Με αφορμή την παράσταση “We are in the army now” που ανεβαίνει στη Μικρή Σκηνή της Στέγης 6-15/5, μιλήσαμε με τον Gary Salomon που έχει γράψει την πρωτότυπη μουσική του έργου και είναι και ένας από τους ήρωες του έργου.
Τι θα ακούσουμε και θα δούμε στο “We are in the army now”; Είναι μια πολυαισθητηριακή εμπειρία, οπότε υποθέτω ότι υπάρχει μια μεγάλη γκάμα από αξιοθέατα και ήχους για να απολαύσετε. Θα προτιμούσα να μου πείτε μετά τι είδατε και ακούσατε για να δω αν αυτό που σκοπεύαμε συναντά ή όχι τις προσδοκίες μας!
Τι σας ενέπνευσε να γράψετε μουσική για αυτή την παράσταση; Η μουσική Tetris «C-Type» για όποιον το θυμάται αυτό, είναι ένα μινουέτο του Μπαχ που ακούγεται μέσα από τους ήχους συνθεσάιζερ «8-bit» του Game Boy. Ο Ηλίας (Αδάμ) ήθελε μια δομή σε στυλ παιχνιδιού υπολογιστή για το έργο, έτσι προσέγγισα κάθε σκηνή ως «επίπεδο» με μουσική εμπνευσμένη από κομμάτια μελωδιών και αρμονιών από όλη την ιστορία της μουσικής σε συνθεσάιζερ 8 bit. Έγραψα επίσης το τραγούδι «Killer Vagina» – ένα είδος στριμμένης ωδής κατά της πατριαρχίας – το οποίο τραγουδάει η Στυλιάνα (Ιωάννου) ζωντανά στην παράσταση και είναι ένα αποκορύφωμα για μένα.
Πώς είναι να παίζεις και στη σκηνή και όχι μόνο να γράφεις τη μουσική ενός έργου; Είναι πάντα ενδιαφέρον αν και κουραστικό! Όταν είμαι επίσης «μέσα» στη δράση, έχω διαφορετική αντίληψη από όταν είμαι μόνο «έξω». Και τα δύο έχουν τα πλεονεκτήματά τους, αλλά για αυτό το έργο μου έδωσε ο Ηλίας πραγματικά την ευκαιρία να μπω πολύ βαθιά μέσα σε όλη τη διαδικασία.
Πώς νιώθεις που το “We are in the army now” θα είναι ξανά στη σκηνή αλλά με ζωντανό κοινό αυτή τη φορά; Τόσο πολύ ευχαριστημένος! Ήμασταν φυσικά πολύ τυχεροί που μπορέσαμε να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε το κομμάτι όταν χτύπησε η πανδημία και ήμασταν όλοι πολύ ευχαριστημένοι με την εμπειρία και το αποτέλεσμα της έκδοσης σε βίντεο. Αλλά είναι υπέροχο να μπορείς ξανά να κάνεις ζωντανό θέατρο για ζωντανό κοινό. Αυτό το κομμάτι έχει επίσης ένα διαδραστικό στοιχείο live Instagram, οπότε θα είναι συναρπαστικό να δούμε πώς λειτουργεί με μερικούς ανθρώπους στην αίθουσα!
https://www.instagram.com/p/Cc0tTvEqRDw/
Πώς βίωσες τα δύο τελευταία χρόνια της πανδημίας, ήταν μια δημιουργική περίοδος για σένα; Ήμουν ένας από τους τυχερούς και πρέπει να το αναγνωρίσω. Όχι μόνο ολοκληρώσαμε το We Are in the Army Now αλλά είχα επίσης την ευκαιρία να αναπτύξω άλλα έργα. Ήταν μια περίεργη εμπειρία, αλλά σίγουρα είχα το προνόμιο να παραμείνω δημιουργικός καθ' όλη τη διάρκεια.
Ποια είναι η πιο δυνατή εμπειρία σας μέχρι στιγμής σε σχέση με το «We Are in the Army Now» και πώς ήταν η συνεργασία σου με τους άλλους συμμετέχοντες; Ήταν η πρώτη φορά που δούλεψα με κάποιους από τους συντελεστές και ένιωσα αμέσως ότι δεθήκαμε και φτιάξαμε μια δυνατή και έμπιστη ομάδα. Το προσωπικό στοιχείο σε πολλά από τα κείμενα/μονόλογους ήταν ισχυρό για μένα, καθώς πρόκειται για ιστορίες που θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιονδήποτε και έτσι η ύπαρξη ενός αξιόπιστου χώρου προβών ήταν σημαντική για την ανάπτυξη αυτού του υλικού.
Πόσο σημαντικές θεωρείς τις πρωτοβουλίες και την υποστήριξη του Onassis.org προς τους καλλιτέχνες και την τέχνη γενικότερα; Ως κάποιος που δεν είναι από την Ελλάδα, είναι ξεκάθαρο ότι είναι ένας σημαντικός θεσμός στην ελληνική πολιτιστική σφαίρα που υποστηρίζει όχι μόνο την τέχνη και τους καλλιτέχνες αλλά και την ευρύτερη κοινότητα. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να εργαστώ εκεί στα έργα μου και επίσης να υποστηρίξω το ευρύτερο έργο του με τη συμμετοχή μου.
https://www.instagram.com/p/CZ1hkF7rh98/
Πότε ξεκίνησες να παίζεις μουσική; Δύσκολη ερώτηση! Λοιπόν, αρκετά νωρίς που δεν το θυμάμαι συγκεκριμένα. Η μουσική ήταν πάντα εκεί και ήταν το μόνο πράγμα που ήθελα πραγματικά να κάνω.
Αξιοποιείς το ταλέντο σου σε αρκετά διαφορετικά έργα και είδη τέχνης, θέλεις να μας πεις περισσότερα για το τι είναι αυτό που σε καλύπτει/εκφράζει περισσότερο; Αν και δουλεύω σε μια σειρά από έργα, προσπαθώ να διατηρήσω την καλλιτεχνική μου προσωπικότητα παρούσα στα διάφορα πλαίσια. Αυτό που με εκφράζει περισσότερο φαίνεται να είναι ένα ρευστό πράγμα. Δεν σταματάω ποτέ να μαθαίνω μουσική και όσο περισσότερο ερευνώ, ακούω και αναλύω τόσο περισσότερο εξελίσσεται και η δική μου δουλειά.
Πώς σου φάνηκε που έπαιξες στην Αρχαία Επίδαυρο; Πολλά παραπάνω από μια ευχαρίστηση. Ως ξένος, είναι εντυπωσιακό για μένα να βλέπω τέτοιες καλοδιατηρημένες τοποθεσίες που είναι τόσο παλιές και που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως χώροι εκδηλώσεων σήμερα. Ενθουσιάστηκα που ο δάσκαλος, φίλος και συνάδελφός μου, Κορνήλιος Σελαμσής, μου ζήτησε να λειτουργήσω ζωντανά τη σύνθεσή του για το Phèdre στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου και ήταν μια πραγματικά μαγική εμπειρία. Και στο μεγάλο θέατρο της Επιδαύρου μια μέρα ελπίζω!
Από πού εμπνέεσαι για τις μουσικές σου συνθέσεις; Δεν θα σταματήσω ποτέ να σπουδάζω μουσική. Παίρνω έμπνευση από διάφορες πηγές. από έργα σε όλη την ιστορία της μουσικής, μέχρι τους καθημερινούς ήχους που ακούω γύρω μου, καθώς και μη μουσικό υλικό από άλλες μορφές τέχνης ή μάλιστα έννοιες σε τομείς όπως η γλωσσολογία και τα μαθηματικά.
https://www.instagram.com/p/CNfkWsDLWiC/
Υπάρχει κάποιο από τα έργα σου στην Ελλάδα που ξεχωρίζεις περισσότερο και αν ναι γιατί; Είχα το προνόμιο να συνεργαστώ με μερικούς εξαιρετικούς καλλιτέχνες και υπέροχους ανθρώπους εδώ στην Ελλάδα. Θα θυμάμαι πάντα με αγάπη τη συναυλία της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ με τη Σαβίνα Γιαννάτου & Chórεs σε επιμέλεια Κορνήλιου Σελαμσή. Λάτρεψα το The Republic of Baklava με τον Ανέστη Αζά όπου είχα την τύχη να παίξω δίπλα στον Τζεμ, τον Χούλιο και την Κατερίνα. Σε σκηνοθεσία Ανέστη ήταν και το Erotic Postcards from Greece, σε σενάριο Λένας Κιτσοπούλου, όπου θαύμασα τόσο πολύ όλη την ομάδα κι ενθουσιάστηκα που μοιράστηκα τη σκηνή μαζί τους. Και το Kivotos Channel που δουλέψαμε μαζί με τον Ηλία στη Στέγη ήταν ένα ξεχωριστό κομμάτι για μένα για πολιτικούς λόγους – βλέποντας την απεχθή αντίδραση των φασιστών σε αυτό ενισχύει την ανάγκη να γίνουν τέτοια έργα.
Πώς βλέπεις να εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια ο χώρος της τέχνης και ιδιαίτερα της μουσικής στην Ελλάδα; Ζώντας εδώ πλέον για 6 χρόνια, πάντα με εντυπωσίαζε το πόσο ζωντανή είναι η καλλιτεχνική σκηνή. Υπάρχει εξαιρετικό πειραματικό θέατρο που μπορεί να δει κανείς τόσο από τα μεγαλύτερα ιδρύματα όσο και από τα μικρότερα ανεξάρτητα θέατρα. Μου αρέσει το πώς οι αχρησιμοποίητοι χώροι μπορούν να γίνουν καλλιτεχνικοί χώροι με τρόπους που δεν θα συνέβαιναν π.χ. στο Λονδίνο – εκεί όλα γίνονται νέα διαμερίσματα. Έχουμε λοιπόν ένα πλήθος χώρων στην Αθήνα που δεν είναι σαν τα παραδοσιακά σχεδιασμένα θέατρα που φέρνουν έναν χαρακτήρα και στοιχεία «συγκεκριμένα για το χώρο» σε οποιαδήποτε παράσταση. Ελπίζω να συνεχίσουμε να πειραματιζόμαστε στον τομέα της «σύγχρονης κλασικής» μουσικής εδώ, καθώς είναι ένα μεγάλο κύμα που ανεβαίνει τον τελευταίο καιρό.
Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;
Με διεθνές ενδιαφέρον τόσο για το We Are in the Army Now όσο και για το The Republic of Baklava, έχω ένα φορτωμένο πρόγραμμα μπροστά μου, το οποίο είναι και πολύ συναρπαστικό και τεράστιο προνόμιο. Πρόσφατα έγραψα μουσική για μερικές ταινίες μικρού μήκους και έχω σχέδια αργότερα μέσα στη χρονιά για μια νέα μεγάλη θεατρική δουλειά καθώς και για περισσότερη μουσική συναυλιών. Πολύ συναρπαστικές στιγμές.
Περισσότερα για το We Are in the Army Now – Elias Adam | Ίδρυμα Ωνάση (onassis.org)
Cover photo: Pinelopi Gerasimou
