O Tolga Fidan κινείται μεταξύ Παρισιού, Κωνσταντινούπολης και Λονδίνου, δημιουργώντας ηλεκτρονικούς ήχους που απέχουν κατά πολύ από το πειραματικό ροκ παρελθόν του. Έχοντας ήδη αφήσει το στίγμα του στους πανευρωπαϊκούς house κύκλους, ο Τούρκος μουσικός θα βρεθεί στην Αθήνα (10/9) για μια εμφάνιση στο 6 D.O.G.S., στα πλαίσια του φετινού EνTechno Festival (Παρασκευή 9 και Σάββατο 10 του Σεπτέμβρη). Με αυτήν την αφορμή τον αναζητήσαμε κι εμείς για μια συνέντευξη...
Πώς καθρεφτίζονται στη μουσική σου έμπνευση οι διάφορες πόλεις στις οποίες έχεις ζήσει;
Φυσικά η καθεμιά τους παίζει κι έναν διαφορετικό ρόλο και έχει έναν συγκεκριμένο ήχο που βγαίνει μέσα από τη μουσική μου. Το να ζω και να ταξιδεύω σε αυτές τις πόλεις με έκανε αυτό που είμαι σήμερα.
Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να προσεδαφιστείς στα σημερινά σου house/deep techno πεδία ύστερα από μια αρχική post-rock πορεία;
Ήμουν όντως πολύ φανατικός του post-rock, του IDM και του hip-hop της δεκαετίας του 1990. Η house και η techno μουσική μου φαίνονταν πολύ παρωχημένες εκείνη την εποχή. Ζούσα στο Λονδίνο και η κοπέλα που είχα σχέση τότε μου έδωσε τρεις δίσκους: δύο δίσκους του Αkufen και του Closer και το Vocalcity του Luomo. Μου έκαναν φοβερή εντύπωση, παρ’ ολ’ αυτά δεν ξεκίνησα να γράφω τέτοιου είδους μουσική άμεσα. Αργότερα στο Παρίσι ηχογράφησα τα πρώτα μου τρία χορευτικά τραγούδια και υπέγραψα στην Vakant. Ήμουν τυχερός νομίζω και προωθήθηκα σωστά.
Πώς θα περιέγραφες αλήθεια τη συνεργασία σου με τη Vakant στην πορεία των χρόνων;
Η Vakant δεν είναι μόνο η δισκογραφική εταιρεία με την οποία συνεργάζομαι. Είναι πολλά περισσότερα. Είναι κάπως σαν το σπίτι μου, σαν φίλοι μου. Για να καταλάβετε, αυτήν την εποχή ζω στα κεντρικά γραφεία της Vakant όσο είμαι σε αναζήτηση νέου χώρου/πόλης για να μείνω!
Ανεξαρτήτως ειδών, ποιους μουσικούς ή συγκροτήματα θα ανέφερες ως επιδραστικούς για τη μουσική σου;
Θα ήταν πολύ μεγάλη η λίστα! Είμαι κολλημένος με τη μουσική...
Πρόσφατα κυκλοφόρησε το EP We're Strangers Now και μάλιστα δέχτηκε πολύ καλές κριτικές. Θα έλεγε κανείς ότι σε αυτό το EP περιγράφονται τα στάδια μιας ιστορίας αγάπης που φτάνει στο τέλος της. Ισχύει κάτι τέτοιο;
(γέλια) Όχι ακριβώς! Κάποια τραγούδια προϋπήρχαν του EP και στην πορεία προστέθηκαν σε αυτό, οπότε δεν ήταν ηθελημένο να δίνουν την εντύπωση «σταδίων».
Ποιες διαφορές εντοπίζεις ανάμεσα στις πρώτες κυκλοφορίες σου, σε σύγκριση με τις πιο πρόσφατες;
Σήμερα έχω πολλή περισσότερη αυτοπεποίθηση για τη δουλειά μου. Ενώ όταν ήμουν 24-25 χρονών αμφισβητούσα πολύ τον εαυτό μου. Έχω γίνει και πιο επιεικής νομίζω...
Την επόμενη εβδομάδα θα παίξεις στην Αθήνα, στο φετινό EνTechno Festival. Τι να περιμένει από την εμφάνισή σου το ελληνικό κοινό;
Καλή μουσική, ωραίο κλίμα και πολύ ούζο!
