Οι σπιρτόζικες, χιουμοριστικές του ρίμες υπήρξαν ένα από τα χαρακτηριστικά των Alkaholiks (Tha Liks για τους φίλους), οι οποίοι μπορεί να μη γνώρισαν τη μεγάλη εμπορική επιτυχία άλλων χιπ χοπ ονομάτων της δεκαετίας του 1990, κέρδισαν όμως πιστό και φανατικό κοινό –εντός κι εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Μετά τη διάλυσή τους, ο J-Ro μετακόμισε στη Σουηδία και ξεκίνησε σόλο καριέρα, σε λίγες δε μέρες επιστρέφει στην Αθήνα, για να ανοίξει τη μεγάλη συναυλία των Mobb Deep στο Gagarin (αυτό το Σάββατο, 22 του Ιούνη)...
Επιστρέφεις ξανά στην Αθήνα, εννιά χρόνια μετά την εμφάνισή σου στο πλευρό των Wu-Tang. Πώς νιώθεις;
Υπέροχα! Πολλές μνήμες έρχονται πίσω, από τότε που άνοιξα τη βραδιά για μέλη των Wu-Tang και για τον Wildchild. Είχα φτάσει στην Αθήνα νωρίτερα, οπότε είδα και πολλά αξιοθέατα, καθώς και αρχαιολογικά μνημεία, ενώ γνώρισα και τον Capadonna, με τον οποίο είχαμε μακροσκελείς φιλοσοφικές συζητήσεις. Χαίρομαι λοιπόν που επιστρέφω…
Μέλος των Alkaholiks… Τι όνομα κι αυτό! Μπορείς να μας πεις πώς προέκυψε και ποια η σχέση σας τότε και τώρα με το αλκοόλ;
Το όνομα προέκυψε από τον θρυλικό King Tee, παιδικό μου φίλο, γνωστό πότη και πρωταγωνιστή σε πολλά τηλεοπτικά σποτ για μπύρα. Έγραφε στίχους για το αλκοόλ και όταν μετά το σχολείο βρεθήκαμε όλα τα μέλη των Alkaholiks μαζί γίναμε το crew του. Πίναμε όντως πολύ τότε. Πίνω ακόμα, αλλά όχι όπως παλιά –και όχι σε βαθμό που κάποιος πρέπει να με σύρει σπίτι!
Δύση… Ήχος που αμέσως σε πηγαίνει στα μονοπάτια του g-funk και του gangsta, τα οποία μεσουρανούσαν την εποχή που εμφανιστήκατε σαν γκρουπ. Πώς και διαφοροποιηθήκατε;
Την εποχή που μεσουρανούσε το g-funk χρησιμοποιούσαμε ήδη samples των Zapp και των Parliament. Μιας και θέλαμε να διαφέρουμε, αποφασίσαμε, όταν πια το g-funk κούρασε, να το πάμε παραπέρα κάνοντας μια μίξη του funk με το ανεξάρτητο χιπ χοπ, ένα πάντρεμα. Ο ήχος μας δεν ήταν east, όπως πολλοί μας προσάπτουν… Ήταν κάτι πολύπλοκο και μπορεί να το καταλάβει κανείς ξεκάθαρα αν δει πόσα πολλά funk δείγματα χρησιμοποιήσαμε στις παραγωγές μας.
Υπήρξες επίσης μέλος της LOUD Records, ενός label-θρύλου για το ραπ των 1990s. Καλές και κακές αναμνήσεις;
Μόνο καλές αναμνήσεις από εκείνη την εποχή! Θυμάμαι ότι σε μια παναμερικανική περιοδεία μας άνοιξαν οι τότε πρωτοεμφανιζόμενοι Wu-Tang Clan, για τους οποίους όλοι γνωρίζαμε μεν πόσο γαμάτοι ήταν, ακόμα όμως δεν είχαν ακουστεί πολύ. Το κακό με τη LOUD είναι ότι έκλεισε…
Θα υπάρξει reunion των Alkaholiks, όπως συζητιέται; Ποια είναι τα μελλοντικά σου πλάνα;
Όχι με τη μορφή νέου δίσκου. Σεβόμαστε την κληρονομιά μας, αναζητούμε νέους ήχους και στυλ κι αντιλαμβανόμαστε ότι ένας δίσκος με τον δικό μας ήχο θα είναι εκτός εποχής. Προσωπικά δουλεύω άλλωστε πλέον σαν δάσκαλος στη Σουηδία –όπου διδάσκω χιπ χοπ! Θα κάνουμε όμως περιοδείες στο μέλλον, ενώ ετοιμάζουμε και κάποιες συνεργασίες με τους Dogg Pound και τους Beatnuts…
Κλείνοντας, πώς βλέπεις την τρέχουσα κατάσταση για το χιπ χοπ, σε παγκόσμια κλίμακα
Το χιπ χοπ είναι καλά και ζει… Επικρατεί όμως η εμπορική του πλευρά, κυρίως γιατί η σύγχρονη εποχή απαιτεί λιγότερη σκέψη. Φαντάσου τι μαθαίνει κανείς ακούγοντας KRS-One ή Public Enemy. Αυτή λοιπόν η γνώση δεν συμφέρει τα σύγχρονα μέσα. Πλέον θεωρείται «καλή μουσική» το χιπ χοπ που μιλάει για βλακείες. Χαίρομαι που μεγάλωσα ακούγοντας χιπ χοπ και παίρνοντας κάτι από αυτό, σε επίπεδο γνώσης. Τη σήμερον ημέρα θέλει ψάξιμο για να βρεις κάτι αξιόλογο να ακούσεις. R.I.P. Yo! MTV Raps & Rap City που κάποτε μας φιλοξενήσατε…
{youtube}W2_wmADSf2s{/youtube}
