Σχηματίστηκαν πίσω στο μακρινό 1993, έχουν κυκλοφορήσει 10 δίσκους (και ετοιμάζονται για τον ενδέκατο), απολαμβάνουν σεβασμού ανάμεσα στους Έλληνες μουσικόφιλους, όμως δεν έχουν έρθει ποτέ για συναυλία στη χώρα μας. Κάτι βέβαια που πρόκειται να αλλάξει το ερχόμενο Σάββατο, 24 Ιανουαρίου, όταν και θ' ανέβουν στη σκηνή του Fuzz για να μας παρουσιάσουν μια 20ετή (και βάλε) καριέρα. Με την ευκαιρία, κάναμε και μια κουβέντα με τον Alan Sparhawk για μερικά από όσα συνέβησαν από το τότε μέχρι το σήμερα...
Οι Low υπάρχουν πλέον πάνω από 20 χρόνια. Περιμένατε ποτέ η μπάντα να φτάσει τόσο μακριά;
Όταν ξεκινήσαμε, απλά νομίζαμε ότι θα ήταν ενδιαφέρον να παίξουμε μερικά πολύ ήσυχα, αργά τραγούδια σε μια τοπική πανκ μάζωξη. Βέβαια, μέχρι τη στιγμή που θα γράφαμε αυτά τα λίγα τραγούδια, είχαμε ανακαλύψει πως υπήρχε κάτι πολύ βαθύτερο μεταξύ μας και ξαφνικά πέρασαν 20 χρόνια από τότε!
Σχηματίσατε το γκρουπ σε μια εποχή που οι δυνατές κιθάρες παιζόντουσαν παντού, όμως εσείς διαλέξατε μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση. Πόσο δύσκολο ήταν να χτίσετε κοινό και να βρείτε δισκογραφικό συμβόλαιο, εφόσον όλα τότε κυριαρχούνταν από το grunge;
Παρ' όλο που κάποια μουσικά είδη ήταν πιο προβεβλημένα εκείνες τις μέρες, υπήρχε χώρος για κάθε λογής καινούργια μουσική, μα κι ένα ζωντανό, ανεξάρτητο δίκτυο, που καθιστούσε δυνατό ότι και οι πιο ιδιαίτεροι ήχοι θα μπορούσαν να περιοδεύσουν και τελικά να επιπλεύσουν. Μας άρεσε πολύ η δυνατή κιθαριστική μουσική της εποχής, αλλά υπήρχε περιθώριο για όλους να βρουν τη θέση τους στη σκηνή.
Το βρίσκετε καθόλου αστείο πως, μετά από τόσα χρόνια, καταλήξατε να βρίσκεστε στη Sup Pop; Η οποία –όπως όλοι ξέρουμε– ήταν από τους κύριους εκπροσώπους του grunge πίσω στα 1990s;
Ναι, είναι λίγο περίεργο! Αλλά μας άρεσαν πάντα αρκετά από τα πράγματα που κυκλοφορούσαν υπό τη σκεπή της.
Ποιες θα λέγατε πως είναι οι μέχρι στιγμής καλύτερες, αλλά και οι χειρότερες στιγμές της καριέρας σας;
Πολλές καλές στιγμές και ωραία πράγματα έχουν συμβεί μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Το να μάθουμε ότι ο Robert Plant διασκευάζει τραγούδια μας ήταν μια πολύ ξεχωριστή έκπληξη, αλλά το γεγονός πως ακόμα κάνουμε ό,τι κάνουμε και ο κόσμος έρχεται να μας ακούσει είναι το πιο αναπάντεχο και πολύτιμο πράγμα το οποίο έχουμε ως γκρουπ.
Δεν μπορώ να θυμηθώ τη χειρότερη, ούτε καν κάποια κακή στιγμή. Εντάξει, το να αποκλειστούμε σε ένα άδειο διαμέρισμα στο Μιλάνο για μερικές μέρες με ελάχιστα λεφτά και ημικρανίες δεν ήταν ευχάριστο –και τα αεροδρόμια είναι αγχωτικά. Αλλά, σε γενικές γραμμές, υπήρξαμε αρκετά τυχεροί.
Αν έπρεπε να διαλέξετε ένα μόνο άλμπουμ από τη δισκογραφία σας, ως την ιδανική εισαγωγή για κάποιον που δεν έχει ακούσει ποτέ τη μουσική σας, ποιο θα διαλέγατε και γιατί;
Ίσως το Trust (2002). Κυρίως επειδή υπάρχει μια μίξη αρκετών στοιχείων των Low σε αυτό. Λίγα παλιά, λίγα καινούργια, λίγα όμορφα και λίγα σκοτεινά και άσχημα. Εγώ πάντως θα προτιμούσα ο κόσμος να ακούσει τον δίσκο που τελειώνουμε αυτήν τη περίοδο, κατανοώ όμως ότι υπάρχουν αρκετά από το παρελθόν που οι φίλοι μας ακόμα αγαπούν.
Εγκατελειμμένη εκκλησία που μετατράπηκε σε στούντιο ηχογραφήσεων: αλήθεια, πως σας ήρθε αυτή η ιδέα και τι σας παρακίνησε να το τολμήσετε; Τι θεωρήσατε πως θα πρόσθετε κάτι τέτοιο στον ήχο ή στη συνολική διαδικασία ηχογραφήσεως της μουσικής σας;
Κάποιοι φίλοι κι εμείς σκεφτόμασταν να συγκεντρώσουμε χρήματα για να φτιάξουμε ένα στουντιο. Ψάχναμε λοιπόν ελεύθερο χώρο και, όταν συναντήσαμε την εκκλησία, ξέραμε ότι θα ήταν ιδανική. Οι ψηλές, παλιές εκκλησίες δεν είναι τόσο συχνές στην Αμερική, οπότε ήταν κάτι μοναδικό. Το μακρύ reverb είναι πολύ ωραίο...
Ποια είναι η αντίδραση σας όταν ο κόσμος αναφέρει σήμερα τον όρο slowcore;
Το βρίσκουμε ως έναν απλό τρόπο για να περιγραφεί η ηχητική κατεύθυνση που ακολουθούμε, όπως ας πούμε γίνεται με το death metal.
Θεωρείτε πως οι παραστάσεις ενός καλλιτέχνη επηρεάζουν τη συνθετική γραφή του; Πόσο θα λέγατε ότι επηρέασε εσάς η Μινεσότα, στην οποία μεγαλώσατε;
Πιστεύω πως επηρεάζει, ναι. Ίσως βέβαια δεν είναι οφθαλμοφανές με τους περισσότερους καλλιτέχνες. Η Mimi κι εγώ, πάντως, είμαστε αγρότες από ένα κρύο κομμάτι του κόσμου· κι έχουμε ζήσει στην άκρη μιας παγωμένης λίμνης, πριν ακόμα ξεκινήσουμε το συγκρότημα.
Έρχεστε στην Ελλάδα για πρώτη φορά. Πώς διαλέγετε τη setlist σας σε χώρες που δεν έχετε ξαναεπισκεφθεί και τι θα πρέπει να περιμένει το εγχώριο κοινό από τη συναυλία σας;
Θα παίξουμε μερικά παλιά τραγούδια, μερικά πιο πρόσφατα, αλλά και κάποια που δεν έχουν κυκλοφορήσει ακόμα. Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις τους πάντες, αλλά ξέρω πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι μας υποστηρίζουν για πολλά χρόνια και θέλω να τους το ανταποδώσω και να τους ευχαριστήσω.
{youtube}2B1BrLiKMss{/youtube}
