Σε κάποιο δημοσίευμα, τον χαρακτήρισαν «ηλεκτρονικό εικονοκλάστη» και το βρήκα 100% εύστοχο. Ο Dan Deacon είναι μία μουσική διάνοια, η οποία, αντί να καταλήξει διδάκτωρ σε κάποιο κονσερβατόριο, προτίμησε την αναρχία της ηλεκτρονικής μουσικής. Κι έτσι όμως η αναγνώριση τελικά ήρθε και μάλιστα με γοργούς ρυθμούς. Ακόμη και ο μεγαλειότατος Francis Ford Coppola τον ανακάλυψε και συνεργάστηκαν μαζί για το soundtrack της νέας του ταινίας. Οι φίλοι του στην Αθήνα θα έχουν την ευκαιρία να τον απολαύσουν την Τετάρτη, 13 Απριλίου, στο Bios. Ώρα έναρξης 21.30, μην ξεχαστείτε…
Τι πρόκειται να μας παρουσιάσετε στην εμφάνιση σας στη χώρα μας κύριε Deacon;
Για να είμαι ειλικρινής, όταν μου κάνουν αυτή την ερώτηση σχεδόν ποτέ δεν ξέρω πώς να απαντήσω… Κάτι ελπίζω ωραίο για τον κόσμο που θα με παρακολουθήσει.
Θέλω να μάθω τα πάντα για τη συνεργασία σας με τον Francis Ford Coppola…
Προέκυψε τυχαία! Απλά μία μέρα με άκουσε σε μία συνέντευξη που έδινα στο ραδιόφωνο, ήρθε σε επαφή μαζί μου, με προσκάλεσε σπίτι του και ξεκινήσαμε απευθείας να δουλεύουμε παρέα. Δεν ήθελε και πολύ. Το συγκεκριμένο project γρήγορα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά.
Είναι ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης ικανός να κατανοήσει τη φιλοσοφία της ηλεκτρονικής μουσικής;
Ο Francis είναι ένα εξαιρετικά μουσικό άτομο. Η μουσική αποτελούσε ανέκαθεν κομμάτι της οικογένειάς του –ο πατέρας του ήταν συνθέτης. Δεν είχε έτσι κανένα πρόβλημα να κατανοήσει και να αγκαλιάσει την electronica.
Όταν ακούω τη μουσική σας, για κάποιον απροσδιόριστο λόγο μου έρχεται στο μυαλό η φράση «Ζούμε σε έναν κόσμο όπου τα πάντα είναι πλαστικά και επικίνδυνα». Συμφωνείτε με κάτι τέτοιο;
Όχι. Διαφωνώ 100%. Όντως, ένα κομμάτι του κόσμου όπου ζούμε είναι πλαστικό και επικίνδυνο μα ένα άλλο –και ενδεχομένως το μεγαλύτερο– είναι…οργανικό και ασφαλές! Και η underground μουσική κοινότητα της οποίας θεωρώ, ότι είμαι και εγώ μέρος είναι οργανική και ασφαλής. Με λυπεί το γεγονός ότι η μουσική μου σε κάνει να σκέφτεσαι αυτή τη φράση...
Μου δίνετε την αίσθηση ότι θα μπορούσατε να γίνετε No1 σε όποια μορφή τέχνης κι αν διαλέγατε. Γιατί επιλέξατε την ηλεκτρονική μουσική;
Α, σε ευχαριστώ! Γιατί η ηλεκτρονική μουσική ή η μουσική προερχόμενη από κομπιούτερ ήταν και εξακολουθεί να είναι ένας σπουδαίος τρόπος να παραμένω δημιουργικός και να το δείξω και σε άλλον κόσμο. Όταν έγραφα παραδοσιακές συνθέσεις στο χαρτί, οι περισσότερες παρέμεναν κλεισμένες σε ένα συρτάρι στο δωμάτιό μου και ποτέ δεν παρουσιάζονταν σε άλλους ανθρώπους, ούτε και γίνονταν ήχος. Μέσα από την ηλεκτρονική μουσική κατάφερα να παρουσιάσω τις συνθέσεις μου και να τις ακούσω σε πραγματικό χρόνο. Αυτός ήταν και ο λόγος που τελικά με κέρδισε και έγινε η κύρια ασχολία μου…
Μπορεί να υπάρξει μουσική χωρίς την τεχνολογία;
Φυσικά! Εξάλλου η ανθρώπινη φωνή ήταν, είναι και θα είναι όχι μόνο το πρώτο μουσικό όργανο αλλά και το πιο αγαπητό σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Θεωρείτε τον εαυτό σας εκκεντρικό καλλιτέχνη;
Εξαρτάται από την περίσταση... Για κάποιους ανθρώπους είμαι εκκεντρικός για άλλους πάλι είμαι απλά ποπ. Όλα εξαρτώνται από τον βαθμό αντίληψης του κάθε ερωτώμενου. Τώρα, για τις ανάγκες της συνέντευξης, θα έλεγα ότι μπορεί και να είμαι…
Γιατί προτιμάτε, όταν εμφανίζεστε ζωντανά, να βρίσκεστε στο ίδιο επίπεδο με το κοινό και όχι σε κάποιο υπερυψωμένο stage;
Γιατί είναι πιο αστείο! Είμαι της λογικής ότι οι παραστάσεις μου γίνονται για να χορεύει και να περνάει καλά ο κόσμος και όχι για να με βλέπουν σαν κανένα Θεό, να βρίσκομαι ψηλότερά τους, να πατάω κουμπιά και να τραγουδώ. Εκεί ψηλά είναι πολύ μοναχικά. Μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο έχει μεγαλύτερη υγεία και επικοινωνία.
Από όλα τα μέρη που επισκεφτήκατε, ποιο είναι εκείνο με τους καλύτερους electronica fans;
Το Σικάγο και το Δουβλίνο είναι οι πρώτες πόλεις οι οποίες μου έρχονται στο μυαλό.
Ποια είναι η πραγματική ιστορία που κρύβεται πίσω από το κομμάτι “Drinking Out Of Cops”; Γιατί έγινε τόσο διάσημο;
Σιχαίνομαι να μιλάω για αυτό το τραγούδι. Είναι μία συζήτηση που έχει εξαντληθεί πια.
Τραγούδια όπως το “Snake Mistakes” δίνουν την αίσθηση ότι κρύβουν μία συγκαλυμμένη ειρωνεία ενάντια σε κάθε είδους συντηρητισμό. Είχατε τέτοια πρόθεση όταν τα γράφατε;
Η αλήθεια είναι πως όχι, πολύ απλά γιατί θέλω να είμαι όσο πιο ευθύς γίνεται ως προς τη διατύπωση των απόψεών μου. Ο σαρκασμός και η ειρωνεία δεν είναι του στυλ μου, ούτε με χαρακτηρίζουν.
