Η παρακάτω συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στο Avopolis τον Δεκέμβριο του 2021, με αφορμή τη συναυλία των shame που είχε προγραμματιστεί για τότε, η οποία τελικά αναβλήθηκε. Ένα χρόνο μετά, η πανδημία έχει γίνει παρελθόν και οι Λονδρέζοι έχουν ανακοινώσει νέο δίσκο, με τίτλο Food For Worms, τον οποίο και παρουσίασαν live στο Λονδίνο τον Νοέμβριο, σε ένα αχαλίνωτο, εκρηκτικό live πάνω σε ένα πλοίο στον Τάμεση.
https://www.instagram.com/p/CljMzlqDbDW/
Το album Drunk Tank Pink των shame κυκλοφόρησε στην αρχή του 2021 (διαβάζετε εδώ την κριτική του Avopolis) και έχει παραμείνει για αρκετό καιρό στις συνειδήσεις του κοινού σαν μια πιο πειραματική προσπάθεια ενός νέου group που έλαβε απότομα τεράστιο hype (κυρίως από τις εκρηκτικές ζωντανές εμφανίσεις του). Ο Eddie Green, ως η βασική συνθετική δύναμη του βρετανικού group, αποδεικνύει ότι διαθέτει άγνοια κινδύνου, ένα από τα απαραίτητα χαρακτηριστικά ενός ολοκληρωμένου καλλιτέχνη. Η σύντομη και ευχάριστη συζήτηση μαζί του, αποκάλυψε σε μένα ότι οι shame είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που τουλάχιστον δεν θα βαρεθείς ποτέ με την μουσική τους. Καλά για τα live δεν το συζητάμε. Μια απλή αναζήτηση στο Youtube θα σας πείσει πολύ πιο εύκολα από 1000 και πλέον λέξεις.
Χαίρομαι που σε βλέπω Eddie, ελπίζω να τα πούμε από κοντά σύντομα στην επόμενη εμφάνισή σας στην Ελλάδα, για την οποία αναμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον. Τσεκάροντας τα social media σας και φαίνεται ότι μόλις ολοκληρώσατε ένα tour στην Μεγάλη Βρετανία, για το οποίο θα ήθελα να μας δώσεις feedback, μιας και ήταν το πρώτο σας εδώ και πολύ καιρό.
Ήταν φοβερά. Όπως είπες, ήταν για εμάς το πρώτο κανονικό tour χωρίς διακοπές και παρεμβάσεις από νέους κανονισμούς και νόμους λόγω Covid. Νιώσαμε περίεργα σε αυτή την επιστροφή, γιατί τα πράγματα δεν μοιάζουν ακριβώς ίδια όπως πριν την πανδημία. Σίγουρα περάσαμε καταπληκτικά και οι χώροι που παίξαμε ήταν γεμάτοι με κόσμο λόγω των sold out εμφανίσεων, όμως θέλαμε χρόνο για να το ξανασυνηθίσουμε όλο αυτό. Ήμασταν έξω από τα νερά μας για πολύ χρόνο, χρειαστήκαμε κάποιες μεταβολές στο πως κάνουμε κάποια πράγματα, όμως στο τέλος περάσαμε τέλεια. Κάθε show πέτυχε τον σκοπό του, οπότε δεν υπήρχε απολύτως κανένα παράπονο από κανέναν.
Ήταν εμφανίσεις μόνο για εμβολιασμένους ή μεικτές;
Το κοινό έπρεπε να προσκομίσει πιστοποιητικό πλήρους εμβολιασμού ή αρνητικό PCR test 72 ωρών.
Περίπου όπως και εδώ δηλαδή. Δεν γνωρίζω πότε θα ολοκληρωθεί η πανδημία και πότε θα αποκτήσουμε την πολυπόθητη ανοσία, όμως έτσι όπως τραβάει η κατάσταση προβλέπω ότι θα αποκτήσουμε σίγουρα ανοσία στις ζωντανές, μουσικές εμφανίσεις. Η μουσική είναι συνήθως το πρώτο πράγμα που απαγορεύεται.
Και είναι και το τελευταίο που ανοίγει. Όταν ξέσπασε η πανδημία, όλα τα club έκλεισαν αμέσως και ήταν τα τελευταία που άνοιξαν, μετά από περίπου δύο ολόκληρα χρόνια.
Πώς βλέπεις ότι θα αντέξει η μουσική όπως την γνωρίζουμε σήμερα, μέσα σε αυτή την δυστοπία;
Εξαρτάται από χώρα σε χώρα. Γνωρίζω κόσμο σε άλλες χώρες που υποστηρίχθηκε πολύ περισσότερο από την κυβέρνηση, σε σχέση με εμάς στην Βρετανία. Θεωρώ ότι θα πρέπει να υπάρχει μια συνολική μέριμνα γιατί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα αποχωρήσουν από τον χώρο της μουσικής. Δεν είναι βιώσιμη ούτε ρεαλιστική η παραμονή μας στην μουσική, όταν εργαζόμαστε για λίγους μήνες μέσα στην χρονιά. Εάν δεν σεβαστούν οι κανονισμοί την ανάγκη μας να παίζουμε ζωντανά για να ζήσουμε, απλά θα αναζητήσουμε αλλού την τύχη μας για να επιζήσουμε. Ήδη στην Βρετανία πάρα πολλοί μουσικοί και εργαζόμενοι στην μουσική βιομηχανία, αποχώρησαν από τον κλάδο και πιθανότατα δεν θα ξαναγυρίσουν πίσω. Εάν θέλουμε, από την άλλη, να συνεχίσουμε να παίζουμε live, θα πρέπει να βρούμε καλύτερους τρόπους να προστατεύουμε την δημόσια υγεία.
Αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι η διασκέδαση (με μουσική) είναι μια ανθρώπινη ανάγκη, είναι μέρος της πνευματικής ζωής της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει περίπτωση να φιμωθεί για πολύ καιρό. Μουσικοί και κοινό, θεωρώ θα βρουν τρόπο να πιέσουν ώστε να προκύψει κάποιου είδους ελευθερία στην διασκέδαση, χωρίς εκπτώσεις στην ασφάλεια.
Συμφωνώ απόλυτα, υποτίθεται ότι ζούμε σε προηγμένες χώρες που θα έπρεπε αυτές τις βασικές ανάγκες να τις σέβονται και κυρίως να ενθαρρύνουν τις τέχνες ακόμα και σε δύσκολες καταστάσεις όπως αυτή. Βρισκόμασταν για πολύ καιρό παρατημένοι και ελπίζω να μην ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.
Το Drunk Tank Pink album είναι μια από τις κυκλοφορίες της χρονιάς για το rock, αφού πιθανότατα θα περιληφθεί σε πολλές best-of λίστες στο τέλος της χρονιάς. Ακούγοντας τον δίσκο επί τόσους μήνες, με όλα αυτά τα ψυχολογικά πάνω κάτω, τις καραντίνες, τους εμβολιασμούς, την τρέλα που επικρατεί σε όλα τα επίπεδα, θεωρώ ότι πλέον έχει συνδεθεί απόλυτα με την χρονιά που κυκλοφόρησε. Εσύ πως αισθάνεσαι τώρα για τον δίσκο αυτό;
Είναι όντως αστείο, γιατί ο δίσκος έχει γραφτεί εξολοκλήρου πριν την πανδημία και πολύς κόσμος συνδέει τα τραγούδια και τα θέματα που καταπιάνονται αυτά, με τις καταστάσεις που ζήσαμε και ζούμε. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις το γεγονός ότι το κοινό τραβάει τις δικές του γραμμές, αυτό αποφασίζει ουσιαστικά για το τι σημαίνουν τα τραγούδια για τον καθέναν τους, άσχετα με τις προθέσεις τις δικές μας.
Ένα από τα κορυφαία τραγούδια του δίσκου είναι το Born in Luton, μια σύνθεση που για όσους ζουν μακριά από τους γονείς τους, είναι εύκολο να συνδεθούν μαζί του. Λάτρεψα και την ζωντανή εκδοχή του στο Live in the Flesh live album που κυκλοφορήσατε. Είχε τόση ενέργεια που το έκανε να ακούγεται ακόμα καλύτερο. Υπάρχει κάποια ιστορία πίσω από αυτή την σύνθεση;
Θέλαμε να πειραματιστούμε με την ηλεκτρονική μουσική λίγο παραπάνω, οπότε προσθέσαμε αρκετά synths. Ήταν μια προσπάθεια να απομακρυνθούμε από το post punk, να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό, γράψαμε το τραγούδι σε εκπληκτικό studio στην Σκωτία όπου είχαμε πολύ μεγάλη ποικιλία από synthesizers και ηλεκτρονικούς ήχους. Μετά πήγαμε στο Παρίσι για να ηχογραφήσουμε τον δίσκο με τον James Ford, ο οποίος είχε μεγάλη εμπειρία με την ηλεκτρονική μουσική, ο οποίος μας βοήθησε για το πως μπορούσε να παιχτεί σωστά όλο αυτό που είχαμε γράψει. Και η αλήθεια είναι ότι είναι πολύ διασκεδαστικό κομμάτι να το παίζεις ζωντανά.
Ένα άλλο τραγούδι που λατρεύω στον δίσκο, είναι το Station Wagon. Το θεωρώ ως ένα πείραμα που πήγε καλά και αν μου επιτρέπεις θα ήθελα να το περιγράψω ως “spaghetti western noir drama with French psycho killers in steroids”…
(γέλια) Είναι σίγουρα η καλύτερη περιγραφή που έχω ακούσει ή διαβάσει. Μισό λεπτό να το γράψω κάπου. Πώς το είπες;;;
Είναι λίγο spaghetti western η μουσική, όμως πιο μελοδραματική, ενώ περιλαμβάνει γερές δόσεις Talking Heads εξ ου και psycho killers, που όμως ακούγονται αρκετά πιο δυναμικοί. Κάπως έτσι…
Η αγαπημένη μου περιγραφή, σε ευχαριστώ για αυτό. Ξεκινήσαμε με μια πολύ βασική γραμμή στο μπάσο, όμως βρισκόμασταν ήδη έναν μήνα μέσα στο studio και θέλαμε να ξεφύγουμε εντελώς από τα όρια μας. Θέλαμε το τελευταίο τραγούδι να είναι κάτι μοναδικό, κάτι που θα έδειχνε σε όλους ότι δεν μείναμε στάσιμοι. Ηχογραφήσαμε τα πάντα, πάνω από 400 κιθαριστικές γραμμές, πιάνο, synths ό,τι όργανο είχαμε διαθέσιμο και μπορούσε να κουρδιστεί το ενσωματώσαμε σε αυτό το τραγούδι. Είχε πλάκα να το κάνεις και πιστεύω το αποτέλεσμα μας δικαίωσε.
Πιστεύεις ότι αυτή είναι η οδός για τον επόμενο δίσκο;
Ευελπιστώντας, ναι. Το "Station Wagon" αφήνει τα πάντα ανοικτά, με τον τρόπο που τελειώνει τον δίσκο. Με ελκύει η ιδέα να ξεκινήσω το επόμενο album από εκεί που τελείωσε το προηγούμενο.
Η τελευταία επίσκεψη σας στην Ελλάδα, ήταν σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Φεστιβάλ, καλοκαίρι, ζέστη, χωρίς Covid. Τι αναμνήσεις έχεις και τι προσδοκίες σου έχουν δημιουργηθεί με βάση αυτές;
Είχαμε περάσει φανταστικά, κάναμε δύο live, ανοίξαμε για τον Iggy Pop και ήταν τέλεια. Σίγουρα η Ελλάδα συνδέεται με το καλοκαίρι όμως θέλω πολύ να δω πως είναι η Αθήνα τα Χριστούγεννα. Είμαι ενθουσιασμένος που θα έρθουμε, αισθάνομαι ότι έχει περάσει πάρα πολύς καιρός από τότε και επίσης περιμένω ότι ο καιρός θα είναι πολύ καλύτερος σε σχέση με το Λονδίνο.
Σίγουρα θα είναι. Μπορεί να είστε τυχεροί και να έχει μέχρι και 20 βαθμούς Κελσίου.
Αυτό θα είναι πολύ εύκολο. Εδώ είναι συνέχεια κάτω από το μηδέν.
Οι Shame εμφανίζονται την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου στο Fuzz Live Music Club. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.
