Δύο αλλά κάνουν θόρυβο και φασαρία για 32. Ο λόγος για τους Valerio και Francesco από την Ιταλία, οι οποίοι αποτελούν τους Heroin In Tahiti και απαντούν –αμφότεροι, αλλά χωρίς να διευκρινίζουν ποιος λέει τι– σε μερικές ερωτήσεις μας, ένεκα της επικείμενης επίσκεψής τους στο 6 D.O.G.S. (αυτή την Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου)...
Η σκηνή της Borgata Boredom, όπως ονομάστηκε αυτό το ρωμαϊκό όργιο κιθάρας στις μεσοαστικές συνοικίες της ιταλικής πρωτεύουσας, είναι ένα όνομα που προήλθε και κατοχυρώθηκε από τους ίδιους τους μουσικούς; Ή όρος που κάποιος δημοσιογράφος χρησιμοποίησε για να βάλει κάτω από μια ομπρέλα συγκροτήματα με κοινά χαρακτηριστικά;
Δημοσιογραφική η αιτία. Αλλά ο δημοσιογράφος που εφηύρε τον όρο είναι ο …Valerio! Όταν εκδόθηκε το συγκεκριμένο τεύχος του Blow Up (ένα πολύ σημαντικό μουσικό έντυπο εδώ στην Ιταλία) οι Heroin In Tahiti ήταν κυριολεκτικά ακόμα στα σπάργανα. Όμως οι άνθρωποι του χώρου αναφερόντουσαν στη μπάντα ως χαρακτηριστική του «κινήματος Borgata Boredom», έστω κι αν δεν είχαμε παρά ελάχιστα κοινά στοιχεία με τον τυπικό Roma Est ήχο. Αλλά γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας, οπότε….
Θα σας έχουν ήδη ρωτήσει σε διάφορες συνεντεύξεις περί των ομοιοτήτων σας με τους Spacemen 3 σε επίπεδο ήχου. Είναι κάτι που σας προσβάλλει;
Μας κάνεις πλάκα; Γιατί να προσβληθούμε; Οι Spacemen 3 είναι μία από τις αγαπημένες μας μπάντες! We need more drugs to make music to take drugs to.
Η Ιταλία είχε μια γερή ποσοστιαία συμμετοχή στην ευρωπαϊκή garage αναβίωση στη δεκαετία του 1980 και σε συνθέσεις σας όπως το “Death Surf” μπορεί κανείς να ανιχνεύσει στοιχεία από εκείνη την εποχή. Πρόκειται για σύμπτωση ή όντως ακούτε δίσκους από το ιταλικό underground εκείνης της περιόδου;
Δεν μας άρεσε πολύ αυτή η 1980s αναβίωση του garage, γιατί είχε πολλά σημεία τυπικότητας: μποτάκια σαν τους Βeatles, Vox ενισχυτές και όμορφα κουρέματα… Αλλά στην Ιταλία είχαμε σαν παρακαταθήκη τουλάχιστον έναν εκπληκτικό 1960s δίσκο, που στάθηκε επιρροή για όλους μας. Οι Le Stelle του Mario Schifano κυριολεκτικά σου τίναζαν το μυαλό με τη γκαραζοψυχεδέλεια τους.
Στον εξοπλισμό σας μπορούμε να βρούμε (στη σκηνή μα και στο στούντιο) και αναλογικές και ψηφιακές πηγές ήχου…
Ναι, όντως και στους δύο δρόμους πηγαίνουμε. Αν και τώρα που το καλοσκέφτομαι η σωστή απάντηση είναι: δεν μας ενδιαφέρει αν είναι αναλογικό ή ψηφιακό. Αρκεί να είναι φθηνό! (σ.σ.: με κεφαλαία στην πρωτότυπη απάντηση).
Το ότι δεν χρησιμοποιείτε φωνητικά μέρη έχει να κάνει με κάποια λογική/πρόταση που παραδίδει στο κοινό μια ηχητική σύνθεση στην καθαρότερη μορφή της;
Δεν ήταν μια συνειδητή απόφαση ύφους. Απλά δεν είμαστε καλοί τραγουδιστές. Ομολογώ ότι ενδιαφερόμαστε να βρούμε κάποιον να τραγουδάει πάνω στις συνθέσεις μας…
Ζωντανά πώς συμπεριφέρεστε; Πολλές από τις μπάντες που δρουν στον γενικότερο χώρο του shoegaze/neopsychedelic/post-rock επιλέγουν να λοκάρουν πάνω στα όργανά τους και δεν αλωνίζουν ούτε κατά διάνοια τη σκηνή…
Η αλήθεια είναι η εξής: καθόμαστε κάτω και αγνοούμε το κοινό! Αλλά ο λόγος είναι τουλάχιστον προφανής. Είμαστε μόνο δύο άνθρωποι πάνω στη σκηνή, αντιμέτωποι με εκατοντάδες κουμπιά και συσκευές. Θα μας άρεσε να ξεφεύγαμε και να μπορούμε να κινηθούμε, όμως όλα τα μέλη μας –και τα τέσσερα!– είναι πάνω σε κάτι. Κουτί, κουμπί, pad, κλαβιέ. Δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για headbanging.
{youtube}wnqk44kaQPE{/youtube}
