Τους είχαμε χάσει τους συμπαθέστατους αυτούς Ισλανδούς, αφού πέρασαν 4 χρόνια από την προηγούμενή τους δισκογραφική εμφάνιση –και με τη βασική τραγουδίστρια Hildur Kristín Stéfansdóttir να έχει μετακομίσει για ένα διάστημα στην Ιαπωνία, τα πράγματα έδειχναν δυσοίωνα για το μέλλον. Να όμως που οι Rökkurró επέστρεψαν με νέο άλμπουμ, αφήνοντας μάλιστα τα ισλανδικά χάριν των αγγλικών. Ήταν λοιπόν καιρός να αποκαταστήσουμε επαφή με τη Hildur και να μάθουμε τα τι και πώς της όλης ιστορίας...
Πάνε 4 χρόνια αφότου μιλήσαμε (δες εδώ), αλλά μου είχες πει τότε πόσο λυπάστε που τόσο λίγες νέες μπάντες στη χώρα σας διαλέγουν να τραγουδήσουν στα Ισλανδικά. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο με εξέπληξε να σας ακούω να μιλάτε Αγγλικά...
Λατρεύω τα Ισλανδικά, εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι μια όμορφη γλώσσα για να την τραγουδάς. Αλλά, ενώ όταν ξεκινούσαμε τους Rökkurró σχεδόν καμία από τις υπόλοιπες μπάντες στη χώρα δεν τραγουδούσε Ισλανδικά, τα τελευταία χρόνια τα πράγματα άλλαξαν και είμαι πια πολύ χαρούμενη που τόσα νέα συγκροτήματα διαλέγουν να εκφραστούν στη μητρική μας γλώσσα. Όσο για μας, θέλαμε να δοκιμάσουμε ένα σωρό καινούργια πράγματα φτιάχνοντας το Innra, οπότε αποφασίσαμε να δούμε και πώς είναι να τραγουδάς στα Αγγλικά. Είχαμε άλλωστε πάντοτε την περιέργεια για το πόσο διαφορετικό είναι και μας φάνηκε ως καλή πρόκληση. Σκέφτηκα επίσης ότι πρόσθετε κι αυτό στο «καινούργιο» του ήχου μας και αισθάνομαι χαρούμενη με το πώς βγήκε τελικά. Βέβαια δεν εγκαταλείψαμε εντελώς τα Ισλανδικά, 2 τραγούδια του Innra σχεδόν γράφτηκαν από μόνα τους στη γλώσσα μας!
Και ο τίτλος έμεινε επίσης ισλανδικός. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η λέξη, innra;
Σημαίνει «εσωτερικός» ή «στο εσωτερικό». Η κυριολεκτική σημασία της λέξης είναι πολύ προσωπική και ειλικρινής κι έτσι σκεφτήκαμε πως είχε νόημα να την κρατήσουμε στα Ισλανδικά. Και το βρίσκω και πιο όμορφο έτσι, ενώ σχετίζεται και καλύτερα με τα ονόματα των 2 τελευταίων μας δίσκων.
Η κάποτε ανθηρή krútt σκηνή (σ.σ.: η indie σκηνή της Ισλανδίας, ας πούμε) δείχνει να πεθαίνει. Τι επικρατεί πλέον στη χώρα σας; Και, τώρα που πέρασε ο καιρός, πώς αποτιμάτε τη συνεισφορά των krútt συγκροτημάτων;
Είναι αλήθεια, όταν ξεκινούσαμε ήταν μια εποχή ακμής για τις krútt μπάντες (γλυκούλες indie δηλαδή). Πλέον οι περισσότερες έχουν είτε διαλυθεί, είτε αλλάξει στυλ. Αυτή τη στιγμή η Ισλανδία δέχεται έντονες επιρροές από τη reggae και το electro, αν και τα πράγματα αλλάζουν με γοργούς ρυθμούς –η σκηνή της χώρας μας είναι από τις πιο ζωντανές παγκοσμίως. Το krútt στυλ ολοκλήρωσε νομίζω τον κύκλο του, πλέον δεν μπορώ να ακούσω καθόλου τέτοια μουσική. Ψάχνω για πράγματα με περισσότερο χαρακτήρα και δύναμη για να κολλήσω.
Στο Innra συναντάμε κάποια πολύ «πιασάρικα» κομμάτια –αν μου επιτρέπεις τον χαρακτηρισμό. Δεν μπόρεσα λοιπόν να μη σκεφτώ ότι, σε συνδυασμό με τον νέο ήχο και την αλλαγή στη γλώσσα, προσανατολίζεστε ενεργά προς τη βρετανική και την αμερικάνικη αγορά...
Ναι, ακριβώς αυτό επιθυμούσαμε να δοκιμάσουμε. Βασικά δηλαδή θέλαμε να φτιάξουμε τραγούδια που να είναι διασκεδαστικό να τα παίζεις, τα οποία παράλληλα θα μπορούσαν να φτάσουν σε περισσότερο κόσμο. Μέχρι τώρα μας απασχολούσε μόνο το τι θα ταίριαζε στη δική μας εικόνα, αισθανθήκαμε όμως πως πρέπει να ξεφύγουμε από αυτήν και να δοκιμάσουμε ό,τι μπορεί να μας έρθει στο μυαλό. Και θέλαμε επίσης κάτι με περισσότερη δύναμη. Αυτή είναι η λέξη-κλειδί πίσω από όσα γράψαμε για το Innra και υποθέτω ότι μας έβγαλε σε τραγούδια πιο ζωντανά, πιο πιασάρικα όπως λες κι εσύ. Πιστεύω πως θα φτάσουν σε περισσότερα αυτιά, σε σύγκριση με τα προηγούμενά μας άλμπουμ. Μια προοπτική η οποία μας ενθουσιάζει!
Καθώς άκουγα το άλμπουμ, σκέφτηκα τους Fleetwood Mac (μετά τον Peter Green), μα και την Kate Bush. Το έπιασα καθόλου σωστά;
Λατρεύουμε τους Fleetwood Mac! Είναι ένα από τα λίγα συγκροτήματα στα οποία συμφωνούμε απολύτως όλοι μέσα στη μπάντα! Παίζουμε συχνά τα τραγούδια τους καθώς αναζητούμε αναφορές κι αυτό υποθέτω μας έχει επηρεάσει πολύ. Την Kate Bush τώρα δεν την έχω ακούσει και τόσο πολύ, ωστόσο η φωνή της είναι παραδεισένια. Χαίρομαι πάντα, λοιπόν, όταν μου επισημαίνουν πως άκουσαν κάποια ομοιότητα!
Πρέπει επίσης να σου πω και για κάτι ακόμα που με έκανε να εκπλαγώ στο Innra: δεδομένων των δύσκολων καιρών που περάσατε πρόσφατα οι Ισλανδοί, περίμενα ότι θα έβρισκα σχετικές αναφορές στους στίχους. Αντιθέτως, εσείς μείνατε σε προσωπικό επίπεδο. Δεν σας ενδιαφέρουν τα πολιτικά;
Φυσικά και μας ενδιαφέρουν τα πολιτικά! Όμως πώς θα τα συσχετίζαμε με τόσο ενεργητικές, χαρούμενες και θετικές μελωδίες; Γράφω για πράγματα τα οποία αισθάνομαι ότι κολλάνε με τη μουσική, ανάλογα δηλαδή με όσα συναισθήματα μου προκαλεί αυτή. Μερικές φορές μπορεί οι στίχοι να αναφέρονται σε μια προσωπική εμπειρία, άλλες αφορούν κάτι ευρύτερο κι άλλες είναι βασικά μια διήγηση, με την οποία πολλοί ακόμα άνθρωποι μπορούν να ταυτιστούν. Οπότε δεν λείπουν εντελώς και οι παραπομπές σε ό,τι συμβαίνει γύρω μου.
Μεταξύ του Í Annan Heim και του Innra έζησες για κάποιο διάστημα στην Ιαπωνία. Πόσο δύσκολο αποδείχθηκε κάτι τέτοιο για τους Rökkurró;
Δεν πήγα ακριβώς μόνη μου στην Ιαπωνία, ήρθε μαζί και η Helga –η πιανίστριά μας. Ζήσαμε εκεί για έναν χρόνο. Στο διάστημα αυτό η μπάντα έμεινε ανενεργή, δεν υπήρχε τρόπος να γράφεις τραγούδια ζώντας σε δύο διαφορετικές ηπείρους. Όμως το χρειαζόμασταν ένα τέτοιο διάλειμμα: είχε φτάσει ένα τέλος εποχής για μας και για τη μουσική την οποία φτιάχναμε και μας έκανε νομίζω καλό που για έναν χρόνο κρατήσαμε αποστάσεις και σκεφτήκαμε τι θα θέλαμε να κάνουμε έπειτα. Πάντως εγώ έστησα ένα σόλο πρότζεκτ εκεί στην Ιαπωνία, καθώς ένιωσα ότι η μουσική αποτελούσε ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ποια είμαι, οπότε δεν μπορούσα μακριά της. Ήταν πραγματικά ενδιαφέρον, μπόρεσα να πειραματιστώ έτσι με το να φτιάχνω μουσική μόνη μου, κάτι που μου έμαθε πολλά.
Ποια ήταν λοιπόν τα πιο πολύτιμα «μαθήματα» αυτής της ιαπωνικής εμπειρίας;
Θεωρώ πως αυτός ο χρόνος τον οποίον έζησα στην Ιαπωνία με έμαθε ότι πρέπει να τα καταφέρνεις μόνος σου, να ξεπερνάς τους φόβους και τις ανασφάλειές σου και να είσαι ανοιχτός στα καινούργια πράγματα. Το να μετακομίζεις σε μια χώρα όπου όλα βασικά είναι διαφορετικά από όσα ξέρεις, της οποίας τη γλώσσα δεν γνωρίζεις σχεδόν καθόλου, σε ωθεί να δουλεύεις ακόμα πιο σκληρά ώστε να τα καταφέρεις. Ήταν λοιπόν ένα καλό μάθημα ανεξαρτησίας. Και νομίζω πως ο κάθε ένας θα έπρεπε να φροντίσει για μια τέτοια εμπειρία, μια φορά στη ζωή του.
Και πώς περνάτε το διάστημα αυτό, μέχρι να ξεκινήσει η ευρωπαϊκή σας περιοδεία τον Ιανουάριο του 2015; Βλέπω ότι θα κατευθυνθείτε και προς Ιταλία, καμιά ελπίδα να έρθετε και Ελλάδα;
Τελειώσαμε με τις συναυλίες του Iceland Airwaves, οπότε απλά εξερευνούμε τώρα τι άλλες δυνατότητες υπάρχουν για να παρουσιάσουμε ζωντανά τα νέα μας τραγούδια. Θα θέλαμε να κάνουμε μερικές ακόμα εμφανίσεις στην Ισλανδία, ώστε να είμαστε στην καλύτερή μας φόρμα τον Ιανουάριο. Ακόμα δεν υπάρχει κάτι στο πρόγραμμά μας για Ελλάδα, όμως ξέρεις τι γίνεται: με το που βγαίνεις σε περιοδεία, οι ευκαιρίες απλά πετάγονται η μία μετά την άλλη! Οπότε ας είμαστε θετικοί.
{youtube}7x3wO3Ul0fg{/youtube}
