Το τελευταίο σας άλμπουμ Curious Volume (2015) μοιάζει να είναι ένας σύνδεσμος ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν της μπάντας. Αυτή η περιγραφή σου μοιάζει σωστή;
Θα έλεγα πως είναι αρκετά σωστή. Αλλά, με κάποιον τρόπο, όλοι οι δίσκοι μας έχουν αυτή την παράμετρο, καθότι αποτελούνται τόσο από νέο υλικό, όσο και από παλιότερα τραγούδια του Bobby Liebling, τα οποία ξαναδουλεύουμε από τα demo τους.
Διακρίνω ότι η σύνθετη πνευματικότητα της μουσικής σας εκφράζεται με πολύ απλά ρεφρέν. Είναι μια δικλείδα ασφαλείας για εσάς αυτή η θεματική;
Πάντοτε είχαμε μεγάλη επιρροή από και σύνδεσμο με την πνευματικότητα, οπότε υπήρχε έντονα στα τραγούδια μας. Τόσο η αέναη μάχη μεταξύ του καλού και του κακού, όσο και η ανθρώπινη εσωτερική πάλη… Αν και παραμένουν αόρατες με έναν τρόπο, υπάρχουν πνευματικές διαστάσεις στις επιλογές που κάνουμε σαν άνθρωποι. Αυτές φωτίζουν τον πραγματικό μας εαυτό. Ισχύει φυσικά ότι μια τέτοια θεματική αποτελεί και ένα τεραίν ασφαλείας για τη δουλειά μας.
Μπορείς να μου μιλήσεις για την υπόλοιπη θεματολογία του πρόσφατου δίσκου σας;
Τα περισσότερα από τα θέματα του Curious Volume θα έλεγα πως είναι «νεανικά». Δεν μπορώ να βρω καλύτερη λέξη.
Το “Misunderstood” και το “Lay Down And Die”, πάντως, είναι πιο κλασικότροπα rock 'n' roll τραγούδια, όσον αφορά στους στίχους τους. Ξέρεις τι εννοώ, καταστάσεις όπου η σχέση με τη γκόμενα δεν προχωράει. Υπάρχει όμως και το “Curious Volume”, το οποίο έχει γραφεί με πιο αφηρημένο στυλ και μιλάει για τη ζωή ενός μουσικού και τις επιλογές που διαμόρφωσαν τον βίο και τα έργα του.
Τι προσέφερε ο νέος ντράμερ, ο Pete Campbell, στις συναυλίες και στις ηχογραφήσεις σας;
Ο Pete ήρθε την τελευταία στιγμή, καθώς ήδη φτιάχναμε το Curious Volume, οπότε ηχογραφήσαμε από την αρχή τα ντραμς. Ήταν μια σημαντική προσθήκη, τη δεδομένη στιγμή. Όσο για τις συναυλίες, έχει την ίδια φιλοσοφία με τον προκάτοχό του και με εμάς, στον τρόπο λ.χ. με τον οποίον απογειώνεις μια ζωντανή εμφάνιση, προσφέροντας στο κοινό το σωστό rock θέαμα. Από τη μέρα που ήρθε στο συγκρότημα, έχουμε βελτιωθεί σημαντικά στις εμφανίσεις μας.
Οι Pentagram είχαν κάμποσα ξεκινήματα στη δεκαετία του 1970 και του 1980, που όμως δεν πήγαν καλά. Τι έφταιξε;
Τα ναρκωτικά.
Στο Last Days Here του Don Argott (2011) εκτέθηκες, με έναν τρόπο: το ντοκιμαντέρ σε έδειχνε στα πιο ευάλωτά σου. Βοήθησε θεωρείς η προβολή της ταινίας το συγκρότημα;
Σίγουρα μας βοήθησε το Last Days Here, καθώς μας έκανε γνωστούς σε πολλές χώρες –αν και δεν εστίαζε τόσο στο συγκρότημα, όσο στις προσωπικές μάχες που έδωσε ο Bobby σαν άνθρωπος. Ακόμα πάντως λαμβάνουμε θετικό αντίκτυπο. Ακόμα και από χώρες όπου παίχτηκε το ντοκιμαντέρ, μα εμείς δεν έχουμε παίξει ποτέ μέχρι στιγμής.
Ποια ήταν η καλύτερη εποχή των Pentagram, κατά τη γνώμη σου;
Από τη δική μου οπτική, ήταν το διάστημα από το 2010 ως τώρα. Κυρίως γιατί μπορούσαμε πια να κάνουμε μεγάλες τουρνέ με την κατάλληλη βοήθεια από οργανωμένα συνεργεία ανθρώπων και με σωστό management. Πράγματα δηλαδή που σου κάνουν καλύτερη τη ζωή, ιδίως όταν βγαίνεις σε περιοδεία. Όλα αυτά βοηθάνε στην ψυχολογία και σε κάνουν να αφοσιώνεσαι στη δουλειά σου.
Τι ήταν εκείνο θεωρείς που σας έσωσε από την αφάνεια και σας κράτησε στο προσκήνιο;
Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι οι Pentagram είναι δημοφιλές συγκρότημα, απλά το Last Days Here μας έκανε γνωστούς. Φαντάζομαι όμως ότι η επιμονή της μπάντας μέσα στα χρόνια θα έπαιξε έναν ρόλο στο να ανέβουμε ένα σκαλί πάνω στην εκτίμηση του κόσμου. Πέρα από αυτό, είναι οι οπαδοί και οι φίλοι γενικότερα της μουσικής μας που έκαναν τα πάντα. Εκείνοι δηλαδή μας κράτησαν ζωντανούς: δεν μας εγκατέλειψαν ούτε και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Μίλησέ μου για τις επερχόμενες συναυλίες σας και τη στάση σας στην Ελλάδα...
Ερχόμαστε στην Ευρώπη το πρώτο μισό του Οκτώβρη και μάλιστα θα πάμε και σε μέρη στα οποία δεν έχουμε πατήσει ποτέ –όπως π.χ. στη Σλοβενία και στην Κροατία. Το Desertfest στην Ελλάδα, θα είναι φανταστικό! Θυμάμαι πόσο παθιασμένο κοινό είχαμε παλιότερα στη χώρα σας, ανυπομονούμε να έρθουμε να παίξουμε.
{youtube}IZi4bm_LS6g{/youtube}
