Το Friends, το νέο σας άλμπουμ, μοιάζει να περιστρέφεται γύρω από το θέμα των σχέσεων. Χρησιμοποιήσατε τις ίδιες τις ζωές σας ως πρώτη ύλη για τα τραγούδια;
Νομίζω ότι και οι 3 μας έχουμε βιώσει σε μεγάλο βαθμό αλλαγές στις ζωές μας στο διάστημα μετά την κυκλοφορία του προηγούμενου άλμπουμ. Kαι ίσως, για πρώτη φορά, αρχίζουμε να νιώθουμε ενήλικες. Εγώ και ο Harry (McVeigh) παντρευτήκαμε φέτος, φίλοι μας κάνουν παιδιά, άλλοι μετακομίζουν σε μακρινά μέρη. Συμβαίνουν πολλές αλλαγές και νομίζω ότι αυτό το γεγονός είναι σίγουρα παρόν στο άλμπουμ. Είναι ένα από τα κύρια θέματα που διατρέχουν το Friends.
Η νέα αυτή δουλειά ακούγεται σαν η πιο ώριμη και μελωδικά πλούσια προσπάθειά σας, μέχρι τώρα. Ποιες επιρροές τη μορφοποίησαν και πώς εκτυλίχθηκε η δημιουργική διαδικασία;
Πάντα στοχεύουμε να βάζουμε τη μελωδία στο επίκεντρο των τραγουδιών μας και νομίζω ότι το καταφέραμε αυτό σε μεγάλο βαθμό στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Τα τραγούδια ήρθαν στη ζωή με έναν πολύ απλό τρόπο: με έναν ρυθμό, μια μπασογραμμή, μερικές μελωδίες από πλήκτρα και μια φωνή από πάνω. Με τόσο λιτά demo, γίνεται πολύ εύκολο να αποφασίσεις αν μια μελωδία είναι αρκετά δυνατή ή όχι, καθώς δεν έχει καμιά παραγωγή για να κρυφτεί πίσω της. Οπότε, από τη στιγμή που ήμασταν σίγουροι για τη δύναμη της μελωδίας και της βασικής δομής κάποιων τραγουδιών, είχαμε έπειτα τη δυνατότητα να ξεκινήσουμε να σκεφτόμαστε το πώς θα χτίσουμε το κάθε κομμάτι με μια πιο ολοκληρωμένη δουλειά στο στούντιο.
Οι επιρροές αυτή τη φορά ήταν πολύ ετερόκλητες –από τον Tom Petty και τον Shuggie Otis ως την 1970s/1980s disco pop. Όλο αυτό έφερε ως αποτέλεσμα το Friends να είναι ένας πολύ πιο πολυποίκιλος ηχητικά δίσκος, σε σχέση με οτιδήποτε έχουμε κυκλοφορήσει προηγουμένως.
Γι' αυτό και το αρκετά τονισμένο «χορευτικό» στοιχείο; Ήταν δηλαδή συνειδητή απόφαση να είστε πιο ανεβαστικοί και να έρθετε σε αντίθεση με την εντύπωση που έχει συνήθως ο κόσμος για εσάς;
Ήταν σίγουρα πρόθεσή μας να έχουμε τραγούδια με ένα πιο ξεκάθαρο groove. Συζητήσαμε την ιδέα να ηχογραφήσουμε μουσική με την οποία οι άνθρωποι θα μπορούσαν να χορέψουν –και ήταν σπουδαίο να παίζουμε live τραγούδια όπως το “Is My Love Enough?” και να βλέπουμε την αντίδραση του ακροατηρίου. Δίνει ένα διαφορετικό στοιχείο στη συναυλία και κάνει ωραία αντίθεση με κάποια από τα πιο βαριά μας τραγούδια. Δεν νομίζω ότι προσπαθούσαμε να έρθουμε σε διάσταση με τις εντυπώσεις του κόσμου για εμάς, πάντως. Απλώς πιστεύω ότι μάς αρέσει αυτό το είδος μουσικής και θέλαμε να κάνουμε κάτι που μας εξίταρε και που δεν είχαμε ξανακάνει.
Γιατί επιλέξατε να ρισκάρετε αναλαμβάνοντας οι ίδιοι την παραγωγή του Friends; Και αφού δεν είχατε προηγούμενη εμπειρία, πώς κινηθήκατε σε αυτό το πεδίο;
Νιώσαμε ότι είχαμε αρκετή στουντιακή εμπειρία και ότι ήταν το σωστό χρονικό σημείο για να κάνουμε εμείς την παραγωγή ενός άλμπουμ μας. Θέλαμε απόλυτο έλεγχο των ήχων και των τραγουδιών, οπότε είχε νόημα να αναλάβουμε τα ηνία στο στούντιο. Όμως είχαμε γύρω μας ανθρώπους να μας βοηθήσουν, πράγμα που έκανε το τεχνικό κομμάτι ευκολότερο. Φέραμε ας πούμε έναν μηχανικό ονόματι James Brown από τη Νέα Υόρκη στο Λονδίνο για κάποιες από τις ηχογραφήσεις, ώστε να διασφαλίσουμε ότι κάθε τι που γράφαμε θα ακουγόταν φανταστικά. Επίσης, ο φίλος μας Ed Buller (ο οποίος έκανε την παραγωγή του Big TV) μάς βοήθησε με κάποια από τα πλήκτρα και τα φωνητικά. Και προσλάβαμε και τον David Wrench για να μιξάρει το άλμπουμ: έκανε φανταστική δουλειά, το έκανε να ακούγεται σαν ένα σώμα δουλειάς με συνοχή, παρότι περιέχει τραγούδια που στυλιστικά είναι αρκετά διαφορετικά μεταξύ τους.
Μια ακόμα αλλαγή ήταν το τέλος του συμβολαίου σας με τη Fiction Records και η συνεργασία σας με την Infectious Music. Πώς συγκρίνονται οι δύο καταστάσεις; Απολαμβάνετε περισσότερη καλλιτεχνική ελευθερία τώρα;
Περάσαμε πολύ καλά με την Fiction, αλλά έπειτα από 3 άλμπουμ ο χρόνος φάνηκε κατάλληλος και για τους δυο μας να προσπαθήσουμε μια νέα κατάσταση. Οι άνθρωποι της Infectious είναι σπουδαίοι, μάς δίνουν απόλυτο δημιουργικό έλεγχο και βασικά απλώς μας βοηθούν να υλοποιήσουμε οποιαδήποτε κουλ ιδέα έχουμε. Πραγματικά απόλαυσα το να συνεργάζομαι μαζί τους κι έχουν κάνει καλή δουλειά για εμάς μέχρι στιγμής.
Βρίσκεστε ήδη στον δρόμο, για μια μακρά σειρά εμφανίσεων. Πώς πάνε τα πράγματα;
Η περιοδεία πάει πολύ καλά. Είχαμε αγωνία πριν ξεκινήσει για το αν θα ερχόταν κανείς να μας δει, αλλά, ειλικρινά, οι περισσότερες εμφανίσεις μέχρι τώρα ήταν sold-out. Πράγμα που είναι καταπληκτικό.
Τα βρετανικά ακροατήρια πώς συγκρίνονται με εκείνα της υπόλοιπης Ευρώπης;
Τα βρετανικά ακροατήρια είναι διαφορετικά ανάλογα με ποιο μέρος της χώρας παίζεις. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, όσο πιο βόρεια πηγαίνεις, συνήθως τόσο πιο τρελό είναι το πλήθος. Αλλά δεν έχουμε ακόμα φτάσει στη Βρετανία με αυτήν την περιοδεία, οπότε θα περιμένουμε για να δούμε! Είχαμε μερικά καταπληκτικά ακροατήρια μέχρι στιγμής, πάντως. Το Aarhus στη Δανία και η Πράγα ήταν τα πιο αγαπημένα μου μέχρι τώρα!
Η προηγούμενη εμφάνισή σας στην Αθήνα, το 2014, άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στους Έλληνες fans. Τι μπορούν να περιμένουν τούτη τη φορά;
Είναι συναρπαστικό που επιστρέφουμε στην Ελλάδα, έχουμε κι εμείς μερικές όμορφες αναμνήσεις από τις συναυλίες μας εκεί μέσα στα χρόνια. Το καλύτερο με την περιοδεία μας, τώρα που έχουμε 4 άλμπουμ, είναι η ποσότητα των επιλογών που έχουμε για τη setlist. Αυτή τη στιγμή εστιάζουμε πολύ σε ένα μείγμα του νέου άλμπουμ και του πρώτου μας δίσκου, με μερικά κομμάτια από τους δύο μεσαίους. Αλλά η δυνατότητα να αλλάζουμε λιγάκι τη setlist, μας εξιτάρει! Οπότε οι Έλληνες fans ας μας τουιτάρουν ποια τραγούδια θα ήθελαν να παίξουμε και ίσως τα προσθέσουμε!
Ως Βρετανοί πολίτες, πώς είδατε αλήθεια το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το Brexit;
Μιλάω μόνο για τον εαυτό μου, αλλά νομίζω ότι το αποτέλεσμα είναι εντελώς τρελό. Νομίζω ότι υπήρξε πολλή παραπληροφόρηση από τα μέσα της Δεξιάς πτέρυγας καθώς οδεύαμε προς το δημοψήφισμα –οπότε πολύς κόσμος ψήφισε για τους λάθος λόγους. Πολλοί επίσης το αντιμετώπισαν σαν διαμαρτυρία, χωρίς να λάβουν πραγματικά υπόψη τους τις επιπλοκές για τις ζωές τους. Βέβαια πολύς κόσμος προφανώς πιστεύει στο Brexit. Αλλά αυτή είναι μία οπτική την οποία δεν καταλαβαίνω...
Πώς επηρέασε το θέμα το ηθικό του κόσμου και τις ελπίδες του για το μέλλον;
Ακόμα δεν ξέρω ποιο ακριβώς θα είναι το αποτέλεσμα για τη χώρα, αλλά αισθάνομαι αρκετά σίγουρος ότι δεν θα αποδειχθεί καλό για το Ηνωμένο Βασίλειο ή για την Ευρώπη. Ο άμεσος αντίκτυπος ήταν μια αύξηση στα εγκλήματα ρατσισμού και μίσους, πράγμα που φοβόμουν ότι θα συμβεί –σίγουρα λοιπόν έχει αυξηθεί η μισαλλοδοξία. Κάνει όλο αυτό τη Βρετανία να δείχνει πολύ λιγότερο προοδευτική από όσο υπέθετα ότι ήταν, ζω όμως στο Λονδίνο και προφανώς η συγκεκριμένη πόλη μοιάζει σαν να χωρίζεται με μια φούσκα από την υπόλοιπη χώρα. Ό,τι κι αν συμβεί, πάντως, πρέπει να προσπαθήσουμε να αποκομίσουμε το καλύτερο δυνατό από την κατάσταση και να παλέψουμε με νόηση και ενημέρωση ενταντίον της περαιτέρω αύξησης της μισαλλοδοξίας. Η οποία ενδεχομένως θα προκύψει όταν εγκαταλείψουμε την Ε.Ε.
Κλείνοντας, τι υπάρχει στον ορίζοντα για τους White Lies;
Κοίτα, σκοπεύουμε να περιοδεύσουμε στον πλανήτη (ή σε όσο μεγαλύτερο κομμάτι του μπορέσουμε) με το Friends, και φαντάζομαι κάτι τέτοιο θα μας πάρει όλο το 2017. Ευελπιστούμε ότι θα παίξουμε σε πολλά φεστιβάλ το επόμενο καλοκαίρι και μετά μπορούμε να δοκιμάσουμε να αποφασίσουμε το πότε θα ξεκινήσουμε να γράφουμε περισσότερη μουσική. Μας πήρε πολύ χρόνο να κάνουμε αυτό το άλμπουμ, οπότε νιώθω ότι ίσως προσπαθήσουμε να είμαστε πολύ πιο γρήγοροι με το επόμενο, καθώς είμαστε συγκλονισμένοι με την αντίδραση των fans ανά τον κόσμο. Μας έκανε αλήθεια πολύ ενθουσιασμένους για το μέλλον των White Lies.
{youtube}nCVirDkD1Fo{/youtube}
