Το περσινό σας άλμπουμ The AERDT - Untold Stories ακούγεται σαν η πιο πλήρης και συνεπής δουλειά σας μέχρι στιγμής. Ποια είναι η ιστορία πίσω από τα νέα αυτά τραγούδια και ποιος ήταν ο στόχος σας με το εν λόγω άλμπουμ;
Χαίρομαι που σου αρέσουν τα νέα τραγούδια. Προφανώς είναι απλώς τραγούδια: διηγούνται ιστορίες για πράγματα που με απασχολούν όπως οι αξίες, η ομοφροσύνη, ο διάπλους της ζωής με πολλά ερωτήματα και ελάχιστες απαντήσεις. Συχνά το μυαλό τρελαίνεται και χρειάζεται να έρθεις σε επαφή με τα συναισθήματά σου, ανήσυχος από τη σκληρή πραγματικότητα αυτού του κόσμου, προσπαθώντας να αποφύγεις να φανείς βαρετός ή αδαής. Υποθέτω ότι σαν τραγουδοποιός προσπαθώ να δημιουργήσω μικρά καταφύγια ανακούφισης.
Στα τραγούδια σου καταφέρνεις να κάνεις απολύτως σαφείς τις επιρροές σου, αλλά την ίδια στιγμή διατηρείς μια αυθεντικότητα και μια επαφή με το τώρα. Είναι όλο αυτό κάτι που προκύπτει φυσικά ή υπάρχει κάποια συγκεκριμένη διαδικασία σκέψης από πίσω;
Ως κάποιος που θέλει να δημιουργεί, πάντα προσπαθώ όχι μόνο να φτιάχνω κάτι με νόημα και διαχρονικότητα (ει δυνατόν), αλλά και κάτι που θα έχει συνάφεια με το πνεύμα των τωρινών καιρών. Προφανώς έχουμε τις ρίζες μας στην εποχή του post-punk των τελών των 1980s και αυτοί είμαστε. Οπότε, παρότι πάντα προσπαθούμε να βρούμε ένα φρέσκο ή τρέχον χρώμα για το ηχοτοπίο μας, δεν μπορούμε να αρνηθούμε τις ρίζες μας, τις επιρροές και το είδος μας. Είμαστε κατά κάποιον τρόπο απλώς μια παραδοσιακή post-punk μπάντα με κιθάρα, μπάσο, τύμπανα, που προσπαθεί να σερβίρει φρέσκο φαγητό.
Έρχεστε στην Ελλάδα ως headliners του DeathDisco MiniFest. Πώς νιώθετε σχετικά με αυτό και τι μπορούν να περιμένουν οι φίλοι σας;
Είναι πάντοτε συναρπαστικό να παίζεις κάπου όπου δεν έχεις ξαναβρεθεί προηγουμένως. Το καλό με την παγκοσμιοποίηση είναι ότι η λαϊκή μουσική έχει τώρα βρει πολλά φιλόξενα μέρη. Οπότε, κάθε φορά που πηγαίνουμε κάπου και ανακαλύπτουμε νέους ανθρώπους και ατμόσφαιρες, μάς αρέσει να τους κάνουμε μέρος του όλου event, της όλης εμπειρίας. Τι να περιμένει το κοινό; Τρεις ανθρώπους επί σκηνής να αναδράμουν στις ρίζες του post-punk, προσπαθώντας να δημιουργήσουν, με απλά μέσα, ένα λουτρό όμορφης μουσικής.
Ποιοι λόγοι οδήγησαν, αλήθεια, στη διάλυση της μπάντας στα μέσα των 1990s; Και τι σας έκανε να αλλάξετε γνώμη και να επανέλθετε στη δράση στις αρχές των '00s;
Μεταξύ 1990 και 1995 ζούσαμε στο Λονδίνο και συνειδητοποιήσαμε ότι η μουσική προχωρούσε γρήγορα προς νέες ακτές: πρώτα το hip hop, μετά η techno και το rave κι έπειτα το grunge και το drum ‘n’ bass. Σαν post-punk μπάντα των 1980s δεν ήμασταν πια στη μόδα και μάλλον βαρεθήκαμε τους εαυτούς μας. Οπότε αποφασίσαμε να σταματήσουμε –πουλήσαμε τα όργανά μας και ξεκινήσαμε νέες, «αληθινές» ζωές. Το 2000 με κάλεσαν να γράψω μερικά κομμάτια για μια τραγουδίστρια. Το απόλαυσα αρκετά και σκέφτηκα να τσεκάρω πώς θα ένιωθα αν βρισκόμουν ξανά στη σκηνή. Παίξαμε έτσι σε μερικά μεγάλα φεστιβάλ και συνειδητοποιήσαμε ότι αυτό σήμαινε πολλά για κάμποσους ανθρώπους, ότι απόλαυσαν πραγματικά εκείνο που μπορούσαμε να κάνουμε.
Ο κόσμος συνήθως κατηγοριοποιεί τη μουσική σας ως darkwave και σας θεωρεί μάλιστα ως μία από τις επιδραστικές μπάντες του είδους. Βρίσκεις τον όρο κατάλληλο για τον ήχο και τα τραγούδια σας; Πώς θα περιέγραφες πιο περιφραστικά τη μουσική σας;
Είναι δουλειά των κριτικών να κατηγοριοποιούν τη μουσική, υποθέτω. Έχουμε πολλά νταουνιάρικα τραγούδια, αυτό είναι αλήθεια. Ειδικά οι στίχοι μας είναι συχνότερα λυπητεροί παρά χαρούμενοι. Ή μήπως πάντα; Όπως και να 'χει, οι όροι post-punk ή guitar-wave είναι οι πιο κοντινοί που έχουν βρεθεί μέχρι στιγμής και οι περισσότεροι από εκείνους που προτιμούν τη μουσική μας, ακούν και μπάντες του σήμερα όπως οι Interpol, οι xx, οι Editors ή μπάντες του παρελθόντος όπως οι Chameleons, οι Sound και οι Joy Division.
Έχεις αναφέρθεί συχνά και στην επιρροή των Hüsker Dü στην τραγουδοποιία σου και φυσικά το όνομά σας επιλέχθηκε από τον τίτλο ενός τραγουδιού τους. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τον θάνατο του Grant Hart και για τη μουσική παρακαταθήκη του;
Είμαι πιθανότατα ένας από τους μεγαλύτερους fans των Hüsker Dü στον κόσμο. Τα τραγούδια μου δεν έφτασαν ποτέ την αυθεντική και σπουδαία τραγουδοποιία τους. Το να χάνεις τον ήρωά σου, είναι σαν να χάνεις έναν αγαπημένο φίλο.
Οι πρόσφατες εκλογές στην πατρίδα σου προκάλεσαν ανησυχία ανά την Ευρώπη, λόγω της ανόδου του ακροδεξιού κόμματος AfD. Τι νιώθεις για τα αποτελέσματα αυτά και για τη γερμανική/ευρωπαϊκή πολιτική γενικότερα;
Θεέ μου… Δεν χάρηκα ποτέ με την πολιτική. Δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ οποιονδήποτε πολιτικό, επειδή φαίνεται να ενδιαφέρονται μόνο για να ανέλθουν και για να διατηρηθούν στην εξουσία. Αντιλαμβάνομαι ότι οι Γερμανοί δεν χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης στην Ευρώπη. Τα κόμματα τύπου AfD φαίνεται να εμφανίζονται σε όλη την υφήλιο γιατί πολύς κόσμος απλώς δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα με τις αλλαγές που προέρχονται από την παγκοσμιοποίηση και την ψηφιοποίηση. Παρά ταύτα, είμαι αισιόδοξος ότι οι άνθρωποι, στη μεγάλη πλειονότητά τους, προσπαθούν να παραμείνουν ανοιχτόμυαλοι. Έχω ιδιαίτερα μεγάλη εμπιστοσύνη στους νέους που μεγάλωσαν στην Ευρώπη και ταξιδεύουν ανά τον κόσμο. Ξέρω ότι οι Γάλλοι και οι Γερμανοί έχουν υπερβολική κυριαρχία στην ήπειρο αυτή τη στιγμή, όμως είμαι βέβαιος ότι αυτό θα αλλάξει προς το θετικότερο, με περισσότερη αλληλοκατανόηση.
Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη συνέχεια; Θα ηχογραφήσετε νέο υλικό με τη μπάντα;
Προς το παρόν μάς καλούν να παίξουμε εδώ κι εκεί ανά την υφήλιο. Προσπαθούμε να αποφεύγουμε τα μεγάλα φεστιβάλ και συνήθως είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι όταν παίζουμε σε μικρά μέρη ή κλαμπ. Έτσι είμαστε πιο κοντά στους ανθρώπους και στην πραγματικότητα. Επίσης, ελπίζουμε να έχουμε νέο υλικό προς δημοσιοποίηση το 2019. Προχωράμε βήμα-βήμα. Τώρα ανυπομονούμε για την Αθήνα και για τη συναυλία μας στο Μέξικο Σίτι, ανάμεσα στα ερείπια, μία εβδομάδα πριν.
{youtube}FT9lwMakwv8{/youtube}
