Δισκοθέτης, παραγωγός, label head και αθεράπευτος clubber, ο Terence: Terry έρχεται στο 6 D.O.G.S αυτό το Σάββατο στις 24 Νοεμβρίου για να μας δείξει γιατί το deep house επιστρέφει, με ένα σετ που αντλεί όμως επιρροές από πολλά διαφορετικά πράγματα...
Το να είσαι μέλος της Real Tone σε έχει βοηθήσει να κερδίσεις μεγαλύτερη αναγνώριση στο κοινό των clubs;
Είναι αλήθεια ότι η Real Tone αποτελεί μια πολύ καλή πρόταση στον τομέα των παραγωγών, καθώς ο Lionel και ο Franck Roger έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Θα έλεγα όμως ότι η διάδοση του ονόματος Terence:Terry οφείλεται σε έναν συνδυασμό της δουλειάς του δικού μου label –της La Vie En Rose– του πρακτορείου μου Lola-ED και φυσικά της Real Tone και άλλων labels (σαν την Overall).
Πώς είναι ο Franck Roger στον ρόλο του αφεντικού;
Δεν μπορώ να σου πω για τον συγκεκριμένο ρόλο του, γιατί είμαστε φίλοι εδώ και πολλά χρόνια και μοιραζόμαστε το ίδιο μουσικό όραμα. Δεν τον αντιμετωπίζω λοιπόν ως αφεντικό.
Έχεις χύσει πολύ ιδρώτα δουλεύοντας πάνω στη La Vie En Rose. Μπορείς να μας πεις μερικά πράγματα για την κεντρική ιδέα πίσω από την εταιρεία;
Αποφάσισα να δημιουργήσω τη La Vie En Rose επειδή λάμβανα μπόλικη μουσική από νέους παραγωγούς, οι οποίοι παρακολουθούσαν την καριέρα μου. Περίπου εκείνη τη χρονική περίοδο, το label όπου κυκλοφορούσα τις παραγωγές μου –η Freak n’Chic– έκλεισε και ήταν σημαντικό για μένα να ολοκληρώσω αυτά πάνω στα οποία δουλεύαμε τότε. Η κύρια ιδέα ήταν να κυκλοφορούμε μουσική για τις πίστες αλλά και να προσφέρουμε κάτι καινούργιο, επιδεικνύοντας τις ποικιλόμορφες μουσικές επιρροές μου.
Τι μελλοντικές κυκλοφορίες μας επιφυλάσσετε;
Η τελευταία μας κυκλοφορία, το EP Distraction Way, έρχεται από έναν ταλαντούχο νέο παραγωγό ονόματι Hanfry Martinez. Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενοι καθώς ήδη σκαρφαλώνει στο top-10 των deep house κυκλοφοριών. Η επόμενη σχεδιαζόμενη κυκλοφορία Living Lies είναι πολύ ιδιαίτερη για μας: πρόκειται για ένα άλμπουμ 6 κομματιών από τον ανερχόμενο Έλληνα παραγωγό John Dimas. Μέσα σε αυτό να περιμένετε να ακούσετε κι ένα ειδικό edit σε ένα πολύ γνωστό house anthem από τα 1990s, το "Pain".
Κάνει comeback το deep house τελευταία;
Τα τελευταία 5 χρόνια, σίγουρα! Η house (και το deep house) υπήρχαν πάντα σαν ήχος, δεν σταμάτησαν ποτέ να αποτελούν δημιουργικό κομμάτι της χορευτικής μουσικής –έστω κι αν η αγγλική σκηνή έχει υιοθετήσει περισσότερα ποπ στοιχεία αυτή τη περίοδο. Πολλοί όμως καλλιτέχνες (τόσο από την Ευρώπη όσο και από την Αμερική πραγματοποιούν τώρα μια επιστροφή στις ρίζες του ιδιώματος.
Ποια μουσικά είδη σου αρέσει να χρησιμοποιείς περισσότερο στα σετ σου;
Δύσκολη ερώτηση, μιας και τα σετ μου είναι πάντα πολυσυλλεκτικά... Μπορώ να βρω ποιοτικά πράγματα σε όλα τα είδη για να είμαι ειλικρινής, αλλά θα έλεγα πως η house, το techno και το deep house είναι αυτά που προτιμώ περισσότερο.
Το κοινό ποιας χώρας πιστεύεις ότι είναι το καλύτερο, από τις μέχρι τώρα εμπειρίες σου;
Της Ισπανίας, της Αγγλίας και της Γερμανίας. Ανυπομονώ να ανακαλύψω και το ελληνικό σύντομα στην Αθήνα!
Ποιο είναι το καλύτερο venue στο οποίο έχεις παίξει;
Το DC10 στην Ibiza, το Fabric στο Λονδίνο και το club που φιλοξενώ το μηνιαίο residency μου, το Avant Garde στη Μαδρίτη.
Προτιμάς να παίζεις περισσότερο σε φεστιβάλ όπου είσαι υποσύνολο ενός μεγαλύτερου συνόλου, ή σε clubs όπου φιγουράρεις ως το κυρίως όνομα;
Το ιδανικό μου είναι να παίζω σε μαγαζιά με σχετικά μικρή χωρητικότητα (μέχρι 2000 άτομα το μέγιστο), καθώς σου βγάζουν μια πιο προσωπική και ιδιαίτερη αίσθηση από τα μεγάλα και αχανή venues.
Ποια είναι η πιο τρελή εμπειρία που έχεις ζήσει στα τόσα χρόνια που σχετίζεσαι με το clubbing;
Το πιο καταπληκτικό σκηνικό ήταν όταν είδα ολόκληρο μαγαζί να τραγουδάει το κομμάτι που έχω γράψει με τον Franck (Roger), το "Hustling Peoples". Συνέβη στο τέλος ενός πάρτι στην Αγγλία. Αισθάνθηκα σαν να είχαμε ηχογραφήσει το νέο επίσημο τραγούδι των Ολυμπιακών Αγώνων! (γέλια)
{youtube}xwmO6g42ghI{/youtube}
