Πώς πάνε οι πρόβες και οι προετοιμασίες για τις ευρωπαϊκές συναυλίες σας που πλησιάζουν;
Μέχρι στιγμής όλα πάνε καλά, αλλά πάντα υπάρχουν περιθώρια για βελτίωση.
Τι είδους σόου προγραμματίζετε;
Παίζουμε μερικά τραγούδια από το φετινό Vision: Libertine - The Hangman's Triad, μαζί με μια επιλογή τραγουδιών από τα προηγούμενα άλμπουμ. Κάτι νέο, κάτι παλιό, τίποτα δανεισμένο, κάτι γαλάζιο.
Παρατηρώ ότι δεν ακολουθείτε το βαρύ συναυλιακό πρόγραμμα που επιλέγουν άλλοι καλλιτέχνες, μα προτιμάτε να δίνετε λίγες συναυλίες και σε αραιά διαστήματα...
Θα δίναμε περισσότερες συναυλίες αν μπορούσαμε, αλλά η στάση μας έχει να κάνει με την πραγματικότητα της ζωής και με τις δεσμεύσεις που έχουμε από την πλευρά του γκρουπ. Απλώς δεν έχουμε τον χρόνο και τα αποθέματα για να κάνουμε μακρές, συμπυκνωμένες περιοδείες. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι 2 έως 4 συναυλίες στη διάρκεια ενός επιμηκυμένου Σαββατοκύριακου, 1 φορά τον μήνα.
Η κυκλοφορία του Vision: Libertine - The Hangman's Triad ήρθε 6 χρόνια μετά το ιδιαίτερα επιτυχημένο, εμπορικά και κριτικά Songs 4 Hate & Devotion. Τι συνέβη στο μεσοδιάστημα και γιατί σας πήρε τόσο καιρό να βγάλετε νέο δίσκο; Υπήρχε ανησυχία σχετικά με το πώς θα συνεχίζατε έπειτα από εκείνο το άλμπουμ;
Ήταν πολύ απογοητευτική η συνειδητοποίηση ότι, στον απόηχο της πιο επιτυχημένης κυκλοφορίας μας –και με όλη την επιτυχία και δημοφιλία που ακολούθησε– εμείς δεν είχαμε τίποτα να παρουσιάσουμε, πλην της σιωπής. Ήταν καιρός να θερίσω και να σπείρω και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να περιμένω μια καλύτερη χρονική στιγμή για να κάνω αυτό ακριβώς. Δεν μετάνιωσα για κάτι, όπως όμως είπα ένιωσα πολλή ματαίωση γύρω από αυτό. Δεν υπήρξε κάποια συνειδητή απόφαση να επιλέξω το ένα έναντι του άλλου: όσα συνέβησαν ήταν συνέπεια μιας συνέπειας μιας συνέπειας...
Υπάρχει πάντως και μία ακόμα πλευρά της ιστορίας, αφού, παρότι υπήρξε σιωπή και μια εξαετής περίοδος μεταξύ του Songs 4 Hate & Devotion και του Vision: Libertine (με την εξαίρεση του EP 4Play, πίσω στα 2012/13), δεν καθόμουν άπραγος. Στο μεσοδιάστημα, στο οποίο εσύ και άλλοι ανιχνεύσατε απουσία και παθητικότητα, δημιούργησα ένα σύνολο 27 νέων τραγουδιών. Το Vision: Libertine περιέχει τα 14, αφήνοντας άλλα 13 ακυκλοφόρητα. Οπότε, παρά τη μη ηθελημένη «σιωπή», οι Ordo Rosarius Equilibrio υπήρξαν πιο ενεργοί από ποτέ. Η μόνη διαφορά είναι ότι η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων πήρε αναβολή και αποφασίσαμε να περιμένουμε σε ό,τι αφορούσε τις συναυλίες.
Όλο αυτό μάς άφησε σε μια κατάσταση αβεβαιότητας. Τη στιγμή έτσι που φίλοι, καλλιτέχνες και ανταγωνιστές προόδευσαν, εμείς μείναμε στάσιμοι στον απόηχο του Songs 4 Hate & Devotion. Ήταν ατυχές, όμως έχουμε επιστρέψει, ελπίζω πιο δυνατοί από ποτέ. Και έπονται πολλά περισσότερα.
Στον νέο δίσκο είχατε έναν επιπλέον συνεργάτη, τον Sal-Ocin (κατά κόσμον Nicolas Van Meirhaeghe). Ποιος ήταν ο ρόλος και ποια η συνεισφορά του στο project; Θα συμμετάσχει και σε μελλοντικές σας δουλειές;
Αποφάσισα να ζητήσω από τον Nicolas να εμπλακεί, όχι μόνο γι' αυτό το άλμπουμ, αλλά σε μια πιο θεμελιώδη και μόνιμη βάση. Η συνεργασία μας ξεκίνησε με τη συνεισφορά του στον τελευταίο δίσκο, δεν τον επέλεξα όμως τυχαία ή κατά λάθος· είχα συγκεκριμένο σκοπό. Είναι πολύ καλός φίλος, καλλιτέχνης και μουσικός, μάς αρέσει να τον έχουμε μαζί μας. Και, ξέροντας σε τι στόχευα με το Vision: Libertine και όσα είχαν επιτευχθεί μέχρι εκείνο το σημείο, αναζήτησα την ανάμειξη και συνεισφορά του, ώστε να υλοποιηθεί μια βαθύτερη αίσθηση τελετουργικότητας και φυλετισμού. Νομίζω ότι τα καταφέραμε.
Έχεις πει πολλές φορές ότι στόχος σου είναι να γράφεις τραγούδια των οποίων οι στίχοι και η μουσική θα μπορούν να στέκονται και αυτόνομα. Έχεις ποτέ σκεφτεί, λοιπόν, να κάνεις ένα ορχηστρικό άλμπουμ ή ίσως να εκφραστείς μέσω λογοτεχνικών οδών –ένα βιβλίο με ποιήματα ή ένα μυθιστόρημα, ας πούμε;
Δεν βρίσκω την ορχηστρική μουσική πολύ ενδιαφέρουσα. Νομίζω ότι οι λέξεις δημιουργούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και βάθος, αντανακλούν τις προθέσεις και εκθέτουν μια πιο οικεία παρουσίαση του καλλιτέχνη. Οπότε δεν νομίζω ότι θα κάνω κάποιο ορχηστρικό άλμπουμ. Ήδη πάντως δουλεύω πάνω σε κάτι γραπτό, προκειμένου να κυκλοφορήσει ως βίβλος.
Τα τελευταία σας άλμπουμ έχουν λάβει αρκετές θετικές κριτικές. Τις διαβάζεις; Σε νοιάζει τι γράφουν οι κριτικοί;
Συγκεκριμένα για το Vision: Libertine δεν ήξερα ότι έχει πάρει πολλές θετικές κριτικές, σε παρακαλώ διαφώτισέ με. Εγώ απλώς νόμιζα ότι χάθηκε στην άβυσσο.
Με τις κριτικές έχω αρκετή περιέργεια στην αρχή. Τις πρώτες 5 που βρίσκω συνήθως τις διαβάζω και τις επεξεργάζομαι στο μυαλό μου, αλλά μετά από αυτό δίνω προσοχή μόνο σε εκείνες που είναι πραγματικά εποικοδομητικές.
Στην αρχή με ένοιαζαν οι κριτικές και η άποψη του κόσμου για τις δημιουργίες μου, μα, καθώς περνούσε ο καιρός, άρχισαν να σημαίνουν όλο και λιγότερα. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι ελάχιστοι δημοσιογράφοι αφιερώνουν χρόνο για να ακούσουν πραγματικά τη μουσική και/ή να συλλάβουν το απώτερο νόημα της συνολικής δήλωσης –συν ότι ελάχιστοι ΔΕΝ έχουν συγκεκριμένη ατζέντα να ευχαριστήσουν τις εταιρείες από τις οποίες λαμβάνουν δωρεάν αντίτυπα ή ακόμα δουλεύουν για να συκοφαντούν συγκεκριμένους καλλιτέχνες που δεν γουστάρουν ή ζηλεύουν– όλα καταλήγουν στο γεγονός ότι μόνο μια χούφτα δισκοκριτικών είναι ουσιαστικά εποικοδομητικές και διανοητικά αντικειμενικές.
Το πώς κατηγοριοποιείται η μουσική σας, σε απασχολεί;
Όχι, δεν με απασχολεί ιδιαίτερα. Κάποιοι λένε ότι είναι gothic, άλλοι industrial, κάποιοι ηλεκτρονική, άλλοι folk. Ίσως είναι όλοι σωστοί· ίσως είναι όλοι λάθος. Το μόνο πράγμα που μετράει είναι εάν οι ακροατές απασχολούνται με αυτό ή όχι και αν αφήνονται να παρασυρθούν από συμπεράσματα που δεν είναι δικά τους.
Σε όλο το έργο σου υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα (σεξ, πόλεμος, θρησκεία κλπ.) στα οποία εστιάζεις. Θα έλεγες ότι οι απαρχές αυτών των ενδιαφερόντων εντοπίζονται στην παιδική σου ηλικία;
Έχοντας μεγαλώσει εντός μιας χριστιανικής αποκαλυπτικής σέχτας, όπου το σεξ ήταν ο μόνος αγωγός προς αναζήτηση μετάνοιας και σωτηρίας, θα έλεγα ναι.
Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στη Σουηδία, πώς και δεν επιχείρησες ποτέ να γράψεις τραγούδια στη μητρική σου γλώσσα; Έχει να κάνει αυτό μόνο με το δυνητικά μεγαλύτερο κοινό που προσφέρει η χρήση των αγγλικών ή υπάρχει και άλλος λόγος;
Επίτρεψέ μου να σου κάνω μια αντερώτηση αναφορικά με αυτό ακριβώς το θέμα: θα ήσουν καν εξοικειωμένος με τη μουσική μας και/ή θα μου έκανες όλες αυτές τις ερωτήσεις σε τούτη τη συνέντευξη, αν τραγουδούσαμε και επικοινωνούσαμε στα σουηδικά; Πιθανότατα όχι. Κι ακόμα κι αν η απάντηση ήταν «ναι», η ερώτησή σου θα ήταν: «Πώς και τραγουδάτε στα σουηδικά; Δεν βρίσκετε ότι τα αγγλικά είναι μια πιο διεθνής γλώσσα, η οποία θα κέρδιζε περισσσότερη προσοχή για λογαριασμό σας από χώρες εκτός της Σκανδιναβίας;».
Αγαπώ κάποιες όψεις της Σουηδίας, απεχθάνομαι αληθινά ορισμένες άλλες, και μου αρέσει η σουηδική γλώσσα σαν μέσο επικοινωνίας. Μερικές εγχώριες μπάντες και καλλιτέχνες, όπως οι Kent (κυρίως), ο Lars Winnerbäck και γιατί όχι και οι Spark!, καταφέρνουν να χρησιμοποιούν τα σουηδικά με έναν πολύ συγκεκριμένο και ελκυστικό τρόπο. Αλλά δεν πιστεύω ότι η γλώσσα αυτή θα εξυπηρετούσε τους Ordo Rosarius Equilibrio το ίδιο καλά. Αγαπώ την αγγλική γλώσσα σαν μέσο εξήγησης του εαυτού μου και εξομολόγησης των πιστεύω μου. Είναι πλούσια, έχει ποικιλία και είναι εκφραστική.
Κλείνοντας, τι υπάρχει στον ορίζοντα για τους Ordo Rosarius Equilibrio; Ποια είναι τα σχέδιά σου, μουσικά και άλλα, για αφού ολοκληρωθεί το συναυλιακό σας πρόγραμμά;
Θα υπάρξουν συναυλίες 2 φορές τον μήνα από τώρα μέχρι τον Απρίλιο, και, αφού αυτές τελειώσουν, θα υπάρξει ένα ακόμα άλμπουμ στο τέλος της άνοιξης ή μετά το καλοκαίρι. Σε συσχετισμό, θα ακολουθήσει κι ένα ακόμα άλμπουμ των TriORE, καθώς και ένα split 10ιντσο με φίλους από την Εσθονία. Θα υπάρξουν επίσης νέα βίντεο και πιθανότατα κάποιες πρόσθετες εμφανίσεις ως επακόλουθο όλων των παραπάνω, οπότε το ταξίδι συνεχίζεται, για τουλάχιστον 2 ή 3 χρόνια ακόμα.
{youtube}qmmtCqoA4_k{/youtube}
