Το 1999, όταν οι Infected Mushroom κυκλοφόρησαν τον πρώτο τους δίσκο, η εγχώρια psychedelic trance είχε αρχίσει να παίρνει σιγά-σιγά την κατιούσα. Παρ’ όλ’ αυτά, το όνομά τους περιλαμβανόταν στις περισσότερες λίστες των κύκνειων εκείνων (p)syμαζώξεων. Στη 15ετή τους πορεία ελάχιστες ήταν οι φορές που οι Ισραηλινοί χαμήλωσαν τα bpm τους και αρκετές εκείνες που πειραματίστηκαν με άλλους ήχους –διατηρώντας πάντα έναν dance πυρήνα. Λίγο λοιπόν πριν φτάσουν στην Ελλάδα για δύο εμφανίσεις σε Αθήνα (Entrtainment Stage, την Παρασκευή 16/3) και Θεσσαλονίκη (Principal, Σάββατο 17/3), απάντησαν σε μερικές ερωτήσεις με χιούμορ και χαλαρή διάθεση...
Κυκλοφορήσατε τα πρώτα σας κομμάτια με τα ονόματα Shidapu & Duvdev. Κάτω από ποιες συνθήκες συστηθήκατε κατόπιν εκ νέου ως Infected Mushroom;
Ναι, ξεκινήσαμε με αυτά τα ονόματα αρχικά –και με κάποια άλλα για τα οποία δε θα ήθελα να συζητήσουμε– μα… καθένας εξελίσσεται! Υπήρχε ένα ωραίο πανκ συγκρότημα στο Ισραήλ που δεν προχώρησε αρκετά. Ονομαζόταν Infected Mushroom. Μόλις λοιπόν διαλύθηκε, πήραμε το όνομα!
Έχετε διατηρήσει την psytrance βάση του ήχου σας, αλλά από ένα σημείο και μετά αρχίσατε να την εμπλουτίζετε και με ήχους από διαφορετικά είδη. Ο σκοπός αυτής της αλλαγής ήταν απλώς ο πειραματισμός, η ανανέωση; Ή το θεωρήσατε και κάτι σαν καινοτομία;
Θεωρούμε τους εαυτούς μας νεωτεριστές. Δεν υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που νιώθουν άνετα ξεπερνώντας τα όρια του είδους τους. Όμως, θεωρούμε το μεγαλύτερο μέρος αυτού που κάνουμε psychedelic. Οι περιορισμένες εισροές από breaks, dubstep, trance, reggae και hip-hop μπλέκονται με τον ξεχωριστό, «μολυσμένο» ήχο μας. Όλοι αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Κι εμείς νιώθουμε ωραία μ’ αυτή την εξέλιξη.
Έχετε δηλώσει πως σας ενδιαφέρει να κάνετε το κοινό να χορεύει ασταμάτητα. Υπάρχει κάποιος άλλος στόχος πίσω από τον ήχο σας;
Δεν θα το λέγαμε!
Κατάγεστε από το Ισραήλ μα ζείτε στο Λος Άντζελες από το 2006. Πώς επηρέασε αυτή η μετοίκιση την επαγγελματική σας πορεία αλλά και τη νοοτροπία σας γενικά;
Το λατρεύουμε το Λος Άντζελες! Σίγουρα μας λείπει το Ισραήλ, αλλά το επισκεπτόμαστε αρκετές φορές κάθε χρόνο. Στο Λος Άντζελες υπάρχουν πολλές ευκαιρίες συνεργασίας με σημαντικούς καλλιτέχνες και είναι κι ένα κομβικό σημείο, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως αφετηρία για εμφανίσεις σε Βόρεια και Νότια Αμερική.
Υπάρχει ένα κανάλι στο YouTube όπου φορτώνετε προσωπικά σας βίντεο. Κάποιος μπορεί να βρει εκεί οτιδήποτε: από την αφήγηση ενός αστείου περιστατικού σε μια περιοδεία σας, μέχρι και την αναλυτική διαδικασία παραγωγής του τελευταίου σας EP (U R So F****d). Είναι μια διαδικασία διάδρασης με το κοινό σας; Είναι αποτελεσματική;
Ναι, είναι διαδικασία πολύ αποτελεσματική και εξίσου διασκεδαστική. Έχουμε θετική ανταπόκριση σε κάθε βίντεο που δημοσιεύουμε. Και οι άνθρωποι διαρκώς μας ρωτούν με ποιον τρόπο φτιάχνουμε τη μουσική μας. Συνεπώς αυτός είναι ένας τρόπος να τους προσεγγίσουμε και να μοιραστούμε κάποιες από τις γνώσεις μας, ενώ παράλληλα διατηρούμε επικοινωνία με τους πιστούς θαυμαστές μας.
Η πρόσφατη συνεργασία σας με τον Paul Oakenfold επιβεβαιώνει τη διάθεσή σας να συναντιέστε μουσικά με άλλους καλλιτέχνες. Υπάρχει κάποιο επερχόμενο πλάνο για αντίστοιχη συνεργασία;
Απολαμβάνουμε να δουλεύουμε με άλλους καλλιτέχνες. Βρίσκονται έτσι αρκετές συνεργασίες σε εξέλιξη, με τους Borgore, Datsik, Matisyahu μα και με πολλούς ακόμα. Νομίζουμε πως το 2012 θα εξελιχθεί σε σημαντική χρονιά γι’ αυτόν τον τομέα.
Πώς αντιδράτε αλήθεια στις αρνητικές κριτικές; Τις αγνοείτε ή τις επεξεργάζεστε;
Είναι πολύ δύσκολο να τους ικανοποιείς όλους. Πάντα θα υπάρχει κάποιος ο οποίος θα απολαμβάνει αυτό που κάνεις και κάποιος που δεν θα ενδιαφέρεται τόσο πολύ. Το μοναδικό πράγμα που μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης είναι να προχωρά μπροστά.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις ηλεκτρονικές κυκλοφορίες και τον περιορισμό των βινυλίων;
Οι ψηφιακές κυκλοφορίες είναι το παρόν και το μέλλον. Το βινύλιο είναι υπέροχο, έχει όμορφο ήχο, αλλά είναι απαρχαιωμένο.
