 |
Θα περίμενε κανείς από το προσωπικό μουσικό του ύφος και τη μαδρουγαδική μελαγχολία του πως ο Sivert Hoyem είναι ένα άτομο σκοτεινό, κλειστό, και απομονωμένο. Η κουβέντα μαζί του, με την ευκαιρία του επικείμενου ερχομού του –την Παρασκευή 22/10 παίζει στο Principal (Θεσσαλονίκη), το Σάββατο 23 στο Fuzz (Αθήνα) και την Κυριακή 24 στο Γήπεδο του Απόλλωνα (Πάτρα)– μου απέδειξε το αντίθετο. Λίγα πράγματα που έμαθα για αυτόν; Αγαπημένος του προορισμός είναι η Πάτμος, ξεχωρίζει το ελληνικό κοινό για το ταμπεραμέντο του, και δυσκολεύεται ακόμα να χωνέψει τη «bouzouki music». Κατά τα άλλα, είναι ένας τρελαμένος με τη δουλειά του καλλιτέχνης, που όση όρεξη έχει να σου μιλήσει για τη μουσική του, άλλο τόσο βιαστικός είναι να τρέξει στην πρόβα την οποία έχει αφήσει στη μέση...
Καλησπέρα Sivert, από τη μακρινή Ελλάδα.
Καλησπέρα!
Χαιρόμαστε πολύ που μας ξανάρχεσαι. Δεν φοβάσαι μήπως μας κακομάθεις;
Όχι, όχι, καθόλου (γέλια)! Ξέρεις, χαίρομαι κάθε φορά που επιστρέφω στην Ελλάδα. Είναι ένα μέρος από το οποίο έχω φανταστικές αναμνήσεις. Τόσο με τους Madrugada, όσο και πέρσι που ήρθα μόνος. Οι άνθρωποι είναι τόσο ζεστοί, και εκδηλωτικοί και δείχνουν πάντα να απολαμβάνουν τη μουσική μας. Έχουν δε και μια ξεχωριστή ενέργεια. Οπότε, όχι, δεν νομίζω ότι σας κακομαθαίνω! Το ευχαριστιέμαι.
Βρίσκεις δηλαδή κάτι ξεχωριστό στο ελληνικό κοινό;
Σίγουρα. Είναι πολύ διαφορετικό κοινό, ειδικά σε σύγκριση με το νορβηγικό. Εσείς είστε πιο πολύ «μέσα» στη μουσική μας. Ενώ στη Νορβηγία κάποιοι από το κοινό δεν βρίσκονται πάντα και εγκεφαλικά εκεί. Μερικοί έρχονται απλώς για να περάσουν καλά χωρίς να ξέρουν τη μουσική. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που είστε πιο συνειδητοποιημένοι.
 |
Έρχεσαι και πάλι με την ίδια τετραμελή μπάντα; Όπως και πέρσι;
Ναι, ναι. Με τους ίδιους. Παρόλα αυτά, δεν θα ’ναι ακριβώς το ίδιο πρόγραμμα. Θα ’χουμε μερικά νέα τραγούδια –2,3 σίγουρα– αλλά και η γενικότερη αύρα θα είναι ελαφρώς διαφοροποιημένη.
Οπότε τι να περιμένει κάποιος που θα βρεθεί στο live σας;
Αρκετό Moon Landing και λιγότερο Madrugada. Επίσης, μερικά παλιά σολαρίσματα μαζί με μερικά «φρέσκα» πράγματα, τα οποία δεν έχουν ακουστεί ξανά.
-Πες μου, πώς είναι η ζωή χωρίς τους Madrugada; Η ζωή συνεχίζεται, ή μερικά πράγματα πεθαίνουν για πάντα;
Κοίτα, σίγουρα η ζωή συνεχίζεται... Αυτό δεν αλλάζει. Αλλά ξέρεις κάτι; Αλλάζω εγώ. Δεν νομίζω ότι είμαι το ίδιο άτομο που ήμουν δέκα χρόνια πριν. Έχουν συμβεί τόσα πολλά από τότε, και οι Madrugada στάθηκαν ένα τόσο καθοριστικό σημείο στη ζωή μου. Οπότε σίγουρα δεν νιώθω το ίδιο άτομο χωρίς τη μπάντα. Από την άλλη, έτσι κινείται ο κόσμος. Για την ώρα είμαι απλά ενθουσιασμένος που βρίσκομαι εδώ και κάνω ακόμα μουσική, καθώς και για το ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θεωρούν ότι αξίζει να αγοράσουν εισιτήριο για να με δουν. Η «συμμορία» των Madrugada ήταν πολύ σημαντική πάντως. Όχι μόνο η μουσική που φτιάχναμε, αλλά και η παρέα, σαν ζωντανός οργανισμός. Και πραγματικά μου λείπει πολύ όλη αυτή η φάση. Αλλά όπως είπα, έτσι κυλάνε τα πράγματα. Και τώρα έχω γύρω μου πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους, παρά τη σόλο καριέρα μου.
Πώς υποδέχθηκαν οι fans το Moon Landing; Εσύ τι γνώμη έχεις για αυτή τη δουλειά;
Η υποδοχή του κοινού ήταν πολύ ζεστή θα έλεγα. Υπήρξαν και μερικές καλές κριτικές, κι αυτό βοήθησε τον κόσμο να μάθει περισσότερο τη δουλειά αυτή. Πάντως, αν έκανα τώρα ένα άλμπουμ θα ’ταν διαφορετικό. Το Moon Landing μοιάζει περισσότερο με ένα άλμπουμ μπάντας. Οπότε, υποθέτω πως θα αφαιρούσα λίγο από αυτό το στυλ.
Μιας και το ανέφερες, σχεδιάζεις να βγάλεις κάποια καινούργια δουλειά;
Εντάξει, σε γενικές γραμμές, πάντα θέλω να κάνω μουσική, νέα άλμπουμ. Οπότε θα συμβεί σίγουρα. Απλώς δεν ξέρω το πότε. Ίσως κάποια στιγμή του χρόνου. Ελπίζω…
 |
Μη με παρεξηγήσεις, αλλά έχω ένα πολύ καλό φίλο, που επιμένει ότι η μελαγχολία την οποία βγάζεις είναι λίγο στημένη. Εγώ έχω δώσει τις απαντήσεις μου, αλλά εσύ τι θα του έλεγες;
(Σαστίζει για λίγο, και αφήνει μια τριών δευτερολέπτων παύση)
Ω Θεέ μου…! (γελάει)
Νομίζω θα έλεγα στον φίλο σου πως κάνει λάθος... Δεν είναι ότι δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο στυλ –όλες οι μπάντες έχουν ένα συγκεκριμένο στυλ. Όμως δεν νομίζω ότι έχει και σημασία αν είναι αληθινό ή «στημένο». Για μένα τουλάχιστον. Είναι απλώς αυτό που κάνεις. Καταλαβαίνεις; Και πρέπει να το κάνεις καλά. Οπότε, όσο παράγεται καλό αποτέλεσμα, κάτι τέτοιο δεν έχει σημασία. Πάντως χαίρομαι που τουλάχιστον εσύ δεν το πιστεύεις!
Ποιες θα διάλεγες ως τις σημαντικότερες μουσικές σου επιρροές;
Κοίτα, όταν ήμουν έφηβος, πέρασα από Doors, Led Zeppelin και όλη τη σχετική φάση. Αλλά κυρίως Doors νομίζω. Αργότερα χώθηκα λίγο στο underground και σίγουρα στους Lou Reed, Nick Cave, Bob Dylan. Αλλά θα έλεγα και folk, blues, και gospel. Λίγη Nina Simone. Και αγγλική σκηνή του 1980-1990, λ.χ. Stone Roses, Jesus And Mary Chain, Echo And The Bunnymen. Και τέλος, και λίγο αμερικάνικα πράγματα από το 1990 θα έλεγα. Sonic Youth ας πούμε. Αυτά, λίγο- πολύ...
-Υπήρχε κανένα πρόσφατο άλμπουμ που σε ξετρέλανε;
-Γενικά όχι, δεν υπήρχε κάποιο που με ξετρέλανε. Υπάρχουν πολλά βέβαια τα οποία τα ακούω κάθε μέρα. Αλλά δεν με ξετρελαίνουν.
Μήπως μέσα σε αυτά ήταν και κάτι ελληνικό;
(Παρανοεί το χιούμορ, και μου απαντά σοβαρά)Όχι... Ξέρεις, όταν δεν έχεις καλές πληροφορίες για μια απομακρυσμένη μουσική σκηνή, είναι δύσκολο να ξέρεις αν κυκλοφορεί κάτι καλό ή κάτι κακό. Και νομίζω, ότι αυτή η «bouzouki music» (σ.σ.: μεταφέρω τον όρο ακριβώς όπως ειπώθηκε) δεν είναι και πολύ εύκολη μουσική…
Όχι, εντάξει, έχουμε προχωρήσει από τότε! Το μπουζούκι είναι απλά στερεότυπο.
Μακάρι. Γιατί πραγματικά δεν έχω άλλες πληροφορίες!
Ποιος ήταν ο προηγούμενος συναυλιακός σου σταθμός;
Πριν μερικές μέρες παίξαμε στο Όσλο, σε μια συναυλία που ήταν δωρεάν για όλο τον κόσμο, τώρα ετοιμαζόμαστε να παίξουμε στο Μπέρμιγχαμ. Πριν την Αθήνα θα βρισκόμαστε στη Γερμανία. Κατόπιν Ιταλία –Ρώμη και Μιλάνο.
Σίγουρα θα έχεις ακούσει για την κρίση που περνάμε εδώ στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, μαντεύω ότι η συναυλία σου θα κάνει sold-out...
Κάτι τέτοιο θα με κάνει πολύ, πολύ χαρούμενο. Γιατί δεν ξέρεις και τι να περιμένεις όταν η οικονομία βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση. Και σίγουρα με τιμά, όταν οι άνθρωποι θυσιάζουν άλλες ανάγκες τους για να έρθουν να με δουν. Εμείς από την άλλη πλευρά, σαν χώρα, δεν έχουμε καμία επαφή με αυτά. Στη Νορβηγία όλοι είναι σα να έχουν κερδίσει το λαχείο. Σε κάνει και αισθάνεσαι άσχημα κάποιες φορές, γιατί δεν είναι έτσι στην πράξη τα πράγματα. Και δεν κάνει καλό και στον χαρακτήρα των ανθρώπων εδώ, γιατί νομίζουν ότι τα πάμε τόσο καλά, επειδή είμαστε τόσο έξυπνοι. Δεν νομίζω όμως ότι είναι έτσι τα πράγματα. Τα πάμε καλά, γιατί έχουμε όλα αυτά τα πετρελαιοχρήματα, και κανείς δεν κάνει κάτι για να τα κερδίσει τούτα τα λεφτά. Απλά «ρουφάμε» τη Βόρειο Θάλασσα. Δεν κάνουμε κάτι ιδιαίτερο.
Μήπως να σκεφτούμε να μετακομίσουμε στη Νορβηγία;
(Γελάει δυνατά) Ναι, ναι! Δηλαδή, δεν καυχιέμαι κιόλας. Είναι ένα όμορφο μέρος γενικά. Όπως όμως είναι και η Ελλάδα. Εξάλλου, πηγαίνω στα ελληνικά νησιά από παιδί, και μάλιστα μια φορά παίξαμε και στην Κρήτη με τους Madrugada. Πρέπει να ήταν περίπου το 2004, ή το 2005, αν θυμάμαι καλά.
Υπάρχει κάποιος αγαπημένος προορισμός στην Ελλάδα;
Η Πάτμος. Έχω πάει εκεί πολλές φορές, και ήταν πολύ όμορφα και ήσυχα. Στοιχηματίζω ότι τώρα δεν θα ’ναι και τόσο ήρεμα…
Σχετικά με την ελεύθερη διακίνηση της μουσικής στο διαδίκτυο, είσαι υπέρ ή κατά; Θα προωθούσες έτσι τη δουλειά σου;
Δεν είμαι σίγουρος. Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να τα δίνεις όλα με τη μία. Δε νομίζω ότι προσελκύεις περισσότερο κόσμο να σε ακούσει δίνοντας δωρεάν τη μουσική σου. Εξάλλου και το downloading δεν είναι πια τόσο επίκαιρο. Υπάρχει και το streaming τώρα… Στ’ αλήθεια όμως, δεν με νοιάζει και τόσο πολύ. Εγώ απλά θέλω να δουλεύω.
Για πόσο πιστεύεις όμως ότι θα μπορείς να δουλεύεις σα μουσικός;
Θα το κάνω για πάντα αυτό το πράγμα. Ξέρεις, είναι η ζωή μου. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, η μουσική είναι αυτό που κάνω. Είναι κάτι που αποφάσισα πριν πάρα πολύ καιρό και αν κάποια στιγμή δεν μπορώ να ζω έτσι, θα πρέπει να κάνω και κάτι άλλο. Αλλά επειδή, όπως είπα, είναι η ζωή μου, δεν το βλέπω να αλλάζει. Πιστεύω ότι θα κάνω για πάντα μουσική.
Κι αν δεν έκανες μουσική, σε τι πιστεύεις πως θα ήσουν καλός;
Νομίζω ξυλοκόπος! (κάπου εκεί ξεσπάω στα γέλια με την ανάμνηση του “Lumberjack Song” των Monty Python –ελπίζω να μην το πήρε στραβά). Εξάλλου, είναι αυτό που έκανε και ο πατέρας μου, οπότε, θα μου άρεσε πολύ…
Πριν σε αφήσω να επιστρέψεις στην πρόβα σου, έχεις κανένα μήνυμα που θέλεις να μεταφερθεί στους fans σου στην Ελλάδα;
Ναι! Να τους στείλεις την αγάπη μου, και να τους πεις ότι τα πράγματα θα αλλάξουν προς το καλύτερο σύντομα.
Πόσο σίγουρος είσαι για αυτό;
Αρκετά. Τα πράγματα πάντα έχουν την τάση να πηγαίνουν καλύτερα. Δεν προσπαθώ να σας καλοπιάσω. Και δεν ξέρω και πόσο άσχημα μπορεί να είναι τα πράγματα για μερικούς ανθρώπους. Ξέρω όμως ότι όταν μια κατάσταση είναι κακή για μεγάλο διάστημα, μετά αναγκαστικά καλυτερεύει. Τουλάχιστον αυτό ελπίζω…
Καλή πρόβα...
Thanx man!
