Επτά Σεπτέμβριους πριν, ο Andy Barlow με τη Lou Rhodes έδωσαν την τελευταία τους συναυλία ως Lamb στο Άμστερνταμ, τερματίζοντας την πορεία ενός γκρουπ που έμεινε στην ιστορία για την επίδρασή του στα ηλεκτρονικά πράγματα. Επανενωμένοι όμως εδώ και μία διετία, οι Βρετανοί ετοιμάζονται για την πρώτη τους ελληνική εμφάνιση, καθώς συμμετέχουν κι αυτοί στο φετινό Reworks (θα παίξουν το Σάββατο, 17/9, στη Βίλκα, στο Reworks Atrium). Ήταν μια ευκαιρία που δεν θα αφήναμε ανεκμετάλλευτη, κι έτσι σπεύσαμε να θέσουμε μια σειρά ερωτήσεων στον Andy Barlow…
Σχεδόν έξι χρόνια μετά τη διάλυση, οι Lamb επιστρέφουν με ένα ολοκαίνουργιο άλμπουμ. Ποιοι ήταν οι λόγοι του τερματισμού και της επανένωσης;
Είχαμε αποφασίσει ότι θα συνεχίζαμε στη δισκογραφία μόνο εφόσον θα είχαμε κάτι καινούργιο και κάτι καλό στο μυαλό μας. Όταν λοιπόν γράφαμε το Βetween Darkness And Wonder, το τέταρτο άλμπουμ μας, νιώθαμε όλο και περισσότερο ότι είχε έρθει η στιγμή να ασχοληθούμε με κάποια σόλο projects. Αυτό φάνηκε και στο άλμπουμ, το αποτέλεσμα ήταν χαλαρό. Στη νέα μας δουλειά, το 5, επιστρέψαμε στον λόγο που ξεκινήσαμε τους Lamb: εγώ και η Lou ήμασταν στο στούντιο και διασκεδάζαμε, νιώθαμε την έμπνευση και πάλι.
Επαναπροσδιορίσατε τους Lamb με το νέο άλμπουμ; Ποια ήταν τα λάθη που ενδεχομένως διορθώσατε ή τα στοιχεία τα οποία αλλάξατε στη μουσική σας;
Θέλω να πιστεύω ότι κάθε άλμπουμ αρχίζει από το μηδέν. Με το 5 ανακαλύψαμε ότι τα κομμάτια έρχονται πιο γρήγορα και πιο φυσικά από ότι στο παρελθόν. Η περιοδεία που κάναμε το 2009 μας είχε δώσει την ιδέα να αλλάξουμε κάποια από τα παλιότερα κομμάτια σε πιο live εκδοχές, πιο δυναμικές και θορυβώδεις. Λειτούργησε πολύ καλά τότε και μας έκανε να στρέψουμε όλο το νέο άλμπουμ προς αυτήν την κατεύθυνση.
Πώς νιώθεις λοιπόν τώρα που κάνετε περιοδεία και πάλι;
Υπέροχα! Είναι απίστευτο το συναίσθημα να μπορείς να ταξιδεύεις στον κόσμο, να συναντάς νέους ανθρώπους και να παίζεις τη μουσική σου. Είμαστε τυχεροί.
Τι εμπειρίες αποκόμισες αλήθεια από τη σόλο καριέρα σου;
Αφού δούλεψα με πολλές φωνές και με διάφορες ερμηνείες, συνειδητοποίησα ακόμη παραπάνω πόσο ιδιαίτερη είναι η Lou φωνητικά και πως τελικά η μουσική που κάνουμε μαζί είναι κάτι πολύ διαφορετικό σε σχέση με τις σόλο επιλογές μας.
Ολόκληρη η παραγωγή του 5 είναι ανεξάρτητη και βάρυνε αποκλειστικά τη Lou κι εσένα. Από την ηχογράφηση μέχρι το δημιουργικό κομμάτι των γραφιστικών, πόσο δύσκολο ή πόσο ευχάριστο ήταν να βγάλετε το τελικό αποτέλεσμα;
Οπωσδήποτε είχε θετικά και αρνητικά μια τέτοια απόφαση. Το αρνητικό ήταν ο μεγάλος όγκος δουλειάς για ένα μικρό set-up όπως είναι το δικό μας, κάτι που στην αρχή έδειχνε πραγματικά αποθαρρυντικό. Προηγήθηκαν 5 μήνες απίστευτα πολυάσχολοι, από τις πρώτες ανακοινώσεις μέχρι την τελική κυκλοφορία. Και δουλεύαμε το λιγότερο 18 ώρες κάθε μέρα. Αλλά είναι υπέροχο να έχεις εξ’ ολοκλήρου τον καλλιτεχνικό έλεγχο από όλες τις πτυχές του artwork, των βιντεοκλίπ κλπ.
Ποια είναι η απήχηση του 5 μέχρι σήμερα;
Πάει πολύ καλά! Ο τύπος μας φέρεται καλά μέχρι τώρα όσον αφορά στις κριτικές. Τα live σόου είναι όλα sold-out και φαίνεται ότι αποκτούμε και νεότερους σε ηλικία fans, οι οποίοι μόλις πρόσφατα μας ανακάλυψαν από το ίντερνετ. Αυτό είναι που κρατά τους Lamb φρέσκους!
Νομίζεις ότι μια μεγάλη δισκογραφική θα περιόριζε τις επιλογές σας στη διαμόρφωση του ήχου σας;
Όχι εμφανώς, αλλά παλιότερα υπήρχε πάντα η πίεση από την εταιρεία για κάποια πιο ραδιοφωνικά κομμάτια. Στην περίπτωση των Lamb ήταν σαν να ήθελε κάποιος να τετραγωνίσει τον κύκλο. Κάθε φορά που προσπαθούσαμε να κάνουμε ένα κομμάτι πιο εμπορικό, ήταν καταστροφικό για μας –δημιουργικά μιλώντας.
Θα μπορούσες να ονομάσεις κάποιους από τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες;
Η Lou κι εγώ είμαστε fan των Mount Kimbie, James Blake και Holy Fuck.
Έχετε ήδη ανακοινώσει δύο φορές στο παρελθόν ότι πρόκειται να παίξετε για τελευταία φορά μαζί. Άραγε οι Lamb επέστρεψαν για να μείνουν αυτήν τη φορά;
Δεν θα βρισκόμασταν εδώ αν δεν το πιστεύαμε! Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν νιώσαμε τόσο καλά.
