Ήδη από τα 1990s, όταν το αξέχαστο Maxinquaye τον ανέδειξε σε ένα από τα μεγαλύτερα ηλεκτρονικά ονόματα της δεκαετίας, ο Adrian Nicholas Matthews Thaws είχε τη φήμη πως δεν μιλάει πολύ στις συνεντεύξεις. Και μας το επιβεβαίωσε, στην κουβέντα που κάναμε εν όψει του ερχομού του σε Αθήνα (Παρασκευή 11 Απριλίου, στο Fuzz) και Θεσσαλονίκη (Σάββατο 12/4, στο FixFactoryOfSound): τόσο με τον λακωνικό τρόπο με τον οποίον εκφράστηκε, όσο και με το ότι δεν θέλησε καν να απαντήσει σε όλες μας τις ερωτήσεις! Ο Tricky παραμένει ωστόσο ένας ταλαντούχος μουσικός –το απέδειξε άλλωστε και με το περσινό του άλμπουμ, FalseIdols. Κι έτσι, οι δύο επερχόμενες συναυλίες προβλέπεται να συνεχίσουν την παράδοση των καλών του εμφανίσεων στην πατρίδα μας...
Τι σε κάνει να συνεχίζεις μετά από δύο δεκαετίες δράσης; Μετά και το περσινό FalseIdols, υπάρχει κάτι στην καριέρα σου που να το θεωρείς ως εκκρεμότητα;
Η μουσική είναι ο τρόπος με τον οποίον βιοπορίζομαι· αυτό που κάνω στη ζωή μου. Αν κάτι με ωθεί λοιπόν να συνεχίζω, είναι η επιθυμία να συνεχίσω να φτιάχνω το είδος μουσικής που θέλω. Όσο για εκκρεμότητες, με το νέο μου label False Idols (όπου βγήκε και το ομώνυμο άλμπουμ πέρυσι τον Μάιο) έχω πλέον την ελευθερία να πειραματίζομαι με διαφορετικά πράγματα.
Αλλάζεις συχνά τόπο κατοικίας. Τι σε παρακίνησες να μετακομίσεις στο Παρίσι;
Έφυγα και από το Παρίσι... Επέστρεψα στη Βρετανία, πλέον μένω στο Λονδίνο.
Κάπου εκεί στα τέλη των 1990s, με είχε ιντριγκάρει πολύ εκείνη η συνεργασία σου με τον Muggs και τον Grease για το Juxtapose. Τι αναμνήσεις σου έχουν μείνει από τα sessions εκείνου του δίσκου;
Δεν μπορώ να πω ότι σκέφτομαι ιδιαίτερα για όσα έχουν γίνει στο παρελθόν, δεν γυρίζω πίσω... Κάθε φορά προχωρώ απλά στον επόμενο δίσκο, όταν τελειώνει εκείνος που κάνω.
Σε ενδιαφέρουν αλήθεια οι κριτικές και γενικά το πώς θα υποδεχθεί ο μουσικός τύπος την κάθε σου καινούργια δουλειά;
Δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Φτιάχνω τη μουσική που θέλω και, αν θεωρήσω πως έχω στα χέρια μου κάτι καλό, το κυκλοφορώ. Δεν μου καίγεται καρφάκι για τις κριτικές ή για το τι σκέφτεται ο μουσικός τύπος για τα άλμπουμ μου.
Παρότι έχεις κερδίσει μεγάλη δόξα με τη μουσική σου, δεν δίνεις την εντύπωση ότι την εκτιμάς...
Η απόκτηση φήμης δεν μπορεί να αποτελεί φιλοδοξία. Φιλοδοξία είναι να γίνεις γιατρός ή μουσικός. Το να είσαι celebrity δεν είναι δουλειά. Εδώ που τα λέμε, το να είσαι celebrity δεν κάνει καλό σε κανέναν...
Σε τι οφείλεται η σταθερή προτίμηση που δείχνεις στα τραγούδια σου για γυναικεία φωνητικά;
Οφείλεται κυρίως στο ότι δεν μπορώ να τραγουδήσω, ενώ η μουσική μου χρειάζεται φωνητικά. Και προτιμώ συνήθως τα γυναικεία.
{youtube}1ZsPPljyFTo{/youtube}
