To Youth Code είναι όνομα εύκολο να το θυμάσαι, καθώς ρέει με ευκολία στη γλώσσα. Πώς προέκυψε η ιδέα και πόσο σημαντικό θεωρείτε ένα καλό όνομα για την απώτερη προώθηση ενός συγκροτήματος;
Για να είμαι ειλικρινής, το όνομα ξεκίνησε απλά ως ένα αστείο μεταξύ φίλων. Φάνηκε αβίαστο τότε, οπότε, όταν ξεκινήσαμε τη μπάντα, δεν ήταν κάτι στο οποίο εναποθέσαμε πολλή σκέψη. Είχα ήδη αρκετά την αίσθηση μιας ενόχλησης από το γεγονός πως όλοι οι άλλοι υπάλληλοι του καταστήματος στο οποίο εργάστηκα συμμετείχαν σε αυτό το μουσικό showcase των εργαζομένων. Αποφάσισα έτσι να προσφερθώ εθελοντικά να παίξω μαζί με τον Ryan, εκείνη τη νύχτα. Όταν ερωτηθήκαμε ύστερα πώς ονομαζόταν η μπάντα, απλά απάντησα Youth Code και τα υπόλοιπα πέρασαν στην ιστορία.
Όσον αφορά το όνομα ενός συγκροτήματος, προφανώς θα πρέπει να το επεξεργαστείς σε έναν βαθμό. Υπήρχε δηλαδή μια μπάντα στα μέρη μας που χρησιμοποιούσε το όνομα Viet Cong (σ.σ.: πλέον λέγονται Preoccupations), το οποίο είναι εξαιρετικά προσβλητικό και ρατσιστικό... Βάζω στοίχημα ότι τώρα εύχονται να το είχαν σκεφτεί κάπως καλύτερα, πριν ξεκινήσουν μια καριέρα με το όνομα που τους έκανε διάσημους.
Το φετινό σας άλμπουμ Commitment To Complications, ενδεχομένως να αποτελεί την πιο εύστοχη προσπάθειά σας μέχρι σήμερα. Εντοπίζεται δηλαδή μια αξιοσημείωτη ισορροπία, με τα τραχιά τοπία να καλύπτονται επιμελώς από μια γκριζωπή επίστρωση. Πιστεύετε ότι η προσβασιμότητα είναι σημαντική στον ήχο σας; Ποιες ήταν οι σκέψεις σας κατά τη διαδικασία σμίλευσης του εν λόγω δίσκου;
Νομίζω ότι υπήρξαν μερικά βήματα με κάθε μία από τις κυκλοφορίες μας, τα οποία ήταν υποσυνείδητα, αλλά και καθόλα υπολογίσιμα –με ανατρεπτικούς τρόπους. Με την κασέτα, το 7" και το πρώτο LP, απλά διοχετεύαμε τη δημιουργικότητά μας έξω στον κόσμο. Πραγματικά δεν φέραμε καθόλου επίγνωση των ικανοτήτων μας: απλά θέλαμε να γίνουμε δημιουργικοί μαζί, όπως και να παίξουμε παρέα τη μουσική την οποία αγαπάμε. Η προσβασιμότητα δεν υπήρχε ως σκέψη σε αυτό, αλλά, όσο προοδεύαμε, νιώθαμε σαν οι δυνατότητές μας να αυξάνονταν, ενώ ξέραμε και οι ίδιοι πόσο καλύτερα μπορούσαμε να τελειοποιήσουμε τη δημιουργικότητά μας. Είμαστε επηρρεασμένοι από τόσες πολλές διαφορετικές πτυχές, ώστε η προσβασιμότητα θα διέρρεε μόνο φυσικά σε ό,τι κάνουμε. Εγώ ακόμα δεν νομίζω ότι κατευθύνουμε σκόπιμα κάποια μορφή προσβασιμότητας, αλλά με ό,τι ειπώθηκε, σίγουρα παρεισφρύει με τον τρόπο της σε ό,τι συμβαίνει.
Η προφανής ποικιλομορφία φαίνεται να λειτουργεί άριστα σε συνδυασμό με τις συνθετικές σας δυνατότητες. Πόσο σημαντική θεωρείτε τη διαμόρφωση κομματιών που μπορούν να σταθούν αρκετά καλά από μόνα τους; Πρέπει να ομολογήσω πως θέτετε πολλή έμφαση στη μουσική σας, δίνοντας τον καλύτερό σας εαυτό για να αποκλείσετε κάθε πιθανά «fillers». Μήπως αισθάνεστε ότι κάθε κομμάτι της μουσικής πρέπει να είναι σημαντικό;
Απολύτως. Δεν υπάρχει τίποτα καυστικό στο να κυκλοφορείς σκουπίδια. Εάν είσαι αρκετά τυχερός ώστε να βρεθείς σε θέση να κυκλοφορήσεις τη δουλειά σου έξω στον κόσμο και να γοητεύσεις τους ανθρώπους με αυτό που κάνεις, ποιο θα ήταν το νόημα του να κυκλοφορήσεις κάτι υποδεέστερο;
H οπτική που παρουσιάζετε γύρω από το industrial/EBM, μεταξύ άλλων στοιχείων, εμπεριέχει σημαντική εμπειρία, καθώς και αξιοσημείωτο βάθος. Πόσος χώρος θεωρείς ότι έχει απομείνει για την ηλεκτρονική/industrial μουσική σε επίπεδο πειραματισμού, αλλά και ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον των Youth Code;
Yπάρχει αρκετός χώρος για ανθρώπους να αναπτύσσονται συνεχώς με την ηλεκτρονική μουσική, καθώς υπάρχει χώρος για ανάπτυξη σε όλα τα είδη. Νομίζω ότι με το project των Youth Code θα συνεχίσουμε να δοκιμάζουμε τα όριά μας για όσο υπάρχει αυτή η μπάντα, όπως και θα προσπαθήσουμε να διευρύνουμε την πορεία μας όσο το δυνατόν σκληρότερα. Μέχρι δηλαδή να είμαστε εντάξει με τη σκέψη να αφήσουμε αυτό το project να αναπαυτεί.
Υποθέτω ότι είναι μία μάλλον τυπική ερώτηση, αλλά ποιες θα ανέφερες ως τις σημαντικότερες επιρροές για την ταυτότητα της μπάντας μέχρι τώρα;
Πραγματικά, η μουσική μας δεν ταιριάζει στα στεγανά ενός είδους, έτσι οι επιρροές ποικίλουν σε οτιδήποτε: από την πολυπλοκότητα και τις περιπλοκές που συναντώνται στο αρκετά ακραίο metal, μέχρι τα προφανή programming βάθη του παλιού industrial. Οφείλω πάντως να πω ότι δεν εμπνεύστηκα πραγματικά από κάποια συγκεκριμένη μπάντα, ως επιρροή για τον τρόπο που τραγουδώ. Απλά ούρλιαζα, γιατί ίσως είναι το μόνο που πραγματικά ξέρω να κάνω...
Η μουσική σας είναι απρόσμενα πιασάρικη, ενόσω περικλείει πολύ επιθετικότητα. Αισθάνεστε συχνά θυμό στις ζωές σας; Τι στοχεύετε να εκφράσετε καλύτερα μέσα από τη μουσική που γράφετε, αλλά και τις ζωντανές σας εμφανίσεις;
Φυσικά, ο θυμός ρέει μέσα από τον καθένα σε καθημερινή βάση, είτε επιλέξουν να το παραδεχτούν, είτε όχι. Νομίζω ότι στοχεύουμε να παράσχουμε μια καθαρτική διέξοδο για όποιον επιθυμεί να λάβει μέρος. Ο θυμός είναι προφανής, αλλά η θεραπευτική αξία του να είσαι σε θέση να τον απελευθερώσεις σε μια αμετανόητη έννοια είναι ανεκτίμητη.
Έχετε και οι δύο κάποιο παρελθόν στη punk/hardcore μουσική. Πιστεύετε ότι αντικατοπτρίζεται αυτό και στην ταυτότητα των Youth Code; Νομίζεις πως το να παίζεις σε μια μπάντα σαν κι αυτούς συναντά περισσότερες δυσκολίες, σε σύγκριση με την punk ή τη hardcore μουσική; Είναι ένα ερώτημα, αν είναι το ίδιο εύκολο να συνδεθείτε με το πλήθος, καθώς και τι χρειάζεται για να δώσετε τα καλύτερα δυνατά shows...
O Ryan έχει ένα μακροσκελές υπόβαθρο στην punk/hardcore μουσική, οπότε νομίζω ότι αυτό ασφαλώς και διαχέεται στη ταυτότητα της μπάντας μας. Θεωρώ ότι με τους Youth Code δεν ταιριάξαμε ποτέ πραγματικά σε ένα καλούπι, επειδή είμαστε πάρα πολύ θυμωμένοι για μια μεγάλη μερίδα του industrial κοινού, όπως και πάρα πολύ synth για τα ευρύτερα punk πλήθη. Πηγαίνουμε λοιπόν σε κάθε show με τη νοοτροπία να παίξουμε όσο το δυνατόν σκληρότερα. Φυσικά, είναι πολύ διασκεδαστικό να έχεις ανθρώπους να τραγουδούν ρυθμικά, όπως και να χορεύουν ή απλά να είναι γενικά ενεργοί κατά τη διάρκεια των συναυλιών μας. Μας ενθαρρύνει στο να οδεύουμε σκληρότερα και να δίνουμε ό,τι καλύτερο κάθε φορά, είτε όταν παίζουμε για 5 άτομα, είτε για 5.000 αντίστοιχα.
Ποια ήταν τα καλύτερα, καθώς και τα χειρότερα shows στα οποία έχετε παίξει ποτέ; Υπάρχουν συγκεκριμένες αναμνήσεις που θα θέλατε να μοιραστείτε; Τι θα έπρεπε το κοινό να αναμένει από την επίσκεψή σας στην Αθήνα;
Τα αγαπημένα μου shows από όσα έχουμε παίξει είναι εκείνα όπου οι άνθρωποι φρικάρουν και τραγουδούν ρυθμικά μαζί... Έχουν υπάρξει ομολογουμένως αρκετά σε αυτό το σημείο και έτσι είναι δύσκολο να εστιάσω σε κάποιο συγκεκριμένο. Το χειρότερο show που έχουμε παίξει ποτέ πρέπει να ήταν όταν πρωτοξεκινήσαμε και συμμετείχαμε σε μια κολεγιακή συναυλία στο κέντρο της Αμερικής, όπου υποτίθεται ότι ήταν δωρεάν, αλλά είχαν μια τιμή στην αφίσα. Ήμασταν τόσο νέοι στον χώρο και κανείς δεν ήξερε ποιοι ήμασταν, συνεπώς υπήρχαν μόνο 5 άτομα σε ένα τεράστιο δωμάτιο! Αντί βέβαια να το πάρουμε κατάκαρδα, απλά αστειευόμασταν καθόλη τη διάρκεια και προξενήσαμε μια διασκεδαστική εμπειρία μέσα από την όλη κατάσταση. Οι άνθρωποι που πρόκειται να μας δουν στην Αθήνα θα πρέπει να αναμένουν μια ψυχαγωγική συναυλία και να είναι έτοιμοι για τα ανάλογα sing-along!
Αυτό είναι ένα ερώτημα που συχνά χρησιμοποιώ, γιατί κάθε απάντηση τείνει να είναι διαφορετική. Νομίζετε πως το διαδίκτυο ωφελεί τα νέα συγκροτήματα ή αποτελεί κυρίως μειονέκτημα; Από τη μία πλευρά, έγινε πιο εύκολο πια να ανοιχτείς σε περισσότερους ανθρώπους, από την άλλη, υπάρχουν αμέτρητες νέες μπάντες στις μέρες μας. Επιπλέον, φαντάζομαι πως οι περιοδείες γίνονται όλο και πιο δύσκολες για οποιουσδήποτε μουσικούς, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να προωθήσουν το έργο τους στον δρόμο.
Το διαδίκτυο είναι παράξενο. Προσφέρει σε όλους μια πλατφόρμα και δείχνει τα πάντα, έτσι ώστε δεν υπάρχει «ιερή φύση» πια. Είναι πολύ καλό για προσβασιμότητα, αλλά αν όλα είναι προσβάσιμα, τότε τι μένει πια ξεχωριστό; Τι είναι περιζήτητο και δύσκολο να βρεθεί σε μια σφαίρα όπου μπορείς να δεις τα πάντα; Παρόλα αυτά, δεν θα επιφέρει ποτέ στις περιοδείες μεγαλύτερη δυσκολία, γιατί η ζωντανή εμπειρία θα πρέπει να είναι εντελώς ξεχωριστή από το να κάθεσαι σε ένα δωμάτιο, απλά κοιτάζοντας μια οθόνη. Ας ελπίζουμε, δηλαδή, πως ο κόσμος δεν θα μεταλλαχθεί, για να μετατραπεί απλά σε ένα μάτσο από λαχανικά.
{youtube}HnEod0IozYw{/youtube}
