Πέρασε κιόλας ενάμισης χρόνος από τότε που ο Peter Spilles, frontman των Γερμανών Project Pitchfork, είχε μιλήσει στο Avopolis. Mε αφορμή την κυκλοφορία νέου δίσκου, ξαναήρθαμε σε επαφή μαζί του για να μας αποκαλύψει τα τελευταία του σχέδια. Δεν είχε και μεγάλη διάθεση για κουβέντα, όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω, χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να μιλήσει με τον έμφυτό του στόμφο για κάποια βασικά πράγματα που τον απασχολούν...
 |
Όταν έλαβα το νέο άλμπουμ των Project Pitchfork, Continuum Ride, δεν μπορούσε να μου διαφύγει η ομοιότητα του εξωφύλλου με αυτό του αμέσως προηγούμενου, Dream, Tiresias!. Να υποθέσω πως αυτό έγινε εσκεμμένα και υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα στους δύο δίσκους;
Όχι, απλά για τα δύο άλμπουμ δούλεψε η ίδια ομάδα φωτογράφων, οπότε το στυλ των φωτογραφιών είναι παρόμοιο, όπως είναι φυσικό (σ.σ.: φυσικό θα ήταν αν ήταν παρόμοιο, εδώ μιλάμε πάντως για πανομοιότυπη φωτογράφηση). Η μόνη σύνδεση ανάμεσα στους δύο δίσκους είναι πως είναι οι πιο πρόσφατοι...
Όπως εξέλαβα τον τίτλο του άλμπουμ, το Continuum Ride αναφέρεται στο χρονικό συνεχές από το παρελθόν ως το μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη ότι ο χρόνος έχει παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στους στίχους σας. Σωστά; Ποια κατά τη γνώμη σου είναι η μεγαλύτερη επιρροή του χρόνου στους ανθρώπους; Θεραπεύει, βοηθά ανθρώπους να ωριμάσουν ή να κατανοήσουν τα λάθη τους;
Ο χρόνος παίζει σημαντικό ρόλο, αλλά για μένα η προσέγγιση του τίτλου είναι διαφορετική. Πρόκειται για τους τρόπους της ανθρωπότητας, οι οποίοι θα μπορούσαν να περιγραφούν με την έκφραση «Continuum Ride» από πολλές απόψεις. Από τη μία πλευρά οι άνθρωποι κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη, ήδη από τις απαρχές της σκέψης. Από την άλλη, (ο τίτλος) περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο. Πράγμα το οποίο φανερώνει παράλληλες εκδοχές ενός καρουζέλ, το οποίο προορίζεται μεν να δίνει χαρά, αλλά (εμείς οι άνθρωποι) το μετατρέπουμε σε κόλαση για όλους, συμπεριλαμβανομένης της φύσης.
 |
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι από το νέο άλμπουμ και γιατί; Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που προσπαθείς να μεταβιβάσεις στους ακροατές με αυτή τη δουλειά;
Το καθένα ξεχωριστά είναι και ένα αγαπημένο κομμάτι, αλλιώς δεν θα είχα διαλέξει να τα συμπεριλάβω στο άλμπουμ. Το ιδιαίτερο μήνυμα θα ήταν το εξής: σταματήστε να κάνετε τη ζωή σας και τις ζωές των άλλων ένα Continuum Ride, στο οποίο τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο.
Μπορείς να περιγράψεις τις σταδιακές αλλαγές που έχεις υποστεί, και μουσικά και σαν άτομο, από το ντεμπούτο σας, Demoniac Puppets;
Και από τις δύο απόψεις απέκτησα μεγαλύτερη πείρα. Σοβαρά τώρα, μου ζητάς να συνοψίσω πάνω από 20 χρόνια σε μια απάντηση; Καλύτερα να έγραφα βιβλίο για να καλύψω το θέμα, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα άξια αναφοράς...
Πώς είναι μια τυπική live εμφάνιση των Project Pitchfork στις μέρες μας; Δίνετε έμφαση στα ηλεκτρονικά στοιχεία ή προσθέτετε ένα πιο ζωντανό αίσθημα στις συναυλίες σας;
Δεν υπάρχουν «τυπικές» live εμφανίσεις των Project Pitchfork... Κάθε μία τους είναι μοναδική και πολύ ξεχωριστή. Ξεκινήσαμε να χρησιμοποιούμε ζωντανά ντραμς το 1995 και είχαμε πολύ καλές εμπειρίες απ’ αυτό, επειδή δίνει μια τρομερή ενεργητικότητα σε όλο το σόου. Η αλήθεια είναι πως πολλά άλλα ηλεκτρονικά συγκροτήματα ξεκίνησαν κι αυτά να χρησιμοποιούν ζωντανά ντραμς, βλέποντας τις συναυλίες μας. Θα έλεγα πως ξεκινήσαμε μια νέα μόδα.
 |
Τον τελευταίο καιρό έχεις ετοιμάσει καθόλου νέο υλικό για τα projects σου IMATEM ή/και Santa Hates You ή επικεντρώθηκες στο νέο άλμπουμ των Pitchfork;
Ξεχωρίζω αυστηρά το ένα project από το άλλο και τη διαδικασία δημιουργίας τραγουδιών για το καθένα. Πριν λίγες μέρες βγήκε ένα νέο ΕΡ των Santa Hates You, το PostApocalypticNudeIndustrialCorps, ακολούθως θα ξανασχοληθώ και με τους IMATEM.
Τι θα απαντούσες σε όσους υποστηρίζουν πως η ΕΒΜ έχει πια πεθάνει, παρά το γεγονός ότι συνέχεια ξεπηδούν καινούργιες μπάντες του είδους;
Δεν με απασχολούν τέτοιες δηλώσεις. Πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα σου πει ότι αυτό ή το άλλο έχει πεθάνει... Αγαπώ την ηλεκτρονική μουσική και απλά υπάρχουν καλές και κακές μπάντες, αυτό είναι όλο. Ούτε καν η κλασική μουσική δεν έχει πεθάνει... Μόνο οι δημιουργοί της, αλλά η ίδια η μουσική ακούγεται ακόμα.
Τι έχεις να πεις για όλα τα νέα φεστιβάλ gothic/industrial μουσικής που τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει θεσμός σε όλη την Ευρώπη, ακολουθώντας το Wave Gotik Treffen της Λειψίας σαν παράδειγμα; Είναι τρόπος να έρθει το κοινό της σκηνής πιο κοντά; Ή μήπως είναι άλλο ένα εμπορικό τέχνασμα προκειμένου να γίνουν τα σκοτεινά είδη μουσικής η νέα μόδα;
Καθώς έχω επισκεφτεί πολλά απ’ αυτά τα φεστιβάλ, έχω δει πως πολύς κόσμος της σκηνής μαζεύεται για να μοιραστεί το πάθος του γι’ αυτά τα είδη μουσικής. Δεν βλέπω κανένα εμπορικό τέχνασμα, εφόσον η σκηνή παραμένει κυρίως κλειστή στο κοινό της και δεν υπάρχει τάση να επισκέπτονται μαζικά αυτά τα φεστιβάλ άτομα από εντελώς άλλους χώρους. Τα φεστιβάλ αυτά είναι περισσότερο μια γιορτή για μια σκηνή σκορπισμένη ανά τον κόσμο. Μου αρέσουν αυτές οι ευκαιρίες για διεθνείς συναντήσεις.
