Τον μόλις 31χρονο Βρετανό τον γνωρίζουμε ως μέλος των Current 93, ενώ έχει συνοδεύσει και τους Swans σε live εμφανίσεις τους. Έχει όμως κυκλοφορήσει και 9 προσωπικά άλμπουμ, όλα με πρωταγωνιστή τη δωδεκάχορδη ακουστική του κιθάρα, ενώ φέτος έχει και νέο δίσκο (Love Is The Plan, The Plan Is Death), στον οποίον επιχειρεί αλλαγές στον ήχο του. Αυτή τη σόλο πλευρά του θα μας παρουσιάσει στις τρεις επερχόμενες εμφανίσεις του σε Αθήνα, Λάρισα και Θεσσαλονίκη (Πέμπτη 6/12 στο 6 D.O.G.S., Σάββατο 8/12 στον Νικόδημο και Κυριακή 9/12 στο Les Yper Yper, αντίστοιχα) και με αυτή την αφορμή τον βρήκαμε κι εμείς για μια κουβέντα...
Στο καινούργιο σου άλμπουμ Love Is The Plan, The Plan Is Death αποφάσισες να χρησιμοποιήσεις εξάχορδη κιθάρα με νάιλον χορδές, αντί της δωδεκάχορδης που χρησιμοποιείς συνήθως. Γιατί το επέλεξες αυτό;
Πάντα μου άρεσε ο ήχος της κλασικής κιθάρας και είχα αρχίσει να κουράζομαι με τη δωδεκάχορδη. Το να παίζω με μια κιθάρα με έξι νάιλον χορδές μου έφερε κάποιες καινούργιες ιδέες που δεν θα τις είχα αλλιώς, μου άνοιξε ένα νέο πεδίο σύνθεσης. Και φυσικά το τέμπο του οργάνου δίνει μια εντελώς άλλη αίσθηση στη μουσική μου.
Ακούμε επίσης φωνητικά από τη Genevieve Beaulieu, κάτι που δεν συνήθιζες σε ό,τι έχεις κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής. Γιατί προτιμάς τραγούδια χωρίς στίχους και φωνητικά;
Αν μου είχες κάνει αυτή την ερώτηση μερικά χρόνια πριν, θα απαντούσα ότι σίγουρα προτιμώ την ορχηστρική μουσική από τη μουσική με στίχους και φωνητικά. Πλέον όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος... Μου αρέσει η «αμφισημία» της ορχηστρικής μουσικής. Όταν γράφεις στίχους είναι συνήθως σαν να λες στους ανθρώπους τι να σκεφτούν, δίνοντάς τους την ιστορία ή το συναίσθημα έτοιμα –εκτός αν οι στίχοι σου είναι ασαφείς. Αντίθετα, το ίδιο κομμάτι ορχηστρικής μουσικής μπορεί να κάνει κάποιον να αισθανθεί χαρούμενος ή μελαγχολικός και εσωστρεφής: η ερμηνεία αφήνεται στον ακροατή. Όταν όμως συνδεόμαστε με τους στίχους προσωπικά και ακούμε μια όμορφη φωνή να τους ερμηνεύει, τότε δημιουργείται μια επαφή με τον μουσικό με την οποία λίγα πράγματα μπορούν να συγκριθούν. Εύχομαι κάποια στιγμή να μπορέσω να γράψω στίχους και να τραγουδάω ώστε να δημιουργώ αυτό το συναίσθημα.
Ο ήχος του Love Is The Plan, The Plan Is Death βγήκε πιο σκοτεινός και «γήινος», σε σύγκριση με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις σου. Ποια ήταν η έμπνευση σου όταν έγραφες τις συνθέσεις;
Δεν θα ακουστεί πρωτότυπο, αλλά ήταν το τέλος μιας σχέσης. Ήταν όμως και κάτι παραπάνω από αυτό: ποτέ ξανά δεν είχα αισθανθεί τόσο μόνος, αβοήθητος, να φοβάμαι για το μέλλον. Γράφοντας το Love Is The Plan, The Plan Is Death βρήκα έναν τρόπο να αντιμετωπίσω όλα αυτά τα αισθήματα. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπορώ να πω ότι οι τελευταίοι μήνες υπήρξαν πολύ καλύτεροι για μένα, έζησα μάλιστα μερικές από τις πιο χαρούμενες στιγμές μου εδώ και πολύ καιρό.
Είσαι μέλος των Current 93 και έχεις συμμετέχει σε tour με τους Swans. Πώς ήταν η εμπειρία του να δουλεύεις με τέτοιους μουσικούς; Σε επηρέασαν;
Με τους Current 93 συνεργάζομαι ακόμη, μαζί με τον David Tibet ηχογραφήσαμε κι ένα άλμπουμ με το όνομα Myrninerest στο σπίτι μου στο Hastings. Ο David είναι σπουδαίος φίλος και έχει τις δικές του ιδέες για τη μουσική. Κάποιες από αυτές τις μοιραζόμαστε, κάποιες όχι, είναι όμως πάντα ευχάριστο να με περιλαμβάνει σε οτιδήποτε κάνει. Η περιοδεία με τους Swans ήταν ευχάριστη, ενδιαφέρουσα και κάποιες φορές αγχωτική. Είναι απίστευτα θορυβώδης μπάντα και το να ανοίγω τις συναυλίες τους στάθηκε μια πρόκληση για εμένα. Σε κάποιους από το κοινό άρεσε η μουσική μου, σε κάποιους όχι. Επίσης ταξιδεύαμε όλοι μαζί, δέκα άτομα μαζί με το συνεργείο, σε ένα tour bus για μερικούς μήνες. Δεν ήταν εύκολο για εμένα, που είμαι ένας σχετικά μοναχικός τύπος. Τρέφω πάντως μεγάλο θαυμασμό για τον Michael Gira και για το υπόλοιπο συγκρότημα. Τώρα αν αυτές οι εμπειρίες που έζησα μαζί τους άλλαξαν εμένα ή τη μουσική μου; Η απάντηση είναι όχι.
Οι τίτλοι που χρησιμοποιείς για τα άλμπουμ και για τα τραγούδια σου είναι αναφορές σε άλλους καλλιτέχνες, ιδιαίτερα συγγραφείς όπως η Alice B. Seldon και ο Herman Hesse. Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στα γραπτά τους και στις συνθέσεις σου;
Δεν υπάρχει κάποια άλλη σύνδεση πέρα του ότι τα γραπτά τους υπήρξαν πηγή έμπνευσης για μένα. Τα τραγούδια δεν αναφέρονται στα βιβλία, είναι απλά αποτέλεσμα της αίσθησης που ένιωθα ότι υπάρχει μια πνευματική σύνδεση ανάμεσα στη μουσική και τα γραπτά. Δανειζόμενος λοιπόν τους τίτλους των βιβλίων τους ήθελα να τους αποτίσω φόρο τιμής.
Ποιοι ήταν οι κύριες επιρροές σου όταν ξεκίνησες να γράφεις τη δική σου μουσικής; Και γιατί επέλεξες την κιθάρα;
Αρχικά με επηρέασαν κιθαρίστες όπως οι John Fahey, Robbie Basho και αργότερα κάποιοι Βραζιλιάνοι συνάδελφοί τους, π.χ. ο Bola Sete και ο Baden Powell. Ήθελα να συνδυάσω την τεχνική της κιθάρας με minimal συνθέσεις και σε κάποιο βαθμό με την ποπ μουσική. Έτσι συνθέτες όπως οι Terry Riley, Philip Glass, Charlemagne Palestine, Lubomyr Melnyk, Steve Reich, Simeon Ten Holt και Arvo Part μου άσκησαν επίσης τεράστια επιρροή. Δεν ξέρω γιατί η κιθάρα είναι το όργανο που επέλεξα... Πιστεύω ότι συνδέθηκα μαζί της πολύ φυσικά και τώρα αισθάνομαι άνετα με το να παίζω και να συνθέτω με το συγκεκριμένο όργανο.
Κυκλοφορείς κάτι καινούργιο σχεδόν κάθε χρόνο. Θα περιέγραφες τον εαυτό του σαν εργασιομανή; Φοβάσαι μην «στερέψεις» από έμπνευση κάποια στιγμή;
Στην πραγματικότητα αισθάνομαι αρκετά τεμπέλης, αλλά ξέρω ότι αυτό δεν φαίνεται στον κόσμο! Μερικά χρόνια πριν έβαλα στόχο να γράφω ένα άλμπουμ τον χρόνο για να μην κωλυσιεργώ. Αν δεν έβαζα αυτόν τον στόχο, πιθανότατα δεν θα κατάφερνα να τελειώσω τίποτα, καθώς η προσοχή μου αποσπάται αμέσως. Φυσικά και φοβάμαι ότι κάποια στιγμή θα ξεμείνω από ιδέες ή ότι δεν θα με ενθουσιάζει πια η διαδικασία του να γράφω μουσική. Πρέπει να δεχτώ αυτό το ενδεχόμενο. Μπορεί κάποια στιγμή να μην καταφέρνω να ικανοποιώ τον στόχο μου. Είμαι σίγουρος όμως ότι η μουσική θα αποτελεί πάντα ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου και αισθάνομαι ότι έχω ακόμα πολλά να δώσω.
Θα ήθελες να γράψεις μουσική για ταινίες; Αν μπορούσες να διαλέξεις μια ταινία για την οποία θα είχες γράψει μουσική ποια θα ήταν αυτή;
Θα ήθελα πάρα πολύ να γράψω μουσική για μια ταινία! Αν μπορούσα να δουλέψω με τον Werner Herzog, θα ήταν ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται θα ήθελα επίσης να γράψω τη μουσική για μια ταινία sci-fi ή τρόμου ή φαντασίας. Είμαι λίγο «σπασίκλας» και μεγάλος fan όλων αυτών των ταινιών και θα ήταν έτσι μια πρόκληση να φτιάξω μουσική για κάτι τέτοιο.
Ιδανικά με ποιους καλλιτέχνες θα ήθελες να συνεργαστείς;
Είναι πάρα πολλοί για να τους αναφέρω, αν και φέτος συνεργάστηκα με ένα από τους ήρωες μου, τον Lubomyr Melnyk –κάτι που ήταν καταπληκτικό για μένα. Επίσης, πριν μερικές εβδομάδες, στη διάρκεια της περιοδείας μου στην Ιαπωνία, γνώρισα τον Jim O’ Rourke. Είμαι θαυμαστής της μουσικής του και θα ήταν τεράστια χαρά για εμένα να δουλέψω μαζί του, αν ποτέ μου το ζητούσε.
Σε μια παλιά σου συνέντευξη είχες δηλώσει ότι δεν ακούς τη δική σου μουσική. Το κάνεις ακόμα;
Κάποιες φορές ακούω τα δικά μου κομμάτια, αλλά δεν μου είναι ευχάριστο. Βρίσκομαι πολύ κοντά στη διαδικασία, οπότε ακούω λάθη ή πράγματα τα οποία έπρεπε να είχαν γίνει καλύτερα. Περισσότερο τα ακούω για προσωπική βελτίωση, θα έλεγα.
Τι να περιμένει το ελληνικό κοινό που δεν σε έχει δει ποτέ ζωντανά από τις τρεις εμφανίσεις σου στη χώρα μας;
Κιθάρα. Πολύ κιθάρα!
{youtube}RKoOXEqvpAI{/youtube}
