Εκρηκτικός σαν χειροβομβίδα που τρύπωσε σε ασανσέρ, στακάτος και κοφτερός σαν σκουριασμένο ξυράφι στο λαρύγγι της Νέας Υόρκης, ο Jon Spencer είναι από τους λίγους ημι-underground performers και band leaders των τελευταίων 30 ετών που δεν μασάνε τα λόγια τους.
Όσα λοιπόν ενδιαφέροντα ή και ολίγον «προβοκατόρικα» κι αν βρέθηκαν να τον ρωτήσουμε, μάς τα 'σκασε στεγνά και νέτα-σκέτα, χωρίς πολλά-πολλά και με την αυθεντική «αυθάδεια» που μόνο ένας τζέντλεμαν του ατόφιου rock 'n' roll θα μπορούσε προσφέρει. Αλλά και με ειλικρίνεια, ευθύτητα και λακωνικότητα, όλα μέσα από ένα καυτό καζάνι γεμάτο βρώμικα beat, blues power και παραμόρφωση «του διαόλου».
Χαρείτε τον στα λόγια, αλλά σπεύσατε και στα live –οι Θεσσαλονικείς το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου στο Principal, οι Αθηναίοι την Κυριακή 6 του Σεπτέμβρη, στο Gagarin 205. Εκεί είναι το ψητό...
20 χρόνια μετά τα πρώτα άλμπουμ με τους Blues Explosion, αισθάνεσαι πως το υλικό σας έχει δικαιωθεί, με τις τιμές για παράδειγμα που του έχουν αποδώσει οι Black Keys και ο Jack White;
Πάντοτε πίστευα στους Blues Explosion. Δεν ακολουθούμε τάσεις ή περαστικές μόδες.
Η επιλογή να δουλεύεις τα άλμπουμ σας με συγκεκριμένους παραγωγούς είναι αποτέλεσμα της ανάγκης να κρατάς επαφή με τις σύγχρονες τάσεις στη δισκογραφία;
Πάντοτε εμπλεκόμουν στην παραγωγή και στη μίξη, σε κάθε άλμπουμ των Blues Explosion. Σε τελική ανάλυση, άλλωστε, είναι τα τραγούδια που καθορίζουν την πορεία της δράσης, μα και το στιλ ή τη μέθοδο της παραγωγής.
Σου 'χει περάσει ποτέ απ' το μυαλό να διευρύνεις τον σφιχτό ήχο του τρίο, προσθέτοντας νέα μέλη στο γκρουπ, που θα συνείσφεραν συνειδητά στη δημιουργική διαδικασία;
Όχι. Οι Blues Explosion μπορούν να δουλέψουν μόνο με αυτά τα 3 μέλη. Δεν νομίζω πως το γκρουπ θα μπορούσε να επιβιώσει εάν γίνονταν προσθέσεις ή αντικαταστάσεις.
Τι νιώθεις να έχει αλλάξει για σένα στο γράψιμο και στο «χτίσιμο» των τραγουδιών; Υπάρχει κάτι διαφορετικό σε σύγκριση με το παρελθόν;
Μάλλον τα γηρατειά. Ο χρόνος που κυλάει. Ο θάνατος, που πλησιάζει όλο και περισσότερο.
Σε έχουν επηρεάσει καθόλου οι τάσεις στη σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική, π.χ. το dubstep;
Με έχουν επηρεάσει πολύ λίγο.
Υπάρχει κάποιος καλλιτέχνης με τον οποίο θα ήθελες να συνεργαστείς και δεν έχει συμβεί ακόμα; Για μένα, ας πούμε, ένα άλμπουμ με τον Tom Waits θα ήταν πραγματικά σούπερ!
Όχι. Από τη δική μου σκοπιά, αυτές οι μέρες μοιάζουν να 'χουν τελειώσει.
Τι γνώμη έχεις για τη μουσική βιομηχανία της εποχής μας και για τις online υπηρεσίες απόκτησης και μετάδοσης μουσικής; Κάνουν καλό;
Η μουσική βιομηχανία ήταν πάντοτε διεφθαρμένη. Και δεν ξέρω κανέναν που να παίρνει χρήματα, έστω και λίγα, από υπηρεσίες ή ιστοσελίδες streaming.
Έχετε πολλούς fans στην Ελλάδα, οι οποίοι ανυπομονούν για τη συναυλία σας στο Gagarin. Μιας και έρχεσαι όμως σε μια ταραγμένη περίοδο, ήθελα να σε ρωτήσω δύο τελευταία πράγματα:
α) Με ποιον τρόπο ενσωματώνεις την πολιτική στην τραγουδοποιία σου;
β) Πιστεύεις πως γίνεται όλο και μεγαλύτερη ανάγκη να τραγουδά κανείς και να μιλάει για ό,τι συμβαίνει, αντί να λειτουργεί σ' ένα πιο «αλληγορικό» επίπεδο;
α) Το κάνω, αν και με μεγάλη προσοχή.
β) Ναι, αλλά μάλλον αυτό είναι σύμπτωμα του να μεγαλώνει κανείς.
{youtube}FKTkJIyTfz0{/youtube}
