Νομίζω ότι έφυγες πρόσφατα από το Βερολίνο, όπου ζούσες, και μετακόμισες στο Λος Άντζελες. Το οποίο Βερολίνο θεωρείται γενικώς μια δραστήρια «καλλιτεχνούπολη»· εσύ γιατί το άφησες για να πας στη Δυτική Ακτή των Η.Π.Α.;
Χρειαζόμουν τη θετικότητα και την ενέργεια που έχει το Λος Άντζελες. Στην έρημο Μοχάβι της Καλιφόρνιας, όπου και έγραψα το τελευταίο άλμπουμ, υπάρχει απίστευτη φύση, πολλή σιωπή και ανοιχτοί ουρανοί. Έβλεπα έξω από το παράθυρο, γνωρίζοντας πω η φύση αρκεί για να με βγάλει έξω από τις ίδιες μου τις σκέψεις και την ίδια μου την εμπειρία. Έτσι φτιάχτηκε ο δίσκος. Σίγουρα δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτι αντίστοιχο στο Βερολίνο ή στο Λονδίνο…
Σε μία πρόσφατη συνέντευξή σου αναφέρεις ότι το Metanoia γράφτηκε μετά «από μία περίοδο ασθένειας». Θεωρείς ότι μία ασθένεια δίνει μια είδους εσωτερική γνώση που δεν γίνεται αντιληπτή όταν είμαστε υγιείς και δυνατοί;
Το άλμπουμ είναι κυριολεκτικά η ιστορία της ψυχολογικής μου αναγέννησης. Περιγράφει το ταξίδι μέσα στον νευρικό κλονισμό και τα μετά τον κλονισμό. Άλλαξα τη ζωή μου μετά από μία σκοτεινή περίοδο και μέρος της βελτίωσης ήταν να απλοποιήσω τα πάντα. Μέσα σ’ αυτά συμπεριλαμβάνεται η διαδικασία με την οποία εργάζομαι, καθώς και το μήνυμα που προσπαθώ να μεταφέρω μέσω της τέχνης μου.
Γράφεις γενικώς όταν τα πράγματα δεν σου πηγαίνουν και τόσο καλά; Θέλω να πω, υπάρχει η άποψη ότι η μελαγχολία και η θλίψη μπορούν να γίνουν πιο ισχυρές δημιουργικές ορμές σε σχέση με τη χαρά και την ευχαρίστηση, στις οποίες κάποιος είναι αρκετά απασχολημένος απλώς με το να τις βιώνει. Ποιες είναι οι σκέψεις σου πάνω σ’ αυτό;
Όπως διαπίστωσα με την κατάθλιψή μου, ο καθένας μας βιώνει τη ζωή, τη δημιουργία, τη χαρά και τη λύπη με διαφορετικούς τρόπους. Δεν υπάρχει λοιπόν μια οικουμενική απάντηση σε ένα τέτοιο ερώτημα. Δεν θα συμβούλευα πάντως τους ανθρώπους να προσπαθήσουν να φθάσουν σ’ ένα σημείο κατάθλιψης για να διεγείρουν τη δημιουργικότητά τους. Συνέβη απλώς να ήταν για μένα ο τρόπος με τον οποίον έσυρα τον εαυτό μου έξω από αυτή την καταστροφική και επώδυνη κατάσταση.
Είναι σημαντικό, όμως, να διαλύσουμε τον μύθο του βασανισμένου καλλιτέχνη. Όταν βρισκόμουν σε κατάθλιψη, ήμουν εντελώς μη δημιουργικός: η μουσική είχε γίνει ο εχθρός μου. Να είσαι δυνατός, σταθερός και θετικός απέναντι στα πράγματα. Αυτός είναι ένας πολύ καλύτερος τρόπος για να κάνεις τέχνη.
Τι καινούργιο φέρνει το Metanoia στην πορεία σου ως IAMX;
Στη διαδικασία συγγραφής του δίσκου απλοποίησα τους τρόπους γραφής και ηχογράφησης. Νομίζω πως οτιδήποτε κάνει τα πράγματα που αισθάνομαι να φτάνουν γρηγορότερα στα ηχεία των ακροατών μου, μεταφέρει μαζί του και μια ενισχυμένη ειλικρίνεια. Πολλά από τα άλμπουμ που έχω κάνει ήταν πιο σύνθετα και συνεργατικά, αλλά αισθάνομαι ότι το Metanoia –με την απλότητα και το πιο ευθύ του μήνυμα– ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα. Το βλέπω πιο πολύ σαν μία προσωπική επιτυχία (περισσότερο από τα προηγούμενα).
Θα έχεις βέβαια υπόψη σου ότι η λέξη μετάνοια έχει στα ελληνικά μια κοσμική, αλλά και μια θρησκευτική σημασία. Αναρωτιέμαι, ποια από τις δύο είχες στο μυαλό σου;
Νομίζω πως η ουσία της λέξης κρύβεται στην ετυμολογία της, στην αλλαγή της σκέψης, στην αλλαγή του νου. Η θρησκεία την είχε οικειοποιηθεί για πολλά χρόνια, μέχρι να έρθει ο Carl Jung, ο οποίος τη χρησιμοποίησε για να απεικονίσει και να περιγράψει την ψυχολογική μεταμόρφωση μέσω της κατάθλιψης, της απόγνωσης και της συνάντησης με το εσωτερικό κενό. Αυτή η χρήση της λέξης από τον Jung με ενδιαφέρει περισσότερο, καθώς περιγράφει επακριβώς το τι συνέβη σε μένα.
Ποια είναι, γενικώς, η στάση σου απέναντι στη θρησκεία και στην πνευματικότητα;
Είμαι άνθρωπος που βασίζει τις εμπειρίες και της επιλογές της ζωής του στην απόδειξη, σε ό,τι μπορεί να αποδειχθεί. Η θρησκεία και η πνευματικότητα προσφέρουν λύσεις οι οποίες βασίζονται στην πίστη. Κάτι που δεν είναι αρκετό για μένα…
Οι συναυλίες σου βασίζουν αρκετά στο performance και είναι γενικώς αρκετά θεατρικές. Κάτι που, εκτός των άλλων, δημιουργεί ορισμένες αποστάσεις –π.χ. μεταξύ του Chris Corner και του IAMX ή μεταξύ του τελευταίου και του ακροατηρίου του. Θεωρείς μια τέτοια απόσταση απαραίτητη ώστε να μεταδοθεί το μήνυμά σου;
Πάντοτε στην κατάσταση ενός λάιβ υπάρχει ένα δεδομένο σύνορο, που κάνει ασφαλές για μια μπάντα να εκφράσει τον εαυτό της με εκρηκτικό τρόπο. Είναι όμως και μια κατάσταση κατά την οποία επικοινωνείς με τους άλλους σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο. Η απόσταση είναι το προϊόν μιας τέτοιας κατάστασης.
Το οποίο μήνυμα, παρεμπιπτόντως, ποιο θα έλεγες ότι είναι; Πώς θεωρείς ότι συνδέεται η μουσική σου με τον κόσμο γύρω μας;
Είναι αδύνατο για μένα να πω. Δεν μπορώ ποτέ να ξέρω πώς ακούνε και πώς επεξεργάζονται οι άλλοι άνθρωποι τη μουσική μου. Ως δημιουργός της, η σχέση μου μαζί της είναι λιγάκι διαφορετική από εκείνη ενός ακροατή. Είναι κάποιες φορές δύσκολο να βρω την κατάλληλη οπτική και να την απολαύσω με έναν καθαρό, ανόθευτο τρόπο. Ελπίζω πάντως να βοηθάει όσους ανθρώπους την ακούνε. Για εμάς τα λάιβ είναι πολύ σημαντικά, γιατί μας δίνουν τη δυνατότητα να δούμε τις άμεσες και ενστικτώδεις αντιδράσεις του κόσμου που μας παρακολουθεί.
Έχω την εντύπωση πως ο Liam Howe ανακοίνωσε την πρόθεσή του για ένα νέο άλμπουμ των Sneaker Pimps. Εσύ σκέφτεσαι να τον ακολουθήσεις;
Δεν μπορείς να ξέρεις τι πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Προσωπικά πάντοτε μ’ ενδιαφέρει να συνεργάζομαι με καλούς φίλους!
Και για το λάιβ στην Αθήνα, τι να περιμένουμε;
Θα είναι μια έκρηξη ιδρώτα, συναισθημάτων, ερωτισμού και οπτικής υπερφόρτωσης! Ένα ασφαλές μέρος για όλους να χάσουν τον έλεγχο. Σεξ, σκάνδαλο, κόκκινο κρασί και γκλίτερ για τις δεσποινίδες…
{youtube}FLmC2hSRwKM{/youtube}
