Έχετε χτίσει μια καριέρα που μετράει ήδη περισσότερα από 30 χρόνια, όμως ακούγοντας το πρόσφατο, 12ο άλμπουμ σας Born Ιnto The Waves, μου έδωσε την αίσθηση που δίνει ένα ντεμπούτο. Πώς τα καταφέρατε;
Αυτό είναι ένα υπέροχο κομπλιμέντο κι ευχαριστούμε! Είμαστε κι εμείς πολύ ευχαριστημένοι με τον δίσκο. Έχει πράγματι τη φρεσκάδα και την ορμή που συνήθως υπάρχει στο ξεκίνημα μιας δημιουργικής καριέρας. Όμως δεν μπορώ εύκολα να εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους συνέβη κάτι τέτοιο. Νιώθαμε εδώ και καιρό ότι εξελισσόμασταν συνεχώς, ότι κινούμασταν διαρκώς προς μια κατεύθυνση. Ίσως το Born Into The Waves να ήταν αυτή. Αλλά θέλω και να πιστεύω ότι, αν γράψουμε κάποιο επόμενο άλμπουμ, θα είναι ακόμα καλύτερο ή έστω μέρος της ίδιας εξέλιξης.
Πώς πάει αλήθεια η περιοδεία μέχρι τώρα; Διαφέρει από τις προηγούμενες;
Κάθε περιοδεία έχει τον δικό της χαρακτήρα. Αυτή είναι διαφορετική γιατί έχουμε 2 καινούρια μέλη, τον Grant Gordon στο μπάσο και τον Colin Ozanne στο κλαρινέτο, τις δεύτερες κιθάρες και τα πλήκτρα. Έχουμε επίσης ένα παθιασμένο και δυναμικό κοινό και το έχουμε νιώσει σε πολλές περιστάσεις. Η μουσική μας σημαίνει πολλά πράγματα για πολύ κόσμο, ο οποίος μεγαλώνει μαζί μας. Είμαστε ένα μικρό μέρος της ζωής τους, κατά κάποιον τρόπο.
Φυσικά υπάρχουν κι εκείνοι που μας ανακαλύπτουν τώρα –νιώθουμε υπέροχα με αυτό. Στο Facebook και γενικότερα στα social media αποκτάς μια αίσθηση ότι όλα είναι υπέροχα όλη την ώρα, αλλά δεν είναι έτσι. Είχαμε έτσι μερικές υπέροχες βραδιές, αλλά και μερικές πολύ απογοητευτικές. Κάθε λοιπόν συναυλία είναι διαφορετική και αυτή η αίσθηση του απρόβλεπτου είναι που το κάνει να αξίζει.
Πολλά από τα τραγούδια σας μοιάζουν με ποιητικά ταξίδια σε συναισθηματικούς ονειρότοπους. Στοχεύετε σε κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα κάθε φορά;
Αφήνουμε την έμπνευση να μας οδηγήσει και ακόμα περισσότερο αφήνουμε τη μουσική να μας οδηγήσει. Οι στίχοι είναι στην ουσία λεκτικές αντιδράσεις στην ατμόσφαιρα της τελευταίας. Μερικές φορές ταιριάζουν αμέσως, ενώ άλλες αργούν να βρουν τον δρόμο τους και καθυστερώ να τους γράψω.
Προέρχεστε από ένα μικρό χωριό στην Αγγλία. Είστε ακόμα συνδεδεμένοι με τον τόπο σας; Πώς έχει επηρεάσει τη μουσική σας;
Πλέον βέβαια μόνο ο Justin, ο Paul κι εγώ καταγόμαστε από το Worcestershire. Ο Paul δεν έφυγε ποτέ κι εγώ με τον Justin διοχετεύουμε τις μνήμες από το ανοιχτό τοπίο της επαρχίας στα ακουστικά μας σόλο. Μας θυμίζει αρκετά τον τόπο που ζούσαμε και αφήσαμε στη δεκαετία του 1990, όταν άρχισε το ταξίδι μας στη βαθιά Αμερική. Σε αυτόν τον ήχο αρχίσαμε να επιστρέφουμε από το 2000 και μετά, αν και δεν ήμασταν σίγουροι για το αν θα ακουστούμε αναχρονιστικοί. Τελικά συμφιλιωθήκαμε με τον ήχο του παρελθόντος μας και δεχτήκαμε πως πρέπει να τον διατηρήσουμε στις ηχογραφήσεις.
Σαν καλλιτέχνες, επομένως, αυτό το διάστημα νιώθετε πιο κοντά στο post-punk απ' ότι στην americana;
Η americana αντικατόπτριζε το πνεύμα μας όταν αποφασίσαμε να χαθούμε σε κάτι άγνωστο, για ένα-δυο άλμπουμ. Όμως αυτό ήταν πάντοτε ενσωματωμένο στο στυλ των And Also The Trees, ήμασταν λοιπόν απλώς ταξιδιώτες στον εν λόγω κόσμο. Μπορούμε να ζήσουμε με την post-punk ταμπέλα, γιατί είναι προϊόν της εποχής κατά την οποία ξεκινούσαμε, αλλά δεν νομίζω ότι θέλουμε να ανήκουμε κάπου μουσικά. Και το έχουμε καταφέρει, αρκετά. Ακόμα περισσότερο τώρα. Όταν φίλοι και άγνωστοι μας ρωτάνε τι μουσική παίζουμε, εμείς απαντάμε «rock… κάπως σκοτεινό». Ή απλά «εναλλακτικό rock».
Ο τελευταίος σας δίσκος άργησε πάντως να ολοκληρωθεί. Σε τι οφείλεται αυτό;
Πάντα χρειαζόμαστε 3 με 4 χρόνια για να ολοκληρώσουμε ένα άλμπουμ, από την ηχογράφηση μέχρι την τελική κατασκευή. Χρειάζεται τόσος πολύς χρόνος για τα φωνητικά μου, που οι υπόλοιποι έχουν φτάσει στα όρια να με σκοτώσουν μέχρι να τα ολοκληρώσω! Αυτή τη φορά πήρε λίγο περισσότερο γιατί ο Ian Jenkins (μπάσο) πέρασε μερικές σοβαρές καταστάσεις και έπρεπε να αλλάξουν πολλά πράγματα.
Δεν έχουμε μεγάλη οικονομική υποστήριξη και το τελείωμα ενός δίσκου είναι δύσκολο πράγμα στις μέρες μας. Χρειάζονται πράγματι χρόνια για την ηχογράφηση 40 λεπτών μουσικής που να μας ικανοποιούν. Ένας φίλος μου στη μουσική βιομηχανία με συμβουλεύει να τελειώνουμε τον δίσκο στον μισό χρόνο και ας μην είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι, γιατί τα 4 χρόνια είναι μεγάλο χρονικό διάστημα αναμονής για τον μέσο οπαδό μας –και μπορεί λέει να τον χάσουμε στο μεταξύ. Όμως εμείς δεν θέλουμε να δουλεύουμε έτσι.
Αντλείτε έμπνευση από τη ζωή γύρω σας ή από τους καρπούς της φαντασίας σας;
Αυτό είναι κάτι που έρχεται φυσιολογικά, χωρίς προσπάθεια. Σαν καλλιτέχνες βρίσκουμε έμπνευση παντού. Από τη ζωή, από βιβλία, από ταινίες, από τη μουσική γύρω μας, από ταξίδια. Πάντοτε κοιτάμε ολούθε.
Τι να περιμένουμε από τις εμφανίσεις σας στην Ελλάδα;
Περιμένουμε πώς και πώς γι' αυτές τις συναυλίες, καθώς η Ελλάδα είναι μια υπέροχη χώρα για να παίζεις ζωντανά. Προσωπικά έχω περάσει τα τελευταία 4 καλοκαίρια με την οικογένειά μου στα ελληνικά νησιά, οπότε το δέσιμό μου με τον τόπο σας μεγαλώνει διαρκώς μέσα στον χρόνο. Μπορώ να σας υποσχεθώ ότι δεν θα δώσουμε κάτι λιγότερο από το 100% των δυνάμεών μας στη σκηνή.
{youtube}GhAqIfWfqYA{/youtube}
