Λέγεται πως συναντήθηκαν για πρώτη φορά σε έναν φούρνο στο Βερολίνο, εκείνος (ο Brezel Göring) Γερμανός, εκείνη (η Françoise Cactus) Γαλλίδα. Έκτοτε είναι ζευγάρι στη μουσική και στη ζωή και από το 1995 –όταν και βγήκε το πρώτο τους EP– κατάφεραν κι απόκτησαν αρκετούς fans σε όλη την Ευρώπη, τραγουδώντας για τον έρωτα και το σεξ, για τον κινηματογράφο και για τις τρικλοποδιές της καθημερινότητας. Με αφορμή την επικείμενη επίσκεψή τους στα μέρη μας (Κυριακή 8 Δεκεμβρίου, στο Tiki), μιλήσαμε με τον χερ Göring...
Σε έναν αυστηρά πιουρίστικο κόσμο, αν αναγκαζόσασταν να παίξετε ένα και μόνο είδος μουσικής, ποιο θα ήταν αυτό;
Θα παίζαμε μόνο trickster-boogie! Δηλαδή θα είχαμε ένα κορίτσι από τη Γαλλία ικανό να μιλήσει κάμποσες γλώσσες, που θα τραγουδούσε σαρκαστικούς και αστείους στίχους με αναρχική θεματολογία, πάνω από σπιντάτη lo-fi ποπ. Η οποία δεν θα χρησιμοποιούσε μόνο πρωτόγονα ηλεκτρονικά, αλλά θα βασιζόταν και στο αντι-βιρτουόζικο παίξιμο σε ντραμς και σε κιθάρα.
Όσοι ακούνε πολύ μουσική, τείνουν τελικά να μπερδεύουν την εξέλιξη με τον στιλιστικό εμπλουτισμό; Εσύ βέβαια έχεις δηλώσει ότι δεν σε απασχολεί η εξέλιξη. Αν είναι έτσι, πώς ακριβώς το εννοείς;
Όχι, με ενδιαφέρει η εξέλιξη! Διανοητικά προοδεύσαμε όταν συνειδητοποιήσαμε πόσο καλοί ήμασταν στις περιορισμένες μας ικανότητες, οπότε δεν υπήρχε η ανάγκη να εξελιχθούμε καθόλου ως Stereo Total. Δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε Μπετόβεν. Θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι στο να μην είμαστε ο Μπετόβεν.
Μα, δεν έχετε αλλάξει καθόλου όλα αυτά τα χρόνια, από τη δεκαετία του 1990 μέχρι σήμερα;
Οι επιρροές μου έχουν αλλάξει, ασχολούμαι διαρκώς με κάθε ασυνήθιστη και πεπαλαιωμένη μουσική. Ο κόσμος γύρω μου επίσης αλλάζει και πολλά πράγματα από όσα μου αρέσουν υιοθετούνται από το γούστο της πλειοψηφίας. Δεν είμαι ελιτιστής, αλλά είμαι ο τύπος που θα συναντήσεις στα παλιατζίδικα: μου αρέσει να μαζεύω πράγματα στα οποία κανείς άλλος δεν βρίσκει κάποια αξία. Όταν λοιπόν τα όσα αποκτώ αρχίζουν και λογίζονται ως πολύτιμα, πρέπει να προχωρώ.
Τι μουσική ακούς όταν παρτάρεις και τι ακούς όταν δεν είσαι σε τέτοια διάθεση;
Η μουσική δρα ως καταλύτης. Με τη μουσική μπορείς να καθαρίσεις ένα δωμάτιο από κάθε ηλίθιο. Έτσι, όταν παρτάρω, προτιμώ μουσική που να με ενθουσιάζει και να ενοχλεί κάθε έναν που δεν επιθυμώ να βλέπω. Αυτή τη στιγμή, τα αγαπημένα μου τραγούδια για κάτι τέτοιο είναι το "Sudden Death: Aldi-Owner Dies At Age Of 59,99.", το "I'm In Love With Your Mom" των Angry Samoans και το "Sometimes The Good Guys Don't Wear White" των Standells. Τώρα, όταν βρίσκομαι σπίτι, τείνω να ακούω garage, rockabilly, novelty music, πράγματα με αναλογικά συνθεσάιζερ, μουσική που έχει κυκλοφορήσει μόνο σε κασέτες και ποιοτικό πανκ κάκιστα ηχογραφημένο.
Είχατε ποτέ κάποιο feedback από τους καλλιτέχνες τους οποίους έχετε διασκευάσει; Ίσως από τις Salt-N-Pepa, για τη διασκευή σας στο "Push It";
Α, ναι, λαμβάνουμε feedback διαρκώς, κυρίως από τους δικηγόρους τους. Συνήθως θέλουν περισσότερα χρήματα, οπότε έρχονται με γελοίες κατηγορίες, ότι κάτι αλλάξαμε στις συνθέσεις τους και ότι πρέπει επομένως να πληρώσουμε...
Τι τρέχει αλήθεια με σας και τους ανθρώπους της διαφήμισης, τι είδους ευαίσθητη χορδή έχετε χτυπήσει; Πόσα τραγούδια σας έχουν ως τώρα χρησιμοποιηθεί σε διαφημιστικά και σε τηλεοπτικές εκπομπές;
Γενικά προσπαθούμε, όσο γίνεται, να τηρούμε αποστάσεις από τη μουσική βιομηχανία της μεγάλης κλίμακας. Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο ανεξάρτητοι μπορούμε, πράγμα που σημαίνει συνεργασίες με μικρές δισκογραφικές εταιρείες, τις οποίες τρέχουν άνθρωποι ενθουσιώδεις για τη μουσική και όχι απλοί επιχειρηματίες. Ωστόσο, κατά καιρούς μας αρέσει να βγάζουμε και κανά λεφτό, οπότε συμφωνήσαμε για συγκεκριμένες χρήσεις της μουσικής μας σε διαφημίσεις. Δεν λέω ότι δεν βλέπω την αντίφαση εδώ, τη βλέπω πολύ καθαρά και τη σκέφτομαι μάλιστα διαρκώς. Αλλά προσπαθώ να μη μου δημιουργεί και τόσες αϋπνίες.
Αν μπεις στο βιντεοκλίπ για το “Relax Baby Be Cool” στο YouTube, θα δεις από κάτω κάποιον να ρωτά αν έχει κανείς πρόχειρους τους στίχους. Κανά σχόλιο πάνω στο σχόλιο;
Τον κατανοώ απόλυτα! Όσο πιο απλουστευτικοί είναι οι στίχοι, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να πιστέψεις πως αυτό που ακούς είναι εκείνο που υποθέτεις ότι καταλαβαίνεις.
Στην αθηναϊκή σας εμφάνιση σε λίγες μέρες, θα μας έρθετε ως ντουέτο ή θα έχετε και παρέα;
Πάντα προσπαθούμε να φέρουμε νέους μουσικούς στο σχήμα, αλλά οι φίλοι των Stereo Total δεν δείχνουν να το πολυγουστάρουν... Θέλουν, από όσο έχουμε καταλάβει, το «αγνό» πράγμα, χωρίς εξτραδάκια. Θα έρθουμε λοιπόν στην Αθήνα ως ντουέτο και θα παίξουμε απογυμνωμένες εκτελέσεις των τραγουδιών μας. Οπότε ούτε πολλαπλά επίπεδα σε κιθάρες, ούτε παιδικές χορωδίες, ούτε ορχήστρα, ούτε πνευστά... Να είστε πάντως σίγουροι ότι θα μετέλθουμε όλων των κοινά αποδεκτών στάνταρ της μουσικής παρουσίασης και της ηχητικής ποιότητας στο σόου μας. Μερικές φορές το λιγότερο είναι περισσότερο, αν και στη δική μας περίπτωση είναι αλήθεια ότι το λιγότερο θα μπορούσε να ισούται και με το τίποτα.
{youtube}QJoPfVyBIDA{/youtube}
