«Ισλανδό Beck» αποκάλεσε το Rolling Stone τον Sindri Már Sigfússon, και είχε τους λόγους του. Από τους μουσικά πιο ανήσυχους κατοίκους του Ρέικιαβικ τα τελευταία δέκα χρόνια, ίδρυσε τους Seabear, τους έφτασε σε ένα διεθνές δισκογραφικό συμβόλαιο με τη Morr Music και στο μεσοδιάστημα έβγαλε και μια σόλο δουλειά ως Sin Fang Bous. Φέτος κυκλοφόρησε ένα ακόμα προσωπικό άλμπουμ –το Flowers, ως σκέτος Sin Fang– και ήδη το "Young Boys" γνωρίζει επιτυχία ρεμιξαρισμένο από τον Jónsi των Sigur Rós. Με όλα αυτά ως αφορμή, τον αναζητήσαμε για μία κουβέντα κι εκείνος ανταποκρίθηκε με προθυμία...
Το Flowers αφήνει την εντύπωση ενός ισχυρού δεσμού με τη φύση. Τι αντικατοπτρίζει όμως στην πραγματικότητα αυτός ο δεσμός, κάποιον που μεγάλωσε κοντά στη φύση ή ένα παιδί της πόλης που την αγαπά από απόσταση;
Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Είμαι δηλαδή ένα παιδί της πόλης, αλλά έχω οικογένεια που ζει στην εξοχή και μου αρέσει να περνώ κάποια διαστήματα εκεί. Κατά τα άλλα, φτιάχνω τη μουσική μου σε ένα ανήλιαγο υπόγειο, δίχως καν παράθυρα.
Ποια είναι η τυπική ισλανδική εξοχή; Πώς θα την περιέγραφες σε κάποιον που δεν έχει έρθει ποτέ εκεί;
Φαντάσου ένα αρκετά γυμνό τοπίο, χωρίς πολλά δέντρα. Πολύ όμορφο εντούτοις, και γαλήνιο. Βέβαια, όποιος έρχεται στην Ισλανδία ως τουρίστας, πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός και να μην περιφέρεται μόνος σε μονοπάτια όχι καλά σχηματισμένα. Καλά θα κάνει να έχει μαζί του κάποιον οδηγό και να σέβεται τις δυνάμεις της φύσης. Γιατί είχαμε πολλά περιστατικά με τουρίστες τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι είτε σκοτώθηκαν, είτε έφτασαν πολύ κοντά σε κάτι τέτοιο, εξ αιτίας της ελλιπούς τους προετοιμασίας πριν περιπλανηθούν στις εξοχές μας.
Αν και σε μερικά του σημεία χαλαρώνει, υπάρχει ωστόσο μια κεντρική ιδέα γύρω από την εφηβεία και γενικότερα τη νεότητα στο Flowers. Γιατί αισθάνθηκες την ανάγκη να γυρίσεις πίσω σε εκείνη την περίοδο της ζωής σου;
Όλα ξεκίνησαν με ένα demo το οποίο έφτιαξα, για το τραγούδι "Look At The Light". Αποφάσισα ότι οι στίχοι θα είχαν μια εφηβική θεματολογία και, δουλεύοντάς το, αισθάνθηκα ότι υπήρχε περιθώριο να φτιάξω ακόμα περισσότερα πράγματα πάνω σε μια τέτοια κεντρική ιδέα. Και κατέληξα με ένα ολόκληρο άλμπουμ.
Έχω διαβάσει ότι παράτησες το σχολείο και έκανες διάφορες σκληρές χειρωνακτικές εργασίες για να κερδίζεις χρήματα. Ήσουν ένας συγχυσμένος, απογοητευμένος έφηβος; Ή ένα αγόρι που από νωρίς αποφάσισε να γίνει καλλιτέχνης και θέλησε να έχει ελεύθερο χρόνο κι ένα εισόδημα για να ασχολείται με όσα του άρεσαν;
Θα έλεγα ότι ήμουν περισσότερο ο απογοητευμένος τύπος. Δεν ήμουν ικανοποιημένος με το εκπαιδευτικό σύστημα, δεν μπορούσα να βρω κάτι με το οποίο ήθελα πραγματικά να ασχοληθώ. Βασικά δεν έφτιαχνα καθόλου μουσική σε εκείνα τα χρόνια, ξεκίνησα πιο μετά: πρώτη φορά έπιασα κιθάρα στα 19-20 μου, αν και βρήκα αμέσως τον δρόμο μου κι άρχισα να γράφω τραγούδια και να τα ηχογραφώ. Ρώτησα τον εαυτό μου τι μου άρεσε περισσότερο στον κόσμο και βρήκα ότι η απάντηση ήταν η μουσική. Έτσι ξεκίνησα να ασχολούμαι μαζί της, ενώ παράλληλα πήγα και στη σχολή Καλών Τεχνών και πήρα ένα πτυχίο στις εικαστικές τέχνες. Πάντως μου έκανε μεγάλο καλό που δούλεψα σε σκληρές, χειρωνακτικές εργασίες: με βοήθησε να εκτιμήσω πόσο σημαντικό είναι να ζεις από αυτό που σου αρέσει περισσότερο.
Είναι αλήθεια ότι άκουγες πολύ χιπ χοπ εκείνες τις μέρες; Θεωρείς ότι σε έχει επηρεάσει το είδος, ή είναι τελικά κάτι που το άφησες ολότελα πίσω σου μεγαλώνοντας;
Ναι, είναι αλήθεια. Οπωσδήποτε το χιπ χοπ δεν με επηρέασε με εμφανή τρόπο στην κατασκευή της δικής μου μουσικής. Ωστόσο δεν το έχω αφήσει καθόλου πίσω, εξακολουθώ να ακούω πολλούς τέτοιους δίσκους, όπως και R'n'B, και σύντομα σκοπεύω να ενσωματώσω τέτοια στοιχεία και στα τραγούδια μου.
Στη σελίδα σου στο Facebook διαβάζω ότι η μουσική σου είναι «πειραματικό indie». Δεν νομίζεις ότι και οι δύο αυτοί όροι έχουν τόσο υπερ-χρησιμοποιηθεί στα τελευταία χρόνια, ώστε έχουν φτάσει να στερούνται νοήματος;
Έχεις δίκιο, το «πειραματικό indie» είναι πραγματικά μια πολύ ευρεία περιγραφή για τη μουσική την οποία έχω φτιάξει στα τελευταία χρόνια, καθώς αυτή δεν ανήκει ουσιαστικά σε κανένα από τα σαφώς οριοθετημένα είδη. Πάντως ποτέ δεν σκέφτομαι αν η μουσική μου ανήκει ή όχι σε κάποιο είδος. Νομίζω ότι ελάχιστους μουσικούς τους απασχολεί κάτι τέτοιο.
Στο Flowers δούλεψες για πρώτη φορά με παραγωγό και μάλιστα με τον Alex Somers. Τι σε έκανε να εγκαταλείψεις τη DIY πολυτέλεια να τα κάνεις όλα μόνος σου;
Βασικά έγινε σταδιακά. Δεν είχα πάρει καμία τέτοια απόφαση, σκόπευα να δουλέψω και πάλι μόνος, όπως συνήθως, ζήτησα όμως από τον Alex Somers να μου κάνει τη μίξη. Αλλά καθώς δουλεύαμε γι' αυτήν, αναπτύξαμε τέτοια χημεία ώστε αποφάσισα να του εμπιστευτώ και την παραγωγή. Με τον Alex γνωριζόμαστε άλλωστε από χρόνια και μοιραζόμασταν πάντα μια κοινή αισθητική. Νομίζω ότι θα του ζητήσω να κάνει την παραγωγή και του επόμενου δίσκου μου.
Πόσο μεγάλη ήταν τελικά η επιρροή του στη δουλειά σου; Άλλαξες κάποια πιστεύω σου σχετικά με τη σύνθεση μουσικής και τραγουδιών;
Θα έλεγα ότι στον Alex Somers οφείλεται ένα μεγάλο κομμάτι των όσων θα ακούσει κανείς στο άλμπουμ. Είναι ας πούμε πολύ καλύτερος μηχανικός ήχου από μένα και δουλεύοντας μαζί του παρατήρησα ότι άλλαξα πράγματα στο πώς φτιάχνω ένα τραγούδι και στο πώς το ηχογραφώ. Επίσης, συνήθιζα να δουλεύω με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Μάλλον ακόμα το κάνω, όμως με έκανε να συνειδητοποιήσω τη σημασία του να αφήνεις τα πράγματα να κάνουν τον κύκλο τους, να μην τα βιάζεις.
Εκείνος υπήρξε ο συνδετικός κρίκος για να ρεμιξάρει ο Jónsi των Sigur Rós το "Young Boys";
Βασικά ο Jónsi είχε εκδηλώσει από πριν το ενδιαφέρον του για κάποιο remix. Και όταν κάναμε όλοι μαζί διακοπές στην Ισπανία το καλοκαίρι, δούλευα σε ένα remix για τους múm και είχα το υλικό του τελευταίου τους άλμπουμ στον υπολογιστή μου. Ο Jónsi με ρώτησε λοιπόν αν μπορεί να το πάρει ώστε να σκεφτεί κι εκείνος για κάποιο άλλο remix και του το έδωσα μαζί με το "Young Boys". Νομίζω ότι τελείωσε ταυτόχρονα το remix για τους múm και το remix στο κομμάτι μου, όσο μάλιστα βρισκόμασταν ακόμα στην Ισπανία. Δεν σταματά ούτε στιγμή να ασχολείται με τη μουσική.
Υπάρχει ξέρεις μια «μυθολογία» για τους καλλιτέχνες από την Ισλανδία, σύμφωνα με την οποία είστε λίγο αιθέριοι, κάπως μυστηριώδεις και σίγουρα «εξωτικοί». Και νομίζω ότι πολλοί θα δουν το Flowers υπό ένα τέτοιο πρίσμα...
Καταλαβαίνω τι θες να πεις, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πώς βλέπουν εμένα προσωπικά έξω από την Ισλανδία. Δεν σκέφτομαι άλλωστε ποτέ για αυτά τα πράγματα όταν δημιουργώ: απλά φτιάχνω τη μουσική που θέλω εγώ να ακούσω. Δεν με απασχολεί η εξωτερική πραγματικότητα όταν βρίσκομαι σε μια τέτοια διαδικασία.
Τι μπορείς να μας αποκαλύψεις σχετικά με μελλοντικά πλάνα;
Περιοδεύω με τους múm αυτή την εποχή, ενώ παράλληλα δουλεύω και για ένα EΡ με πιο ηλεκτρονικούς ήχους. Ελπίζω να το τελειώσω μέσα στη χρονιά. Έχω επίσης ένα σωρό demo σχετικά με τον επόμενο δίσκο μου, αλλά σκοπεύω να τα πιάσω με το νέο έτος.
{youtube}ky1HMN9SVjQ{/youtube}
