Έχω το τηλέφωνο του David Harrington στη Λισαβόνα γραμμένο σ' ένα χαρτάκι (ναι, σε χαρτάκι) και το κοιτάζω με τρόμο –γιατί άντε τώρα να καλέσεις την κεφαλαιοδομή της έγχορδης contemporary music στην άλλη γραμμή του σύρματος, με αφορμή τα 40 χρόνια των Kronos Quartet. Για τα οποία και επιστρέφουν στη χώρα μας, στην Αθήνα αυτή τη φορά, για μια εορταστική συναυλία στο Gazarte (την επόμενη Πέμπτη, 20 του Νοέμβρη), στα πλαίσια της οποίας θα αποτίσουν μάλιστα φόρο τιμής και στην περίφημη Μαρίκα Παπαγκίκα, την Ελληνίδα τραγουδίστρια που σταδιοδρόμησε στην Αμερική πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο...
Στα πλαίσια των εορτασμών για τα 40 χρόνια των Kronos Quartet, θα συνυπάρξουν συναυλιακά παλαιότερα μέλη με την τωρινή σύνθεση;
Ήδη στις ηχογραφήσεις του A Thousand Thoughts (σ.σ.: βγήκε φέτος στη Nonesuch) υπήρχε η παρουσία των Joan Jeanrenaud, Jennifer Culp και Jeffrey Zeigler, οι οποίοι –μαζί με τη Sunny Yang των τωρινών ημερών της μπάντας– είναι οι 4 τσελίστες που έχουν συμμετάσχει στους Kronos. Πέραν αυτής της συνύπαρξης, όμως, δεν θα υπάρξει άλλη αναφορά στις παλαιότερες μέρες του σχήματος κατά τη διάρκεια της παρούσας τουρνέ. Τουλάχιστον προς το παρόν δεν υπάρχει καμία τέτοια σκέψη.
Το πρόγραμμά σας είναι αρκετά βαρύ, όπως μπορεί να διαπιστώσει όποιος τσεκάρει την ιστοσελίδα σας: οι προγραμματισμένες συναυλίες φτάνουν μέχρι και τον Μάιο του 2015. Πώς επηρεάζει την καθημερινότητά σας ένα τόσο απαιτητικό σχήμα;
(Γελάει) Με τη γυναίκα μου είμαστε μαζί από το 1969, οπότε έχω την εντύπωση ότι η οικογένειά μου έχει συνδεθεί άμεσα με τους Kronos Quartet –είναι δηλαδή μια παράλληλη πραγματικότητα για τους ανθρώπους μου. Τώρα πια, μάλιστα, έρχονται όχι μόνο τα παιδιά μου, μα και τα εγγόνια μου στις συναυλίες! Τουλάχιστον όταν παίζουμε στο Σαν Φρανσίσκο. Ειδικότερα η γυναίκα μου έχει δει τα πάντα αναφορικά με το γκρουπ. Τις δυσκολίες, τις επιτυχίες, τις εσωτερικές διεργασίες, τα πάντα.
Το Σαν Φρανσίσκο, από όπου και ξεκινήσατε, έχει τη φήμη πόλης με ανοιχτή κουλτούρα προς όλα τα ρεύματα. Το θεωρείτε πιο κατάλληλο μέρος για να αρχίσει κανείς την καλλιτεχνική του πορεία, σε σχέση ας πούμε με τη Νέα Υόρκη;
Δεν είμαι ακριβώς σίγουρο γι' αυτό... Γνωρίζω βέβαια ότι, ακόμα και σε βάθος 100 χρόνων πίσω, το Σαν Φρανσίσκο ήταν σύμβολο της επινόησης και της μετασκευής πάνω στις δυνατότητες ενός πρωτογενούς υλικού. Εμείς πάντως ήμασταν πολύ χαρούμενοι, ως κάτοικοι της πόλης. Με μια τέτοια λοιπόν λογική, μπορώ να πω ότι –για μας, τουλάχιστον– φάνταζε τότε και ακόμα φαντάζει ως το τέλειο μέρος.
Έχετε συνεργαστεί με δύο από τους μεγαλύτερους συνθέτες του δευτέρου μισού του 20ου αιώνα: τον Steve Reich και τον Terry Riley. Πείτε μας τι σας έχει μείνει από αυτές τις δύο μουσικές συναντήσεις...
Όπως θα έχεις δει στο ανακοινωμένο πρόγραμμά μας, στην Αθήνα θα παίξουμε το "The Gift" από τη συνεργασία μας με τον Terry για το Salome Dances For Peace (1989) –και ίσως να ξέρεις πως γενικά γράφει για τους Kronos εδώ και 35 χρόνια. Είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου φίλους και, κατά τη γνώμη μου, ένας από τους πιο μεγαλόπνοους και οραματιστές συνθέτες που έχει η χώρα μου. Τον Ιούνιο κλείνει τα 80, οπότε σκοπεύουμε να παίξουμε όλα τα κουαρτέτα που έχει γράψει ειδικά για μας, και τα 27 δηλαδή! Το σχεδιάζουμε ως μια σειρά συναυλιών απλωμένων μέσα στο 2015, θα είναι το δώρο μας για τα γενέθλιά του.
Από την άλλη, ο Steve Reich έχει γράψει 3 έργα για τους Kronos: το Differnet Trains (1989), το Triple Quartet (2001) και το WTC 9/11 (2011). Θεωρώ ότι κάθε ένα από αυτά καθόρισε τον ίδιο ως συνθέτη, ενώ παράλληλα διευκρίνισε και νέους δρόμους για μας.
Ειδικότερα το Different Trains, αν μου επιτρέπετε, καθόρισε αμφότερες τις πλευρές. Δεν θεωρώ τυχαία τη βράβευσή του με Grammy. Ήταν αυτό που ονομάζετε στις Η.Π.Α. «groundbreaking»...
Ναι, ήταν! Το Different Trains μας έδειξε νέους δρόμους, όπως σας είπα: καινούργια μονοπάτια εκτέλεσης, μα και εξερεύνησης της ίδιας της μουσικής. Αλλά μας έφερε και πλησιέστερα σε ένα ακροατήριο στις προτιμήσεις του οποίου δεν βρισκόμασταν μέχρι τότε –ή, έστω, βρισκόμασταν στις παρυφές αυτών. Κάτι με μεγάλο ενδιαφέρον για μας. Είμαι πραγματικά ευγνώμων στον Steve Reich για τη συγκεκριμένη δουλειά.
Από ότι είδα, στη συναυλία σας στο Gazarte θα παρουσιάσετε και το τραγούδι της Μαρίκας Παπαγκίκα "Χρυσάιδω"...
Ποιο; Συγγνώμη;
(του εξηγώ με επιτηδευμένα αγγλικά, του στυλ «Hrissaido»)
Ω, ναι! Τώρα κατάλαβα, με συγχωρείτε... Αλήθεια, τι σημαίνει ο τίτλος;
(του εξηγώ ότι πρόκειται περί ονόματος)
Καταπληκτική σύνθεση! Ο Danny Clay[*] έχει κάνει ειδικά για εμάς την ενορχήστρωση σε αυτό το υπέροχο τραγούδι. Στην Αθήνα μάλιστα θα ακουστεί και σε παγκόσμια πρώτη εκτέλεση.
[*] σ.σ: Ο Danny Clay, εκτός από γνωστότατος noiser και καθηγητής πανεπιστημίου στη σύνθεση, είναι επίσης στενός συνεργάτης όχι μόνο των Kronos, μα και των International Low Brass Trio, καθώς και του Ιάπωνα κιθαρίστα Nobuto Suda (μεταξύ άλλων)
{youtube}87UDs2kHo8w{/youtube}
