.
Πώς διαχωρίζεις τον Fantastic Negrito από τον Xavier;
Είναι πολύ εύκολο, η περσόνα του Fantastic Negrito υπάρχει αποκλειστικά για καλλιτεχνικούς σκοπούς, για λόγους performance. Και το όλο στιλ αυτής της περσόνας είναι ενταγμένο και εξυπηρετεί τις πεποιθήσεις και τη φιλοσοφία μου υπέρ του upcycling στη μόδα, υπέρ του να επαναχρησιμοποιείς δημιουργικά τα ρούχα σου, κόντρα στη μαζική κατανάλωση και στη γρήγορη μόδα που πρεσβεύουν μεγάλες δυτικές βιομηχανίες ενδυμάτων. Γι’ αυτό και στηρίζω τοπικούς, ανεξάρτητους σχεδιαστές που μοιράζονται την ίδια κουλτούρα. Μπορούμε, πραγματικά, να πάρουμε το τίποτα και να το μετατρέψουμε σε κάτι.
Έχεις περάσει ένα μέρος της νεότητάς σου στους δρόμους, με εμπειρίες από συμμορίες, όπλα και επικίνδυνες καταστάσεις. Πώς σε διαμόρφωσαν όλα αυτά;
Εκείνες οι μέρες ήταν ένα μάθημα, ένα μάθημα για το ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει, όντως, πιο δυνατό. Και όλες αυτές οι εμπειρίες και τα μαθήματα διοχετεύτηκαν και στα albums μου, κάθε album που έχω κάνει αντιπροσωπεύει και έναν προσωπικό μου αγώνα, μια πάλη. Όλη η μουσική μου έρχεται από τις εμπειρίες μου, το υπόβαθρό μου, από το ποιος έχω υπάρξει.
Μιλώντας για τα albums σου, το προτελευταίο σου album, το 2020 έφερε τον πολύ εύστοχο τίτλο Have You Lost Your Mind Yet? Πώς βίωσες όλο αυτό το τελευταίο “τρελλό” διάστημα που διανύουμε με την πανδημία και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας; Ένιωσε ποτέ ότι το “χάνεις”;
Μερικές φορές ναι. Αλλά πρέπει να συνειδητοποιούμε μερικές φορές ότι ό, τι έχει συμβαίνει τώρα έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν και ό, τι έχει συμβεί στο παρελθόν θα ξανασυμβεί και στο μέλλον. Πρέπει να μπούμε σε αυτήν την προοπτική της ιστορίας και να μη σκεφτόμαστε μόνο τους εαυτούς μας. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε την παράνοια με δημιουργία, να μπούμε στο studio και να κάνουμε μουσική ή να μπούμε στην κουζίνα μας και να φτιάξουμε μπισκότα, ή απλώς να αγαπηθούμε. Να παράξουμε τέχνη, να παράξουμε χαρά, να φτιάξουμε όμορφες ιστορίες, να φτιάξουμε κάτι θετικό, κάτι καλό. Έτσι, μόνο, θα τα βγάλουμε πέρα με όλα αυτά που συμβαίνουν.
Εσύ τι απ’ όλα αυτά έκανες;
Μπήκα όντως στο στούντιο και έφτιαξα το νέο μου διπλό project album και ταινίας, το White Jesus Black Problems. Για την ακρίβεια κατά τη διάρκεια της πανδημίας ανακάλυψα τις ρίζες μου. Έκανα έρευνα στο διαδίκτυο, βρήκα στοιχεία για το γενεαλογικό μου δέντρο, πήγα πίσω στο 1750 και ανακάλυψα ότι η προ προ προ γιαγιά μου ήταν λευκή Σκωτσέζα υπηρέτρια και ο προ προ προπάππους μου ήταν Αφρικανός σκλάβος. Ερωτεύτηκαν, ενώθηκαν παράνομα λόγω των νόμων της εποχής και τιμωρήθηκαν γι’ αυτό – κάπως έτσι ξεκίνησε η γραμμή της οικογένειάς μου στη Βιρτζίνια. Από αυτήν την ανθρώπινη, κοινή ιστορία μιας “απαγορευμένης ένωσης” και το πώς αυτή η ιστορία αντιμετωπίστηκε από το ισχύον σύστημα της εποχήες εμπνεύστηκα και το album και το ομώνυμο φιλμ. Ήταν μια θεραπευτική δημιουργική διαδικασία για εμένα. Αυτό το album είναι πολύ διαφορετικό από οτιδήποτε έχω κάνει ως τώρα, είναι γιατί ακριβώς υπάρχει από πίσω αυτή ιστορία. Είναι ένα visual album γι’ αυτήν την ιστορία που θεωρώ ότι μπορεί να γίνει ένα μάθημα για όλους μας.
Αυτή η συζήτηση για την ταινία μου θυμίζει ένα από τα μουσικά σου είδωλα, τον Prince, που επίσης μερικές από τις μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες του ενσωματώνοντάς τες σε ταινίες. Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που κρατάς από αυτήν την επιρροή;
Ναι με έχει επηρεάσει o Prince, όπως, όμως, άλλωστε, με εμπνέουν όλοι οι καλλιτέχνες που είναι γενναίοι και δημιουργικοί, από τον Prince και τον David Bowie μέχρι τους Funkadelic. Νομίζω το μεγαλύτερο μάθημα που έχω πάρει από τον Prince είναι το «να είσαι ο εαυτός σου» καλλιτεχνικά, να μην προσπαθείς να μιμηθείς καμία άλλη περσόνα, να είσαι αυθεντικός. Και αυτός είναι και ο λόγος που νομίζω ότι μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε μορφή τέχνης για να εκφραστεί, για να πει αυτό που θέλει και να συνεισφέρει την ιστορία του στον κόσμο.
Ποιος όμως είναι ο ρόλος του μουσικού, του καλλιτέχνη σήμερα, σε αυτό το μετα – σκηνικό που ζούμε;
Νομίζω ότι η μουσική πρέπει να κάνει αυτό που πρέπει να κάνει αυτό που έκανε πάντα. Προσωπικά προσπαθώ να διοχετεύω στη μουσική ιστορίες που μπορούν να διδάξουν, να δώσουν ένα χρήσιμο μάθημα. Και στη λαϊκή παράδοση αν ανατρέξουμε, και στην ιστορία της folk μουσικής, οι άνθρωποι πάντα χρησιμοποιούσαν τη μουσική για να πουν ιστορίες και πολλές φορές μια ιστορία είναι ο καλύτερος δάσκαλος. Λες μια ιστορία και ελπίζεις ότι αυτός που θα την ακούσει θα την πει σε κάποιον άλλο και εκείνος σε κάποιον άλλο και έτσι το μήνυμα θα διαδοθεί στις επόμενες γενιές. Και έτσι ο κόσμος θα μπορέσει να μάθει μέσα από όλες αυτές τις ιστορίες, μέσα από όλη αυτή τη μουσική που υπήρχε πριν από αυτόν και θα συνεχίσει να υπάρχει και μετά.
https://www.viva.gr/tickets/music/texnopoli/fantastic-negrito/
