Μετά από τόσα χρόνια ενασχόλησης του μουσικού τύπου με εσένα, πώς αντιμετωπίζεις πλέον τις συνεντεύξεις; Σε κάνουν να βαριέσαι;
Οι συνεντεύξεις μπορούν να είναι βαρετές μερικές φορές… Ειδικά αν ασχολείσαι μια ολόκληρη μέρα με αυτές και δημοσιογράφοι με έλλειψη φαντασίας σε ρωτάνε την ίδια ερώτηση ξανά και ξανά. Όμως γενικά δεν έχω θέμα, πολλές συνεντεύξεις μπορεί μάλιστα να είναι και απολαυστικές, όταν υπάρχουν καλές ερωτήσεις.
Τι σε κάνει να θες ακόμα ν' ανεβαίνεις στη σκηνή και να δίνεις συναυλίες;
Είναι αυτό που ξέρουμε να κάνουμε. Είναι ο λόγος για τον οποίον ξεκινήσαμε να είμαστε συγκρότημα. Όταν αρχίζεις ηχογραφήσεις και όλα τα συναφή, παίζεις live. Παίζεις σε οποιοδήποτε μέρος, οποιαδήποτε στιγμή και για οποιοδήποτε κοινό –κι αυτό δεν σε εγκαταλείπει ποτέ. Αποκτάς ένα είδος σύνδεσης με τους fans και στη σκηνή έχεις τη δυνατότητα να είσαι ο εαυτός σου, πιο πολύ από ποτέ.
Τι είναι αυτό που κάνει τους Stranglers μία από τις πιο ενδιαφέρουσες live μπάντες της γενιάς τους;
Νομίζω τα τραγούδια, η ενέργεια, αλλά και το γεγονός ότι παραμένουμε απρόβλεπτοι, παρά τα χρόνια μας! Ο κόσμος έρχεται να δει τους Stranglers χωρίς να ξέρει τι να περιμένει. Αυτό είναι κάτι που μας αρέσει. Άσε που έχουμε και υλικό να αντλήσουμε, από 17 άλμπουμ. Το κοινό εκπλήσσεται πάντα από ό,τι επιλέγουμε να παίξουμε. Και είναι συναρπαστικό να βλέπεις στα πρόσωπα του κόσμου την έκπληξη, όταν διαλέγεις απρόσμενα τραγούδια από τον κατάλογο.
Κάθε ένα όμως από τα άλμπουμ σας έχει μια ιδιαίτερη σημασία. Πώς φτιάχνετε επομένως τη setlist πριν από κάθε συναυλία;
Εγώ μαζί με τον JJ φτιάχνουμε τις setlists. Συνήθως σκάβουμε πολύ βαθιά στον κατάλογο, πάντα όμως θέλουμε να παίζουμε και αρκετό από το φρέσκο υλικό μας. Δεν επιθυμούμε να γίνουμε συγκρότημα «νοσταλγίας». Δεν θέλουμε την εύκολη λύση, να βγούμε και να παίξουμε μόνο τα «γνωστά» και τα hits. Δεν θα μετρούσε για εμάς κάτι τέτοιο. Θέλουμε να διατηρήσουμε το ενδιαφέρον που έχουμε οι ίδιοι για τη μουσική μας. Παίζουμε έτσι εκείνα τα τραγούδια που εμείς θέλουμε, όχι αυτά που οι άλλοι θέλουν να παίζουμε.
Παρακολουθείτε τη σύγχρονη μουσική σκηνή; Υπάρχουν μπάντες που σας αρέσουν;
Πάντα θα υπάρχουν καλές νέες μπάντες εκεί έξω. Εξαιτίας όμως του ίντερνετ και της αυτόματης, εύκολης διαθεσιμότητας της νέας μουσικής, αλλά και εξαιτίας της πληθώρας καινούριων ονομάτων, θέλει πολύ ψάξιμο για να βρεις τα καλά συγκροτήματα. Η μουσική βιομηχανία δεν έχει σήμερα τίποτα κοινό με την εποχή στην οποία ξεκινούσαμε εμείς. Λογιστές και δικηγόροι έχουν το πάνω χέρι και είναι όλο και πιο δύσκολο για τα νέα ονόματα να βρουν το περιθώριο να εξελιχθούν: αν δεν κάνεις γρήγορα επιτυχία, σε παρατάνε μετά το πρώτο άλμπουμ. Υπάρχει πλέον πολύς κυνισμός στα πράγματα.
Πώς αποτιμάτε σήμερα τα παλιά «βίαια» χρόνια της νιότης σας; Τα αναπολείτε με ρομαντισμό ή δεν σας απασχολούν πια;
Μπορεί να μην ήμουν ακόμα στο συγκρότημα εκείνη τη βίαιη εποχή, αλλά έχω ακούσει όλες τις ιστορίες! Θεωρώ όντως ότι πολλοί αναπολούν ως «ρομαντικά» εκείνα τα χρόνια. Αυτό όμως συμβαίνει γιατί τότε ήταν νέοι και με διαφορετικά μυαλά. Όλα τότε έμοιαζαν πιο συναρπαστικά. Αν όμως είσαι μεσόκοπος και ακόμα νοσταλγείς εκείνη την κατάσταση, τότε νομίζω ότι έχεις κάποιο πρόβλημα… Γιατί όλοι μεγαλώνουμε και όλοι μαλακώνουμε με τα χρόνια. Ακόμα βέβαια αντιμετωπίζουμε τέτοια σκηνικά στις συναυλίες μας. Όμως δεν μας απασχολούν σοβαρά πια. Δεν είμαστε παιδιά.
Φαντάζομαι θα υπάρχουν στιγμές στις οποίες θα κοιτάζεστε μεταξύ σας στη σκηνή (ή εκτός) και θα αναρωτιέστε πώς καταφέρατε να κάνετε μια τόσο μεγάλη διαδρομή...
Πού και πού έχει συμβεί, ναι... Νομίζω κανείς δεν περίμενε ότι θα αντέξουμε 40 λεπτά. Πόσο μάλλον 40 χρόνια!
Τι μπορείς να μου πεις για το μάλλον των Stranglers; Φαντάζομαι ένα νέο άλμπουμ είναι πάντα στα σκαριά...
Ναι, σκεφτόμαστε το καινούριο μας υλικό εδώ και καιρό. Έχουμε ένα πολυάσχολο καλοκαίρι μπροστά μας και μετά πρέπει να καθίσουμε και να γράψουμε τα νέα μας τραγούδια, με σοβαρότητα και με σκοπό. Ο JJ κι εγώ έχουμε βρει ένα σύστημα δουλειάς που λειτουργεί αυτό τον καιρό. Θα βρούμε έτσι τον χρόνο να αναπτύξουμε το υλικό και τις ιδέες μας. Νομίζω πως κάτι καλό θα βγει.
Οι δύο τελευταίες σας δουλειές έχουν βρει θερμή υποδοχή. Ποιο είναι όμως, απ' όλα, το δικό σου αγαπημένο άλμπουμ;
Για εμένα, η επιλογή είναι το τελευταίο, το Giants… Δουλέψαμε πολύ σκληρά γι’ αυτό. Συνέβαιναν και πολλά εκείνη την περίοδο και χρειάστηκε να υπερβούμε αρκετά ζητήματα για να φτιάξουμε ένα γερό σύνολο τραγουδιών. Υπάρχουν βέβαια πολύ δυνατά κομμάτια και στο Suite 16, αλλά και στο Norfolk Coast. Στο Suite 16 άλλαξε η σύνθεση της μπάντας κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, αλλά το ξεπεράσαμε. Είμαι περήφανος για τα τελευταία 3 άλμπουμ στα οποία συμμετείχα.
Επισκέπτεστε συχνά την Ελλάδα και έχετε δυνατό κοινό εδώ. Τι είναι αυτό που σας τραβάει στη χώρα μας και γιατί υπάρχει μια τέτοια ιδιαίτερη σχέση;
Η Ελλάδα είναι χώρα με ακραία κουλτούρα και με τεράστιο ιστορικό ενδιαφέρον. Το κοινό αντιδρά πάντα πολύ θετικά και ενθουσιάζεται με τη μουσική μας. Άσε που έχει θερμό κλίμα! Γιατί να μη μας αρέσει, λοιπόν; Σε εμάς τους Άγγλους πάντα αρέσει να παίζουμε σε ηλιόλουστο κλίμα.
Τι να περιμένουμε επομένως να δούμε στις συναυλίες σας, σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα;
Ό,τι πιο αναπάντεχο! Πάντα μας αρέσει άλλωστε να σας εκπλήσσουμε.
{youtube}7zHHpGGBW3E{/youtube}
