O Nick Saloman και πάλι στην Αθήνα –για ένα σπέσιαλ DJ σετ στο Drugstore (την ερχόμενη Παρασκευή 23/11) και για μια κανονική Bevis Frond συναυλία το Σάββατο 24/11 (στο 6 D.O.G.S.). Ακόμα θυμάμαι την πρώτη φορά που ήρθε Ελλάδα και, περνώντας έξω από το Κάραβελ την παραμονή της εμφάνισής του, μιλήσαμε μαζί του (εγώ και η τότε φίλη μου) την ώρα που κατέβαζε τα μπαγκάζια –και ήταν κάτι παραπάνω από προσηνής. Όταν μας είχε ρωτήσει αν θα πάμε στη συναυλία, του είχαμε πει την αλήθεια: δεν υπήρχαν ούτε για αστείο φράγκα για κάτι τέτοιο. Σε λιγότερο από 5 λεπτά είχε ο ίδιος τακτοποιήσει το ζήτημα με τον tour manager του και μάλιστα μας κάλεσε να πιούμε μπύρες και να φάμε μαζί του στο σαλόνι του ξενοδοχείου. Του το θυμίζω, γελάει και ξεκινάμε το ερωτηματολόγιο…
Κύριε Saloman, κατ’ αρχήν κάτι βασικό περί του τίτλου του τελευταίου σας δίσκου. Ονομάζεται The Leaving Of London, είχα όμως την εντύπωση ότι έτσι κι αλλιώς ζούσατε εκτός πρωτεύουσας. Οπότε ο τίτλος σε ποιο βιωματικό στοιχείο της ζωής σας έρχεται να κουμπώσει;
Όχι, μετακόμισα εκτός Λονδίνου μόλις τα τελευταία 3 χρόνια! Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Λονδίνο και έχω ζήσει εκεί το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου. Αποφασίσαμε όμως πλέον να ζήσουμε κοντά στη θάλασσα, για την ακρίβεια σε μια πόλη που ονομάζεται Hastings –και μέχρι στιγμής όλα είναι θαυμάσια. Η κόρη μου ζει ακόμα στο Λονδίνο κι έτσι βρίσκω αφορμή να πηγαίνω για να παίζω μπάλα με φίλους και να παρακολουθώ την ομάδα μου, την QPR.
Απουσιάζουν σχεδόν 7 χρόνια από τη δισκογραφία οι Bevis Frond. Κι αν δεν κάνω λάθος –ασχέτως αν είστε εμπλεκόμενος σε πολλά σχήματα– εντούτοις οι Bevis Frond παραμένουν η κύρια μουσική ασχολία σας, σωστά;
Ναι, σωστά. Βασικά είμαι συνθέτης/μουσικός οπότε οτιδήποτε κάνω έχει την ίδια σημασία για μένα. Τίποτα όμως δεν είναι τόσο σημαντικό όσο οι Frond. Μερικά χρόνια πριν αισθάνθηκα ότι χρειαζόμουν μια ανάπαυλα από το κλασικό δίσκος/τουρνέ/δίσκος/τουρνέ. Τότε επίσης αρρώστησε και η μητέρα μου από καρκίνο (τελικώς πέθανε), οπότε χρειαζόμουν χρόνο για να καταλαγιάσει αυτό σαν γεγονός μέσα μου. Παράλληλα η γυναίκα μου αποφάσισε να αποσυρθεί από τη διδασκαλία μετά από 33 χρόνια και, όπως είπα και πιο πριν, αποφασίσαμε από κοινού ότι θέλαμε να μετακομίσουμε. Γι’ αυτό και σε όλο αυτό το διάστημα και δεν μπορούσα και δεν ήθελα να κάνω δίσκους. Αποφάσισα να κινηθώ και πάλι μουσικά με τους Bevis Frond όταν θα είχαμε για τα καλά εγκατασταθεί στο καινούργιο σπίτι. Γεγονός που συνέβη έναν χρόνο πριν, το 2011.
Η θαυμάσια ετικέτα/εταιρεία Woronzow προχωράει στο μέλλον ανεξαρτήτως της μάστιγας του downloading; Ή έχουν αλλάξει κάποια πράγματα έστω κι αν έχει τέτοιο προφίλ ώστε να μην κινδυνεύει όσο άλλες από τη μη αγορά δίσκων;
Η Woronzow ήταν πάντα ένας θαυμάσιος τρόπος να εκφράζομαι και να εκδίδω το υλικό μου όπως ακριβώς ήθελα. Παλαιότερα, όταν ακούγαμε κάτι που μας άρεσε, προχωρούσαμε σε έκδοση δίσκου αλλά στη δεκαετία του 1990 τα πράγματα έγιναν πολύ δύσκολα για το βινύλιο –αναγκαστήκαμε έτσι να βγάζουμε μόνο CD. Πάντως διατηρήσαμε τα καλά συμβόλαια με τους καλλιτέχνες, πραγματικά δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν καλύτερους όρους στην αγορά. Προσωπικά προτιμώ το βινύλιο αλλά οι άνθρωποι όλο και δυσκολότερα πείθονται στις μέρες μας να ακούσουν κάτι καινούργιο… Οι εργασίες και οι εκδόσεις της Woronzow έχουν έτσι χαλαρώσει και, λίγο-πολύ, είναι πια ένα όχημα για τους Bevis Frond.
Το Ptolemaic Terrascope είναι ένα fanzine που συνεχίζει να εκδίδεται. Ποιες προσωπικές σας ανησυχίες καλύπτει;
Ξεκίνησα το Terrascope με τον Phil McMullen και τον Cyke Bancroft και για πολλά χρόνια απολαμβάναμε αυτό που κάναμε, αν και μετά δυσκολίας παίρναμε τα λεφτά μας πίσω. Ο Cyke αποφάσισε να φύγει κάποια στιγμή και επειδή ήταν ο καλλιτεχνικός υπεύθυνος της έκδοσης αυτό δυσκόλεψε πολύ την αντικατάστασή του. Κάποια στιγμή μετά την αποχώρησή του, ο Phil κι εγώ απομακρυνθήκαμε σε επίπεδο γούστων –και μιας κι εκείνος έγραφε το μεγαλύτερο μέρος των κειμένων αποφάσισα να παραμερίσω και να τον αφήσω να κάνει ό,τι θέλει. Ο Phil συνέχισε λοιπόν για λίγο καιρό μαζί με κάποιους τύπους από τις Ηνωμένες Πολιτείες και κάποια στιγμή έκανε το περιοδικό webzine. Πάντως πρόσφατα ξανάρχισε να εκδίδει το περιοδικό σε φυσική μορφή, κάτι που μπορώ να πιάσω δηλαδή και μπορώ να πω ότι και η αίσθηση αλλά και η αισθητική του παραμένουν θαυμάσιες.
Δεν ξέρω αν ζείτε όπως ο Robert Wyatt, χωρίς κινητό και τα λοιπά της σύγχρονης τεχνολογίας, αλλά κάποιοι πιστεύουν ότι έχετε μια τάση ερημίτη …
Όχι, δεν ζω όπως ο Robert Wyatt! Έχω κινητό, κομπιούτερ, δορυφορική τηλεόραση κλπ… Δεν είμαι αφιονισμένος με την τεχνολογία, αλλά ζω στον πραγματικό κόσμο και νομίζω ότι είναι πραγματικά δύσκολο να ζεις χωρίς τα βασικά αγαθά της σύγχρονης ζωής. Δεν νομίζω ότι θα επιβίωνα χωρίς το ίντερνετ και τη δορυφορική τηλεόραση.
Παίζετε ακόμα τραγούδια από ολόκληρο το ρεπερτόριο των Bevis Frond στις συναυλίες, όπως για παράδειγμα το “Coming Round”;
Ναι, ακόμα παίζουμε τραγούδια από τους πρώτους δίσκους! Το συγκεκριμένο βέβαια δεν το έχουμε αγγίξει για αρκετό καιρό θαρρώ, αλλά ίσως κάνουμε κάτι γι’ αυτή την περίπτωση…
Είστε ακόμα οπαδός της αναλογικής οδού; Χρησιμοποιείτε δηλαδή μηχανήματα από τα 1960s και τα 1970s ή με τα χρόνια έχετε βρει ότι κάποια ψηφιακά τερτίπια παρέχουν ευκολίες και είναι σε πολλά σημεία πολύ πειστικά;
Ηχογραφώ ψηφιακά αλλά χρησιμοποιώ παλιό εξοπλισμό, ο ήχος μου παραμένει ίδιος. Νομίζω ότι όλα καταλήγουν στο πώς μιξάρεις το υλικό σου και πώς ισορροπείς εντάσεις και καμπύλες ήχου. Η ψηφιακή ηχογράφηση έχει γίνει πιο προσιτή σε αυτό που τελικώς προσφέρει. Θέλω να πω ότι είναι πραγματικά δύσκολο να αναφέρω τις διαφορές μεταξύ μιας αναλογικής και μιας καλής ψηφιακής ηχογράφησης στις μέρες μας.
Οι Fred Bison V και Acid Jam είναι μόλις δύο από τα πολλά σχήματα στα οποία έχετε συμμετάσχει όλα αυτά χρόνια. Μπαίνετε μέσα σε τέτοια γκρουπ χωρίς καμία προσωπική δέσμευση σε σχέση με το μέλλον; Ή απλά βλέπετε τη χημεία σας με τους άλλους και προχωράτε;
Είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να κάνω ό,τι θέλω, όποτε θέλω. Αυτονόητα συνδέομαι με ανθρώπους με τους οποίους έχουμε παραπλήσια άποψη για τη μουσική, αλλά σε επίπεδο αισθητικής η αλήθεια είναι ότι δεν ακούω κανενός άλλου την οπτική. Πρέπει να κάνεις αυτό που πραγματικά θέλεις, τη στιγμή που το θέλεις. Αν προσπαθείς να ευχαριστήσεις όλες τις μεριές θα κάνεις ζημιά στο τελικό αποτέλεσμα. Με ενδιαφέρει να δίνω στους ανθρώπους κάτι που ν’ αρέσει, αλλά ποτέ δεν κάνω εκπτώσεις στα θέλω και στην αισθητική μου.
Μια τελευταία ερώτηση. Είναι αλήθεια η φήμη ότι είστε φανατικός οπαδός της επιστημονικής φαντασίας; Και, αν ναι, με ποιον τρόπο επηρεάζει τη γραφή σας;
Τελευταία και γρήγορη απάντηση: η φήμη δεν αληθεύει! Ούτε είμαι φανατικός και ούτε επηρεάζει άρα τη γραφή μου. Ποιος σου είπε ότι λατρεύω την επιστημονική φαντασία;;
{youtube}3L_LwS2aqSI{/youtube}
