Πώς είναι αλήθεια η μουσική σκηνή της Μασαχουσέτης;
Gus: Αρκετά νωθρή, αλλά γίνονται και μερικά στιβαρά πράγματα. Υπάρχει ένα μέρος στο Greenfield, το 10 Forward, όπου συμβαίνουν αρκετά ριζοσπαστικά δρώμενα. Το ρίσκο δεν είναι και τόσο μεγάλο, οπότε υπάρχει κόσμος που δημιουργεί άφοβα.
Jay: Η Μασαχουσέτη είναι διαφορετική από τα υπόλοιπα μέρη στην Αμερική και εκτιμώ την ήρεμη φύση των ανθρώπων. Οι πόλεις στις οποίες γίνονται πράγματα –το Λος Άντζελες και η Νέα Υόρκη, δηλαδή– είναι έντονες και γεμάτες δρώμενα, ενώ το σπίτι μας χαρακτηρίζεται από την υπομονή. Η φύση του έχει να κάνει περισσότερο με την πορεία της δημιουργίας, παρά με το φινίρισμα.
Και πώς τη βλέπετε λοιπόν να εξελίσσεται, μέσα στα χρόνια;
Gus: Η Δυτική Μασαχουσέτη; Κάπως έτσι: ανοίγει ένας χώρος, μετά κλείνει ένας χώρος. Όταν ξεκινάει να παίρνει μπροστά ένα μαγαζί, όλοι μετακομίζουν στη Νέα Υόρκη ή σε μία φάρμα στο Maine. Κάπως έτσι μπορεί να γυρίσουν οι Urochromes για συναυλία και να καταλήξουν να παίζουν σε μία πίστα μπόουλινγκ.
Jae: Όταν μετακομίσαμε εδώ, σκεφτόμουν ότι είναι πιθανό να συναντήσουμε στον δρόμο την Kim Gordon και να της πιάσουμε την κουβέντα, να της ζητήσουμε συμβουλές –ίσως να πιούμε και μια μπύρα μαζί. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο· και η ίδια μετακόμισε, λίγους μήνες αφότου φτάσαμε στην πόλη.
Η Ευρώπη, πάντως, σας έχει καλωσορίσει ιδιαιτέρως θερμά. Ποιο χαρακτηριστικό της μουσικής σας πιστεύετε ότι έχει κάνει αυτό το γκελ;
Gus: Πιστεύω ότι υπάρχουν ομοιότητες στα μουσικά γούστα των Η.Π.Α. και της Ευρώπης. Μόνο που στην Ευρώπη ο κόσμος αγαπάει τους Depeche Mode πολύ περισσότερο.
Jae: Οι Ευρωπαίοι λατρεύουν επίσης τον χορό και η μουσική μας διακατέχεται από χορευτικό ρυθμό. Ίσως έτσι να εξηγείται μέρος της δημοφιλίας.
Ο κόσμος έχει προσπαθήσει αρκετά να κατηγοριοποιήσει τη μουσική σας. Είναι κάτι που σας ενοχλεί;
Gus: Ναι, ας σώσουμε επιτέλους τα μουσικά είδη από τους δημοσιογράφους.
Πώς είναι η καλλιτεχνική δημιουργία, υπό τις συνθήκες ντουέτου; Πού βρίσκετε τη χρυσή τομή ώστε να συγκλίνετε δημιουργικά;
Jae: Είναι αρκετά δύσκολο συνήθως, αλλά θα ήταν ακόμη δυσκολότερο αν κινούμασταν σόλο. Όσο κι αν διαφωνούμε και πληγωνόμαστε, ξέρουμε πώς να δουλεύουμε παρέα. Ευτυχώς, ταιριάζουμε αρκετά. Ο Gus είναι υπομονετικός εκεί που εγώ είμαι παρορμητική, είναι ψύχραιμος και επιμελής εκεί που εγώ γίνομαι έρμαιο των συναισθημάτων μου. Κάπως έτσι βρίσκεται η ισορροπία.
Τα τραγούδια σας αγγίζουν θέματα ευαίσθητης φύσεως, περιγράφοντας π.χ. τον πόνο της ανθρώπινης ύπαρξης. Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Jae: Γιατί να γράφεις, αν δεν το κάνεις εκ των έσω σου; Αυτό δεν σημαίνει πως ό,τι γράφουμε έιναι αυτοβιογραφικό –όχι απαραιτήτως. Πολλά όμως από αυτά που έχουμε δημιουργήσει είναι ορμώμενα από ένα ψυχολογικό και φαντασιακό μέρος, το οποίο προσεγγίζω σε στιγμές απελπισίας.
Ποια είναι η κατεύθυνση προς την οποία θέλετε να κινηθείτε με την επόμενη κυκλοφορία σας;
Gus: Δεν είμαι σίγουρος, αλλά ανυπομονώ να ξεκινήσω το γράψιμο και πάλι!
Τι συναίσθημα θέλετε να μένει σε κάποιον, μετά από μία συναυλία σας;
Gus: Η λύτρωση.
Και, τέλος, τι μπορούμε να περιμένουμε από την επικείμενη εμφάνισή σας στο Pliskkën Festival 2019, στις 27 του Ιούνη;
Gus: Τέσσερις επί τάπητος!
{youtube}gePkM8RDN4Q{/youtube}
