Tι κατέστησε εφικτή μια επανένωση των Cirith Ungol έπειτα από τόσα χρόνια; Νομίζω πως υπήρξε ενδιαφέρον και από την Ελλάδα για αρκετό καιρό, αλλά η στάση σας ήταν αρνητική μέχρι τώρα...
Greg Lindstrom: Ναι, χρειάστηκε κάποια ώθηση. Αλλά αφού συναντήσαμε μερικούς από τους οπαδούς μας στην πρώτη εκδήλωση του Frost & Fire Festival (2015), συνειδητοποίησα ότι έπρεπε να δώσουμε μία ακόμη ευκαιρία στη μπάντα. Αρκετοί ταξίδεψαν μέχρι τα μισά του πλανήτη μόνο για να μας μιλήσουν.
Jimmy Barraza: Αυτό που το κατέστησε εφικτό, ήταν ότι ο καθένας μας είχε ακόμα τη δυνατότητα να παίζει μουσική. Δεν το είχαμε καταλάβει μέχρι τις αρχές του 2016, όταν ο Jarvis Leatherby μας προσκάλεσε όλους στο προβάδικο των Night Demon, όπου και κάναμε μια δοκιμή. Είχα παρατήσει την κιθάρα από το 1994 ως το 2002 και μόνο την τελευταία δεκαετία βρήκα νέο κίνητρο για να παίξω. Ήταν κάτι που έλειπε στη ζωή μου. Παράλληλα, περίπου το 2010, ο Μανώλης Καραζέρης είχε συνδεθεί μαζί μου στο Facebook. Για μερικά χρόνια, ανταλλάζαμε κάποιες κουβέντες για ένα ενδεχόμενο reunion και πάντα καταλήγαμε ότι μια επανένωση είναι απίθανο να συμβεί... Προσωπικά, δεν κρύβω πως αισθάνομαι αποσβολωμένος από τις φωνητικές ικανότητες του Tim Baker, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια. Ανέκαθεν υπήρχε λοιπόν θετική προδιάθεση από πλευράς μου για μια επανένωση και είμαι πολύ ευτυχής που συνέβη.
Rob Garven: Ο Jarvis Leatherby από τους Night Demon ζει στη γενέτειρά μας και μου είπε πως, όταν περιόδευσαν στην Ευρώπη, είδαν πολλούς οπαδούς που φορούσαν μπλουζάκια Cirith Ungol και ανάλογα patches –όπως και ότι υπήρχαν πολλοί άλλοι που γνώριζαν τη μπάντα και τη μουσική μας. Είχα ορκιστεί ότι ποτέ δεν θα έπαιζα ξανά τύμπανα, γι' αυτό του απαντούσα πάντα ευγενικά ότι δεν με ενδιέφερε. Τα πάντα άλλαξαν στο Frost & Fire Festival το 2015. Ο Oliver Weinsheimer, από το πολύ γνωστό και αποκλειστικό Keep Ιt True Festival, είχε έρθει για το σόου. Ο Jarvis και ο Oliver ζήτησαν τότε να μιλήσουν μόνο απ' ευθείας με το συγκρότημα. Ο Oliver, άλλωστε, επικοινωνούσε ήδη μαζί μου για περισσότερα από 10 χρόνια, εκδηλώνοντας το ενδιαφέρον του να παίξουμε στο φεστιβάλ του· του απαντούσα πάντα αρνητικά.
Ο Jarvis ανέφερε τότε ότι, αν επανενωθούμε θα γίνει ο μάνατζέρ μας, ενώ ο Oliver κάλεσε τον Tim κι εμένα στο Keep Ιt True Festival IX, όπου μας παρείχαν βασιλική μεταχείριση. Ήμασταν τόσο εντυπωσιασμένοι, ώστε δεν υπήρχε πια καμία αμφιβολία στο μυαλό μας: θέλαμε να είμαστε μέρος του. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι δύο κύριοι, οι Cirith Ungol δεν θα είχαν ποτέ επανασυνδεθεί· οπότε τόσο τα μέλη, όσο και οι οπαδοί, οφείλουν ένα χρέος ευγνωμοσύνης. Μόλις αρχίσαμε να παίζουμε ξανά, μας έγινε επίσης η τιμή να προσκληθούμε στο Up Τhe Hammers, για το οποίο πραγματικά ανυπομονούμε!
Αν δεν κάνω λάθος, στο Frost And Fire παίξατε την πρώτη σας συναυλία από το 1991. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από την εμπειρία; Και πόσο δυνατοί αισθάνεστε ως συγκρότημα την παρούσα στιγμή;
Tim Baker: Σκέφτομαι πως η συναυλία πήγε πολύ καλά, δεδομένου πως δεν είχαμε ανέβει στη σκηνή για 25 χρόνια! Αισθάνομαι πραγματικά καλά που επέστρεψα και που παίζω με όλους τους υπόλοιπους. Το πιο σημαντικό είναι ότι μπορέσαμε έτσι να αναζωπυρώσουμε τη φιλία μας, έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια. Κάτι πραγματικά ξεχωριστό για μένα.
Greg: Κάναμε πρόβες για ένα διάστημα 10 μηνών πριν από την εμφάνιση στο Frost And Fire και η απόδοσή μας ήταν έτσι πολύ καλή. Αυτή τη στιγμή, θα έπρεπε κανονικά να μας συγκρίνω με έναν κινητήρα V-8 με κανονική αναρρόφηση, στον οποίο, όσο περνάει ο καιρός, προστίθενται δύο δίδυμοι στρόβιλοι, για ακόμα περισσότερη ισχύ!
Jimmy: Μια επανένωση στα πλαίσια της γενέτειράς μας για την οικογένεια, τους φίλους και τους οπαδούς μας από όλον τον κόσμο ήταν κάτι πολύ κατάλληλο. Το να είμαστε στην ίδια σκηνή πάνω στην οποία περπατήσαμε πριν από 25 χρόνια, έλαβε ξαφνικά μια αίσθηση Ανάστασης. Ήταν κάτι το φανταστικό.
Rob: Ήταν πολύ ιδιαίτερο ότι τόσοι πολλοί οπαδοί από όλον τον κόσμο ήρθαν στη μικρή παραθαλάσσια πόλη Ventura της Καλιφόρνια. Παίξαμε στον ίδιο χώρο όπου πραγματοποιήθηκε η τελευταία μας εμφάνιση προτού διαλυθούμε, οπότε είχε ιδιαίτερη σημασία για μας. Υπήρξε κάποια πίεση να δώσουμε μια απίστευτη συναυλία, ώστε να εξαλείψουμε μερικές από τις κακές αναμνήσεις του παρελθόντος, αλλά είμαι πάντα επικριτικός στον εαυτό μου, ποτέ δεν αισθάνομαι ότι παίζω καλά. Η υπόλοιπη μπάντα ήταν απλά φοβερή! Μετά την εμφάνιση, ένας φίλος του συγκροτήματος μας έπαιξε μια ηχογράφηση που επιχείρησε για την περίσταση, την οποία και ακούσαμε. Ένιωσα πολύ εντυπωσιασμένος από την ηχογράφηση και τώρα πιστεύω ότι, για πρώτη μας εμφάνιση μετά από τόσο καιρό, ήταν κάτι πολύ ισχυρό. Ένιωσα ότι η μπάντα είχε έναν πολύ δυνατό παλμό. Νομίζω ότι, ακόμα κι αν μεγαλώνουμε, έχουμε ό,τι χρειάζεται.
Ο στόχος φυσικά είναι κάθε εμφάνιση να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Εκτός από τα Keep It True Festival και Up The Hammers, παίζουμε άλλες δύο φορές στη Γερμανία –στα Chaos Descends & Hammer of Doom. Όπως και σε μερικά φεστιβάλ στις Η.Π.Α.: στο Defenders of the Old στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, στο Days of Darkness στη Βαλτιμόρη και στο Psycho Las Vegas.
Η τρέχουσα σύνθεση των Cirith Ungol είναι όσο πιο κοντά στην αυθεντική γίνεται, αφού ο Jerry Fogle έχει «φύγει»... –ο Michael "Flint" Vujea είναι το μόνο πρόσωπο που λείπει. Πόσο σημαντικό θεωρείτε το να επιστρέψουν όλοι; Και πώς εντάχθηκε ο Jarvis Leatherby στη μπάντα;
Tim: Ήταν πολύ σημαντικό να έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερα από τα αυθεντικά μέλη στην επανένωση, αλλιώς δεν θα είχε νόημα. Όταν έγινε φανερό ότι ο Flint δεν θα γινόταν μέρος αυτής, ήμασταν περισσότερο από ευτυχείς να προσκαλέσουμε τον Jarvis για τη θέση του μπασίστα, μιας και είναι σπουδαίος τύπος και σπουδαίος παίκτης επίσης. Θέλω επίσης να αναφέρω ότι ο γιος μου Matthew συμπληρώνει τη μπάντα στο μπάσο στις περισσότερες από τις πρόβες μας, καθώς ο Jarvis και οι Night Demon είναι πραγματικοί πολεμιστές του δρόμου. Οπότε μην εκπλαγείτε αν ο Matthew εμφανιστεί κάποια στιγμή στη σκηνή.
Greg: Θέλαμε να φτάσουμε όσο το δυνατόν πιο κοντά δυνατόν στη σύνθεση της πρωτότυπης ομάδας, ώστε να μπορέσουμε να αγγίξουμε ένα vibe 30 ολόκληρων χρόνων.
Jimmy: Κάτι αξιοσημείωτο είναι ότι ο Jarvis είναι σήμερα ο 5ος μπασίστας που έχει παίξει στη διαδρομή μου με τους Cirith Ungol (οι άλλοι είναι οι Flint, Bob Warrensburg, Vern Green και Greg Lindstrom). Οι ελπίδες μου ήταν υψηλές ότι ο Michael Vujea θα δεχόταν την προσφορά, αλλά μετά την αποχώρησή του, φαινόταν φυσικό ο Jarvis να λάβει αυτή τη θέση. Ο χρόνος δεν ήταν πολύς και σύντομα είχαμε συναυλίες μπροστά μας. Είμαστε πολύ τυχεροί που τον έχουμε μαζί μας.
Rob: Ο ορισμός του Jarvis Leatherby είναι «full metal, όλη την ώρα»! Είναι δυναμικός και ασκεί πολύ δύναμη και στον ίδιο του τον εαυτό. Ο στόχος του ήταν να φέρει το συγκρότημα πίσω και κανείς δεν ήθελε όλα τα αρχικά μέλη περισσότερο από αυτόν. Όταν όμως έγινε φανερό ότι ο Flint δεν μπορούσε να παίξει, αποφάσισε να μπει εκείνος στο μπάσο. Έχει βάλει τα δυνατά του να παιχτεί το πρωτότυπο μπάσο όπως ακριβώς γράφτηκε και είμαστε τυχεροί που τον έχουμε τόσο ως μπασίστα, όσο και ως φίλο.
Οι διαφορές μεταξύ των δίσκων Frost And Fire (1980) και King Of The Dead (1984) μοιάζουν τεράστιες εν συγκρίσει... Πώς έλαβε χώρα αυτή η εξέλιξη; Αλλά και τι μνήμες έχετε από τη συγγραφή του υλικού κατά τη διάρκεια των δύο αυτών εποχών;
Greg: Τα περισσότερα από τα τραγούδια στο Frost Αnd Fire είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια των προηγούμενων 12 μηνών από την κυκλοφορία και είναι ελαφρώς πιο προσβάσιμα από τα τραγούδια του King Οf Τhe Dead. Αν είχαμε ηχογραφήσει το Frost Αnd Fire έναν χρόνο νωρίτερα, θα είχε πολύ διαφορετικό ήχο. Θα συμπεριλάμβανε πιθανώς τα "Atom Smasher", "Death Οf Τhe Sun", "Finger Οf Scorn" και "Cirith Ungol", αφού όλα αυτά τα τραγούδια γράφτηκαν μεταξύ 1977-78. Νομίζω ότι πολλές από τις αντιληπτές διαφορές βρίσκονται περισσότερο στην ηχογράφηση. Το King Οf Τhe Dead είναι πολύ πιο ωμό από το Frost Αnd Fire, το οποίο παίξαμε δυνατά, αλλά ηχογραφήσαμε λίγο πιο καθαρά απ' όσο έπρεπε.
Rob: Μέρος της διαφοράς οφείλεται επίσης στον χρόνο μεταξύ των δύο άλμπουμ και της φυσικής εξέλιξης του συγκροτήματος. Στο Frost And Fire χρησιμοποιήσαμε τα περισσότερα από τα τραγούδια που είχαν περισσότερο εμπορικό τόνο για να εξασφαλίσουμε ραδιοφωνική προώθηση ή την υποστήριξη μιας μεγάλης εταιρίας. Υπάρχει μάλιστα κάποια σύγχυση εδώ, την οποία μπορώ να ξεκαθαρίσω. Την ίδια στιγμή που κυκλοφόρησε το Frost And Fire, το συγκρότημα έπαιζε κι άλλα τραγούδια όπως το "Cirith Ungol" και το "Death Οf Τhe Sun". Ο τοπικός hard rock σταθμός KLOS στο Λος Άντζελες έπαιξε τότε το "Frost And Fire" και το "I'm Alive" σε μια βραδιά για τοπικές νέες μπάντες και μας ανέφεραν ότι η μουσική ήταν βαριά –γεγονός που μας μπέρδεψε λίγο.
Αποφασίσαμε λοιπόν ότι, αν τα εμπορικά μας τραγούδια ηχούσαν πολύ βαριά, τότε στο επόμενο άλμπουμ θα έπρεπε να απορρίψουμε κάθε τροχοπέδη και θα παίζαμε αυτό που πραγματικά θέλαμε ως το Βαρύτερο Μέταλλο που γνώρισε ποτέ ο Άνθρωπος! Το αποτέλεσμα ήταν το King Οf Τhe Dead, κάτι που θα αποκαλούσα ως «A Churning Maelstrom of Metal Chaos Descending»! Ο Greg έγραψε όλα τα τραγούδια στο Frost And Fire, ο Jerry έγραψε τις lead κιθάρες και εγώ τα μέρη των τυμπάνων. Στα άλλα μας τραγούδια υπήρξε πάντα μια συνεργασία μεταξύ όλων των μελών. Εγώ έγραψα μερικούς από τους στίχους, όπως στα "King Of The Dead", "Death Of The Sun", "Doomed Planet" κλπ., ενώ στα πιο πρόσφατα άλμπουμ ο Tim έγραψε τους άλλους στίχους. Αλλά το συγκρότημα πάντα συνεργαζόταν για να δημιουργήσει αυτό το ειδικό ύφος των Cirith Ungol.
Ο Jim Barraza ήταν ο κιθαρίστας για το Paradise Lost (1991), ένα άλμπουμ υποτιμημένο στην πορεία των Cirith Ungol, κυρίως διότι είναι λιγότερο ποικιλόμορφο και πιο άμεσο, συγκριτικά με τη γνωστή αισθητική σας. Γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια μέχρι να επανεκδοθεί; Και ποια ήταν η κατάσταση στη μπάντα την εποχή της κυκλοφορίας του;
Jimmy: Το "Join The Legion" όπως και η τριλογία με τα τελευταία κομμάτια θα αντέξουν τη δοκιμασία του χρόνου. Πιστεύω ότι αυτά τα τραγούδια αξίζουν να συμπεριληφθούν στο καλύτερο υλικό που έχει καταγραφεί ποτέ από τους Cirith Ungol. Όταν παίζουμε αυτά τα τραγούδια ζωντανά, απαιτούν περισσότερη δεξιότητα και αντοχή για να εκτελεστούν σωστά.
Tim: Θα συμφωνήσω τόσο με τον Jimmy, όσο και με τον Rob εδώ –η κατακράτηση στην παραχώρηση των δικαιωμάτων ήταν πολύ περίεργη. Αλλά, όπως ανέφερε ο Jimmy, μέρος του Paradise Lost είναι τόσο καλό, αν όχι καλύτερο, από τον υπόλοιπο κατάλογο μας.
Rob: Υπήρξε αρκετή αναταραχή κατά τη διάρκεια των τελευταίων σταδίων της καριέρας μας, την εποχή εκείνη. Η παρατεταμένη διάρκεια μεταξύ των άλμπουμ, η έλλειψη επαγγελματικής διαχείρισης, όπως και η απουσία συνύπαρξης στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή. Ο Jerry αποχώρησε επειδή σκέφτηκε ότι προσπαθούσαμε να τον αντικαταστήσουμε με τον Jimmy. Αυτό που προσπαθούσαμε πραγματικά ήταν να προσθέσουμε έναν 2ο κιθαρίστα.
Ωστόσο, ανεξάρτητα από το τι προσπαθήσαμε, δεν καταφέραμε να τον πείσουμε να επιστρέψει. Ο Flint επίσης αποχώρησε και επέστρεψε μετά από λίγο, μόνο για να φύγει ξανά. Υπογράψαμε τη συμφωνία μας με την Enigma Records, αλλά η εταιρία βρισκόταν την περίοδο εκείνη στη διαδικασία πώλησης και επαναδραστηριοποίησης ως Restless Records. Η όλη καθυστέρηση, σε συνάρτηση με τα μουσικά είδη της εποχής που εξασθενούσαν, έριξαν μεγάλο βάρος στο συγκρότημα.
Νομίζω πως εδώ έχουμε μια καλή ευκαιρία να διορθώσουμε μια εσφαλμένη αντίληψη για τους λόγους της καθυστέρησης μεταξύ των κυκλοφοριών μας. Είχαμε έτοιμο το σύνολο σχεδόν του υλικού για κάθε νέο άλμπουμ αμέσως μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου. Οι καθυστερήσεις προκλήθηκαν από εξωτερικούς παράγοντεςμ πέρα από το έλεγχό μας. Για το Paradise Lost, λ.χ., η αργοπορία προκλήθηκε από τη Restless Records και την πώληση των δικαιωμάτων της στη Warner Music –συν την επικείμενη άρνησή τους να επιτρέψουν κάποιο πιθανό license, ακολούθως. Η Metal Blade προσπάθησε για αρκετά χρόνια να το επανεκδόσει, μα χωρίς επιτυχία· μέχρι που τελικά άδραξε μια ευκαιρία, αλλά το pressing καθαυτό ήταν περιορισμένο σε μικρό αριθμό. Φταίει πως όταν υπογράψαμε το συμβόλαιο για το Paradise Lost, καταλήξαμε να παραδώσουμε τα δικαιώματα της μουσικής για πάντα χωρίς να το γνωρίζουμε. Κι έτσι δυστυχώς δεν έχουμε κανέναν έλεγχο πάνω στο υλικό. Είχαν υπάρξει συστηματικές απόπειρες από τους κατόχους να μην παραχωρήσουν license για το άλμπουμ, κάτι που ποτέ δεν καταλάβαμε...
Εξετάζετε αλήθεια το ενδεχόμενο να γράψετε φρέσκο υλικό ή εστιάζετε αποκλειστικά σε συναυλίες; Σε περίπτωση ενός νέου άλμπουμ, πώς νομίζετε ότι θα πρέπει να ακούγεται; Το King Οf Τhe Dead ίσως να ηχεί λίγο πεπαλαιωμένο στην εποχή μας, από την άλλη κάθε καινούρια ηχογράφηση θα ερχόταν σε απ' ευθείας σύγκριση...
Tim: Σίγουρα γράφουμε νέο υλικό, αλλά όσον αφορά το πώς θα ακούγεται, δεν έχουμε κανέναν περιορισμό σε τίποτα! Μέρος του ενδέχεται να επιστρέφει στην αισθητική του King Οf Τhe Dead, αλλά με περισσότερη έμφαση στο Paradise Lost, αν κάτι τέτοιο βγάζει νόημα.
Greg: Μπορεί να δείχνω ξανά την ηλικία μου, αλλά θα διαφωνούσα ότι οτιδήποτε στο King Of The Dead ακούγεται πεπαλαιωμένο. Εργαζόμαστε σε νέο υλικό, πολύ βαθιά στο στυλ των Cirith Ungol. Προσωπικά δεν μπορώ να γράψω ούτε ένα τραγούδι σε οποιοδήποτε άλλο ύφος, οπότε οτιδήποτε βγει πιθανότατα θα ακούγεται σαν Cirith Ungol!
Jimmy: Προς το παρόν επικεντρωνόμαστε σε συναυλίες, αλλά εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρίες για να γράψουμε νέο υλικό. Ήδη έχουμε ηχογραφήσει κάποια βασικά tracks. Νομίζω ότι, ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, οποιαδήποτε νέα τραγούδια κυκλοφορήσουν, θα έχουν ένα κομμάτι της King Of The Dead φωτεινότητας. Είτε συμβεί σκόπιμα, είτε ακούσια.
Rob: Ναι, έχουμε ήδη αρχίσει να εργαζόμαστε πάνω σε καινούριο υλικό. Ο Tim έχει γράψει μερικούς απίστευτους στίχους και έχουμε μερικά τραγούδια σχεδόν ολοκληρωμένα. Προφανώς, ο στόχος μας είναι να κυκλοφορήσει ένα νέο άλμπουμ ισάξιο του King Οf Τhe Dead. Το ύφος μας έχει αλλάξει λίγο από τότε, αλλά η σφραγίδα μας δεν είχε ποτέ να κάνει με τι είναι εμπορικά δημοφιλές –πάντα γράφαμε τραγούδια που αντηχούσαν την εσωτερική συνείδηση της μπάντας. Έχουμε πολλά παλιότερα κομμάτια που θα μπορούσαμε να ξανακάνουμε, και πιθανότατα έτσι θα συμβεί. Ωστόσο υπάρχει ακόμα πολύ πιο βαρύ υλικό στους Cirith Ungol, το οποίο δεν μπορεί να περιοριστεί.
Τα μέλη των Cirith Ungol ήταν ανέκαθεν οπαδοί του J.R.R. Tolkien και του Michael Moorcock. Μεταφράζετε η αισθητική των βιβλίων τους στον ήχο σας; Ο οποίος είναι σκοτεινός και επικός, παράξενος και λίγο «αφελής» –με καλή έννοια, αυτήν της ανήσυχης εφηβείας. Παράλληλα υπάρχει πολύ βάθος, αλλά και μουσικότητα...
Greg: Ποτέ δεν πίστευα ότι οι συγγραφείς φαντασίας επηρεάζουν τη μουσική μας, αλλά σίγουρα οι Tolkien, Moorcock και πολλοί άλλοι (Fritz Leiber, Jack Vance, Robert E. Howard, Clark Ashton Smith) άσκησαν τεράστια επιρροή στους στίχους μας. Και δεδομένου ότι η μουσική πρέπει να συνδυάζεται με τους στίχους, υποθέτω ότι θα μπορούσατε να πείτε ότι αρκετή από τη μουσική μας πραγματεύεται με μια φαντασιακή οπτική.
Tim: Νομίζω ότι προσπαθούμε να κάνουμε τον ήχο να αντιστοιχεί στο λυρικό περιεχόμενο, όσο το δυνατόν περισσότερο. Έχω διαβάσει τους Tolkien και Moorcock, αλλά όχι και τους υπόλοιπους που αναφέρει ο Greg. Το Paradise Lost ειδικότερα, επηρεάστηκε προφανώς περισσότερο από τους παλιούς κλασικούς τόμους των Milton και Dante. Μέρος του υλικού μας έχει σίγουρα να κάνει με τη sword and sorcery θεματική, αλλά στη πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας σχολιασμός πάνω στο ταχέως καλπάζον δυστοπικό μέλλον της ανθρωπότητας. Ή, μπορεί να έχει σχέση με αυτοκίνητα και κορίτσια, δεν είμαι πια βέβαιος, χαχα!
Jimmy: Ξέρω ότι για μένα, όταν σκέφτομαι νέα riffs, με βοηθά να κοιτάζω τα εξώφυλλα των δίσκων και να παίρνω έτσι μια αίσθηση της διάθεσης, όπως και να αναλογίζομαι πώς το κομμάτι θα μπορούσε να ακουστεί στον πίνακα. Όπως ενθυμούμαι, κάπως έτσι εμπνευστήκαμε τα κιθαριστικά μέρη του Paradise Lost. Αφού έπαιξα αρκετά από τα σόλο του Jerry, κατάφερα να κατανοήσω καλύτερα το «περίεργο» ύφος του Fogle. Έχω βαθιά εκτίμηση για τη δημιουργική του έκφραση, η οποία συμπίπτει με αυτά τα κλασικά βιβλία φαντασίας υπό τη μορφή μιας πρωτότυπης και σκοτεινής μουσικής Οδύσσειας.
Rob: Όταν συναντήθηκα για πρώτη φορά με τον Greg, βρισκόμασταν σε προχωρημένα μαθήματα της αγγλικής και μία από τις εργασίες μας ήταν να διαβάσουμε τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Εκείνο το διάστημα, ο Greg ήταν ένας πολύ παραγωγικός αναγνώστης και διάβαζε όλα τα είδη του λογοτεχνικού φάσματος sword and sorcery. Μας έστρεψε σε όλα τα σπουδαία βιβλία της κατηγορίας, όπως τον Conan, τον Kane και τον Michael Moorcock! Νομίζω ότι η απεικόνιση και ο τόνος των βιβλίων και των έργων τέχνης έχει επηρεάσει δομικά το στυλ μας, αλλά παράλληλα προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα εναλλακτικό μουσικό σύμπαν. Με το να διατηρούμε αληθινούς τους εαυτούς μας, καταφέραμε να καλλιεργήσουμε το δικό μας μοναδικό metal ύφος.
Ευελπιστούσαμε φυσικά να έχουμε ένα εξώφυλλο ζωγραφισμένο από τον διάσημο καλλιτέχνη Frank Frazetta, αλλά το εξώφυλλο που θέλαμε χρησιμοποιήθηκε για ένα άλμπουμ των Molly Hatchet. Όπως μπορείς να φανταστείς, απογοητευτήκαμε αρκετά που τελικά δεν συνέβη. Κάπως έτσι, καθώς διάβαζα το Stormbringer του Michael Moorcock, θυμάμαι τον εαυτό μου να κοιτάζει το εξώφυλλο του βιβλίου και να σκέφτεται πως αυτό θα ήταν το καλύτερο εξώφυλλο όλων των εποχών. Επικοινωνήσαμε στη συνέχεια με τους εκδότες των DAW Books και μας έφεραν σε επαφή με τον Michael Whelan, ο οποίος αποδείχθηκε ο καλύτερος φίλος που είχε ποτέ η μπάντα. Ήμασταν εξαιρετικά τυχεροί που είχαμε τις φανταστικές εικονογραφήσεις του να πλαισιώνουν 4 από τα άλμπουμ μας.
Πρόσφατα δε, έκλεισε και μια σπάνια εμφάνιση κοντά στο Λος Άντζελες, όπου ο Tim κι εγώ ταξιδέψαμε για να παραυρεθούμε. Η δουλειά του είναι τόσο φανταστική, ώστε δεν ανταποκρίνεται σε περιγραφές. Ο πίνακας του Stormbringer ήταν εκεί και απλά γοητευόμουν από τη θέα του. Πρέπει να μιλήσουμε οπωσδήποτε μαζί του κάποια στιγμή, μιας και ενδεχομένως να ενδιαφέρεται να κάνει άλλο ένα εξώφυλλο με τον Elric για το συγκρότημα! Δυστυχώς, δεν συναντήσαμε ποτέ τον ίδιο τον Moorcock, αλλά είναι περιττό να εξηγήσω πόσο πολύ επηρέασε το έργο του τη μουσική μας.
Με ποιες μπάντες της εποχής σας δεν παίξατε ποτέ και θα επιλέγατε να βρεθείτε μαζί στη σκηνή; Και ποιες άλλες θα φέρνατε πίσω για να θυμηθείτε τις καλές μέρες;
Greg: Είναι τόσες πολλές! Είμαι ενθουσιασμένος που παίζουμε με τους Lucifer's Friend την τρέχουσα χρονιά στο Hammer of Doom στη Γερμανία, όπως και με τους Captain Beyond στη Βαλτιμόρη. Δεδομένου ότι ανήκω στους τύπους των 1970s, θα ήθελα να δω τους Mountain, Stray Dog και τους Trapeze να επανενώνονται με όσο το δυνατόν περισσότερα αρχικά μέλη –και να μας δείξουν κι αυτοί με τη σειρά τους πώς γίνεται.
Jimmy: Τους Rosae Crusis και Dexter Ward! Προσωπικά, θα ήθελα να παίξω με την tribute μπάντα των Cirith Ungol που λέγεται Finger Of Scorn, όπως και να συμμετέχω σε μερικά κομμάτια των Dexter Ward.
Rob: Έχω πολλές αγαπημένες μπάντες, νέες και παλιές. Μου αρέσουν πολύ οι Dexter Ward, οι Night Demon, αλλά και συγκροτήματα όπως οι Powerwolf. Παίζουμε όπως είπε και ο Greg με τους Lucifer's Friend και Captain Beyond σε μερικές επερχόμενες συναυλίες, γκρουπ δηλαδή τα οποία βρίσκονται στη λίστα μου με τα κορυφαία 10 συγκροτήματα. Αλλά υπάρχουν τόσες πολλές καλές μπάντες εκεί έξω. Αν μπορούσα να διαλέξω μερικούς που θα επέλεγα, θα έλεγα τους Thin Lizzy, Sir Lord Baltimore, Dust και Trapeze.
Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την επερχόμενη συμμετοχή σας στο Up The Hammers Festival στην Αθήνα; Προσωπικά, δεν ξέρω τι να περιμένω, αλλά γνωρίζω πως ορισμένοι από τους πιο die-hard οπαδούς σας βρίσκονται εδώ...
Tim: Νομίζω ότι θα είναι φανταστικά! Οι Έλληνες οπαδοί και φίλοι υπήρξαν ΠΑΝΤΑ μερικοί από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές μας. Το να έρθουμε τελικά στην Ελλάδα και να παίξουμε για αυτούς, είναι κάτι σαν ένα όνειρο για εμάς. Πραγματικά ανυπομονώ να συναντηθώ με όλους και να τους δώσουμε το καλύτερο δυνατό σόου.
Greg: Ανυπομονώ να επισκεφθώ το λίκνο του πολιτισμού, αλλά και για να δώσουμε μια μεγάλη συναυλία.
Jimmy: Είμαι βέβαιος ότι οι Έλληνες οπαδοί θα τροφοδοτήσουν τη φωτιά μέσα μας και θα μας βοηθήσουν να αγγίξουμε την καλύτερη δυνατή απόδοση. Ανυπομονούμε να σας δούμε όλους στο Gagarin το Σάββατο 27 Μαΐου.
Rob: Περιμένω τους Έλληνες οπαδούς απλά να τρελαθούν. Είχαμε πολλούς οπαδούς από τη χώρα σας ήδη από τις πρώτες μέρες μας και ήταν ένα όνειρο να ταξιδέψουμε εκεί για να παίξουμε για αυτούς. Νομίζω ότι θα υπάρχει μεγάλη συγκίνηση τόσο επί σκηνής, όσο και στο κοινό εκείνο το βράδυ... Θα είναι αυτό που θα αποκαλούσατε: «A Churning Maelstrom of Metal Chaos Descending».
Η τελευταία ερώτηση είναι λίγο περίεργη. Πώς προφέρετε το όνομά σας; Sirith Ungol ή Kirith Ungol;
Tim: Το προφέρω «Αρθούρος»...
Greg: Ξέρω ότι ο Tolkien στριφογυρίζει στον τάφο του, αλλά το προφέρουμε ως Sirith Ungol.
Jimmy: Εγώ το προφέρω Searith Un-goal.
Rob: Στο βιβλίο προφέρεται με το γράμμα "Κ", αλλά παρόλο που ήμασταν αφοσιωμένοι αναγνώστες, πιθανότατα δεν διαβάσαμε ποτέ το παράρτημα στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, όπου και το έχει διευκρινίσει. Γι' αυτό πάντα προφέραμε τη μπάντα με το γράμμα "C"! Παρόλα αυτά, οι υπόλοιποι μπορούν να το προφέρουν όπως επιθυμούν.
{youtube}YvO8rtqkjIo{/youtube}
