Έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις σου ότι ξεκίνησες να μαθαίνεις βιολί σε ένα πλαίσιο κλασικής μουσικής παιδείας, αλλά σε κάποιο σημείο τα παράτησες, επιλέγοντας να προσανατολιστείς προς μια πιο rock κατεύθυνση. Η κλασική σου παιδεία έχει εμφανή αντίκτυπο στον ήχο των solo δίσκων σου, αλλά και πάλι μέσα από μια πιο πειραματική οπτική. Βρίσκεις περιοριστικές τις κλασικές μουσικές φόρμες;
Είμαι ευγνώμων που έλαβα κλασική παιδεία. Το πάλεψα ως concept νεότερη, προτιμώντας πάντοτε τον αυτοσχεδιασμό και τη σύνθεση, αλλά με δίδαξε την πειθαρχία και μου έδωσε καλές βάσεις σε επίπεδο τεχνικής, δίχως τις οποίες θα είχα χαθεί. Το κλασικό πλαίσιο ήταν περιοριστικό για εμένα προσωπικά, διότι ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Φυσικά αυτό δεν ισχύει για όλους.
Μέσα από τη συνεργασία σου με τον Colin Stetson γεννήθηκε ένας από τους πιο ενδιαφέροντες δίσκους του 2015. Ποια ήταν η έμπνευση πίσω από το Never Were The Way She Was; Σκέφτεστε να ξανασυνεργαστείτε;
Σε ευχαριστώ! Ενθουσιαστήκαμε στην ιδέα του να συνδυάσουμε τις φωνές μας ως σολίστ και να δούμε τι θα φέρει αυτή η συνάντηση. Θεματικά μας ενδιέφερε η ιδέα της αντιπαραβολής διαφορετικών αντιλήψεων του χρόνου. Ο χρόνος, όταν προσεγγίζεται σε επίπεδο διαστήματος: ο ήλιος συνεχώς εμφανίζεται και εξαφανίζεται. Ο χρόνος από τη σκοπιά μιας γυναίκας που γερνάει αργά, σαν παγετώνας –αγαπώντας και χάνοντας συνεχώς.
Πώς πήρες την απόφαση να αποσπαστείς από τον πυρήνα των Arcade Fire ενόψει της κυκλοφορίας του Reflektor; Ηχογραφήσατε και περιοδεύσατε μαζί για το άλμπουμ εκείνο οπότε δεν είχε ιδιαίτερη διαφορά, έτσι δεν είναι;
Ουσιαστικά τίποτα δεν έχει αλλάξει όσον αφορά τη συμμετοχή μου στους Arcade Fire. Έχω λάβει μέρος στις ηχογραφήσεις και στις περιοδείες για κάθε άλμπουμ και συνεχίζω να συμμετέχω. Ασχολούμαι με πολλά άλλα πράγματα και νομίζω ότι ήρθε κάπως φυσικά η αλλαγή του ρόλου μου, ώστε να μην αποτελώ κομμάτι του «προσώπου» του συγκροτήματος. Αλλά ναι, συνεχίζουμε μαζί, σαν μια μεγάλη οικογένεια.
Θεωρείς ότι η τεράστια αναγνωρισιμότητα των Arcade Fire (ειδικά μετά το Grammy) είχε θετική επίδραση στα solo projects σου, βοηθώντας τα να λάβουν δημοσιότητα; Ή αρνητική, σε επίπεδο αυτονόμησης και προσωπικού statement;
Όταν ένα μεγαλύτερο project ανοίγει πόρτες σε νέα μουσική για τους ακροατές, εγώ το βλέπω με καλό μάτι. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι τους το κατά πόσο θα μείνουν και θα εμβαθύνουν.
Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αρκετούς μαύρους μουσικούς να φτιάχνουν εκπληκτικά, άκρως επιδραστικά άλμπουμ. Την ίδια στιγμή, οι «λευκοκρατούμενες» rock μπάντες συνήθως αναβιώνουν περασμένα ρεύματα. Τι περιθώρια πιστεύεις ότι υπάρχουν πλέον για δημιουργικότητα και καινοτομία στο rock ’n’ roll;
Καλή ερώτηση! Νομίζω πως παρόλο που η ευθύβολη rock μουσική πατάει πολύ στις ρίζες της, υπάρχουν πολλά που συμβαίνουν στο μεταίχμιο των διαφόρων ειδών. Προσωπικά, βρίσκω ενδιαφέρον το πάντρεμα των ειδών και στη μουσική που δεν μπαίνει εύκολα σε κουτιά.
Πες μου για την αγαπημένη σου νέα μουσική. Ποια άλμπουμ ακούς πολύ τελευταία;
Άκουσα πολύ Jenny Hval φέτος. Αγαπώ πραγματικά την τραγουδοποιία της. Επίσης ο νέος Aphex Twin είναι εξαιρετικός. Και για να σου πω την αλήθεια, το χω ρίξει λίγο στο παρελθόν και έχω ακούσει άπειρο 1990s hip hop τελευταία. Method Man, Mobb Deep, Tribe…
Και για το τέλος… Τι μπορούμε να περιμένουμε από το live σου στην Αθήνα;
Καταρχάς είμαι ενθουσιασμένη που επιτέλους θα παίξω στην Αθήνα! Ελπίζω ότι μπορείτε να περιμένετε κάτι άμεσο, έντονο και όμορφο.
{youtube}rFUVLGqsgts{/youtube}
