Η Fide Köksal γεννήθηκε στη Σμύρνη, σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη και τα τελευταία χρόνια διαμένει στην Αθήνα. «Αυτοδικαίως», η μουσική της πατάει στο ενδιάμεσο των δύο ηπείρων: το αποδεικνύει και το νέο της άλμπουμ Büyü (μαγεία στα τουρκικά), το οποίο φέρει σημαίνουσες εγχώριες υπογραφές –όπως αυτές του Μίμη Πλέσσα, του Νίκου Κυπουργού ή του Γιώτη Κιουρτσόγλου. Η επικείμενη ζωντανή του παρουσίαση (στην ταράτσα του Gazarte την Τετάρτη 12 Ιουνίου), αλλά και η συμμετοχή της στη μεγάλη καλοκαιρινή συναυλία του ραδιοσταθμού Στο Κόκκινο 105.5 μια μέρα πριν (Τρίτη 11/6 στην Τεχνόπολη), έδωσαν την αφορμή να κάνουμε μαζί της μια κουβέντα…
Θα ήθελες να παρουσιάσεις εσύ με λίγα λόγια το Büyü; Ποια θα έλεγες ότι είναι τα κυριότερα στοιχεία στα οποία θα πρέπει να σταθούμε;
To Büyü είναι το πρώτο μου προσωπικό άλμπουμ, το οποίο κυκλοφορεί από την EMI ταυτόχρονα σε Ελλάδα και Τουρκία. Κινείται μεταξύ ethnic μουσικής –με παραδοσιακά όργανα όπως κανονάκι, σάζι, ούτι ή νέι– και ηλεκτρονικής μουσικής, με συνθετικούς ήχους. Οι στίχοι είναι σε τρεις γλώσσες (τουρκικά, ελληνικά και αγγλικά) και τους έχω γράψει εγώ, ενώ όλα τα τραγούδια του δίσκου τα έχουν συνθέσει και εκτελέσει σπουδαίοι Έλληνες, Τούρκοι και Αρμένιοι δημιουργοί και μουσικοί. Όπως για παράδειγμα ο Μίμης Πλέσσας, ο Νίκος Κυπουργός, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου, ο Armenak Markosyan ή ο Νάσσος Σωπύλης. Γι’ αυτό έχω ονομάσει το άλμπουμ Büyü, που σημαίνει Μαγεία.
Οι υπογραφές τόσο σημαντικών μουσικών σε γεμίζουν άγχος ή σου δίνουν περισσότερη αυτοπεποίθηση;
Σίγουρα το δεύτερο... Το άγχος το ζω μέχρι να πείσω τον εαυτό μου ότι οι στίχοι που γράφω ή το πώς τους τραγουδάω είναι αντάξια του έργου των συνθετών. Δουλεύω πολύ σκληρά μέχρι να είμαι ικανοποιημένη και σίγουρη ότι το αποτέλεσμα αξίζει να το παρουσιάσω –πρώτα στον ίδιο τον συνθέτη κι έπειτα στο κοινό. Μετά απολαμβάνω την ερμηνεία και αφήνω τη δημιουργία να βρει μόνη της τον προορισμό της.
Στο βιντεοκλίπ του “Rahime” εμφανίζεσαι σαν νεράιδα μέσα στην εξελισσόμενη ιστορία. Ταυτόχρονα, όπως είπες και προηγουμένως, Büyü στα τουρκικά σημαίνει μαγεία. Είναι αντίστοιχη και η θεματολογία των στίχων σου;
Για τα τραγούδια εμπνεύστηκα από την ίδια τη ζωή μου, τον έρωτα, τη φύση, τον πόνο… Υπάρχουν τραγούδια τα οποία μιλούν για την ομορφιά της ζωής, της αγάπης, άλλα που μεταφέρουν αληθινές ή φανταστικές ιστορίες ανθρώπων, ακόμα κι ενός βλασταριού, που ταξιδεύει στο χώμα και στον χρόνο και ψάχνει τις ρίζες και τις αναμνήσεις του. Υπάρχουν αφιερώματα σε ανθρώπους που πονάνε ή έχουν πονέσει στο παρελθόν, αφήνοντας κάτι απ’ τη ζωή τους σε άλλους τόπους.
Μίλησες προηγουμένως για την πρόσμιξη παραδοσιακών και ηλεκτρονικών ήχων· πάνω στο δίπολο Ανατολή/Δύση, προς τα πού θα έλεγες ότι γέρνει το τελικό αποτέλεσμα;
Είναι σαφές ότι η καταγωγή μου και τα ακούσματά μου έχουν δώσει το παραδοσιακό και μελαγχολικό στοιχείο στη μουσική μου. Από την άλλη, μου αρέσει πολύ και η Δυτική μουσική. Θέλω ό,τι κάνω να αναμιγνύει όλα αυτά τα υλικά. Δεν ξέρω ακριβώς προς τα πού γέρνει η τελική γεύση –ίσως έγκειται και στο τι αφήνει στον καθένα.
Ίσως λίγο τετριμμένη ερώτηση τον τελευταίο καιρό, αλλά έχεις καμιά εξήγηση για την επιτυχία των τουρκικών σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση;
Νομίζω πως δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος να απαντήσει, γιατί δεν βλέπω τηλεόραση. Μάλλον όμως η απάντηση κρύβεται στο ότι οι δύο λαοί είμαστε σαν δυο αδέρφια που ζουν σε διαφορετικούς τόπους. Όσο και να μην βλεπόμαστε, αγαπάει ο ένας τον άλλον και πάντα θέλει να ξέρει τι κάνει, πώς περνάει. Ίσως αυτή η σύνδεση μεταξύ μας, να είναι το κλειδί της επιτυχίας των τουρκικών σήριαλ.
Συμφωνώ ότι είμαστε σαν δυο αδέρφια, κάποιοι ωστόσο φαίνεται να έχουν διαχρονικές διαφωνίες σχετικά με τα «κληρονομικά»... Η άνοδος αυτού του τυφλού εθνικισμού, σου έχει δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα;
Στα 7 χρόνια που βρίσκομαι στην Ελλάδα, δεν έχω συναντήσει καμιά δυσάρεστη συμπεριφορά από κανέναν. Αντιθέτως, είναι όλοι ζεστοί, φιλικοί και ευγενικοί απέναντί μου. Ίσως είναι η χημεία μεταξύ των ανθρώπων που χτίζει γερά τις σχέσεις. Ό,τι έδινα σαν «φιλοξενούμενη», πάντοτε έπαιρνα κάτι παραπάνω από τους «οικοδεσπότες» μου. Τώρα μπορώ να πω ότι δεν αισθάνομαι πια ξένη, αισθάνομαι περισσότερο σαν οικοδεσπότης. Όπως και να 'χει, πάντως, με ανησυχούν τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Πιστεύω όμως ότι δεν έχει σημασία σε ποια χώρα γεννιέται το κορμί. Αυτό που μας κάνει ανθρώπους είναι η καρδιά, το μυαλό και η ψυχή μας. Λυπάμαι πολύ όσους δεν έχουν τίποτα από τα τρία.
Αν είχες μείνει στην Τουρκία, πώς φαντάζεσαι την καριέρα σου;
Σπούδασα Πολιτικές Επιστήμες & Διεθνείς Σχέσεις στην Κωνσταντινούπολη και παράλληλα Μουσικό Θέατρο. Δεν νομίζω ότι θα έκανα ποτέ το πρώτο. Πάντα ήθελα να τραγουδήσω, να γράψω, να ερμηνεύσω και το μουσικό θέατρο σου δίνει την δυνατότητα να τα κάνεις όλα αυτά. Οπότε υποθέτω ότι θα τραβούσα σ' αυτόν τον δρόμο.
Κρίνοντας με την απόσταση των ετών, πιστεύεις ότι η συμμετοχή σου στο Fame Story σε βοήθησε στη μετέπειτα πορεία σου;
Ναι. Ίσως όχι άμεσα, σίγουρα πάντως έμμεσα. Μόνο που αποτέλεσε τον λόγο να έρθω στην Ελλάδα, το θεωρώ αρκετό. Γιατί έγινε η αφορμή για να γνωρίσω μια κουλτούρα την οποία δεν ήξερα αρκετά, καθώς επίσης και πολύ καλούς ανθρώπους· να καταλάβω εν τέλει ότι δεν μας χωρίζει τίποτα. Όσο με αγάπησε η Ελλάδα, άλλο τόσο την αγάπησα κι εγώ. Πρέπει επίσης να δεχθώ ότι ήμουν πολύ τυχερή που γνώρισα σπουδαίους καλλιτέχνες και κέρδισα την εμπιστοσύνη και την υποστήριξή τους.
Ποιες είναι οι φιλοδοξίες σου σχετικά με το νέο σου δίσκου, αλλά και γενικότερα; Και ποια τα σχέδιά σου για το μέλλον;
Εύχομαι το Büyü να ακουστεί και να φτάσει τη φωνή μου όσο πιο μακριά γίνεται. Εγώ θα συνεχίσω να γράφω, να τραγουδώ και να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με τον κόσμο. Μακάρι και ο κόσμος να συνεχίσει να με παρακολουθεί στις συναυλίες μου. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να κάνεις τη δουλειά σου με αγάπη και αυτή η αγάπη να σου γυρίζει πίσω, μέσω της αναγνώρισης και της εκτίμησης του κοινού.
{youtube}Nke9gopSRSA{/youtube}
