Ξεπετάχτηκαν τα τελευταία χρόνια από τη Γερμανία για να παρουσιάσουν τον κιθαρόπληκτο ήχο τους, που με τη σειρά του βρήκε το κοινό του στη χώρα μας, η οποία έχει άλλωστε δείξει ότι αρέσκεται σε τέτοιου τύπου ακούσματα. Με αφορμή τον ερχομό τους την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου στο An Club (αυτό κι αν θα είναι ανορθόδοξο ρομαντικό ραντεβού!), είπαμε με τον Christian Peters μερικές κουβέντες περί παρελθοντολογίας και μοντέρνας ματιάς στη μουσική, αλλά και περί ζωντανών εμφανίσεων και των πιο περίεργων τοποθεσιών που τους έχει μεταφέρει η τέχνη τους...
Τελευταία βλέπουμε από εσάς μικρότερου «βεληνεκούς» κυκλοφορίες, όπως π.χ. το Center Of The Sun/Midnight Boogie EP ή το επερχόμενο live Rockpalast Sessions. Πότε θα πρέπει να περιμένουμε την επόμενη «πλήρη» κυκλοφορία σας, ένα άλμπουμ δηλαδή, και πώς πάει η συνθετική διαδικασία μέχρι στιγμής;
Καταρχάς δεν θα λέγαμε ότι το ζωντανό άλμπουμ από το Rockpalast είναι μια μικρή κυκλοφορία... Η διάρκειά του φτάνει τα 80 λεπτά και είναι, επί της ουσίας, ένα δώρο προς τους οπαδούς, οι οποίοι μας ζητούσαν επίμονα κάτι τέτοιο. Όσο για τον επόμενο δίσκο μας, σκοπεύουμε να τον κυκλοφορήσουμε φέτος και θα σας ενημερώνουμε με τις τελευταίες λεπτομέρειες μέσω της επίσημης σελίδας μας. Οι νέες συνθέσεις προχωράνε πάντως αρκετά καλά και θεωρούμε ότι θα ικανοποιήσουν όλους τους φίλους μας.
Ποια είναι η προσέγγισή σας όσον αφορά στις ζωντανές εμφανίσεις; Είναι εξίσου σημαντικές για εσάς όσο η δουλειά στο στούντιο;
Στις ζωντανές εμφανίσεις είναι όπου υλοποιείται αυτή η απευθείας σύνδεση με τους οπαδούς μας, το δεύτερο πιο σημαντικό πράγμα για έναν μουσικό –το να συνδέει δηλαδή τις σκέψεις του με εκείνες των φίλων του. Ως προς το εκτελεστικό κομμάτι τώρα, δεν έχουμε κάποια ιεροτελεστία που να προηγείται των εμφανίσεων: μας βγαίνει φυσικά το να παίζουμε τα τραγούδια μας επάνω στη σκηνή. Ο ενθουσιασμός βέβαια ποικίλει από φορά σε φορά. Το συνθετικό κομμάτι, από την άλλη, είναι μια διαφορετική υπόθεση. Ευχαριστεί μόνο εμάς τη στιγμή της δημιουργίας.
Αν μπορούσες να επιλέξεις όποια μουσικά ονόματα ήθελες από τη ροκ μυθολογία ώστε να στήσεις το ιδανικό φεστιβάλ, ποια θα ήταν αυτά;
Θα έβαζα τους Doors να τζαμάρουν με την Aretha Franklin ενώ ο Jimi Hendrix θα έπαιζε κιθάρα! Αλλά, για να είμαι ειλικρινής, τις περισσότερες φορές βαριέμαι να πηγαίνω σε συναυλίες...
Κι αν οι Samsara Blues Experiment μπορούσαν να τηλεμεταφερθούν σε μια προηγούμενη δεκαετία, σε ποια πιστεύεις ότι θα μπορούσατε να ταιριάξετε καλύτερα;
Σε καμία... Ταιριάζουμε μια χαρά στο 2013. Δεν είμαστε καθόλου της σχολής που αποθεώνει το παρελθόν.
Όμως η μουσική σας βασίζεται σε συγκροτήματα του παρελθόντος. Ο συνδυασμός των μπλουζ με το ανατολίτικο στοιχείο –όχι μόνο στο όνομά σας, αλλά και μουσικά– δεν έχει την έμπνευσή του πίσω στον χρόνο;
Προφανώς έχει γίνει και στο παρελθόν κάτι παρεμφερές με ό,τι κάνουμε εμείς, κοίτα τα 1960s για παράδειγμα: αν ερευνήσεις εκείνη τη περίοδο θα βρεις αρκετά συγκροτήματα τα οποία έπαιζαν παρόμοια με μας πράγματα. Όμως δεν ανήκω στους υπερμάχους της αποθέωσης του παρελθόντος, όπως σου είπα. Αγαπώ τα seventies, για παράδειγμα, κάτι τέτοιο όμως δεν σημαίνει πως δεν είμαι ανοιχτός σε νέα πράγματα. Έχω αρκετά ευρύ γούστο στη μουσική και ψάχνω να βρω την ουσία του κάθε ήχου –δεν μπορώ να το αναλύσω κάπως διαφορετικά.
Έχετε νιώσει την ανάγκη να πειραματιστείτε με νεότερους ήχους και μουσικές τάσεις;
Στον τελευταίο μας δίσκο, Revelation & Mystery, μπορείς να βρεις στοιχεία και από νεότερες μπάντες.
Ποιους καλλιτέχνες του σήμερα απολαμβάνετε ως άκουσμα και γιατί;
Ο Imaad Wasif και οι Earl Greyhound είναι δύο πολύ καλά παραδείγματα, επειδή η μουσική και οι στίχοι τους πραγματικά με αγγίζουν. Τέτοιοι καλλιτέχνες παίζουν πραγματική μουσική, δεν είναι απλά κάποιες φανταχτερές παρουσίες που κοιτάνε να συγκεντρώσουν τα βλέμματα δίχως να διαθέτουν ουσία. Επίσης, μου άρεσαν οι Kylesa στο Static Tensions.
Είχατε αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή σας όταν πρωτοξεκινούσατε. Έχει βοηθήσει στη γραφή σας το πιο σταθερό line-up των τελευταίων χρόνων;
Σαφώς, κάθε ένα από τα μέλη μας είναι σημαντικό με τον δικό του τρόπο. Όλοι είμαστε ισχυρές προσωπικότητες, αλλά δουλεύουμε για έναν κοινό στόχο, δηλαδή το να δημιουργήσουμε ένα καλό τελικό αποτέλεσμα.
Ποιο είναι μέχρι στιγμής το πιο περίεργο μέρος που έχετε επισκεφτεί για συναυλία; Κάπου δηλαδή όπου ποτέ δεν φανταζόσασταν ότι θα σας φτάσει η μουσική σας...
Το Κίεβο ή το Moledo στην Πορτογαλία είναι μέρη που ποτέ δεν είχα στο μυαλό μου, αλλά αυτές είναι τελικά και οι πιο ισχυρές εμπειρίες! Νιώθω χαρούμενος που μου έχουν δοθεί τέτοιες ευκαιρίες, αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα της όλης μου ενασχόλησης με τη μουσική. Αρχικά δεν είχα μεγάλες προσδοκίες, οπότε δηλώνω ιδιαίτερα ικανοποιημένος για το ότι μου δίνεται η ευκαιρία να ταξιδέψω σε ξένες χώρες, να αποκτήσω νέες παραστάσεις, να ακούσω διαφορετικούς ήχους και να μυρίσω ξεχωριστές μυρωδιές.
Ποια είναι αλήθεια τα τρία καλύτερα κιθαριστικά σόλο τα οποία έχεις ακούσει;
Δυστυχώς δεν είναι του στυλ μου να κατηγοριοποιώ τα πράγματα με τέτοιον τρόπο. Ακούω τα τραγούδια στην ολότητά τους και όχι ως μεμονωμένα κομμάτια. Όμως θα σου πω έναν κιθαρίστα που θαυμάζω, τον Randy Rhoads.
{youtube}_TnNb3cBzuE{/youtube}
