Το Content (2011) έμοιαζε με μία φρέσκια, μοντέρνα προσέγγιση πάνω στους πρώτους σας δύο δίσκους, αλλά στο περσινό What Happens Next αγκαλιάσατε έναν πιο βιομηχανικό, ηλεκτρονικό ροκ ήχο. Τι πυροδότησε αυτή τη στροφή;
Με το Content ίσως υπήρχε ακόμη ένα υποσυνείδητο, ανείπωτο αίσθημα που έμοιαζε αναγκαίο να συνδεθεί κάπως με τις παλαιότερες δουλειές της μπάντας. Κατά κάποιον τρόπο, θεώρησα ότι θα ήταν καλό να περιοριστώ στο κλασικό μας ενορχηστρωτικό μείγμα, με άλλα λόγια να επιμείνω στο μπάσο, στην κιθάρα και στα ντραμς. Με το What Happens Next ένιωσα, περισσότερο από ποτέ, πως έπρεπε να οδηγηθώ προς όποια κατεύθυνση έμοιαζε ιδανικότερη, χρησιμοποιώντας οποιονδήποτε ήχο και ενορχήστρωση θα λειτουργούσε.
To What Happens Next ηχεί ως ένας δίσκος σχεδόν αυτοβιογραφικός. Γιατί επέλεξες να το κυκλοφορήσεις κάτω από το όνομα των Gang Of Four και όχι ως προσωπικό άλμπουμ, από τη στιγμή κιόλας που ο Jon King –το άλλο βασικό μέλος της μπάντας– έχει αποχωρήσει;
Πιστεύω πως έχεις δίκιο να θεωρείς ότι σε συγκεκριμένα σημεία το What Happens Next είναι ένας σχεδόν αυτοβιογραφικός δίσκος. Από την άλλη, βέβαια, πάντα αντλείς έμπνευση και πραγματοποιείς παρατηρήσεις για τον κόσμο από όσα βλέπεις και νιώθεις. Υποθέτω έτσι ότι είναι ένας αρκετά λονδρέζικος ή ευρύτερα βρετανικός δίσκος. Το παράδοξο είναι πως οι Gang Of Four έχουν διεθνές κοινό. Δεν έχει λοιπόν σημασία αν υπάρχει ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό σκηνικό, καθώς τα θέματα για τα οποία μιλάω συσχετίζονται με όλες τις κοινωνίες του κόσμου, αλλά και με τους μεμονωμένους πολίτες αυτού. Δεν βλέπω επομένως τον λόγο που δεν θα έπρεπε να κυκλοφορήσει υπό το όνομα των Gang Of Four, από τη στιγμή μάλιστα που συνέθεσα όλη τη μουσική, έκανα την παραγωγή, αλλά κι έγραψα μεγάλο μέρος των στίχων καθ’ όλη την πορεία της μπάντας μέσα στα χρόνια.
Συνεργαστήκατε επίσης με καλλιτέχνες από το σύγχρονο, ανεξάρτητο μουσικό τοπίο. Πως προέκυψε αυτό; Κρατάς επαφή με καινούρια μουσική που πιθανώς έχει επηρεάσει και τον νέο ήχο της μπάντας;
Πραγματικά, δεν είχα κάποιο σχέδιο όσον αφορά την επιλογή των ατόμων με τα οποία ήθελα να συνεργαστώ στον δίσκο. Απλώς ήξερα από την αρχή της ηχογράφησης ότι θα ήθελα να συνεργαστώ με κάποιους ανθρώπους που θαυμάζω.
Το What Happens Next εξερευνά καίρια κοινωνικοπολιτικά ζητήματα, όπως η κρίση ταυτότητας στον σύγχρονο κόσμο, αλλά και η υπερπληθώρα πληροφορίας. Για ποιον λόγο θεωρείς πως, παρόλο που ζούμε σε περίεργους καιρούς, η στιχουργία έχει χάσει το πολιτικοκοινωνικό της στίγμα; Έχει χάσει η μουσική τον επαναστατικό, αντιδραστικό της χαρακτήρα;
Οι στίχοι μου θεωρούνται πολιτικοί επειδή δεν καταπιάνονται με τα τυπικά rock 'n' roll μοτίβα –ναρκωτικά, γυναίκες, σεξ. Στην ουσία, όμως, αποτελούν βινιέτες της αληθινής ζωής: το να βλέπεις έναν τραπεζίτη να κοιτάει προς τα κάτω από την ασφάλεια του γυάλινου πύργου του ή το να προσπαθείς να κατανοήσεις τι μας οδηγεί να κάνουμε όλα αυτά που κάνουμε. Οι Gang Of Four υπήρξαν πάντοτε αναλυτικοί και παρατηρητικοί, ως προς τους στίχους. Θεωρώ ότι έχει μεγαλύτερο δυνητικό αντίκτυπο από την απλή τοποθέτηση μίας αριστεριστικής θέσης ή από το να χτυπήσεις τα τύμπανα για χατίρι του σοσιαλισμού.
Ακόμη, πιστεύω πως οι μουσικοί θα πρέπει να ανησυχούν λιγότερο για τη σκληρή δουλειά πάνω στη σύνθεση εμπορικών επιτυχιών και να ενδιαφέρονται περισσότερο για τη δημιουργία πραγμάτων που είναι σημαντικά και ριζοσπαστικά. Αλλά στην τελική, όλα αυτά μοιάζουν κάπως παλιομοδίτικα. Η πολιτική δεν φαίνεται να είναι στη μόδα.
Ως μέλος μίας μπάντας που ανέκαθεν καταπιανόταν με την κοινωνικοπολιτική αλλαγή, μα και ως πολίτης αυτού του κόσμου, ποια είναι η άποψη σου πάνω στο προσφυγικό ζήτημα;
Είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο και δυσεπίλυτο πρόβλημα. Η μετανάστευση στην Ευρώπη είναι βασικά ένα καλό πράγμα και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με θετική ματιά. Αλλά το υπάρχον ρεύμα προσφύγων από τη Μέση Ανατολή, προκαλεί βαθιές εντάσεις. Στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη να επιθυμούν να κλείσουν τα σύνορά τους, μπορεί κανείς να νιώσει συμπόνια για την ελληνική κατάσταση, καθώς η χώρα σας δέχεται τα μεγαλύτερα νούμερα προσφύγων.
Πριν 2 χρόνια, με μία δήλωσή σας, είχατε ταχθεί ανοιχτά υπέρ της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., όταν διαβάσατε τις θέσεις του εγχώριου κόμματος ενόψει των Ευρωεκλογών. Παρακολουθείς λοιπόν από κοντά τις εξελίξεις αναφορικά με την ελληνική οικονομική κρίση; Ποια είναι η άποψή σου πάνω στην υπάρχουσα κατάσταση;
Θεωρώ πως η Ελλάδα θα ήταν σε πολύ καλύτερη θέση, αν δεν βρισκόταν στην Ευρωζώνη. Βασικά δεν θα έπρεπε εξαρχής να είχε αιτηθεί για μέλος, καθώς ό,τι συνέβη τα τελευταία χρόνια επιβάρυνε κατά πολύ την ελληνική κρίση. Νιώθω ένα κάποιο περιορισμένο αίσθημα συμπαράστασης για τις ιδέες του Γιάνη Βαρουφάκη, όταν είπε πως τα ευρωπαϊκά deals που πραγματοποιήθηκαν ήταν αδύνατο να φέρουν κάποιο θετικό αποτέλεσμα για την Ελλάδα, καθώς τα χρέη δεν είναι πραγματικά βιώσιμα.
Φοβάσαι ποτέ μήπως προσπαθείς να αναβιώσεις το παρελθόν όταν γράφεις νέα κομμάτια, ότι μπορεί δηλαδή να ακούγονται κάπως ξεπερασμένα σε σχέση με οτιδήποτε κυκλοφορεί εκεί έξω; Ή μοιάζει κάθε φορά ως ένα καινούριο, φρέσκο ξεκίνημα;
Νομίζω πως κάθε φορά μοιάζει ως μία φρέσκια αρχή. Όποτε ξεκινάω να γράψω νέο κομμάτι, δεν αποφεύγω συνειδητά την πιθανότητα μήπως ακουστεί σαν κάποιο παλαιότερο της μπάντας, αλλά ούτε και προσπαθώ να το κάνω να ακούγεται επιτηδευμένα ρετρό. Επιδιώκω να μην κουβαλώ μαζί μου τις αποσκευές από προηγούμενα τραγούδια. Και επειδή ακριβώς τώρα βρισκόμαστε σε διαφορετικό χρόνο και τόπο, η ιστορία προχωράει. Άρα αναπόφευκτα ακουγόμαστε διαφορετικοί.
Ο τρόπος με τον οποίον παίζεις κιθάρα έχει επηρεάσει σημαντικά τουλάχιστον μία γενιά μουσικών, με τη St. Vincent να είναι το τελευταίο τρανταχτό παράδειγμα. Στέκεσαι ποτέ να συνειδητοποιήσεις τον αντίκτυπο αυτόν ή λειτουργεί περισσότερο ως δημιουργική τροφή για νέα μουσική;
Δεν περνάω πολύ χρόνο σκεπτόμενος κάτι τέτοιο, αλλά ναι, υποθέτω είναι κολακευτικό. Είμαι ευγνώμων για τα καλά πράγματα που λένε για μένα και για τη μπάντα καλλιτέχνες τους οποίους σέβομαι απεριόριστα, είναι ευγενικό εκ μέρους τους. Τον τελευταίο χρόνο έχω δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις δουλειές της St. Vincent και ένιωσα απίστευτη έκπληξη και ευχαρίστηση, όταν με χαρακτήρισε ως τον αγαπημένο της κιθαρίστα.
Υπάρχουν υψηλές προσδοκίες για το επερχόμενο live σας στην Αθήνα. Δώσε μας μία γεύση για το τι να περιμένουμε...
Θα είμαστε διδακτικοί, ενεργητικοί, δυναμικοί, συγκεντρωμένοι, όπως πάντα! Σοβαρά τώρα, έχουμε περιοδεύσει τόσο πολύ μέσα στο 2015 (και λίγο ακόμη φέτος), ώστε πια βρισκόμαστε στην κορυφή του παιχνιδιού μας. Με κάθε live, η αλληλεπίδραση μεταξύ εμένα και του Gaoler γίνεται όλο και πιο έντονη.
{youtube}QRjjVFC-oG4{/youtube}
