φωτογραφίες: Harry Heuts (1,3,10), Judith van Bilsen (4), Edwin De Vries (5,7)
Δυστυχώς δεν ήμουν παρών στην ιστορική συναυλία των Saviour Machine στο Ρόδον. Ήταν το 1997, ή κάνω λάθος;
Το 1998, αλλά έπεσες κοντά. Πιστεύω ότι έλαβε χώρα τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο του 1998.
Αυτή η συναυλία παρέμεινε στις σκέψεις των ανθρώπων ως κάτι θρυλικό. Οι μεγαλύτεροι (σαν εμένα) εξακολουθούν να μιλούν για το πώς δεν μπορούσαν να πιστέψουν τι είδαν...
Ναι, ήταν μια εκπληκτική βραδιά. Παρ' όλο που η μνήμη μου για εκείνη τη νύχτα είναι λίγο θολή αυτή τη στιγμή.
Ναι, καταλαβαίνω. Πώς νιώθεις που επιστρέφεις στην Ελλάδα μετά από 21 χρόνια; Και γιατί δεν θα συμβεί αυτό με τους Saviour Machine, αλλά ως Eric Clayton & The Nine;
Πρώτα απ' όλα, χαίρομαι που επιστρέφω τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και στην Αθήνα. Οι αναμνήσεις μου από το φθινόπωρο του 1998 είναι πολύ ισχυρές, ακόμα και σήμερα. Και ανυπομονώ να δημιουργήσω νέες μνήμες. Θυμάμαι τη ζεστασιά, την ένταση και το πάθος του ελληνικού κοινού. Είναι κάτι που δεν έβγαλα ποτέ από τον νου και την καρδιά μου, κάνοντάς με ανυπόμονο για αυτήν την επιστροφή.
Ο λόγος τώρα για τον οποίον έρχομαι ως Eric Clayton & The Nine έχει να κάνει με το γεγονός ότι το νέο άλμπουμ των Saviour Machine δεν είναι έτοιμο, προς το παρόν. Το έχουμε δουλέψει πολύ τα τελευταία 2 χρόνια και δεσμευθήκαμε όταν συναντηθήκαμε ότι δεν θα παίξουμε ζωντανά αν πρώτα δεν ολοκληρώσουμε. Οπότε δημιούργησα την ένωσή μου με τους Nine γιατί απλά πέθαινα να επιστρέψω στη σκηνή, αδελφέ. Αυτή είναι η αλήθεια, πίσω από όλη την ιστορία. Έχω λείψει για πολύ καιρό και πέρασα πολλές τρελές καταστάσεις για να φτάσω ως εδώ.
{youtube}hBv1FmZvQns{/youtube}
Για να είμαι ειλικρινής, πάντως, θα μου λείψει λίγο που δεν θα σε δούμε στη σκηνή με τη κλασική σου αμφίεση. Εσένα θα σου λείψει;
Ξέρεις τι; Μπορώ να σου πω το εξής: δεν μου λείπει να ερμηνεύω τον χαρακτήρα του Eric Clayton ως Saviour Machine. Πάντοτε απαιτούταν τεράστια δουλειά όσον αφορά την προετοιμασία και την κατασκευή του κοστουμιού, πριν και μετά από μια συναυλία. Είναι το σπορ ενός νεαρού άνδρα. Για να το ξεκαθαρίσω, όταν επιστρέψω με τους Saviour Machine, θα γυρίσω στη ρουτίνα μου και θα γίνω αυτό που πρέπει να είμαι για τις παραστάσεις. Αλλά σε αυτήν την περίπτωση, από το 2015, έχω απολαύσει τόσο πολύ κάτι το διαφορετικό, από όταν έδωσα συναυλίες με τους Ayreon για το Theatre Equation.
Ναι, λάτρεψα τη συμμετοχή σου εκεί...
Ακριβώς αδελφέ, είναι υπέροχο να το ακούω. Πέρασα φανταστικά όσο συμμετείχα σε αυτόν τον δίσκο και ήταν ακόμα πιο υπέροχα να τον αποδίδω ζωντανά. Έτσι, βασικά, όταν ανέβηκα στη σκηνή, ήμουν μόνο ο Eric Clayton, ο τραγουδιστής. Μεταξύ άλλων πραγματικά σπουδαίων τραγουδιστών φυσικά, καθώς και πραγματικά μεγάλων καλλιτεχνών. Αυτό φύτεψε ένα σπόρο σε μια καρδιά που νόμιζα ότι είχε πεθάνει. Πραγματικά πυροδότησε την καρδιά μου και την επιθυμία μου να τραγουδήσω ξανά ζωντανά, όντας ο εαυτός μου. Για πρώτη φορά στην καριέρα μου.
Νομίζω ότι ο Arjen είναι το είδος του μουσικού που το εμπνέει αυτό στους ανθρώπους...
Είναι ιδιοφυής, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Είναι ένας λαμπρός καλλιτέχνης και το πιο σημαντικό, ένας καλός άνθρωπος. Ήταν απόλαυση το να συνεργαστώ μαζί του και είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία. Mου ενέπνευσε κάτι. Και λίγους μήνες αργότερα, πέθανε ο David Bowie –ένας μουσικός μου ήρωας. Όταν πέθανε προκάλεσε επίσης κάτι που δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε ακόμα εκεί, μέσα μου. Οπότε, μέσα σε έναν χρόνο, ο αδερφός μου Jeff κι εγώ ηχογραφήσαμε έναν tribute δίσκο που ονομάζεται Bowie: Decade· ένα έργο πάθους. Εναποθέσαμε πολύ αίμα, ιδρώτα και δάκρυα σε αυτό και αξίζει πραγματικά κάθε του δευτερόλεπτο. Στην πορεία, από τη στιγμή που ολοκληρώσαμε το εν λόγω project, είχαμε ξανά επιστρέψει ως Saviour Machine. Οπότε σκέφτηκα ότι πρέπει να αρχίσουμε να γράφουμε για τους εαυτούς μας ξανά.
Πιστεύεις ότι η απόδοσή σου ως Eric Clayton & The Nine πρόκειται να εμπνεύσει το ίδιο δέος, σε σύγκριση με τους Saviour Machine;
Λοιπόν, έχω κάνει 7 συναυλίες ως Eric Clayton & The Nine. Παίξαμε στη Γερμανία και στην Ολλανδία το περασμένο έτος. Εκτιμώ πολύ αυτά τα παιδιά, ενώ και η ατμόσφαιρα, η ενέργεια και το πάθος που αισθάνομαι στη σκηνή είναι διαφορετικά σε σχέση με τους Saviour Machine. Παραμένουν όμως εξίσου ισχυρά, με άλλους τρόπους. Για μένα, όταν τραγουδάω αυτά τα τραγούδια, στο μυαλό και στην καρδιά μου εκτελώ τραγούδια των Saviour Machine. Είμαι ο Eric Clayton, άλλωστε· ο άνθρωπος που τα έγραψε. Οπότε είναι κάτι που αισθάνομαι ως εντελώς φυσικό. Το συγκρότημά μου μπορεί να μην είναι οι Saviour Machine –και δεν προσπαθούν να είναι– αλλά σίγουρα προσπαθούν να τα δικαιώσουν, τιμώντας τα όσο το δυνατόν καλύτερα. Το συζητάμε μερικές φορές ως αστείο, πως οι Eric Clayton & The Nine είναι το καλύτερο Saviour Machine tribute συγκρότημα που ο κόσμος θα δει ποτέ!
Γιατί αλήθεια επέλεξες το όνομα Eric Clayton & The Nine;
Ξέρεις, έχω εντυπωσιαστεί από τον αριθμό εννέα, από τότε που ήμουν μικρό παιδί. Μεγάλωσα ως μεγάλος φίλος του μπέιζμπολ, έχω παίξει μπέιζμπολ για πολλά, πολλά χρόνια και διδάσκω μπέιζμπολ –είναι πάθος μου. Το ίδιο το παιχνίδι είναι βαθιά συνδεδεμένο με τον αριθμό εννέα και με εντυπωσίασε. Αλλά, φυσικά, υπάρχουν και πολλές ακόμα συνδέσεις, ιστορικά και βιβλικά.
Νομίζω ότι είναι ένας σπουδαίος αριθμός, ίσως ο αγαπημένος μου αριθμός· και, στην τελική, έψαχνα για ένα όνομα μπάντας που να λειτουργεί άρτια. Κάτι που να είναι πιασάρικο, να μένει στον νου σου. Ήταν έτσι ένα είδος ευτυχούς ατυχήματος ότι αυτοί οι τύποι ονομάζονταν Nifties προτού παίξουμε μαζί, κάτι που τυγχάνει να αποτελεί γαλλικό όρο για το νούμερο εννέα. Είναι ίσως λίγο ειρωνικό. Πάντως το όνομα της μπάντας προέκυψε στην πρώτη μας συνάντηση, μέσα σε μόλις 5 λεπτά.
Σχεδιάζεις να ηχογραφήσεις με αυτό το project; Ή είναι μόνο για συναυλίες;
Στην πραγματικότητα, τελείωσα ένα νέο προσωπικό άλμπουμ. Ποτέ δεν προγραμμάτισα να βγάλω έναν σόλο δίσκο, αν με ρωτούσες δηλαδή 20 χρόνια πίσω αν θα το έκανα ποτέ, δεν έχω πραγματικά ιδέα τι θα απαντούσα. Αυτό το άλμπουμ είναι πάντως πολύ προσωπικό και πολύ κοντά στην καρδιά μου, αποτελεί μια ιστορία που έχει διανύσει 50 χρόνια στην εξέλιξή της. Είναι η ιστορία της ζωής μου, με κάποιον τρόπο· αν είσαι οπαδός της rock δεκαετίας του 1970, θα έλεγα ότι αυτή είναι η δική μου εκδοχή του The Wall. Είναι μια πολύ βαθιά ιστορία, για έναν άνθρωπο που παλεύει με τους δαίμονές του και τις πολλές, πολλές πληγές, όσες μας διαμορφώνουν σε ό,τι είμαστε. Ονομάζεται The Thousand Scars και εξιστορεί γεγονότα από την παιδική μου ηλικία μέχρι σήμερα, ως μια πραγματική ιστορία ζωής.
Άλλωστε, πάλευες επίσης και με τα δικά σου προβλήματα υγείας...
Ναι, πριν από 10 χρόνια ήμουν πολύ άρρωστος. Είχα διαγνωστεί με καρκίνο και δεν ένιωθα σίγουρος αν θα ήμουν σε θέση να τραγουδήσω ξανά, αν το στομάχι και ο οισοφάγος μου θα ήταν στην ίδια κατάσταση μετά τις θεραπείες. Αλλά είμαι υγιής τώρα, μετά από 10 χρόνια τα οποία στάθηκαν ένα τρελό, τρελό ταξίδι. Δεν ήμουν μόνο σωματικά άρρωστος τότε, αλλά και συναισθηματικά και ψυχικά.
Βασικά, όταν άρχισα να εξαφανίζομαι στα τέλη της δεκαετίας του 1990 –υποθέτω τότε που οι Saviour Machine βρέθηκαν στο αποκορύφωμά τους–αφοσιώθηκα στο project που έγινε γνωστό ως Legend και τα πράγματα γύρω από εκείνο μετατράπησαν σε τρελό χάος. Πρόκειται για μια μακρά ιστορία, η οποία συνδέεται με μερικά προσωπικά θέματα της ζωής μου και με κάποια προβλήματα που αντιμετώπισα τότε με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών. Καθώς επίσης και με άλλα πράγματα, που ήταν μέρος της θεατρικής περσόνας των Saviour Machine. Είναι μια τρελή ιστορία, η οποία συνδέεται τελικά με τα πάντα.
Έχεις ιδέα ποια εταιρία πρόκειται να το κυκλοφορήσει;
Ξέρεις τι; Δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Προς το παρόν, προσπαθώ να προβώ σε μια ανεξάρτητη παραγωγή, ίσως βασισμένος σε προ-παραγγελίες. Έχω μια σκοτεινή ιστορία άλλωστε με τις όποιες δισκογραφικές εταιρείες, καθώς υπέγραψα μερικές δυσοίωνες συμφωνίες πίσω στην εποχή μου...
Η οποία θα ήταν η επόμενη ερώτησή μου...
Ναι, αλλά δεν είμαι αντίθετος ακριβώς, είμαι πια πολύ πιο ηλικιωμένος, όπως και πιο σοφός. Δεν είμαι αντίθετος λοιπόν με μια σωστή συμφωνία ή με τη σωστή διανομή. Όμως, προς το παρόν, θα προχωρήσω με την ολοκλήρωση της παραγωγής –και ίσως οι σωστές ευκαιρίες παρουσιαστούν, ώστε να φτάσει ο δίσκος αυτός σε πολύ ευρύτερη κλίμακα. Πρόκειται για ένα άλμπουμ που έχει πολλά να προσφέρει, την προσωπική μου ιστορία. Με την οποία θα συνδεθεί κάθε άνθρωπος, με διαφορετικό τρόπο.
Πώς θα περιέγραφες το γενικό του συναίσθημα, καθώς και το όλο μουσικό στυλ, σε σύγκριση με τις διαφορετικές φάσεις που έχουν περάσει οι Saviour Machine;
Πολύ καλή ερώτηση. Στους Saviour Machine, ο αδελφός μου κι εγώ προσπαθούσαμε πάντα να εστιάσουμε στην ατμόσφαιρα. Τη σωστή ατμόσφαιρα για τους στίχους, αλλά την κατάλληλη για το γενικό κλίμα. Από την αρχή ήδη, ήταν σημαντικό ξέρεις για εμάς να το αισθανόμαστε σωστό. Και δεν γνωρίζαμε τι κάναμε τεχνικά ή αν κάτι φάνταζε σωστό μουσικά: ήμασταν απλά νέα παιδιά, φιλόδοξα με πολλές, ενδιαφέρουσες ιδέες. Έτσι, μέσα σε όλα αυτά, οι Saviour Machine γεννήθηκαν σε κάτι μοναδικό.
Από την άλλη, το The Thousand Scars έχει στοιχεία από πολλά κομμάτια. Συνολικά περιλαμβάνει 15 τραγούδια. Πρόκειται για μακροσκελές άλμπουμ. Υπάρχουν τραγούδια για τα οποία θα θεωρούσες ότι είναι των Saviour Machine, αν άκουγες μόνο τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα. Θα εκπλήξει τους πάντες πόσο παρόμοιο είναι το vibe, ειδικά στα πιο σκοτεινά κομμάτια. Από την άλλη, υπάρχουν και τραγούδια τα οποία ακούγονται σαν να αποτελούσαν υλικό από το Saviour Machine II (1994), δομές που βασίζονται στο πιάνο, με πολύ οικεία φωνητικά. Είναι ενδιαφέρον πώς αυτή η προσωπική αφήγηση που συνδέει μερικές στιγμές στη ζωή μου έχει επιφέρει κάποια κατανόηση σχετικά με το παλαιότερο υλικό μου. Στίχοι π.χ. που θεωρούσα ότι καταλάβαινα όταν τους έγραψα, αλλά μου εκμαιεύουν ένα διαφορετικό νόημα σήμερα. Είναι κάτι το συναρπαστικό.
Μήπως η συνεργασία σου με τη Massacre έχει να κάνει με το πώς θα κυκλοφορήσεις το επερχόμενό σου άλμπουμ; Καθώς κυκλοφόρησαν τα demo του Legend III: II, ενάντια στις επιθυμίες της μπάντας;
Είμαι βέβαιος ότι είχε να κάνει με το πώς όλα κατέρρευσαν. Στην πραγματικότητα, είχα άλλη μία προηγούμενη κακή εμπειρία, με μια νότια Καλιφορνέζικη χριστιανική metal εταιρία. Έτσι, στη δεκαετία του 1990 είχα ήδη δύο ιστορικά αρνητικών δισκογραφικών συμφωνιών. Είμαι απλά άτυχος, υποθέτω. Ωστόσο, δεν είμαι αντίθετος στην ιδέα. Απλά πρέπει να συναντήσω τους σωστούς ανθρώπους, τη σωστή εταιρεία, θα πρέπει να έχουν τη σωστή πρόταση να προσφέρουν, με τη σωστή καρδιά.
Θα δούμε τι μέλλει να συμβεί όταν έρθει η ώρα, γιατί προς το παρόν θα επικεντρωθώ στην ολοκλήρωση του δίσκου. Έχω ήδη τελειώσει μερικά πολύ καλά demos, τα οποία θα διαθέσω στους οπαδούς πολύ σύντομα. Το σχέδιο είναι να ξεκινήσουμε την ηχογράφηση μόλις επιστρέψουμε από την Ελλάδα, αδελφέ.
Στους Saviour Machine, ο κύκλος υποτίθεται ότι θα έκλεινε με το Legend III: II, αλλά αυτό δεν συνέβη. Το επόμενο άλμπουμ σας, θα είναι το τελευταίο;
Δεν ξέρω αν θα είναι το τελευταίο. Μπορώ να πω ότι θα είναι το επόμενο. Ποιος ξέρει; Ίσως και το επερχόμενο έργο μου να είναι το τελευταίο μου σόλο άλμπουμ, ξέρεις. Δεν ξέρω πραγματικά να σου πω. Αλλά, προς το παρόν, είμαι πολύ περήφανος για το άλμπουμ που πρόκειται να σμιλεύσω, όπως και για τον δίσκο των Saviour Machine που αργά-αργά μετατρέπεται σε κάτι μαγικό. Απλά χρειάζεται λίγο χρόνο. Προσπαθώ να είμαι υπομονετικός και οφείλω να είμαι, μιας και έχω παραμείνει εκτός για τόσο πολύ καιρό.
Υπάρχει χρονοδιάγραμμα σχετικά με το πότε θα κυκλοφορήσει το σόλο άλμπουμ;
Αν δεν προκύψει κάποια τρελή τυχαία συγκυρία από πλευράς Θεού ή κάτι τέτοιο, μου φαίνεται ότι θα μπορούσαμε να το μιξάρουμε νωρίς την άνοιξη του 2020. Και μετά θα μπορούσαμε να έχουμε το master παραδομένο και έτοιμο, ας πούμε στις αρχές Μαρτίου. Ίσως λοιπόν υπάρχει μια πιθανότητα για μια κυκλοφορία στις αρχές Μαΐου.
Και όσον αφορά τους Saviour Machine, πόσο διαφορετικό πιστεύεις ότι φαντάζει το νέο άλμπουμ συγκριτικά με ό,τι έχουμε ακούσει μέχρι στιγμής;
Θα είναι διαφορετικό από κάθε άλλον δίσκο, δεν νομίζω άλλωστε ότι κάναμε ποτέ το ίδιο άλμπουμ δύο φορές. Κάθε άλμπουμ ήταν διαφορετικό από το προηγούμενο. Αποτελούν όλα δίσκους των Saviour Machine, βέβαια, όμως είναι επίσης πολύ διαφορετικά. Αν έπρεπε να κάνω συγκρίσεις, φαντάσου έναν συνδυασμό στοιχείων των δύο πρώτων δίσκων με κάτι... άλλο στο ενδιάμεσο.
Και όσον αφορά τη σειρά των Legend;
Τα Legend αποτελούν ξεχωριστή οντότητα. Δεν είμαι σίγουρος αν σε αυτό το σημείο της ζωής μου θεωρώ πως τα Legend αποτελούν μέρος των Saviour Machine. Ήταν προορισμένα να σκοτώσουν μια μπάντα –και αυτό έκαναν. Ήταν μια ιδέα πολύ μεγάλη για εμάς: η εμμονή μου ξέφυγε από κάθε έλεγχο και μετατράπηκε σε εφιάλτη.
Πώς αισθάνεσαι για την τεχνολογία που επηρεάζει τη μουσική στις μέρες μας;
Άλλη μια καλή ερώτηση. Ξέρεις τι; Υπάρχει καλό και κακό σε όλα, υπάρχει ομορφιά και προοδευτική ανάπτυξη της τεχνολογίας, αλλά υπάρχουν και πράγματα τρομακτικά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν θα ήμουν σε θέση να γράψω τον δίσκο των Saviour Machine ή το σόλο άλμπουμ μου χωρίς τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας.
Συγκεκριμένα, έχω μια μπάντα στην Αμερική κι ένα συγκρότημα στην Ολλανδία, ενώ πλέον εδρεύω στη Γερμανία. Ηχογραφούμε λοιπόν 2 άλμπουμ χρησιμοποιώντας το dropbox και την κοινή χρήση αρχείων. Στέλνουμε υλικό μεταξύ μας μέσα σε λίγα λεπτά, κάτι που είναι εκπληκτικό. Έχω ηχογραφήσει ακόμη και demos στο κινητό μου κατά το τελευταίο έτος, το οποίο έχει αποδειχθεί εξαιρετικά λειτουργικό, αφού η ποιότητα ήταν αρκετά αξιοπρεπής.
Και πώς αισθάνεσαι για το downloading και το πώς επηρεάζει τη βιομηχανία;
Θυμάμαι πίσω το 1997 όταν πρωτοέμαθα για τα CD burners, τα mp3 και ούτω καθεξής. Ήταν ένα από τα πράγματα που με έβαλαν σε μπελάδες με τη Massacre, γιατί θυμάμαι ότι προσπάθησα να τους πείσω να συμβαδίσουν με τη νέα τάση, αλλά δεν ήταν έτοιμοι –κανείς δεν ήταν εκείνη τη στιγμή. Αυτή ήταν η αρχή του τέλους για πολλά συγκροτήματα που μεταπήδησαν από την πώληση 250.000 δίσκων σε 20.000 αντίτυπα. Μέσα σε μια πενταετία, τα πράγματα άλλαξαν αρκετά.
Πώς νιώθω γι' αυτό; Είναι αυτό που είναι, είναι ο δρόμος του μέλλοντος. Θα γίνει ακόμα πιο αποστειρωμένο, εκτός αν η κοινή λογική πείσει τους ανθρώπους να μην συλλέγουν οτιδήποτε, μιας και όλα είναι αρχεία. Ίσως είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους το βινύλιο έχει επανεμφανιστεί –επειδή είναι κάτι απτό, κάτι οργανικό. Ευελπιστώ πάντως ότι δεν θα χάσουμε εντελώς την ανθρωπιά μας και θα μπορούμε ακόμα να γράφουμε οργανική μουσική που να μπορεί να αγγίξει τις καρδιές.
Ωστόσο, αισθάνομαι ότι τώρα που όλοι έχουν άμεση πρόσβαση στην πληροφορία, δεν εμβαθύνουμε στους δίσκους με τον ίδιο τρόπο που κάναμε πριν...
Αυτό συμβαίνει με τα πάντα, όχι μόνο με τη μουσική. Λόγω αυτής της τεχνολογίας, οι άνθρωποι δεν δείχνουν το ίδιο απόθεμα υπομονής, το οποίο αποτελεί και το μεγαλύτερο πρόβλημα, νομίζω. Τώρα πια αντιμετωπίζουμε μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων και αυτό είναι που ξέρουν: ο κόσμος δεν είναι ο ίδιος που κάποτε ήταν. Αυτό που έχει συμβεί είναι ότι ο κόσμος συνδέεται με αυτές τις μηχανές. Είναι λίγο τρομακτικό και λίγο sci-fi, όταν το σκέφτεσαι. Το κομμάτι όμως που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι το παγκόσμιο κλίμα δείχνει μια υπερευαίσθητη πολιτική ορθότητα. Σε σημείο απωθητικό.
Καταλαβαίνω, εννοείς το πώς ο καθένας επιβάλλει τη γνώμη του στο διαδίκτυο, κατά έναν τρόπο που τη θεωρεί απόλυτα σωστή...
Ναι, όλοι έχουν ως πλατφόρμα ένα προσωπικό βήμα. Το οποίο είναι απολύτως εντάξει. Αυτό που με απασχολεί είναι η έλλειψη ανθρωπιάς. Η οποία συνεχίζει να εξαντλείται, σε σημείο που νομίζω ότι εκτρέφουμε μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που δεν καταλαβαίνουν το χιούμορ. Τι είναι το να έχουμε μια αίσθηση του χιούμορ. Με φοβίζει τρομερά. Δεν έχεις παρατηρήσει ότι σε όλον αυτόν τον βομβαρδισμό πληροφοριών και δεδομένων οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει πια το χιούμορ; Δεν ξέρω, δεν θέλω να ζήσω σε έναν κόσμο όπου οι άνθρωποι δεν είναι πια αστείοι.
Ναι, αντιλαμβάνομαι τι εννοείς. Επιστρέφοντας στους Saviour Machine, θεωρείς αλήθεια ότι ανήκετε στο «white metal»; Νομίζω ότι ανέκαθεν ήσασταν κάτι πολύ πέρα από αυτό...
Σε ευχαριστώ πολύ, ίσως το πιο ωραίο πράγμα που θα μπορούσα να ακούσω ποτέ για τους Saviour Machine. Όταν ήμασταν νέοι, δεν ήξερα τι κάναμε, ήμασταν απλά τυχεροί και δημιουργικοί. Το μόνο πράγμα που γνωρίζαμε ήταν ότι θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι που ακόμα κι αν οι άνθρωποι δεν το αποδέχονταν, θα το θυμούνταν και θα συνειδητοποιούσαν ότι υπήρξε μοναδικό. Απλά θέλαμε να αφήσουμε το στίγμα μας και να δημιουργήσουμε κάτι πρωτότυπο. Είναι λυπηρό το πώς ο αδερφός μου είναι μια υποτιμημένη μεγαλοφυΐα και το δεξί μου χέρι σε όλη τη διαδρομή, αλλά ποτέ δεν λαμβάνει αρκετή αναγνώριση.
Πώς αισθάνεσαι για την πίστη σου σε προσωπικό επίπεδο και πώς με το να την εκφράζεις μέσω των Saviour Machine;
Όταν ξεκινήσαμε με τους Saviour Machine, δεν γνώριζα ότι υπήρχε μια τέτοια σκηνή, όπως το white metal που ανέφερες προηγουμένως. Δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχαν χριστιανικά ροκ συγκροτήματα. Ήμασταν απλώς παθιασμένοι με αυτό που κάναμε, επιθυμούσαμε να συνδέσουμε τις μουσικές και πνευματικές μας επιρροές. Πρόκειται για κάτι το ενδιαφέρον, από τη στιγμή που ο αδερφός μου κι εγώ και μεγαλώσαμε σε μια βίαιη κουλτούρα, η οποία ήταν ένα παράδοξο στην όλη ιστορία. Ο βίαιος πολιτισμός της νότιας Καλιφόρνιας της δεκαετίας του 1970 και της δεκαετίας του 1980, σε αντίθεση με ένα πολύ αυστηρό, αλλά αγαπημένο θρησκευτικό υπόβαθρο. Αυτά, συνδυασμένα, δημιούργησαν ένα πολύ ενδιαφέρον μείγμα καλλιτεχνικών ενεργειών.
Όσον πάλι αφορά την πίστη μας, ο αδελφός μου κι εγώ είμαστε ακόμα άνθρωποι της πίστης, αλλά δεν δηλώνουμε θρησκευόμενοι. Είμαι άτομο που μεγάλωσε στη θρησκεία και σε ένα τέτοιο περιβάλλον, όμως δεν είμαι θρησκευόμενος σήμερα. Αλλά θα πω το εξής: η πίστη που είχα ως μικρό αγόρι κάπως μετουσιώθηκε σε ένα βαθύτερο είδος πίστης, αυτής ενός 52χρονου άνδρα. Είναι πραγματικά δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια, πάντως η πίστη είναι σίγουρα κάτι που οδηγεί τη θέληση των ανθρώπων.
Μπορώ να σας πω ότι η πίστη μου με καθοδήγησε σε περιόδους μεγάλης θλίψης και απελπισίας, όπως και ότι με καθοδήγησε επίσης σε ημέρες μεγάλης επιτυχίας και ευημερίας. Ενδιαφέρομαι εις βάθος για την πνευματικότητα και τη συναισθηματική ευημερία, αυτές τις μέρες. Νιώθω ευγνώμων που κατάφερα να διατηρήσω ένα συγκεκριμένο κέντρο στη ζωή μου, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Καθώς φτάνουμε στο τέλος της συνέντευξης, τι είδους ακροατηρίου περιμένεις να αντικρίσεις στην Ελλάδα; Οι Saviour Machine έχουν απουσιάσει για μεγάλο χρονικό διάστημα και πολλοί νεότεροι δεν γνωρίζουν καν τη μπάντα...
Με βάση τη μνήμη μου, όσον αφορά το 1998, θυμάμαι μια ορισμένη αίσθηση ζεστασιάς. Ήταν μια παθιασμένη εμπειρία και φαντάζομαι ότι αυτό είναι κάτι που δεν φεύγει ποτέ. Νομίζω όμως ότι έχεις δίκιο, θα αντικρίσω πιθανότατα ένα μεγαλύτερο ηλικιακά πλήθος, παρ' όλο που ακούω ότι νέοι άνθρωποι μαθαίνουν διαρκώς για τη μουσική μου. Είναι κάτι που απαιτεί λίγο χρόνο και πιστεύω ότι σε άλλα 10 χρόνια από τώρα, το κοινό θα έχει στραφεί περισσότερο προς την τέχνη μου. Αν με ρωτάς, δεν γνωρίζω, ούτε και τρέφω προσδοκίες για το πόσοι θα εμφανιστούν. Αλλά σε όσους δώσουν το παρών σε Θεσσαλονίκη και σε Αθήνα, μπορώ να υποσχεθώ ένα πολύ ξεχωριστό βράδυ.
Πιστεύεις ότι θα είναι δύσκολο να προσελκύσεις την προσοχή των ανθρώπων που θα εμφανιστούν στο Demons Gate Festival στην Αθήνα ως επί το πλείστον για να δουν τους Saturnus; Αποτελούν ξέρεις περίπτωση μπάντας που διατηρεί σταθερή οπαδική δεξαμενή στην Ελλάδα –και το στυλ τους διαφέρει πολύ...
Η αλήθεια είναι ότι απείχα από τη μουσική σκηνή για λίγο... Φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι σε ένα σκοτεινό metal fanbase, σωστά;
Μοιάζουν περισσότερο σαν gothic doom, με σκιερά brutal φωνητικά, αλλά με πολύ μελωδική μουσική...
Νομίζω ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να τρέφουν περιέργεια, αν και δεν περιμένω ότι όλοι θα ενδιαφερθούν για ό,τι κάνω. Έχω παίξει όμως σκιερή, βαριά μουσική στην καριέρα μου, οπότε ίσως υπάρχει μια σύνδεση. Όλα έχουν να κάνουν με το συναίσθημα και ίσως είναι δύσκολο να προβλέψουμε τι θα προσέλκυε τον κόσμο. Για ένα πράγμα είμαι πάντως βέβαιος: οι ακροατές που θα βρεθούν εκεί θα θυμούνται τη στιγμή, ανεξάρτητα από το αν θα παρακολουθήσουν όλη τη συναυλία ή απλά ένα μέρος της παράστασης.
Μιλώντας για το ότι απέχεις από τη μουσική για κάποιο διάστημα, ποιες μπάντες και επιρροές θα κατονόμαζες ως τις πιο σημαντικές για τους Saviour Machine;
Οι αρχικές επιρροές –οι πιο σημαντικές κατά τη σύλληψη, γέννηση και πρώιμη εξέλιξη των Saviour Machine– ήταν οι Black Sabbath, ο David Bowie, οι Led Zeppelin της μέσης περιόδου. Ήμουν επίσης μεγάλος οπαδός του Jim Morrison και των Doors. Οι επιρροές του αδελφού μου, ο οποίος είναι λίγο μικρότερoς από εμένα, ήταν πιο συνδεδεμένες με τη metal μουσική. Ήταν ανέκαθεν προς τα εκεί, ενώ εγώ ήμουν εκείνος που αφουγκραζόταν περισσότερο το prog rock των 1970s. Κοινό έδαφος πιθανώς αποτέλεσαν οι Black Sabbath, ο David Bowie και οι Pink Floyd, καθώς και οι δύο είχαμε εμβαθύνει αρκετά σε αυτές τις μπάντες.
Σε ευχαριστώ τόσο πολύ για τον χρόνο σου. Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σου, μπορείς να μοιραστείς ό,τι θέλεις για όσους πρόκειται να παρακολουθήσουν τις συναυλίες σου, αλλά και να διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη...
Είμαι πολύ χαρούμενος που επέστρεψα. Χρειάστηκε ένα μακρύ και περίεργο ταξίδι για να φτάσω ως εδώ και ανυπομονώ να μοιραστώ την ιστορία μου με τον κόσμο, καθώς και να συμπληρώσω τα κενά για το πού έχω χαθεί για τόσο καιρό. Εντωμεταξύ, ενδιαφέρομαι περισσότερο να ξανασυνδεθώ με τους ανθρώπους, δίνοντάς τους κάτι το ιδιαίτερο και ιερό. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως ανυπομονώ να επισκεφθώ την Ελλάδα πάρα πολύ, αλλά και να σας υποσχεθώ δύο εξαιρετικές συναυλίες.
Ποια τραγούδια σκοπεύεις να παρουσιάσεις;
Δεν μπορώ να αποκαλύψω όλη τη setlist, κάτι τέτοιο θα κατέστρεφε την έκπληξη, έτσι δεν είναι; Αλλά θα πω ότι παίζουμε 90 λεπτά από το Saviour Machine I & II. Βασικά θα συμπεριλάβουμε 9 τραγούδια από το Saviour Machine I και 6 ή 7 τραγούδια από το Saviour Machine II. Θα ακούσετε μια σειρά από παλιά κλασικά, προερχόμενα από τους 2 πρώτους δίσκους, καθώς και 3 ολοκαίνουριες συνθέσεις από τον δίσκο μου –για το οποίο και ανυπομονώ πολύ.
Μιλώντας για τα δύο πρώτα άλμπουμ, κυκλοφόρησαν σε βινύλιο πριν από λίγα έτη. Σκοπεύεις να τα επανατυπώσεις; Κοστίζουν πλέον τσουχτερά στην αγορά...
Η αλήθεια είναι ότι δεν ήξερα για τις εκδόσεις βινυλίου στις οποίες αναφέρεσαι, έχω υπογράψει πολλές από αυτές, έχω επίσης αντικρίσει πολλές από αυτές, αλλά δεν είχα καμία σχέση με τις κυκλοφορίες. Κάποια στιγμή θα υπάρξει ένα σωστό master για τα Saviour Machine I & II. Δεν ξέρω αν αυτό θα συμβεί με τη Massacre Records ή όχι, αλλά πραγματικά θέλω να ολοκληρωθεί σωστά το κομμάτι της παραγωγής τους.
Είναι λυπηρό που ακούω ότι δεν ήσασταν ενημερωμένοι για κάτι τέτοιο. Όπως και το ότι δεν είχατε κανέναν έλεγχο. Δυστυχώς δεν τα έχω στην κατοχή μου, αλλά δεν θα μου φαινόταν περίεργο αν χρησιμοποίησαν απλώς το master του CD και όχι κάποιο κατάλληλο mastering ειδικά για βινύλιο...
Φυσικά, αλλά είναι αυτό που είναι, η δισκογραφική βιομηχανία άλλαξε τόσο στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Η σχέση με την εταιρία μου έγινε περίεργη με τόσα, συμβόλαια και συμφωνίες διανομής. Στο τέλος χάσαμε τον έλεγχο της μουσικής μας, στο σημείο που έχω δει ρωσικά αντίτυπα των δίσκων μας, για τα οποία δεν γνώριζα καν. Αλλά ξέρεις, θα ήθελα πραγματικά για τους οπαδούς, καθώς και για τη δική μου αίσθηση ιστορίας, να τυπωθούν αυτά τα πρώτα δύο άλμπουμ σωστά σε βινύλιο. Θα κάνω ό,τι περνά από το χέρι μου για να το δω να συμβαίνει.
{youtube}5LxcgdUD5aE{/youtube}
