Δημιουργημένοι το μακρινό πλέον 1985 στη Γερμανία, οι Pink Turns Blue αποτέλεσαν από νωρίς ένα από τα συγκροτήματα που θα έπαιζαν κεντρικό ρόλο στη δημιουργία του sub-genre της dark wave, εισάγοντας στον κατά βάσιν new wave ήχο τους ένα σκοτεινό υπόβαθρο, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά, αλλά και την ευρεία χρήση των synths. Η αναβίωση του εν λόγω ήχου την τελευταία δεκαετία έφερε ξανά στο προσκήνιο το συγκρότημα, που έπειτα από την επανένωσή του πριν κάποια χρόνια, δεν σταματά να προσφέρει απλόχερα στο κοινό του νέες δισκογραφικές δουλειές, όπως και εμφανίσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.
Το Σάββατο 28 Μαΐου, οι Pink Turns Blue επιστρέφουν στη Death Disco, έχοντας στις αποσκευές τους έναν εξαιρετικό καινούργιο δίσκο, το Tainted του 2021, όπως και όλα τα κομμάτια από παλιότερες στιγμές της δισκογραφίας τους, που θεωρούνται σήμερα εμβληματικά για το είδος.
H Ναταλία Πετρίτη συνομίλησε με τον frontman και κιθαρίστα του συγκροτήματος, Mic Jogwer, σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Να τι είχε εκείνος να της πει.
Πώς αισθάνεστε που επιστρέφετε στην Αθήνα, μια πόλη που από ό,τι φαίνεται αγαπά τους Pink Turns Blue, μετά από δύο χρόνια επιβεβλημένης «ησυχίας» εξαιτίας της πανδημίας; Προφανώς είμαστε πάρα πολύ ενθουσιασμένοι! Αυτή η περίοδος υπήρξε εξαιρετικά δύσκολη για όλους τους ανθρώπους που εκτιμούν τη live μουσική ή την club culture. Και μερικές φορές επικρατούσε το συναίσθημα ότι αυτές δεν θα επανέρχονταν ποτέ. Τώρα σιγά σιγά επανερχόμαστε στον πυρήνα της ύπαρξής μας. Δίνουμε τα πάντα ώστε να κάνουμε καλή μουσική και να περάσουμε όμορφα με ανθρώπους που απολαμβάνουν μια live μπάντα σε μια μουσική σκηνή. Κάθε νύχτα για εμάς είναι ξεχωριστή και η Αθήνα ακόμη περισσότερο!
Επισκέπτεσθε την πόλη μας με ένα νέο LP, το Tainted, το οποίο και κυκλοφόρησε το 2021. Θα μπορούσατε να μας μιλήσετε για την έμπνευση πίσω από αυτή τη δισκογραφική δουλειά; Πώς θα την περιγράφατε και ποια ήταν τα επικρατέστερα συναισθήματα κατά την περίοδο των ηχογραφήσεων, από τη στιγμή που αυτή κυκλοφόρησε μέσα σε μια τόσο δύσκολη περίοδο; Πάντα προσπαθούμε να γράφουμε μουσική που δίνει κουράγιο στους ανθρώπους. Ιδιαίτερα σε εκείνους για τους οποίους ο κόσμος δεν είναι ένα εύκολο ή εύληπτο μέρος – σε εκείνους που βρίσκουν τον κόσμο ή τη ζωή να είναι γεμάτη αντιθέσεις ή δύσκολη στη διαχείρισή της. Όμως με τον Covid, τα lockdowns και όλα αυτά, με όλη την επιπρόσθετη ανασφάλεια που προκάλεσε η πανδημία σε συνδυασμό με τις προβλέψεις γύρω από την κλιματική αλλαγή, την ασταθή οικονομία και τις αμφιλεγόμενες πολιτικές, τα κομμάτια μας έγιναν πιο έντονα.
Κομμάτια όπως τα “There Must Be So Much More”, “So Why Not Save The World”, “Not Even Trying” και “Never Give Up” έγιναν για εμάς κραυγές για δράση. Κραυγές ώστε να βρεθούμε μαζί με τον κόσμο και να καταπιαστούμε με όσα μπορούμε να κάνουμε, ώστε να κάνουμε και τον κόσμο μας καλύτερο μέρα με τη μέρα. Οπότε ναι, ο κόσμος μας είναι αμαυρωμένος. Όμως την ίδια στιγμή μόνο εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να τον κάνουμε καλύτερο. Και σε κάθε περίπτωση, δεν έχουμε ιδέα τι θέλουμε να κάνουμε με τις ζωές μας – οπότε γιατί να μην σώσουμε τον κόσμο;
Είναι κάπως προφανές ότι το όνομά σας είναι εμπνευσμένο από τους Hüsker Dü (από το κομμάτι “Pink Turns to Blue”). Όμως τι γίνεται με τις υπόλοιπες μουσικές σας επιρροές; Ποιες είναι οι μπάντες που σας ενέπνευσαν εξαρχής να γράψετε μουσική και ποιες ακούτε αυτήν την περίοδο; Επειδή είμαστε μία μπάντα των ‘80s, των late ‘80s για την ακρίβεια, είμαστε προφανώς επηρεασμένοι από ήρωες των πρώιμων ‘80s, κυρίως από το Ηνωμένο Βασίλειο. Ξεκινώντας με post punk ήρωες όπως οι Joy Division, οι Chameleons, The Sound και άλλοι, όπως και από την μετέπειτα shoegazing σκηνή, όπως οι Jesus and Mary Chain και emotional alternative μπάντες όπως οι Crime and the City Solution, οι Hüsker Dü, οι Gun Club και πολλοί ακόμη.
Σήμερα υπάρχουν πολλά νέα σχήματα που βρήκαν τον δικό τους ήχο και μας χαρίζουν βαθιά και ατμοσφαιρικά κομμάτια για το προσωπικό soundtrack της ζωής μας: τα τωρινά αγαπημένα μου είναι οι Interpol και The XX, όπως και μερικοί νέοι, ανερχόμενοι underground αστέρες, όπως οι Lebanon Hanover, She Past Away ή οι Soviet Soviet. Τους αγαπώ όλους.
Πέρα από μουσικά είδη όπως η post-punk, new wave, darkwave, synthwave κλπ., πιάνετε τους εαυτούς σας να ακούν και διαφορετικές μουσικές; Ποιες νέες μπάντες ή καλλιτέχνες που δεν έχουν καμία σχέση με τη σκηνή στην οποία ανήκετε απολαμβάνετε περισσότερο και παρακολουθείτε τη δουλειά τους με ενθουσιασμό; Αυτήν την περίοδο δυσκολεύομαι κάπως να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση, γιατί έχω χάσει κάπως επαφή. Πριν από τον Covid απολάμβανα να πηγαίνω μόνος μου σε πολλές συναυλίες, ανακαλύπτοντας νέες μπάντες από σχεδόν όλα τα είδη. Καλή house, καλή pop, καλό trip hop, καλό hiphop, καλή rock. Οτιδήποτε είχε να παρουσιάσει νέα χρώματα και ήχους ήταν ευπρόσδεκτο. Οπότε τώρα αυτά τα acts είναι ήδη καταξιωμένα και «παλιά», όπως οι XX, οι Portishead, οι Kills και οι Boy Harsher, για να μιλήσουμε για κάποια από αυτά. Οπότε έχασα 2-3 χρόνια για να ανακαλύψω κάτι νέο, όμως είμαι σίγουρος ότι θα κάνω catch up τώρα που όλο και περισσότερα clubs ανοίγουν ξανά.
Επιπλέον, πώς ανακαλύπτετε νέα μουσική; Χρησιμοποιείτε τις υπηρεσίες streaming ή θεωρείτε τους εαυτούς σας πιο παραδοσιακούς μουσικόφιλους, αγοράζοντας μουσική αποκλειστικά σε φυσική μορφή; Ο αγαπημένος μου τρόπος να ανακαλύπτω νέα μουσική είναι τα live events ή τα clubs. Στο Βερολίνο υπάρχουν night clubs με DJs που δεν μένουν απλά στην αναπαραγωγή μουσικής, αλλά παρουσιάζουν sets με live performances, κάποιες φορές σε συνδυασμό με μουσικούς και ερμηνευτές. Ή από την άλλη ανακαλύπτω μια νέα μπάντα που δεν έχω ξαναδεί προηγουμένως πηγαίνοντας σε μια συναυλία από νωρίς, έχοντας έτσι χρόνο να δω τις support μπάντες. Δεν ξέρω γιατί, αλλά το να ανακαλύπτω νέες μουσικές μέσα από το streaming σπάνια λειτουργεί για μένα. Ίσως σε μια συναυλία, σε ένα live event όπου βλέπω τους καλλιτέχνες, να είμαι εγώ πιο ανοιχτός για μια νέα μουσική αγάπη.
Όταν διαλυθήκατε το 1994, σας πήρε σχεδόν μια δεκαετία μέχρι να ξαναβρεθείτε μαζί και να δημιουργήσετε νέα μουσική. Τι είναι αυτό που σας έκανε να δώσετε μια δεύτερη ευκαιρία στους Pink Turns Blue και με ποιους τρόπους θεωρείτε ότι αλλάξατε μέχρι τη δεύτερη περίοδο του συγκροτήματος; Το μεγαλύτερο κίνητρο για να ξεκινήσουμε ξανά ήρθε στην πραγματικότητα 10 χρόνια μετά το reunion μας, όταν εμφανίστηκαν κι άλλα νέα συγκροτήματα με τον προσωπικό τους και καινοτόμο ήχο. Ξαφνικά υπήρχαν όλο και περισσότερες νέες μπάντες που απολαμβάναμε πολύ και που ανήκαν στην ίδια μουσική οικογένεια, αυτή του post punk. Πολλές από αυτές ήταν fans των πρώιμων μουσικών μας και απολάμβαναν να μοιράζονται μαζί μας τη σκηνή και διάφορα φεστιβάλ. Οπότε πραγματικά μας έκανε να μπούμε ξανά σε τάξη και να έχουμε κίνητρο να γράψουμε νέα κομμάτια, υπό νέες οπτικές και με νέους ήχους, πιστοί ωστόσο στον δικό μας μουσικό πυρήνα. Το 2003, όταν και πρωτο-επανενωθήκαμε, ήμασταν αρκετά μόνοι, παίζοντας κυρίως σε φεστιβάλ για παλιούς θαυμαστές μας. Μετά το 2010 γίναμε μέλη μιας δημιουργικής, ζωντανής wave σκηνής. Αυτό είναι φανταστικό. Σε πολλά clubs και φεστιβάλ ανακαλύπτουμε νέες μπάντες από όλον τον κόσμο που είναι φοβερές και είμαστε τόσο περήφανοι που είμαστε μέρος όλου αυτού.
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και media σας χαρακτηρίζουν ως μια darkwave μπάντα. Αυτός ο χαρακτηρισμός είναι ΟΚ για εσάς ή θεωρείτε το συγκρότημά σας ένα παραδοσιακά post punk σχήμα, με μια ίσως πιο dark αισθητική όσον αφορά στους στίχους και τις βασικές σας θεματικές; Από τη στιγμή που βρεθείς σε μια συγκεκριμένη κατηγορία, πρέπει να ζήσεις με αυτό. Είμαστε όμως και ΟΚ, επίσης. Είναι αλήθεια ότι πολλοί από τους στίχους και τα κομμάτια μας είναι αρκετά μελαγχολικά, ακόμη και στενόχωρα. Κατά την προσωπική μου εμπειρία, ένα λυπημένο κομμάτι συχνά απαλύνει τον πόνο πολύ περισσότερο από ένα rock-hymn κομμάτι ή ένα “always look on the bright side” τύπου τραγούδι. Η θλίψη μπορεί να γίνει κίνητρο για αλλαγή και είναι παράλληλα μια επίγνωση της πραγματικότητας.
Πώς διαχειρίζεστε αυτό το «σκοτάδι» που είναι διαρκώς αισθητό στη μουσική σας; Τι συμβαίνει με τις ευτυχισμένες στιγμές σας; Η μουσική μας είναι σίγουρα για ανθρώπους που αναζητούν το βάθος και το πώς να διαχειριστούν την πραγματικότητα. Είναι σημαντικό να περνάμε καλά και κατά καιρούς να αγνοούμε τους λιμούς, την κλιματική αλλαγή και τους πολέμους. Όμως είναι ακόμη καλύτερο το να κάνουμε τον κόσμο μέρα με τη μέρα καλύτερο, παρά τη διαφθορά, την ανισότητα, τον ρατσισμό, τον σεξισμό και όλα αυτά. Οπότε, ναι, τα κομμάτια μας προσπαθούν να βοηθήσουν στο να διαχειριστούμε τη ζωή και να συνεχίζουμε, χωρίς να ακυρώνουμε τα αρνητικά συστατικά αυτής είτε από άγνοια, είτε μέσω των ναρκωτικών ή μιας προγραμματισμένης ευτυχίας. Το χρειάζομαι κι εγώ καμιά φορά αυτό. Απλώς και μόνο για να ξαναφορτίζω τις μπαταρίες μου. Όπως και το χιούμορ. Όμως το χιούμορ με κάνει να γελώ συχνά, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρόκειται για κάτι αστείο στην πραγματικότητα.
Μετά από όλα αυτά τα χρόνια στο συγκρότημα, ποιες είναι μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες εμπειρίες που μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας και ποιες είναι αυτές που θα θέλατε καλύτερα να ξεχάσετε; Έχω ήδη ξεχάσει αυτές που θα ήθελα να ξεχάσω! (γέλια) Το καλύτερο είναι το να γίνεσαι μέρος μιας πολύ ξεχωριστής βραδιάς. Αν δίνεις μια συναυλία σε ένα μικρό club υπάρχουν πάντα μερικοί άνθρωποι που βιώνουν πραγματική ευφορία. Μπορείς να το δεις και να το αισθανθείς. Ως μουσικός, δεν υπάρχει τίποτα που να δίνει μεγαλύτερο νόημα στη ζωή σου και σε αυτό που κάνεις από το χαμόγελο στο πρόσωπο ενός ανθρώπου όσο εσύ ερμηνεύεις ένα κομμάτι σου. Παίζουμε σε μεγάλα φεστιβάλ και παίζουμε και σε μικρά venues μπροστά από 50 άτομα. Ένα μόλις χαμογελαστό πρόσωπο είναι αρκετό ώστε να κάνει όλες τις ώρες ταξιδιού προς το venue, την αναμονή στο backstage και στα αεροδρόμια να αξίζουν τον κόπο.
Υπάρχουν κάποιοι καλλιτέχνες ή άλλα συγκροτήματα με τους οποίους θα θέλατε να συνεργαστείτε; Ω ναι. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα το ήθελαν και εκείνοι! Θα ήταν φανταστικό όμως το να κάνουμε ένα duo με έναν άλλον τραγουδιστή. Θα μου άρεσε πολύ αυτό.
Μπορείτε να μοιραστείτε μερικά από τα πλάνα σας με τους Pink Turns Blue για το επόμενο διάστημα; Αυτή τη χρονιά θα κάνουμε μια μεγάλη περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, που θα διαρκέσει περισσότερες από 6 εβδομάδες, ξεκινώντας τον Σεπτέμβριο, μερικά φεστιβάλ, αλλά και μια μικρή tour στο Ηνωμένο Βασίλειο. Για τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2023 σχεδιάζουμε μια περιοδεία στη Νότια Αμερική, σε μερικές πόλεις της οποίας για πρώτη φορά. Ελπίζουμε ο πόλεμος στην Ουκρανία να λάβει τέλος σύντομα. Έχουμε κανονισμένες για εκεί δύο συναυλίες, στο Κίεβο και την Οδησσό, και ελπίζουμε κάποτε να καταφέρουμε να βρεθούμε εκεί. Όπως και στη Μόσχα και την Αγία Πετρούπολη. Ας ελπίσουμε να τελειώσει σύντομα όλο αυτό. Είναι απαίσιο.
Τι να περιμένει το ελληνικό κοινό από τη ζωντανή σας εμφάνιση στην Αθήνα, έπειτα από τόσες πολλές επιτυχημένες εμφανίσεις του παρελθόντος στη χώρα μας; Όπως ανέφερα και πριν, προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο όσο πιο χαρούμενο γίνεται. Εργαζόμαστε σκληρά για αυτό και όλο και πιο συχνά μοιάζουμε να τα καταφέρνουμε. Κοινό ευχαριστημένο, ευχαριστημένοι κι εμείς. Όλα καλά!
Κάτι άλλο που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες του Avopolis Music Network; Μην τα παρατάτε ποτέ! Και σε περίπτωση που δεν ξέρετε τι να κάνετε τώρα ή στο κοντινό μέλλον: Γιατί δεν σώζετε τον κόσμο;
Με αγάπη, Mic
Οι Pink Turns Blue θα εμφανιστούν στη Death Disco το Σάββατο 28 Μαΐου. Τη συναυλία τους θα ανοίξουν οι Cinemascope, στην παρθενική συναυλιακή τους παρουσία με υλικό από το καινούργιο τους άλμπουμ, A Crack On The Wall.
