Ανήκουν στις αξιόλογες παρουσίες στο τοπίο της σύγχρονης ψυχεδέλειας οι Psychic Ills. Με νέο δίσκο στις αποσκευές τους, επισκέπτονται τη χώρα μας για τρεις συναυλίες (Κυριακή 24/3 στο An Club στην Αθήνα, Δευτέρα 25/3 στο Stage Club στη Λάρισα και Τρίτη 26/3 στη Μαύρη Τρύπα στη Θεσσαλονίκη) κι εμείς βρήκαμε εύκαιρη την Elizabeth Hart και της θέσαμε κάποια ερωτήματα...
Βρίσκεστε στην δισκογραφία από το 2006. Πώς βλέπεις την εξέλιξη των Psychic Ills, όταν συγκρίνεις το πρώτο σας άλμπουμ (Dins) με το τελευταίο (One Track Mind);
Με το πέρασμα του χρόνου, έχουν συμβεί διάφορες αλλαγές στη ζωή μας. Η μουσική εξελίσσεται αναλόγως. Και, όπως σε όλα, έτσι και σε αυτήν με τον καιρό μπαίνουν μέσα πολλά διαφορετικά στοιχεία.
Από το 2011 συνεργάζεστε με ένα αναγνωρισμένο στο είδος του label, τη Sacred Bones. Πώς αξιολογείτε τη συνεργασία;
Ως θαυμάσια! Η Sacred Bones έχει πολύ καλό ρόστερ, ενώ η συνεργασία μαζί τους είναι άψογη. Θαυμάζω πραγματικά το γούστο και την αισθητική τους. Είναι πολύ ωραίο που συνεργαζόμαστε με μία τόσο κουλ εταιρεία.
Στους δύο τελευταίους δίσκους (αυτούς δηλαδή που κυκλοφόρησαν από τη Sacred Bones), επικεντρώνεστε σε μικρότερα και περισσότερο δομημένα θέματα σε σχέση με το παρελθόν. Αποτέλεσμα συνειδητής απόφασης ή κάτι που απλώς συνέβη;
Ήταν συνειδητή απόφαση. Όταν αρχίσαμε να δουλεύουμε το υλικό του Hazed Dream άλλαξαν πολλά στη σύνθεση της μπάντας, αλλά και στον τρόπο λειτουργίας της. Ενώ πριν τα περισσότερα κομμάτια προέκυπταν από τζαμαρίσματα, στο Hazed Dream η διαδικασία ήταν διαφορετική: ο Tres έγραφε πολλά κομμάτια στο σπίτι του και μετέπειτα μαζευόμασταν όλοι μαζί, τα δουλεύαμε, φτιάχναμε demo και στη συνέχεια τα ηχογραφούσαμε. Την ίδια προσέγγιση ακολουθήσαμε και στο One Track Mind.
Πώς διαλέξατε αυτόν τον τίτλο και τι θα μπορούσε να είναι ένα «μονοκάναλο μυαλό»;
Ρίξαμε στο τραπέζι αρκετές ιδέες για τον τίτλο πριν καταλήξουμε σε αυτήν. Για να σου πω την αλήθεια, δεν πολυθυμάμαι τις υπόλοιπες επιλογές, οπότε υποθέτω πως διαλέξαμε τη σωστή! Σκέφτομαι το «μονοκάναλο μυαλό» ως έναν νου ικανό να επικεντρώνεται σε κάτι και να μην αποσπάται δεξιά και αριστερά. Όταν φτιάχναμε τον δίσκο, ήμασταν σε αρκετά στενά χρονικά όρια αναφορικά με το deadline, οπότε, υπό αυτή την έννοια, ο τίτλος θα μπορούσε να εκφράζει κι εμένα σε εκείνο το διάστημα.
Ποιο θα έλεγες ότι είναι το αγαπημένο σου άλμπουμ των Psychic Ills;
Το One Track Mind! Ίσως επειδή τα τραγούδια είναι ακόμα φρέσκα και σχετικά καινούργια. Και επειδή επικεντρώνομαι σε περισσότερο σύνθετα και εναλλασσόμενα θέματα με το μπάσο, παρά σε γραμμικά και επαναληπτικά, οπότε τα τραγούδια μου φαίνονται πιο ενδιαφέροντα κι ευχάριστα στο παίξιμό τους.
Τι είδους μουσική σου εξάπτει το ενδιαφέρον τελευταία;
Γενικά έχω αρκετά μεγάλο εύρος στο γούστο μου, τελευταία πάντως σίγουρα μου αρέσουν τα πιο κλασικά τραγουδιστικά μοτίβα. Τραγούδια δηλαδή τα οποία μπορείς να τραγουδάς ή να χορεύεις μαζί τους και που ίσως έχουν να πουν μια ιστορία. Ένα από τα πολύ καλά του να βρίσκεσαι σε περιοδεία είναι ότι πάντα ανακαλύπτεις αρκετή νέα (ή νέα για εμένα τουλάχιστον) μουσική, από μπάντες τις οποίες γνωρίζεις στις συναυλίες ή ταξιδεύοντας με το βαν και ακούγοντας μουσική από το iPod των υπολοίπων.
Υπάρχουν πολλές μουσικές αναβιώσεις και η ψυχεδέλεια μοιάζει να εμπνέει αρκετές από αυτές. Την εντοπίζεις κι εσύ μια τέτοια τάση;
Ναι, υποθέτω πως έχεις δίκιο. Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλα συγκροτήματα, νομίζω πάντως ότι έχει να κάνει με το πόσο αφήνεις τα παλιά ακούσματα να σε επηρεάσουν. Εμείς πάντως προσπαθούμε να κάνουμε το δικό μας κόλπο, όχι να αναβιώσουμε το οτιδήποτε.
Πολλές μπάντες του ευρύτερου ψυχεδελικού ήχου έχουν πάθος για τα αναλογικά μηχανήματα. Εσείς;
Είναι πραγματικά ωραίο να ηχογραφείς σε ταινία. Νομίζω πως ακούγεται όντως καλύτερα. Δεν θα περιοριζόμουν όμως στο να χρησιμοποιώ αποκλειστικά αναλογικό εξοπλισμό, γιατί σήμερα υπάρχουν τόσες πιθανότητες που δεν υπήρχαν παλαιότερα. Παρ' όλα αυτά, αισθάνομαι ότι 30 ή 40 χρόνια πριν οι μουσικοί έβαζαν μεγαλύτερη φροντίδα στα όργανά τους: ο ήχος τους αποκτούσε μια ποιότητα και τελικά ήταν συχνά καλύτερος από πολλά πράγματα που γράφονται σήμερα.
Βλέπω πως βρίσκεστε στη μέση μιας περιοδείας σε Βόρειο Αμερική και Ευρώπη. Πώς είναι να έχεις μια συναυλία σχεδόν κάθε μέρα;
Μπορεί να γίνει εξαντλητικό, αλλά κατά μία έννοια μπαίνεις σε ένα groove και ο χρόνος περνάει χωρίς να το καταλάβεις. Προτιμώ πάντως να παίζω καθημερινά, γιατί κρατάει το ενδιαφέρον μου για τη μουσική και για το πώς αυτή παρουσιάζεται ζωντανά –που είναι και ο σκοπός.
Εκτός της περιοδείας, τι άλλο υπάρχει στο άμεσο μέλλον;
Έχουμε αρκετές ακόμα συναυλίες, ενώ στα μεσοδιαστήματα δουλεύουμε σε νέο υλικό.
Αυτή θα είναι η πρώτη σας φορά στην Ελλάδα; Τι θα έλεγες να μας προετοιμάσεις για τη συναυλία σας στο An Club;
Ναι, η πρώτη φορά! Δεν έχω ξαναβρεθεί στην Ελλάδα, παρ' όλο που ήταν πάντα στις πρώτες θέσεις της ταξιδιωτικής μου λίστας. Ακόμα καλύτερα λοιπόν τώρα που θα έρθουμε να παίξουμε τη μουσική μας. Όσο για τη συναυλία, θα ακούσετε κυρίως τραγούδια από το One Track Mind, πιθανότατα με κάποια παλαιότερα «σφηνωμένα» στα ενδιάμεσα...
{youtube}apWA8gf1Yto{/youtube}
