Πόσο σημαντικό είναι το φως για το ηχητικό σύμπαν που έπλασες στο Aurora –τόσο στην κυριολεκτική, όσο και στη μεταφορική του έννοια;
Η ιδέα για το Aurora προέρχεται από έναν Γερμανό αλχημιστή, τον Jakob Böhme, ο οποίος έγραψε μια μεγάλη μελέτη για το θέμα, χρησιμοποιώντας τη λέξη τόσο για να υποδηλώσει το χάραμα, όσο και ως κορύφωση της αλχημικής διαδικασίας, ως αποβολή δηλαδή του σκότους. Πραγματεύεται μάλιστα την ιδέα πως η χαραυγή δεν έχει τόσο να κάνει με το να επιτρέψεις στο φως να ξανάρθει, όσο με το ότι είναι το φως το οποίο σπρώχνει μακριά το σκοτάδι. Στα δικά μου μάτια, δείχνει ως επιθετική κίνηση –και ως κάτι το φυσικό, το αντίθετο της αυτοάμυνας. Δεν είναι μια υπαναχώρηση, δεν απωθείς. Και όσο περισσότερο το σκεφτόμουν έτσι, τόσο ένιωθα πως έτσι ακριβώς είναι και ο δίσκος: απωθεί μεν, χρησιμοποιώντας όμως το φως ως μια επιθετική χειρονομία.
Το Aurora βρέθηκε σε κάμποσες λίστες με τα «καλύτερα άλμπουμ του 2014». Σε χαροποίησε κάτι τέτοιο;
Όχι, δεν με ενδιαφέρουν καθόλου λίστες τέτοιου είδους.
Είναι επίσης δίσκος στενά συνδεδεμένος με τις εμπειρίες σου στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό –οι οποίες πρέπει να είχαν και μια γεύση από πραγματικό πόλεμο, αφού βρισκόσουν στο Βόρειο Κίβου όταν οι αντάρτες της March 23 κατέλαβαν τη Γκόμα. Δεν είναι όλα αυτά μεγάλη αναστάτωση για τον κόσμο ενός συνθέτη συνηθισμένου στη γαλήνη του Ρέικιαβικ και της Ισλανδίας γενικότερα;
Την τελευταία φορά που ήμουν στο Κονγκό, χρειάστηκε να αφήσω το ανατολικό τμήμα του Βόρειου Κίβου βιαστικά –ας το πούμε έτσι– και να πάω στη Ρουάντα, ώστε να πετάξω από εκεί για το σπίτι, μέσω Στοκχόλμης. Προσγειώθηκα στις 6 το πρωί, μια πραγματικά μακρά ημέρα είχε πια τελειώσει, ήμουν όμως ακόμα σε υπερένταση λόγω αδρεναλίνης.
Μπήκα λοιπόν σε ένα χίπστερ καφέ και βρέθηκα περιστοιχισμένος από όλα αυτά τα τέλεια λευκά παιδάκια και τους μοδάτους γονείς τους, να σκορπίζω κογκολέζικη λάσπη από τις μπότες μου πάνω στο καλογυαλισμένο, ξύλινο πάτωμα. Κι αυτό ήταν το πιο βαρύ σημείο της όλης μου εμπειρίας: ένα πολυσύνθετο αίσθημα τύψεων απλά έπεσε πάνω μου σαν κάτι πολύ βαρύ. Ότι δηλαδή είμαστε όλοι τόσο κοντά, ότι όλα συμβαίνουν στο ίδιο μέρος, όλη αυτή η ανισότητα και οι γαμημένες καταστάσεις της πραγματικής φύσης του κόσμου μας. Ήταν μια εμπειρία η οποία με κατέβαλλε, ακόμα συνέρχομαι από αυτήν.
Πώς αλήθεια κατάφερες να δουλέψεις για το Aurora ενόσω βρισκόσουν στο Κονγκό, μακριά από τα μεγάλα στούντιο όπου έχεις συνηθίσει να εργάζεσαι;
Έπρεπε να αντιμετωπίσω πολύ πρακτικά ζητήματα, όπως το να υπάρχει διαθέσιμο ηλεκτρικό ρεύμα, τη ζωή της μπαταρίας του λάπτοπ ή την παρουσία μιας ντιζελογεννήτριας ακριβώς δίπλα μου. Όλα αυτά δημιούργησαν μια σειρά από μπελάδες, οι οποίοι με ανάγκαζαν να δουλεύω με συγκεκριμένους τρόπους, που δεν υπήρχαν στα στούντιο. Δεν είχα πάντως συνείδηση ότι συνέβαινε κάτι τέτοιο, εκείνη τη στιγμή. Το βλέπω τώρα, από απόσταση, πόσο άλλαξα τον τρόπο εργασίας μου.
Δέχεσαι ότι φτιάχνεις «σύγχρονη ηλεκτρονική μουσική», όπως συχνά βαφτίζει ο μουσικός τύπος τις δουλειές σου;
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποια πραγματικά χρήσιμη γλώσσα για να περιγράψει τη μουσική που φτιάχνεται στη συγκεκριμένη περίοδο, την οποία ακόμα «κατοικούμε»· για μένα δηλαδή, σίγουρα δεν υπάρχει. Drone; Ambient; Τι μαλακίες είναι αυτές; Άχρηστοι όροι... Μόνο ο χρόνος θα δώσει τις λέξεις που όλοι ψάχνουν σήμερα.
Κάποιοι, πάλι, κατατάσσουν τους ήχους σου στα «άκρα» της μουσικής. Φταίνε οι ίδιοι ή η επιθυμία σου να αποφεύγεις κάθε έννοια «μέσης οδού» σε μια εποχή που, κατά τα λοιπά, δείχνει να τη λατρεύει;
Με έλκει η ρήξη, για λόγους που δεν είναι απολύτως ξεκάθαροι μέσα μου. Ό,τι βρίσκεται στις παρυφές, αυτό που θρυμματίζεται και σπάει, εκείνο που αφήνεται «εκτός». Φοβάμαι ότι θα περάσω την υπόλοιπη ζωή μου προσπαθώντας να καταλάβω γιατί και ερχόμενος σε συμβιβασμό με αυτό το γεγονός.
«Μερικές από τις πιο αγαπημένες μου μουσικές, γεννήθηκαν από την αποτυχία και το μη τέλειο του ανθρώπινου φιλότιμου», έχεις πει σε παλιότερη συνέντευξη. Μπορούμε να έχουμε ένα παράδειγμα;
Βέβαια, ακούστε αυτό:
{youtube}qrLJ3tYFvOM{/youtube}
Δεν έχεις ηλεκτρονικές/dance καταβολές, η δική σου κουλτούρα ήταν κιθαριστική και μεγάλωσες ακούγοντας Nirvana. Ποιες λοιπόν πλευρές της dance μουσικής παρέμειναν μονίμως ξένες για σένα;
Σκληρά ναρκωτικά. Έχω μια πολύ βαριά αλλεργία σε δυο-τρία πράγματα, τα οποία και με έχουν αποκλείσει από το να κάνω οτιδήποτε ενδιαφέρον σε αυτόν τον τομέα. Έτσι, η διασύνδεση που υπάρχει μεταξύ ορισμένων ναρκωτικών και της dance μουσικής που έχει δημιουργηθεί σε αλληλεπίδραση με εκείνα –ή για εκείνα– μου διαφεύγει, πάντα μου διέφευγε. Τα συγκεκριμένα τμήματα της κουλτούρας τα έχω από την αρχή παρατηρήσει όντας απέξω.
Και, τέλος, τι γίνεται με τους Nirvana; Τι λες για εκείνο το χαμένο σόλο άλμπουμ του Kurt Cobain που πρόσφατα ανακαλύφθηκε;
Υπάρχει χαμένο άλμπουμ του Kurt Cobain, σοβαρά; Το πρώτο πράγμα που έμαθα να παίζω στην κιθάρα ήταν ξέρεις το "Frances Farmer Will Have Her Revenge On Seattle", από το In Utero.
{youtube}qBTY3FIU85Q{/youtube}
