Καλησπέρα Ray, πώς είσαι;
Καλησπέρα φίλε μου! Είμαι μια χαρά. Εσύ πώς είσαι;
Μια χαρά κι εγώ! Ετοιμάζετε λοιπόν μια μικρή τουρνέ σε επιλεγμένες πόλεις στη Ευρώπη, σχεδιάζοντας να ηχογραφήσετε τις συναυλίες για την κυκλοφορία ενός live άλμπουμ. Ανάμεσα σε αυτές τις πόλεις, είναι η Αθήνα, αλλά και η Θεσσαλονίκη. Δεν είναι μάλιστα η πρώτη φορά που ηχογραφείτε κάτι στα μέρη μας, μιας και έχει προηγηθεί το DVD Live Ιn Athens (2005)...
Είμαστε πραγματικά πολύ χαρούμενοι που θα παίξουμε στην Ελλάδα. Βασικά δεν θέλαμε να προσβάλλουμε κάποιον από τους οπαδούς μας διαλέγοντας τις πόλεις που κανονίσαμε και όχι κάποιες άλλες. Θέλαμε όμως να κάνουμε κάτι ξεχωριστό, οπότε αυτό το εγχείρημα θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί στις πόλεις όπου μας αρέσει περισσότερο να παίζουμε ζωντανά, αλλά και σε κάποιες από τις πόλεις όπου έχουμε τους καλύτερους οπαδούς μας –ώστε να δείξουμε πόσο εκτιμούμε τη στήριξή τους προς τη μπάντα, μέσω της ηχογράφησης ενός live δίσκου, ο οποίος θα μείνει για πάντα εκεί έξω για να θυμίζει σε όλους μας το γεγονός. Είμαι ενθουσιασμένος με το όλο σκηνικό και που θα επισκεφθούμε ξανά τη χώρα σας. Όπως είπες, έχουμε βιντεοσκοπήσει ήδη ένα DVD εκεί και θα ξαναέρθουμε τώρα για μια ηχογράφηση. Πάντα χαιρόμαστε να επισκεπτόμαστε χώρες όπως η Ελλάδα, η Ουγγαρία ή η Γερμανία.
Οπότε μπορούμε να θεωρήσουμε πως όλη η τουρνέ είναι κατά κάποιον τρόπο μια «οικογενειακή» υπόθεση, η οποία θα φέρει ξανά κοντά την οικογένεια, με την ηχογράφηση να σφραγίζει και να επιβεβαιώνει αυτή τη σχέση;
Ναι, έτσι νομίζω. Έχουμε ξεχωριστούς δεσμούς με αυτά τα μέρη της τουρνέ και με τους ανθρώπους εκεί –πάντα π.χ. η Ελλάδα και οι οπαδοί μας εκεί ήταν καταπληκτικοί. Οπότε είναι κάτι πολύ όμορφο να έρθουμε ξανά για να παίξουμε πράγματα που δεν έχουμε παίξει ποτέ στο παρελθόν ή έχουμε καιρό να παίξουμε, να σας συμπεριλάβουμε στο άλμπουμ και να σας δείξουμε πόσο σας εκτιμούμε. Αναμφίβολα, λοιπόν, είναι οικογενειακή υπόθεση, όπως το είπες.
Το δελτίο τύπου κάνει λόγο για ένα δίωρο σόου και, όπως ήδη ανέφερες, θα παιχτούν και κομμάτια-εκπλήξεις, που δεν έχουμε ακούσει στο πρόσφατο παρελθόν (ή και καθόλου). Να ρωτήσω για κάποιο spoiler ή δεν έχω ελπίδες;
Σωστά, το set μας θα διαρκεί περίπου 2 ώρες. Το προηγούμενο live album μας ήταν πριν 20 χρόνια και δεν θα θέλαμε να επαναλάβουμε ακριβώς το ίδιο και τώρα. Οπότε πρέπει να κάνουμε κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά. Σίγουρα θα υπάρχει υλικό από τους τελευταίους 2 δίσκους, μην περιμένεις όμως να σου δώσω τη setlist –αν και θα την βρεις στο ίντερνετ μισή ώρα μετά το πρώτο σόου της περιοδείας! (γέλια) Σκοπεύουμε ασφαλώς να αλλάζουμε λίγο και το set από βραδιά σε βραδιά…
Οπότε συντηρείται κάπως το στοιχείο της έκπληξης…
Ναι, ισχύει, αν κι αυτό κάνει λίγο πιο δύσκολα τα πράγματα για εμάς, μιας και δεν μένουμε όλοι στο ίδιο μέρος, οπότε λίγο-πολύ ο καθένας δουλεύει μόνος του. Στην ουσία θα κάνουμε κάποια σόου στις Η.Π.Α., στη Δυτική Ακτή και στο Μεξικό μέχρι τις 14 Ιανουαρίου (σ.σ.: η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2017) και μετά θα έχουμε μόνο 2 μέρες για να προβάρουμε όλοι μαζί στο Λος Άντζελες τα τραγούδια της ευρωπαϊκής περιοδείας, πριν πετάξουμε για Γερμανία. Λίγος χρόνος και πολλά ταξίδια φίλε μου! Είναι βέβαια κομμάτι του να μετέχεις σε μια μπάντα, αλλά ευτυχώς με ενθουσιάζει η όλη φάση, οπότε ξεχνώ την πίεση και την κούραση.
Ποια είναι αλήθεια τα αγαπημένα σου κομμάτια, από αυτά που παίζετε live;
Ωωω, είναι πολλά! Μου αρέσουν πολύ τα τραγούδια από το Parallels (1991), αλλά κάποια από αυτά τα παίζουμε συνέχεια. Σίγουρα το “The Road Goes On” είναι ένα από τα αγαπημένα μου. Μου αρέσει επίσης πολύ να παίζω όλο το “A Pleasant Shade Οf Grey” και ελπίζω να το ξανα-επιχειρήσουμε. Μου αρέσει όμως περισσότερο απ’ όλα να παίζουμε τα τραγούδια του τελευταίου δίσκου. Δεν ξέρω, ίσως επειδή τα παλιότερα τα έχουμε παίξει εκατοντάδες φορές, το να μπαίνω στη διαδικασία να παίζω κάτι καινούργιο, με ενθουσιάζει και με διασκεδάζει επίσης. Ξέρεις είναι σα να αγοράζεις καινούργιο αυτοκίνητο. Αυτό είναι που θες περισσότερο να οδηγήσεις, όχι το παλιό σου… (γέλια) Για παράδειγμα, από τον τελευταίο μας δίσκο, μου αρέσει πολύ το “The Light Αnd Shade Οf Things”, γιατί είναι ένα μεγάλο σε διάρκεια κομμάτι και είναι πρόκληση να το παίζεις live. Οπότε την παρούσα στιγμή απολαμβάνω περισσότερο τα πιο πρόσφατα κομμάτια, όταν τα παίζουμε ζωντανά.
Μάλιστα! Ωραία πάσα τότε για να πάμε στο Theories Οf Flight (2016). Στην κριτική μου για το άλμπουμ είχα γράψει ότι, μετά από μερικά χρόνια, νιώθω πως θα θεωρείται ένα από τα καλύτερα των Fates Warning, αλλά κι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του τι εστί progressive metal. Ποια είναι η γνώμη σου;
Αυτό είναι καταπληκτικό! Σ' ευχαριστώ! Δεν ξέρω τι να πω… Ήταν μια δουλειά που την κάναμε με πολλή αγάπη και πραγματικά το διασκεδάσαμε όταν τη φτιάχναμε. Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος με το πώς βγήκε. Και είναι πραγματικά ευχάριστο, αλλά και ταυτόχρονα αστείο αυτό που έγραψες για το progressive. Ακολουθώ πολλά prog sites τα οποία γράφουν για progressive μουσική και τέτοιες μπάντες και κανένα τους δεν θα έγραφε ποτέ, μα ποτέ (σ.σ.: το τόνισε εμφατικά…) κάτι τέτοιο για τους Fates Warning, μιας και δεν μας θεωρούν prog μπάντα…
Πραγματικά δεν το καταλαβαίνω και με ξενίζει. Γι' αυτό σου λέω πως είναι λίγο αστείο. Αλλά πραγματικά αισθάνομαι πολύ χαρούμενος για το σχόλιο στην κριτική σου, και το εκτιμώ ιδιαιτέρως. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με το Theories Of Flight. Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να το ολοκληρώσουμε και πλέον απολαμβάνουμε να παίζουμε αυτά τα κομμάτια στα σόου μας. Είναι σα να βλέπεις το παιδί σου να γεννιέται και, αφού μεγαλώσει λίγο, να ξεκινάς να παίζεις μαζί του...
Πολλά από τα κομμάτια του δίσκου, αν και prog, έχουν αρκετά πιασάρικα σημεία, με ωραίες μελωδίες. Αυτός είναι κι ένας λόγος που πολλοί, συμπεριλαμβανομένου και εμού, το συνέκριναν ευθέως με το Parallels. Τι πιστεύεις ευθύνεται γι’ αυτόν τον …παραλληλισμό;
(Γέλια) Κοίτα, δεν σχεδιάσαμε η μουσική να έχει μια συγκεκριμένη κατεύθυνση ή να μοιάζει στο Parallels. Ο Jim (Matheos) έγραφε ό,τι του έβγαινε και μου το έστελνε για να το ακούσω· μετά του έστελνα πίσω μελωδίες και φωνητικές γραμμές και ήμουν πάντα στη φάση «ας το δουλέψουμε λίγο ακόμα αυτό» ή «εκείνο μπορούμε να το βελτιώσουμε κι άλλο». Ρίξαμε πολλή δουλειά στο δίσκο. Το “The Light Αnd Shade Οf Things” το φτιάχναμε για 3 περίπου μήνες. Δεν δουλέψαμε πάνω σε κάποια συγκεκριμένη φόρμουλα, ούτε είχαμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να κάνουμε κάποια αντιγραφή από το παρελθόν. Και κάθε φορά που κάνουμε ένα καινούργιο άλμπουμ, εργαζόμαστε με λίγο διαφορετικό τρόπο. Καταλαβαίνω βέβαια που πολλοί νομίζουν πως ορισμένες μελωδίες ή μερικά ρεφραίν θυμίζουν κάτι από το Parallels, πάντως δεν υπήρχε συγκεκριμένο πλάνο στο πώς θα έπρεπε να ακούγεται ο δίσκος.
Λοιπόν Ray, εγώ πάντως σου δηλώνω κατηγορηματικά πως μόλις άκουσα το "Seven Stars" σκέφτηκα «Fuck, ακούω το Parallels;!;» και ένιωσα στη σπονδυλική μου στήλη ακριβώς το ίδιο ρίγος που ένιωσα πριν 19 χρόνια...
(Γέλια) Αυτό είναι καταπληκτικό και κολακευτικό, σ' ευχαριστώ πολύ! Είναι κάτι που θέλουμε και προσπαθούμε να κάνουμε. Να γράφουμε μουσική η οποία να καταφέρνει να αγγίζει τον κόσμο και να δημιουργεί συναισθήματα.
Όταν ετοιμάζετε καινούργιο δίσκο, ποιος είναι ο απόλυτος στόχος που θέτεις εσύ προσωπικά ή θέτετε συλλογικά σαν μπάντα;
Όταν κάναμε το Darkness Ιn Α Different Light (2013) ήταν λίγο μετά το Arch/Matheos project που έκανε ο Jim με τον John Arch (2011), το οποίο ήταν σούπερ progressive. Τότε είπα στον Jim «ας κάνουμε κάτι διαφορετικό, με περισσότερες μελωδίες, περισσότερα hooks και ρεφραίν που θα θυμάται ο κόσμος». Τη θυμάμαι ακόμα αυτή τη συζήτηση, ήμασταν σε περιοδεία. Κι αυτός ήταν κατά κάποιον τρόπο ο στόχος για εκείνον τον δίσκο. Αλλά για το Theories Οf Flight δεν είχαμε κάποιον στόχο. Ο Jim μου έστελνε τη μουσική που έγραφε και εγώ τραγουδούσα. Τελικά βγήκε κάτι ακόμα καλύτερο και πιο οργανικό.
Πέρασαν 9 χρόνια από το FWX (2004) για να κυκλοφορήσετε το Darkness Ιn Α Different Light, με το οποίο η μπάντα απέκτησε σημαντικό μομέντουμ. Μετά από σχεδόν 3 χρόνια κυκλοφόρησε και το Theories Οf Flight, που πιστεύω σας έδωσε περαιτέρω ώθηση. Να περιμένουμε επομένως συντομότερα έναν νέο δίσκο;
Το ελπίζω! Μιλήσαμε με τον Jim πριν κανά δίμηνο για το θέμα. Αμέσως μετά το Darkness Ιn Α Different Light νιώσαμε να ανάβει μέσα μας μια φλόγα να περιοδεύσουμε, να παίζουμε καινούργια κομμάτια, κάτι που «έσπρωξε» τη διαδικασία δημιουργίας του Theories Οf Flight. Κι αυτό το πράγμα συνεχίστηκε και μετά. Κάναμε αρκετά σόου μετά την κυκλοφορία του και πιστεύω πως, μόλις ολοκληρωθεί και η επόμενη περιοδεία, θα καθίσουμε να συζητήσουμε και να φτιάξουμε ένα πλάνο για τον επόμενο δίσκο –ελπίζω να διατηρήσουμε την ίδια ορμή. Προσωπικά δεν έχω κανονίσει κάποιο σόλο project και δεν θέλω τη δεδομένη στιγμή να ασχοληθώ με τίποτα άλλο από τους Fates Warning. Θα δούμε βέβαια πώς ακριβώς θα συμβούν τα πράγματα.
Όταν ακούω τους δίσκους σας, σκέφτομαι πολλές φορές πως έχετε αρκετές σημαντικές κυκλοφορίες, με κάποιες να αποτελούν πλέον κλασικές progressive metal δουλειές. Πιστεύω λοιπόν πως η μπάντα θα έπρεπε να τυγχάνει μεγαλύτερης αναγνώρισης απ' ότι έχει. Ποια είναι η δική σου γνώμη; Πιστεύεις πως το Theories Οf Flight μπορεί να δράσει θετικά προς αυτήν την κατεύθυνση;
Στην περιοδεία για τον τελευταίο δίσκο, τα ακροατήρια μπροστά στα οποία παίξαμε ήταν τα μεγαλύτερα που είχαμε εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Και μάλιστα σε πολλές διαφορετικές χώρες, όπως στη Γερμανία, στην Ολλανδία, ακόμα και στις Η.Π.Α.: σε κάποια από τα σόου που κάναμε στην Ανατολική Ακτή, έπεφτε πραγματικά στριμωξίδι στο κοινό. Ο τελευταίος δίσκος σίγουρα βοήθησε. Κάποιος άκουσε ένα τραγούδι, ίσως διάβασε μια κριτική και τελικά άκουσε ή αγόρασε το άλμπουμ. Η αίσθησή μου είναι πως αποκτήσαμε καινούργιους φίλους και σίγουρα ξανασμίξαμε με κάποιους παλιούς οπαδούς, που θα σκέφτονταν «αυτοί οι τύποι σιγά μην γράψουν ξανά καινούργιο δίσκο» (γέλια). Σίγουρα λοιπόν βοήθησε, αλλά δεν μας έκανε και τρομερά δημοφιλέστερους. Για να είμαι όμως ειλικρινής, νιώθω χαρούμενος που έχω τη δυνατότητα να γράφω μουσική και να περιοδεύω. Τα τελευταία άλμπουμ έφεραν λίγο παραπάνω κόσμο στη μπάντα και είμαι ευχαριστημένος με ό,τι έχουμε αυτήν τη στιγμή.
Αρκετοί από τους στίχους που έγραψες στον τελευταίο δίσκο αναφέρονταν γενικά στις αλλαγές και στο πώς τις αντιμετωπίζεις. Στη δική σου ζωή έγιναν αρκετές τα τελευταία χρόνια, όπως ο γάμος σου ή η μετακόμισή σου από το Λος Άντζελες στη Μαδρίτη. Πόσο σε επηρέασαν εσένα σαν Ray και πόσο τη μπάντα;
Τη μπάντα δεν την επηρέασαν και πολύ. Ποτέ δεν κάναμε συχνές πρόβες σαν συγκρότημα. Περισσότερο δούλευε ο καθένας μόνος του και μαζευόμασταν και προβάραμε λίγο πριν την περιοδεία ή και στα soundchecks. Οπότε δεν άλλαξαν και πολλά, σε αυτό το επίπεδο. Σε προσωπικό όμως επίπεδο όλα άλλαξαν εντελώς! Στην Ευρώπη τα πάντα είναι εντελώς διαφορετικά από το Λος Άντζελες.
Σου αρέσει περισσότερο ή όχι;
Δεν ξέρω! Ακόμα προσπαθώ να συνηθίσω. Έχει περάσει μόνο ενάμισης χρόνος. Στο Λος Άντζελες μπορούσες να βγεις έξω και να αγοράσεις το οτιδήποτε, οποιαδήποτε στιγμή μέσα στη μέρα. Εδώ όλα κλείνουν νωρίς και ειδικά στην αρχή μου φαινόταν τόσο παράξενο. Έχω αρχίσει βέβαια να το συνηθίζω σιγά-σιγά. Είναι διαφορετικά, αλλά νομίζω πως μου αρέσει. Μου λείπει λίγο το πόσο βολικά ήταν κάποια πράγματα στο Λος Άντζελες, όπου έζησα σχεδόν τη μισή μου ζωή, αλλά εντάξει, θα τα καταφέρω (γέλια).
Θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι προσωπικό τώρα, μιας και ήδη ανοίξαμε το θέμα των στίχων. Τι είναι πιο σημαντικό για έναν στιχουργό που γράφει με άξονα τις σκέψεις και τους προβληματισμούς του; Να εξωτερικεύσει πράγματα και να βρει μια κάθαρση ή να μπορέσει κάποιος τρίτος να ταυτιστεί με όσα γράφει;
Βασικά, όταν γράφεις στίχους, είναι από μόνο του μια πολύ προσωπική διαδικασία: βάζεις σκέψεις σου εκεί μέσα, τις γράφεις σε ένα χαρτί, τις ηχογραφείς, μπορεί να τις ακούσει ο οποιοσδήποτε. Το όμορφο στην τέχνη είναι πως, άσχετα τι σκεφτόσουν εσύ, ο ακροατής μπορεί να κάνει μια εντελώς προσωπική ερμηνεία –και ίσως αυτό να του προκαλέσει μια συγκίνηση που στην ουσία δεν θα είναι εκείνη που θα του έχω εγώ «πει». Μπορεί να ακούσει την ιστορία μου ή τις λέξεις μου, αλλά στην πραγματικότητα να το συνδέσει με κάτι διαφορετικό. Για κάποιους μπορεί να είναι εύκολο, για εμένα όμως είναι πάντα δύσκολο να προσπαθώ να ερμηνεύω τι βγάζουν άλλοι μέσα από την ψυχή τους στους στίχους τους.
Εγώ πάντως προσπαθώ να εκφραστώ, να διηγηθώ μια ιστορία και την ίδια στιγμή αυτό να μην είναι τόσο προσωπικό, ώστε, αν κάποιος θέλει και μπορεί, να πάρει κάτι από τους στίχους. Η γυναίκα μου για παράδειγμα λάτρεψε τον τελευταίο μας δίσκο και ήμουν πολλές φορές στη φάση να της πω «ξέρεις αυτό σε εκείνους τους στίχους σημαίνει...» και αυτή να μου απαντά «σκάσε! Μη μου το χαλάς και μου λες τι σημαίνει... Δεν θέλω να ξέρω!». Ε, μετά από κανά-δυο μέρες το ξαναέκανα επίτηδες κι εκείνη μου έλεγε αυστηρά «Τι είπαμε Ray!!!» (γέλια). Εκτιμώ ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσουν οι στίχοι μου και βρίσκουν ένα νόημα σε αυτούς. Αυτό είναι ίσως το πιο ξεχωριστό!
Ας μιλήσουμε τώρα λίγο για τον Bobby Jarzombek (ντραμς). Είναι 10 χρόνια στη μπάντα, μα έχει συμμετάσχει μόνο σε 2 δίσκους. Είναι ένας ιδιαίτερα ικανός ντράμερ και έχει πίσω του μια μεγάλη διαδρομή στη μουσική. Πώς επηρέασε τους Fates Warning η είσοδός του;
Εκτός από απίστευτος ντράμερ, ο Bobby είναι κι ένας απίθανος άνθρωπος. Παρά το ότι είναι ολόκληρος μαντράχαλος, συμπεριφέρεται σαν ένα μεγάλο μωρό. Είναι ένας καταπληκτικός χαρακτήρας και τον θεωρώ από τους στενότερους φίλους μου. Έχει πολύ επαγγελματική συμπεριφορά και κάνει πολλά πράγματα και με άλλα συγκροτήματα. Το να μετέχει επίσης στη μπάντα, είναι πραγματικά απίθανο! Θυμάμαι πως ήταν να παίξει ντραμς στο FWX και μας είχε στείλει κανά-δυο demos, αλλά έχω ξεχάσει γιατί συνεχίσαμε τελικά με τον Mark Zonder.
Όταν του ξαναπροτείναμε αργότερα να έρθει στους Fates Warning φοβόμουν πως δεν είχαμε καμία ελπίδα, ξέροντας πόσο σκληρά είχε δουλέψει σε εκείνα τα demo. Ευτυχώς δέχτηκε και είμαι πολύ χαρούμενος που το έκανε. Είναι δε μια πολύ καλή προσθήκη στη μπάντα, ακριβώς γιατί κολλάμε και σαν άνθρωποι: υπάρχει επικοινωνία και πάντα ανυπομονούμε να βρεθούμε και πάλι, όταν έχουμε καιρό να δούμε ο ένας τον άλλο. Νιώθουμε σα να είναι μέλος της οικογένειάς μας. Είναι λοιπόν απόλαυση να τον έχουμε μαζί μας και είναι απόλαυση επίσης να τον βλέπεις να παίζει! Αναμφίβολα έχει δώσει το κάτι παραπάνω στους δίσκους που κάναμε μαζί του.
Αν σε ρωτήσω για την καλύτερή σου στιγμή με τους Fates Warning, ποια θα διάλεγες;
Δεν ξέρω καθόλου τι να σου πω! Την καλύτερη στιγμή; Δεν ξέρω! Το τελευταίο άλμπουμ ήταν μια καταπληκτική στιγμή. Δεν ακούω συνήθως τα άλμπουμ μας. Τα ηχογραφούμε, τα τσεκάρω μερικές φορές για να δω πώς ακούγονται και αυτό είναι! Πάω παρακάτω. Αλλά με το τελευταίο... Δεν ήμουν παρών στη μίξη, ούτε στο mastering, οπότε ο Jim μου έστειλε την τελική μορφή να την ακούσω. Θυμάμαι καθόμουν στο σαλόνι μου, ζούσα ακόμα στο Λος Άντζελες τότε, και με ξετίναξε. Αγάπησα τον ήχο του και το πώς βγήκε τελικά. Και το περίεργο είναι πως συχνά-πυκνά βάζω τον δίσκο και τον ακούω, πράγμα που δεν έκανα ποτέ. Ακόμα δηλαδή κι αν δεν ήμουν στη μπάντα, πιστεύω πως θα άκουγα συνέχεια το Theories Of Flight και θα λάτρευα τα κομμάτια του, ακριβώς όπως το κάνω τώρα. Είναι κάτι ξεχωριστό...
Μένουν μερικές βδομάδες μέχρι το τέλος της χρονιάς και όλοι προσπαθούν να φτιάξουν τα δικά τους «best of» για το 2017. Θα ήθελες να μας πεις τις 5 καλύτερες κυκλοφορίες της δικής σου λίστας;
Ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Φέτος δεν αγόρασα ούτε ένα άλμπουμ! Πράγμα που είναι απίστευτα περίεργο για εμένα. Όταν ζούσα στο Λος Άντζελες, συνήθιζα να πηγαίνω σε δισκάδικα. Εδώ στη Μαδρίτη, όμως, δεν υπάρχουν δισκάδικα! Στο Λος Άντζελες πήγαινα στο Amoeba, έναν γιγαντιαίο χώρο, περίπου 2.000 τετραγωνικά μέτρα, χάζευα βινύλια και CDs και αγόραζα πράγματα που δεν είχα, όπως άλμπουμ που άκουγα όταν ήμουν στα 20 μου. Ακόμα αγοράζω και μάλιστα πολλές φορές και μεταχειρισμένα. Είναι όμορφο που ο κόσμος έχει γυρίσει πάλι στο βινύλιο. Πάντως φέτος δεν έχω ακούσει πολλά καινούργια πράγματα. Ή μάλλον άκουσα κάτι: τον δίσκο των Sons Οf Apollo, της μπάντας του Mike Portnoy. Μου άρεσε! Σε ένα μάλιστα κομμάτι, δεν θυμάμαι τώρα ποιο, άκουσα ένα καταπληκτικό σόλο κι έστειλα ένα μήνυμα στο κινητό του Mike γράφοντάς του «Dude! εδώ και κάμποση ώρα έχω κολλήσει στο τάδε σόλο! Δεν θυμάμαι καν τι έκανα πιο πριν...». (γέλια) Μου άρεσε πολύ, αν και δεν το έχω αγοράσει ακόμα...
Φτάσαμε στο τέλος! Κλείσε όπως θες τη συνέντευξη...
Είμαι πολύ χαρούμενος που θα έρθουμε πάλι στην Ελλάδα και ειδικά στη Θεσσαλονίκη, όπου έχουμε αρκετό καιρό να παίξουμε. Είναι πραγματική απόλαυση να τελειώνουμε την περιοδεία μας στην Ελλάδα, γυρνάμε μετά σπίτια μας με ανεβασμένη διάθεση. Πάντα οι οπαδοί μας είναι καταπληκτικοί και τραγουδάνε κάθε λέξη, πράγμα που μας συγκινεί. Πραγματικά μας συγκινεί! Είναι όμορφο να είσαι εκεί έξω 30 χρόνια και αυτός ο κόσμος να μην έχει σταματήσει καθόλου να εκτιμά τη μουσική σου. Δεν μπορώ να περιγράψω το πώς νιώθω! Ανυπομονούμε να έρθουμε. Είσαστε ίσως οι καλύτεροι οπαδοί μας!
Πριν σε ευχαριστήσω και κλείσουμε την κουβέντα μας, θα μπορούσα να σου ζητήσω μια χάρη;
Πες μου!
Θα μπορούσες σε παρακαλώ να πεις στον Joey Vera να περάσει καμιά βόλτα με τους Armored Saint από τα μέρη μας;
(Γέλια) Νομίζω ότι μιλούν με κάποιον διοργανωτή για να έρθουν. Ή μάλλον θυμάμαι από τον Bobby ότι θα έρθουν οι Riot (σ.σ.: έπαιξαν αρχές Δεκέμβρη) και όχι οι Armored Saint (σ.σ.: μας άναψες καλά-καλά τα αίματα και τώρα τάπα...). Κάτσε, δεν έπαιξαν πρόσφατα οι Armored Saint στην Ελλάδα;
Αν δεν κάνω λάθος το 2000 ήταν η τελευταία φορά...
Αλήθεια;; Holy shit!!! (σ.σ.: αμετάφραστο...) 17 χρόνια πίσω! Ίσως πείσω τον Joey να περιοδεύσουμε μαζί με τους Armored Saint. Θα μου άρεσε πολύ να κάναμε κάτι τέτοιο, αν και για τον Joey θα ήταν σκότωμα. Τον κακομοίρη! Σου υπόσχομαι πάντως πως θα του το πω! (γέλια)
Θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως... Λοιπόν Ray, ήταν πραγματική απόλαυση η συζήτηση!
Η απόλαυση ήταν δική μου! Σ' ευχαριστώ πολύ!
{youtube}0hguUU-VYug{/youtube}
